เงาร้าย พ่ายรัก

เป็นเวลาตอนเย็นที่คุณโทโมะกลับจากที่ทำงานแล้ว ร่วมกับที่ชั้นจัดกระเป๋าให้เค้าเสร็จ แล้วตอนนี้ชั้นก็กำลังเตรียมอาหารอยู่ในครัวกับป้าอิ่มไว้เพื่ออาหารสำหรับตอนเย็นนี้ 
 
แก้วทำอะไรอ่ะ 
 
 
หั่นผักค่ะ มีอะไรเหรอค่ะ
 
 
ให้ช่วยมั้ย
 
 
ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณมือหนักจะตาย เดี๋ยวผักก็ช้ำหมดพอดี   "kaew : ให้เขายืนดูเฉยๆ ยังจะดีกว่าอีก"
 
 
ก็อยากช่วยนิครับ  ∼หึมมมม∼
 
 
คุณออกไปรอข้างนอกจะดีกว่ามั้ยเนี่ย  
 
 
ไม่!!  ∼หมับ∼
 
 
อุ้ย!!! นี่คุณ  ป้าอิ่มอยู่ด้วยน้า ไม่อายบ้างรึไง   "kaew : พอหั่นผักอยู่ดีๆก็มีมือหนักที่ว่ามาโอบตรงเอวซะแล้ว คนอะไร ต่อหน้าคนอื่นยังทำได้ อายเป็นเหมือนกันนะ"
 
 
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ป้าอิ่มว่าน่ารักดีนะค่ะ  "kaew : ป้าอิ่มที่กำลังปรุงอาหารอยู่ก็ถึงกับยิ้มให้กับท่าทางของเราทั้งคู่"
 
เห็นมั้ยป้าอิ่มยังบอกว่าน่ารักเลย  
 
ป้าคะอย่าไปเข้าข้างสิคะ ดูสิยิ่งได้ใจใหญ่เลยค่ะ
 
 
มีอะไรกันเหรอตาโมะเสียงดังไปถึงห้องรับแขกเลยนะ
 
 
ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่
 
 
แล้วนี่เข้ามากวนน้องทำไมเนี่ย
 
 
เปล่านะครับ
 
 
ไม่ต้องเลยตาโมะ ตามแม่มาหน่อยสิ แม่มีเรื่องงานจะคุยด้วย
 
 
แล้วคุณแม่ก็เดินออกไปจากห้องครัว แต่คุณโทโมะกลับยืนค้างอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหน จนชั้นถึงกลับต้องสกิด 
 
 
ไปสิคะ คุณแม่มีเรื่องจะด้วยไม่ใช่เหรอ 
 
 
ไว้คราวหลังแล้วกันนะตัวเล็ก
 
 
เอ้......ป้าว่าวันนี้น่าตะได้ทานแกงหวานแทนแกงจืดซะแล้วมั้ง 
 
 
ป้าอิ่มคะ พูดอะไรเนี่ยแก้วไม่เห็นรู้เรื่องเลย 
 
 
ไม่รู้เรื่องแล้วหน้าแดงใหญ่เลยนะคะ 
 
 
อากาศมันร้อนน่ะคะ  
 
 
ป้าว่าไม่ร้อนนะคะ ออกจะเย็นสบาย 
 
 
ป้าอิ่มอ่ะไม่พูดแล้ว แก้วไปเตรียมของข้างนอกนะคะ 
 
 
ค่ะๆๆ
 
 
ชั้นต้องรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะเขินไปมากกว่านี้ เพราะแค่นี้ก็แทบจะแย่อยู่แล้วววว >.<


 
แกมีแผนอะไรอีกละ เบลล์
 
 
ชั้นจะใช้เครื่องมือชิ้นใหม่ของชั้น ที่ไม่ต้องไปเสียเวลาจ้างไอ้พวกเศษนรกไม่ได้เรื่องเหมือนคราวที่แล้วไงล่ะ
 
 
แล้วไอ้เครื่องมือที่แกว่าน่ะ มันอะไรของแกฮ่ะ
 
 
ก็ คุณนัยไงล่ะ
 
 
แล้วยังไงชั้นยังไม่เข้าใจที่แกพูดหรอกนะ
 
 
ชั้นจะหลอกให้คุณนัยเป็นชู้กับนังแก้ว 
 
 
ยัยเบลล์ แกจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ คุณนัยเค้ารักแกนะ 
 
 
อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลยน่า ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมดแหละ ลองหาของดีมาเสริฟ์ดูสิ ถึงแม้จะมีอยู่กับเองแล้วก็เถอะ มีเหรอจะปฏิเสธ
 
 
แล้วถ้าเกิดเค้าไม่เห็นด้วยกับแกอ่ะ ท่าทางเค้าออกจะเป็นคนดีซะขนาดนั้น 
 
 
เอาน่า ชั้นมีวิธีก็แล้วกัน แค่แกให้ความร่วมมือกับชั้นก็พอ 
 
 
เอาก็เอา   "pim : ถ้าชั้นไม่หวังผลประโยชน์จากแกล่ะก็ ชั้นคงไม่เหนื่อยมาก้มหัวให้แกเหรอนะเบลล์  หึ!!ชั้นจะต้องได้มากกว่าสิ่งที่แกจะให้" 
 
 
แล้วว่าแต่แกจะเริ่มเมื่อไหร่ 
 
 
อีกไม่นานนักเหรอ เพราะได้ข่าวมาว่าโทโมะจะไปต่างประเทศตั้งเป็นอาทิตย์ หึ!! คราวนี้แหละนังแก้ว แกจะต้องทำให้คุณหญิงแม่ของแก รวมทั้งคุณแม่ของโทโมะ หรือแม้กระทั่งวงศ์ตระกลูของแกต้องอับอายขายขี้หน้ากันไปอีกนาน 
 
 
งั้นวันนี้ชั้นขอกลับก่อนละกันนะ
 
 
แกจากรีบไปไหนของฮ่ะแกยัยพิม  "Bell : ยัยนี่ชอบขัดอารมณ์ชั้นทุกทีเลย"
 
 
ชั้นง่วงเมื่อคืนก็กลับดึก ตอนนี้ชั้นก็มาหาแกอีก ขอบตาชั้นจะคล้ำเป็นหมีแพนด้าอยู่แล้วเนี่ย
 
 
อ่ะๆๆ จะไปไหนก็เรื่องของแกเถอะ ไว้ชั้นเริ่มแผนเมื่อไหร่ชั้นจะเรียกนะ 
 
 
ย่ะ  "pim : มีอะไรจะเรียก แหวะ!! อย่าเผยอตัวให้มันมากนักนะ ชั้นไม่ยอมเป็นขี้ข้ารับใช้แกตลอดไปหรอก ยัยเบลล์"
 
 
 
 
 
ตาโมะแล้วไปคราวนี้กี่วันก่อนล่ะลูก 
 
 
ก็ประมาณอาทิตย์นึงครับคุณแม่ 
 
 
ดีแล้วล่ะ ไปนานๆเดี๋ยวที่บ้านก็เงียบเชียบกันหมด 
 
 
ครับคุณแม่  
 
 
ชั้นได้แต่ยืนนิ่งดูสองแม่ลูกเขาพูดกัน แต่การไปของเขาในครั้งนี้ทำไมชั้นถึงรู้สึกแปลกๆ ทั้งๆที่มันก็เหมือนทุกครั้ง ถึงแม้เวลามันไม่ได้นานมากนัก แต่ภายใต้จิตใจมันกลับรู้สึกตรงกันข้าม เหมือนกับว่าเรา.....กำลังจะจากกัน 
 
 
แก้วพี่ไปก่อนนะ 
 
 
ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ 
 
 
ครับผม 
 
 
∼หมับ∼
 
 
เป็นจังหวะที่ผมหันหลังกำลังจะเดินขึ้นรถไปที่สนามบินแต่ก็มีมือเบาจับแขนผมเอาไว้ก่อน
 
 
แก้วขอไปส่งคุณที่สนามบินได้มั้ยคะ 
 
 
ได้สิ แล้วคิดยังไงเนี่ยตัวเล็กแปลกๆนะวันนี้   "Tomo : ผมส่งยิ้มพร้อมกับคำตอบที่ผมรู้ว่าเธอต้องการได้ยิน"
 
 
เปล่าหรอกค่ะ แก้วแค่อยากไปส่ง 
 
 
ตอนนี้เราก็เดินทางเกือบจะถึงสนามบินแล้ว แต่ผมเหลือบไปเห็นหน้าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆผม ที่สีหน้าไม่ค่อยดีนักเหมือนกับว่ากำลังกังวลอะไรซักอย่างอยู่ 
 
 
แก้วเป็นอะไรรึเปล่าหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ 
 
 
เปล่าหรอกค่ะ แก้วแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ 
 
 
อีกเดี๋ยวก็ถึงสนามบินเลยล่ะ 
 
 
ค่ะ 
 
 
 
พอรถจอดถึงสนามบินก็เหลือเวลาอีก ไม่ถึง 20 นาทีที่จะขึ้นเครื่องผมเลยต้องรีบลงจากรถแล้วเข้าไปเปลี่ยนชุดเครื่องแบบนักบินในการปฏิบัติหน้าที่อย่างรีบร้อน และพอจะเหลือเวลาอยู่บ้างผมเลยออกมาหาแก้วทันที
 
 
แก้วพี่ก่อนนะ   "Tomo : ผมพูดพร้อมกับกุมมือทั้งสองข้างของแก้วเอาไว้ "
 
 
ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ ถ้าอากาศที่โน่นเย็นมากก็ใส่เสื้อด้วยนะแก้วเตรียมไว้ให้ในกระเป๋าหมดแล้วล่ะ
 
 
ครับผมมมมมม   "Tomo : ผมดึงคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนที่เราจะแยกกัน "
 
 
รีบกลับมานะค่ะ คิดถึง  
 
 
โอเคครับ    "Tomo : ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้แก้วพูดไอ่คำพวกนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แตฟังดูแล้วก็รู้สึกมีกำลังใจในการทำงานไปได้มากเลยทีเดียว" 
 
 
 
แล้วชั้นก็ยืนมองเครื่องบินลำที่คุณโทโมะควบคุมอยู่จนมันหายลับเข้าไปกับกลุ่มก้อนเมฆ ยิ่งดูก็ยิ่งใจหาย มันรู้สึกเหมือนกำลังจะมีอะไรซักอย่างมา......พรากเราจากกัน  แต่ถึงแม้ความคิดชั้นจะไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่แต่มันก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ    พาวนาขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาและกับชั้นเลย
 
 
 
                                                                               phung_TK_kaewjai

กลับมาอัพแล้วน้า โรงเรียนปิดเทอมแล้ว คราวนี้หน้าจะอัพได้บ่อยขึ้น 
ฝันดีคร้าาาาา
เม้นหน่อยยยยยย