เงาร้าย พ่ายรัก

หลังจากวันที่ไปส่งคุณโทโมะที่สนามบินได้ 2 วันผ่านมา มันเป็นสองวันที่แสนยาวนานพอไม่มีเขาอยู่ด้วย มันทั้งเหงา บ้านช่องก็เงีบยสงบถึงแม้จะมีคุณแม่กับคุณพ่อของเขาอยู่ด้วยก็เหอะ 

 

 

∼กริ๊งงงงงง!!!!!!!!!!!∼

 

 

ชั้นต้องหลุดออกจากภวังค์ความเหงาเมื่อมีเสียงข้อความของมือถือเครื่องโปรดดังขึ้น ชั้นเลยรีบหยิบมันขึ้นมาอ่าน  

 

 

″ชั้นมีเรื่องจะคุยกับคุณ

เย็นนี้ออกมาเจอชั้นที่ ...... 

   ชั้นหวังว่าคุณจะมานะค่ะ ″

 

 

 

แล้วชั้นจะรู้กับเขามั้ยเนี่ยว่าเขาเป็นใครกัน เบอร์แปลกซะด้วยสิ แล้วเขาเอาเบอร์ชั้นมาจากไหน ตอนนี้รู้อย่างเดียวว่าต้องเป็นผู้หญิง แต่มันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าเขาต้องการอะไรจากชั้นกันนะ ต้องการคุยกับชั้นเพื่ออะไร  

 

 

และแล้วความสงสัยก็บังเกิดอยู่ในหัว ชั้นตลอดทั้งวัน ไม่ว่าไปจะทำอาหาร ช่วยคุณแม่จัดนั้นจัดนี่อะไรก็ตามชั้นก็ไม่เคยจะลืมมันไปสักนาทีเดียว แล้วในเวลานี้ชั้นคงทำได้เพียงแค่รอให้ถึงว่าเวลานัด ชั้นจะต้องไปตามที่เขาต้องการอย่างแน่นอน 

 

 

 

 

 

(ว่าไงครับ  เบลล์) 

 

 

เออ...คุณนัยทำอะไรอยู่เหรอค่ะ

 

 

(เซ็นต์เอกสารครับ ใกล้จะเสร็จแล้งล่ะคุณมีอะไรรึเปล่า)

 

 

คือ...เย็นนี้คุณนัยพอจะมาพบเบลล์ได้มั้ยค่ะ 

 

 

(ได้สิครับ สำหรับคุณผมว่างเสมอ) 

 

 

ขอบคุณนะคะ  งั้นเย็นนี้เจอกันที่เดิมนะคะ 

 

 

(โอเคครับ)

 

 

คะ 

 

 

ว่าไงเขาจะไปมั้ย 

 

 

เหอะ รายนั้นมีเหรอจะผลาด 

 

 

แล้วแกคิดว่ายัยนั้นมันจะไม่รู้ทันแกหรอกเหรอ   

 

 

ถ้ามันฉลาดพอก็คงไม่ต้องให้หญิงแม่ของมันคอยหาสามีให้หรอกมั้ง หึ!! แต่ขอโทษนะ เจ้าของเก่าเขาแรง

 

 

ยัยเบลล์ตั้งเราเป็นเพื่อนกันมาชั้นเห็นแกชั่วสุดก็คราวนี้แหละ ถามจริงเถอะคุณโทโมะอะไรนั้นสำคัญกับแกมากเลยหรอถึงได้ทำขนาดเนี่ย

 

 

นี่!! อย่ามาแทะกันเองได้มั้ย แกช่วยชั้น ชั้นก็มีผลตอบแทนให้แกนะยัยพิม รู้เท่าที่ชั้นจะให้รู้ก็พอไม่ต้องมาสาวความ

 

 

ก็ได้ แล้วแกอย่ามาเสียใจที่ไม่ได้พูดมันกับชั้นก็แล้วกัน 

 

 

ฮึ่ย!! แกนี่ไร้สาระน่า ไปเตรียมตัวเถอะใกล้จะถึงเวลาล่ะ 

 

 

"Bell : ยัยนี่มันชักจะยุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้มากไปล่ะ อยากให้แผนนี้สำเร็จเร็วๆนัก มันจะได้กระเดนไปไกลๆชั้นซักที" 

 

 

 

 

 

∼กริ๊งงงงง!!!∼

 

 

เสียงข้อความมือถือดังขึ้นอีกครั้งเมื่อชั้นมาถึงจุดนัดหมาย ซึ่งเป็นผับใจกลางกรุง แต่กว่าจะมาได้ชั้นก็ต้องทำบาปเพราะโกหกคุณแม่ว่าจะไปฉลองวันเกิดเพื่อนน่ะสิแค่ครั้งเดียวคงไม่นักหนาอะไรหรอกมั้ง แล้วชั้นก็กดอ่านข้อความ

 

 

                                "ถ้าคุณมาถึงแล้วเชิญที่โต๊ะ VIP 405 นะค่ะ"

 

 

แล้วก็ชั้นเดินหาโต๊ะที่ถูกบอกมา แต่เมื่อไปถึงก็ไม่เห็นจะมีใครมานั่งอยู่เลยซักคน หรือว่ายังไม่มา ชั้นจึงตัดสินใจนั่งไปก่อน พอชั้นนั่งได้สักพักก็ดูเหมือนจะมีเด็กเสริฟ์ผู้ชายที่เดินมาไว้น้ำหลากสีสันในแก้วทรงหรูหลายใบบนโต๊ะที่ชั้นนั่งอยู่ แต่เอ๊ะ! ชั้นไม่ได้สั่งนี้นา

 

 

เออ เดี๋ยวนะคะน้องพี่ไม่ได้สั่ง 

 

 

มีคนสั่งมาน่ะครับ เขาบอกว่าถ้ามีคนมานั่งโต๊ะนี้ให้เอาของพวกนี้มาเสริฟ์ที่โต๊ะนี้ทันทีครับ 

 

 

อ่อจ๊ะ       "kaew : สงสัยอยากจะให้ชั้นดื่มฆ่าเวลาไปก่อนละมั้ง แต่ขอโทษนะชั้นไม่ดื่มของพวกนี้เหรอ"

 

 

 

 

 

∼กริ๊งงงงง!!∼

 

 

ว่าไงครับ เบลล์

 

(เออ...คุณถึงผับรึยังค่ะ)

 

 

กำลังเดินเข้ามาครับ ว่าแต่คุณอยู่ตรงไหน

 

 

(คุณช่วยไปรอเบลล์ที่โต๊ะ VIP 405 นะคะ เดี๋ยวเบลล์ไปถึงแล้วจะตามไป)

 

 

โอเคครับ

 

 

 

 

 

 

อ้าวคุณแก้ว!!

 

 

คุณ!! คุณกฤตนัยใช่ไหมค่ะ  

 

 

ครับ ผมดีใจนะครับที่เจอคุณแก้วอีก ว่าแต่คุณแก้วมาทำอะไรที่นี้เหรอครับ

 

 

มีคนนัดให้ชั้นมาเจอที่นี้น่ะคะ บอกมีเรื่องจะคุยด้วย

 

 

แล้วคุณโทโมะไม่มาด้วยเหรอครับ

 

 

เขาไปต่างประเทศน่ะคะ

 

 

คุณแก้วเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากเลยนะครับมีสามีเก่ง ทำงานได้ตั้งหลายอย่างรู้จักแบ่งเวลาด้วย

 

 

แต่แก้วก็แอบสงสารนะคะ วันๆนึงต้องวิ่งไปทางโน่นทีทางนี่ทีเห็นแล้วยังเหนื่อยแทนเลยค่ะ

 

 

ครับ อืม.....ของเต็มโต๊ะเลยคุณแก้วไม่ดื่มเหรอครับ 

 

 

ไม่หรอกค่ะ แก้วไม่ชอบดื่มค่ะมันเหมือนกับว่าทำร้ายตัวเองยังไงก็ไม่รู้น่ะคะ

 

 

งั้นคุณแก้วดื่มอันนี้ดีกว่านะครับ มันแค่พั้นซ์ธรรมดา

 

 

ขอบคุณค่ะ       "kaew : คุณกฤตนัยก็ยื่นแก้วนั้นให้ชั้น ดูเหมือนว่าเขาจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้มาเป็นอย่างดี หรือไม่ก็มาที่พวกนี้บ่อยถึงได้รู้ขนาดนี้ ชั้นนั่งอยู่นี่ตั้งนานยังไม่เห็นมองออกเลยว่าแก้วไหนเป็นอะไร"

 

 

 

 

 

หึ!! จะดื่มอันไหนสุดท้ายมันก็ไม่รู้สึกตัวเหมือนกันนั้นแหละ  แกเสร็จชั้นแน่นังแก้ว 

 

 

นี่ยัยเบลล์แกจะยืนตรงนี้อีกนานไหมเนี่ยชั้นเมื่อยขาจะแย่อยู่แล้ว 

 

 

ก็อดทนหน่อยสิ อีกไม่นานนักหรอกน่า   "Bell : ยัยนี่ขัดคอชั้นได้ตลอดเวลาเลยเสียอารมณ์มากกกกก"

 

 

ชั้นยังไม่เห็นท่าทีอะไรคืบหน้าเลยนะ เห็นนั่งคุยกันตั้งแต่เมื่อกี้ละ ยาไม่ได้เรื่องรึเปล่าออกฤทธิ์ช้าชะมัด

 

 

แกจะบ่นอีกนานไหมเนี่ย รำคาญ!! 

 

 

 

 

 

และแล้วเวลาก็ผ่านไปนานพอสมควรก็ยังไม่ปรากฎร่างผู้นัดพบโผล่มาเลยสักคน  ชั้นรู้สึกเหมือนอะไรบ้างอย่างในร่างกายมันเพลียเหมือนจะหยุดทำงานรวมถึงดวงตาที่ฟ่าฟางทั้งสองข้าง ที่พยายามบังคับแล้วแต่มันเหมือนจะตรงข้ามกับการกระทำ ชั้นจึงพยายามดันกายให้ยืนขึ้นแต่เหมือนกับมันจะเซไม่เป็นท่า 

 

 

คุณแก้ว  คุณเป็นอะไรรึเปล่า 

 

 

เออ...แก้วไม่เป็นอะไรค่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ  "kaew : หลังจากที่พยายามก้าวขาออกไปอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างที่เห็นมันมืดสนิทในเวลาต่อมา จนสมองประมวลผลแทบไม่ทัน" 

 

 

คุณแก้ว คุณ คุณแก้วครับ 

 

 

โอ้ย!! ทำไมปวดหัวแบบนี้วะ   "กฤนัย : ผมวางคุณแก้วลงกับเก้าอี้ แล้วหันมาส่ายหน้าเพื่อเรียกสติ แต่ไม่เป็นผลจนในที่สุด ก็ตัดสินใจนั่งลงกับเก้าอี้อีกตัวแล้วหลังจากนั้นทุกอย่างก็ค่อยๆดับลง "

 

 

 

 

ฮ่าๆๆๆ แกเห็นแบบที่ชั้นเห็นมั้ยพิมเพื่อนรัก ล้มแบบไม่เป็นท่าทั้งสองคนเลย 

 

 

เห็นแล้วๆ แล้วแกจะเอาไงต่ออ่ะ 

 

 

เอาไงต่อเหรอ ก็ไปช่วยกันเอาสองคนนั้นขึ้นไปห้องข้างบนน่ะสิ ถามมานะได้

 

 

โอเคๆ

 

 

 

 

 

 

โอ๋ๆๆ ดื่มกันซะจนหมดสติเลยเหรอค่ะ ชั้นเพิ่งมาถึงเองอ่ะ ฮ่าๆๆๆ 

 

 

นี่ยัยเบลล์แกจะยืนซะใจอีกนานมั้ยเนี่ย รีบแบกคุณนัยของแกเลยนะ ชั้นอายคนอื่นจะแย่แล้วเนี่ย

 

 

เออๆๆ  ตัวหนักชะมัดเลย   

 

 

เชิญห้องนี้เลยครับ 

 

 

ขอบใจจ๊ะ   

 

 

วางที่เตียงเลยมั้ยเบลล์

 

 

อืมๆๆ วางที่เตียงนั้นแหละ 

 

 

 

∼ตุ้บ!!!!∼

 

 

 

เฮ้อออออ ถึงซักที่เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว 

 

 

ยัยพิมแกถอดเสื้อนังแก้วออกดิ  ชั้นส่งพิมในขณะที่ชั้นกำลังถอดเสื้อคุณนัย 

 

 

อืมๆๆ 

 

 

เอาสายบรามันออกด้วย   "Bell : แล้วชั้นก็จัดฉากประมาณว่าทั้งสองคนได้เสียกัน แล้วก็ถ่ายรูปเอาไว้เป็นข้อต่อรองกับนังแก้วมันต่อไป "

 

 

แล้วแกเอาไงต่อฮะยัยเบลล์ 

 

 

ก็ใส่เสื้อผ้าให้มันแล้วปล่อยมันไว้ที่นี้แหละ พอมันตื่นมาจะงงกับเหตุการที่เกิดขึ้น แล้วก็ปล่อยให้มันเคลียกันเอาเอง

 

 

แล้วแกจะเอาไงกับรูปพวกนี้ล่ะ  "pim : ชั้นกดดูรูปในกล้องถ่ายรูป ดูแต่ละรูปสิทุเรศสิ้นดี" 

 

 

ชั้นยังไม่เอาไปปล่อยข่าวหรือให้โทโมะดูหรอก จะเอาไว้ต่อรองกับมันก่อน ถ้ายอมทำตามที่ชั้นขอเรื่องนี้ก็จบ แต่ถ้ามันไม่ยอมละก็ มันได้อับอายสมใจมันแน่ 

 

 

แผนนี้ก็สำเร็จแล้วใช่ไหม อย่าลืมที่แกพูดล่ะ 

 

 

สำเร็จบ้าอะไร อย่ามาทำใจร้อนไปหน่อยเลย ชั้นไม่ลืมหรอกยะ 

 

 

แล้วมันจะมีอะไรอีกเนี่ย ตอนนั้นก็ไม่ใช่ตอนนี้ก็ไม่ใช่ อย่าให้รู้นะว่าแกหลอกใช้ชั้นฟรีๆ น่ะ 

 

 

เอ๊ะ!! ยัยพิมแกไม่เชื่อใจชั้นเหรอ เพื่อนบ้าอะไรเนี่ยระแวงกันตลอด 

 

 

เออๆ ก็ได้ๆ แต่อย่าให้มันนานนักล่ะ แกก็รู้ว่าชั้นร้อนเงินอยู่ 

 

 

ป่ะๆ กลับได้ละ  คืนนี้ชั้นได้หลับสบายแน่ๆเลยยัยพิม

 

 

 

 

 

                                                                          phung_TK_kaewjai

---

 

อัพเพิ่มแล้วน้าาาาาาา

อย่าลืมเม้นนนนนนนนนนนนนนนนนน