เงาร้าย พ่ายรัก

เป็นเวลาตอนเย็นที่คุณโทโมะกลับจากที่ทำงานแล้ว ร่วมกับที่ชั้นจัดกระเป๋าให้เค้าเสร็จ แล้วตอนนี้ชั้นก็กำลังเตรียมอาหารอยู่ในครัวกับป้าอิ่มไว้เพื่ออาหารสำหรับตอนเย็นนี้ 

 

แก้วทำอะไรอ่ะ 

 

 

หั่นผักค่ะ มีอะไรเหรอค่ะ

 

 

ให้ช่วยมั้ย

 

 

ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณมือหนักจะตาย เดี๋ยวผักก็ช้ำหมดพอดี   "kaew : ให้เขายืนดูเฉยๆ ยังจะดีกว่าอีก"

 

 

ก็อยากช่วยนิครับ  ∼หึมมมม∼

 

 

คุณออกไปรอข้างนอกจะดีกว่ามั้ยเนี่ย  

 

 

ไม่!!  ∼หมับ∼

 

 

อุ้ย!!! นี่คุณ  ป้าอิ่มอยู่ด้วยน้า ไม่อายบ้างรึไง   "kaew : พอหั่นผักอยู่ดีๆก็มีมือหนักที่ว่ามาโอบตรงเอวซะแล้ว คนอะไร ต่อหน้าคนอื่นยังทำได้ อายเป็นเหมือนกันนะ"

 

 

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ป้าอิ่มว่าน่ารักดีนะค่ะ  "kaew : ป้าอิ่มที่กำลังปรุงอาหารอยู่ก็ถึงกับยิ้มให้กับท่าทางของเราทั้งคู่"

 

เห็นมั้ยป้าอิ่มยังบอกว่าน่ารักเลย  

 

ป้าคะอย่าไปเข้าข้างสิคะ ดูสิยิ่งได้ใจใหญ่เลยค่ะ

 

 

มีอะไรกันเหรอตาโมะเสียงดังไปถึงห้องรับแขกเลยนะ

 

 

ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่

 

 

แล้วนี่เข้ามากวนน้องทำไมเนี่ย

 

 

เปล่านะครับ

 

 

ไม่ต้องเลยตาโมะ ตามแม่มาหน่อยสิ แม่มีเรื่องงานจะคุยด้วย

 

 

แล้วคุณแม่ก็เดินออกไปจากห้องครัว แต่คุณโทโมะกลับยืนค้างอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหน จนชั้นถึงกลับต้องสกิด 

 

 

ไปสิคะ คุณแม่มีเรื่องจะด้วยไม่ใช่เหรอ 

 

 

ไว้คราวหลังแล้วกันนะตัวเล็ก

 

 

เอ้......ป้าว่าวันนี้น่าตะได้ทานแกงหวานแทนแกงจืดซะแล้วมั้ง 

 

 

ป้าอิ่มคะ พูดอะไรเนี่ยแก้วไม่เห็นรู้เรื่องเลย 

 

 

ไม่รู้เรื่องแล้วหน้าแดงใหญ่เลยนะคะ 

 

 

อากาศมันร้อนน่ะคะ  

 

 

ป้าว่าไม่ร้อนนะคะ ออกจะเย็นสบาย 

 

 

ป้าอิ่มอ่ะไม่พูดแล้ว แก้วไปเตรียมของข้างนอกนะคะ 

 

 

ค่ะๆๆ

 

 

ชั้นต้องรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะเขินไปมากกว่านี้ เพราะแค่นี้ก็แทบจะแย่อยู่แล้วววว >.<

 

แกมีแผนอะไรอีกละ เบลล์

 

 

ชั้นจะใช้เครื่องมือชิ้นใหม่ของชั้น ที่ไม่ต้องไปเสียเวลาจ้างไอ้พวกเศษนรกไม่ได้เรื่องเหมือนคราวที่แล้วไงล่ะ

 

 

แล้วไอ้เครื่องมือที่แกว่าน่ะ มันอะไรของแกฮ่ะ

 

 

ก็ คุณนัยไงล่ะ

 

 

แล้วยังไงชั้นยังไม่เข้าใจที่แกพูดหรอกนะ

 

 

ชั้นจะหลอกให้คุณนัยเป็นชู้กับนังแก้ว 

 

 

ยัยเบลล์ แกจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ คุณนัยเค้ารักแกนะ 

 

 

อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลยน่า ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมดแหละ ลองหาของดีมาเสริฟ์ดูสิ ถึงแม้จะมีอยู่กับเองแล้วก็เถอะ มีเหรอจะปฏิเสธ

 

 

แล้วถ้าเกิดเค้าไม่เห็นด้วยกับแกอ่ะ ท่าทางเค้าออกจะเป็นคนดีซะขนาดนั้น 

 

 

เอาน่า ชั้นมีวิธีก็แล้วกัน แค่แกให้ความร่วมมือกับชั้นก็พอ 

 

 

เอาก็เอา   "pim : ถ้าชั้นไม่หวังผลประโยชน์จากแกล่ะก็ ชั้นคงไม่เหนื่อยมาก้มหัวให้แกเหรอนะเบลล์  หึ!!ชั้นจะต้องได้มากกว่าสิ่งที่แกจะให้" 

 

 

แล้วว่าแต่แกจะเริ่มเมื่อไหร่ 

 

 

อีกไม่นานนักเหรอ เพราะได้ข่าวมาว่าโทโมะจะไปต่างประเทศตั้งเป็นอาทิตย์ หึ!! คราวนี้แหละนังแก้ว แกจะต้องทำให้คุณหญิงแม่ของแก รวมทั้งคุณแม่ของโทโมะ หรือแม้กระทั่งวงศ์ตระกลูของแกต้องอับอายขายขี้หน้ากันไปอีกนาน 

 

 

งั้นวันนี้ชั้นขอกลับก่อนละกันนะ

 

 

แกจากรีบไปไหนของฮ่ะแกยัยพิม  "Bell : ยัยนี่ชอบขัดอารมณ์ชั้นทุกทีเลย"

 

 

ชั้นง่วงเมื่อคืนก็กลับดึก ตอนนี้ชั้นก็มาหาแกอีก ขอบตาชั้นจะคล้ำเป็นหมีแพนด้าอยู่แล้วเนี่ย

 

 

อ่ะๆๆ จะไปไหนก็เรื่องของแกเถอะ ไว้ชั้นเริ่มแผนเมื่อไหร่ชั้นจะเรียกนะ 

 

 

ย่ะ  "pim : มีอะไรจะเรียก แหวะ!! อย่าเผยอตัวให้มันมากนักนะ ชั้นไม่ยอมเป็นขี้ข้ารับใช้แกตลอดไปหรอก ยัยเบลล์"

 

 

 

 

 

ตาโมะแล้วไปคราวนี้กี่วันก่อนล่ะลูก 

 

 

ก็ประมาณอาทิตย์นึงครับคุณแม่ 

 

 

ดีแล้วล่ะ ไปนานๆเดี๋ยวที่บ้านก็เงียบเชียบกันหมด 

 

 

ครับคุณแม่  

 

 

ชั้นได้แต่ยืนนิ่งดูสองแม่ลูกเขาพูดกัน แต่การไปของเขาในครั้งนี้ทำไมชั้นถึงรู้สึกแปลกๆ ทั้งๆที่มันก็เหมือนทุกครั้ง ถึงแม้เวลามันไม่ได้นานมากนัก แต่ภายใต้จิตใจมันกลับรู้สึกตรงกันข้าม เหมือนกับว่าเรา.....กำลังจะจากกัน 

 

 

แก้วพี่ไปก่อนนะ 

 

 

ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ 

 

 

ครับผม 

 

 

∼หมับ∼

 

 

เป็นจังหวะที่ผมหันหลังกำลังจะเดินขึ้นรถไปที่สนามบินแต่ก็มีมือเบาจับแขนผมเอาไว้ก่อน

 

 

แก้วขอไปส่งคุณที่สนามบินได้มั้ยคะ 

 

 

ได้สิ แล้วคิดยังไงเนี่ยตัวเล็กแปลกๆนะวันนี้   "Tomo : ผมส่งยิ้มพร้อมกับคำตอบที่ผมรู้ว่าเธอต้องการได้ยิน"

 

 

เปล่าหรอกค่ะ แก้วแค่อยากไปส่ง 

 

 

ตอนนี้เราก็เดินทางเกือบจะถึงสนามบินแล้ว แต่ผมเหลือบไปเห็นหน้าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆผม ที่สีหน้าไม่ค่อยดีนักเหมือนกับว่ากำลังกังวลอะไรซักอย่างอยู่ 

 

 

แก้วเป็นอะไรรึเปล่าหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ 

 

 

เปล่าหรอกค่ะ แก้วแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ 

 

 

อีกเดี๋ยวก็ถึงสนามบินเลยล่ะ 

 

 

ค่ะ 

 

 

 

พอรถจอดถึงสนามบินก็เหลือเวลาอีก ไม่ถึง 20 นาทีที่จะขึ้นเครื่องผมเลยต้องรีบลงจากรถแล้วเข้าไปเปลี่ยนชุดเครื่องแบบนักบินในการปฏิบัติหน้าที่อย่างรีบร้อน และพอจะเหลือเวลาอยู่บ้างผมเลยออกมาหาแก้วทันที

 

 

แก้วพี่ก่อนนะ   "Tomo : ผมพูดพร้อมกับกุมมือทั้งสองข้างของแก้วเอาไว้ "

 

 

ดูแลตัวเองดีๆนะค่ะ ถ้าอากาศที่โน่นเย็นมากก็ใส่เสื้อด้วยนะแก้วเตรียมไว้ให้ในกระเป๋าหมดแล้วล่ะ

 

 

ครับผมมมมมม   "Tomo : ผมดึงคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนที่เราจะแยกกัน "

 

 

รีบกลับมานะค่ะ คิดถึง  

 

 

โอเคครับ    "Tomo : ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้แก้วพูดไอ่คำพวกนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แตฟังดูแล้วก็รู้สึกมีกำลังใจในการทำงานไปได้มากเลยทีเดียว" 

 

 

 

แล้วชั้นก็ยืนมองเครื่องบินลำที่คุณโทโมะควบคุมอยู่จนมันหายลับเข้าไปกับกลุ่มก้อนเมฆ ยิ่งดูก็ยิ่งใจหาย มันรู้สึกเหมือนกำลังจะมีอะไรซักอย่างมา......พรากเราจากกัน  แต่ถึงแม้ความคิดชั้นจะไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่แต่มันก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ    พาวนาขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาและกับชั้นเลย

 

 

 

                                                                               phung_TK_kaewjai

---

กลับมาอัพแล้วน้า โรงเรียนปิดเทอมแล้ว คราวนี้หน้าจะอัพได้บ่อยขึ้น 

ฝันดีคร้าาาาา

เม้นหน่อยยยยยย