เงาร้าย พ่ายรัก

.
.
.
^^
เช้านี้ก็เป็นเช้าที่แสนสดใสอีกวัน ที่ชั้นตื่นแต่เช้ามาจัดข้าวของลงกระเป๋าเดินทางให้คุณโทโมะมากพอสมควร พอดีเมื่อคืนเค้าได้รับโทรศัพท์จากที่ทำงานว่ามีเที่ยวบินไปต่างประเทศเป็นเวลาร่วมอาทิตย์ ก็เลยต้องเตรียมตัวอย่างกะทันหัน นี้ก็ใกล้จะถึงเวลาเดินทางแล้วละไม่รู้ว่าเตรียมตัวเสร็จรึยังส่วนข้าวของสัมภาระครบทุกอย่างไม่มีขาดตกแล้วล่ะ 
 
 
 
คุณค่ะทำอะไรเสร็จรึยังค่ะกระเป๋าพร้อมแล้วนะ   "kaew : ชั้นตัดสินใจเดินเข้ามาในห้องนอนที่มีคุณโทโมะอยู่"
 
 
เสร็จแล้วครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมเตรียมของ อืม...ผมไม่อยู่ตั้งหลายวันคุณจะเหงามั้ยน้ออ  "Tomo : ผมพูดพลาดกอดแก้วไปด้วย ก็จริงสิผมไม่อยู่ตั้งหลายวันก็ต้องกอดเผื่อไว้ก่อน "
 
 
ไม่ต้องเลย จะถึงเวลาแล้วนะค่ะ   "kaew : ชั้นหันหลังไปทางคุณโทโมะ คนอะไรทำให้เขินได้ทุกวัน^^"
 
 
ก็ผมกลัวคุณเหงานี่ คิดถึงผมบ่อยๆนะครับ จะได้หายเหงา  "kaew : เค้าก็ยังกอดชั้นอยู่เหมือนเดิม"
 
 
บ้า!! หลงตัวเอง 
 
 
โอเคครับผมต้องไปแล้วนะ ขออะไรหน่อยได้ไหม 
 
 
อะไรค่ะ   "kaew : ชั้นถามอย่างสงสัย ที่เค้ามองชั้นด้วยแววตาอ้อนหน้าดู"
 
 
กำลังใจไงครับ 
 
 
ยังไงอ่ะ 
 
 
ตรงนี้    "Tomo : ผมชี้ที่แก้มทั้งสองข้างของผม" 
 
 
จะให้ทำอะไรกันแน่ค่ะ
 
 
ก็....แบบนี้ไง-
 
 
 
∼ฟอด∼
 
 
 
นี่คุณ!!  
 
 
นะครับ นะ นะ 
 
 
ก็ได้ค่ะ   "kaew : ชักจะทำตัวเป็นเด็กลงทุกวันซะละ สามีหรือลูกกันแน่เนี่ย"
 
 
 
∼ฟอด∼
 
 
 
โอเคครับ ลงไปข้างล่างกัน   "Tomo : ผมพูดจับแล้วจูงมือเธอลงไปข้างล่างพร้อมกับมืออีกข้างที่ถือกระเป๋าเดินทางอยู่ แล้วเช้านี้ผมก็ได้กำลังใจแบบเต็มๆ จากภรรยาที่น่ารักของผมอีกด้วย^^"

 
ลงมาแล้วเหรอเจ้าลูกชาย สั่งลาภรรยาเสร็จแล้วละสิท่า
 
 
เรียบร้อยแล้วครับคุณพ่อ
 
 
คุณ
 
 
โอ้ย!!   "Tomo : ผมถึงกับร้องขึ้นมาเมื่อแก้วเอามือเล็กของเธอบิดเข้าที่เอวของผม ถ้าเดาไม่ผิดคงไม่พ้นเรื่องความเขิน"
 
 
ตาโมะไม่อยู่ตั้งหลายวันหนูแก้วคงเหงานะลูก
 
 
ไม่หรอกค่ะคุณแม่ นอนคนเดียวสนุกกว่าเยอะเลยค่ะ  "kaew : ชั้นรีบตอบทันทีที่คุณแม่พูดจบ"
 
 
แก้ว!! พูดอะไรเนี่ย    
 
 
ก็จริงนี่ค่ะ   "kaew : ดูหน้าคุณโทโมะ ตอนนี่ดูสิตลกมากๆเลย"
 
 
เอาละๆรีบไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน 
 
 
ครับคุณพ่อ 
 
 
เดินทางปลอดภัยนะลูก 
 
 
ครับคุณแม่ 
 
 
เดี๋ยวแก้วไปส่งที่หน้าบ้านนะค่ะ 
 
 
ครับผม^^ 
 
 
 
 
พอชั้นส่งคุณโทโมะเสร็จชั้นก็นึกอะไรออก ชั้นอยากจะไปเยี่ยมพี่ฟางกับหลานชายตัวเล็กของชั้นจัง ยิ่งไม่ได้เจอกันนานหลายเดือนละ ไม่รู้ว่าป่านนี้จะซนไปถึงไหนแล้ว ส่วนพี่ฟางชั้นก็ยังไม่ได้ติดต่อกันมาเป็นเดือน ไหนจะคุณหญิงแม่กับคุณพ่ออีก ไหนๆวันนี้ก็จะออกไปข้างนอกละไปไห้ครบทั้งสองบ้านซะเลย
 
 
 
 
ว่าไงยัยพิม 
 
 
(ยัยแก้วมันออกจากบ้านละ แต่ชั้นไม่รู้หรอกนะว่ามันกำลังจะไปไหน)
 
 
แกก็ตามมันไปสิ พอได้จังหวะก็รีบๆ จัดการกับมันซะ 
 
 
(แกแน่ใจนะว่าจะให้ลงมือเลยน่ะ)
 
 
ก็ใช่น่ะสิ ตอนนี้แหละดี เพราะชั้นได้ข่าวมาว่าโทโมะไปต่างประเทศเป็นอาทิตย์เลยนี่ 
 
 
(โอเคๆ แล้วแต่แกละกัน)
 
 
ชั้นขอบใจแกมากนะ
 
 
"Belle : หึนังแก้วงานนี่ล่ะก็ย่อยยับไม่มีชิ้นดีแน่ ชั้นหวังว่าโทโมะเค้าคงไม่อยากใช้ของเหลือจากไอ่พวกที่หิวโหยตามข้างถนนให้เสียชื่อวงศ์ตระกลูหรอกนะ  "
 
 
ตอนนี่ชั้นกำลังขับรถไปยังบ้านพี่ฟางก่อนแล้วค่อยไปบ้านคุณหญิงแม่กะว่าจะไปท่านข้าวเย็นที่โน่น แต่ชั้นรู้สึกว่าตัวเองตอนนี้กำลังถูกตามด้วยรถคันนั้นที่ติดตามชั้นมาตลอดไม่ว่าชั้นจะแวะ จะเลี้ยวไปทางไหนก็ตามมาติดๆ ลางสังหรณ์ของชั้นบอกว่าต้องระวังตัวเองซะแล้วล่ะ และไม่นานชั้นก็ขับมาถึงบ้านพี่ฟาง  
 
 
 
∼ตี้นๆๆ∼
 
 
 
พอชั้นขับรถมาถึงหน้าบ้านพี่ฟางชั้นก็เจอพี่ฟางที่กำลังเดินเข้าบ้านพอดี 
 
 
คุณแก้ว!! 
 
 
พี่ฟาง แก้วคิดถึงพี่ฟางมากๆเลยค่ะ  "kaew : ชั้นลงจากรถแล้วรีบวิ่งไปกอดพี่ฟางด้วยความคิดถึง"
 
 
ไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้วนะค่ะคุณแก้ว  พี่ก็คิดถึงคุณแก้วเหมือนกัน 
 
 
พี่ฟางค่ะ แล้วเจ้าตัวเล็กล่ะค่ะ 
 
 
เล่นอยู่ในบ้านกับพ่อเค้าน่ะ 
 
 
งั้นเข้าไปกันดีกว่าวันแก้วมีของเล่นมาให้หลานด้วยนะ
 
 
ตลอดเลยคุณแก้ว 
 
 
นิดหน่อยค่ะ      "kaew : แล้วชั้นกับพี่ฟางก็เดินเข้าบ้านไปพร้อมๆกัน "
 
 
 
 
พอมันออกจากบ้านหลังนี้ไปแล้ว พวกแกก็ตามมันไปเรื่อยๆเลยนะแล้วถ้าเจอทางเปลี่ยวก็รีบๆจัดการกับมันซะ ถ้างานนี้สำเร็จชั้นให้แกไม่อั้น   "pim : ชั้นพูดกับไอ้พวกนั่นแล้วก็รีบขับรถออกไปให้ไกลจากตรงนั่น แล้วรีบโทรหายัยเบลล์ทันที" 
 
 
(ว่าไงอีกพิม)
 
 
ตอนนี้นังแก้วมันมาที่บ้านพี่สาวของมันอยู่ แล้วชั้นก็สั่งไอ้พวกนั่นให้มันตามไปจัดการกับมันแล้วล่ะแกไม่ต้องห่วง 
 
 
(ก็ดี ชั้นจะได้หมดเสี้ยนหนามสักที)
 
 
ย่ะ แค่นี้นะชั้นมีธุระต่อ แล้วก็อย่าลืมล่ะที่พูดกันไว้น่ะ
 
 
(ชั้นไม่ลืมหรอกย่ะ เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ ถ้าแผนสำเร็จละก็เจอกันนะจ๊ะเพื่อนรัก)
 
 
"pim : ตั้งแต่คบกับยัยเบลล์มาก็ครั้งนี้แหละที่ยัยนี่ร้ายได้ใจสุดๆ คงจะต้องการคนรักกลับคืนมามากเลยล่ะ หึ!! ชั้นชักอยากจะเห็นหน้าแล้วละซิ ว่าหน้าตาเค้าเป็นยังไงถึงทำให้ยัยเบลล์ร้ายได้ถึงขนาดนี้"
 
 
 
น้าแก้วจะกลับแล้วเหรอครับ  "kaew : น้องเฟรมทำหน้าแบบเศร้าๆ พอรู้ว่าชั้นกำลังจะกลับ"
 
 
ใช่จ๊ะ น้าแก้วจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ๊ะ น้าแก้วคิดถึงคุณยาย 
 
 
และเมื่อไหร่น้าแก้วจะมาหาเฟรมอีกละครับ 
 
 
ไว้น้าแก้วว่างๆ แล้วน้าแก้วจะมาหาอีก นะคับคนเก่ง แล้วอย่าลืมที่น้าแก้วบอกด้วยนะเป็นเด็กดีของพ่อป๊อปกับแม่ฟางด้วยนะคับ ถ้าทำได้เดี๋ยววันหลังน้าแก้วจะซื้อของเล่นที่ชิ้นใหญ่กว่านี้มาฝากเลย โอเคมั้ยคับ 
 
 
คับน้าแก้ว 
 
 
คุณแก้วแน่ใจนะครับว่าจะไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน  "kaew : พี่ป๊อปถามชั้น" 
 
 
แน่ใจค่ะ แก้วกะว่าจะไปทานข้าวที่บ้านกับคุณหญิงแม่น่ะค่ะ 
 
 
งั้นก็ขับรถดีๆนะค่ะ คุณแก้ว 
 
 
ค่ะพี่ฟาง แก้วไปก่อนนะค่ะ 
 
 
สวัสดีคับน้าแก้ว 
 
 
คับสวัสดีคับน้าแก้วไปก่อนนะ
 
 
 
 
หลังจากที่ชั้นขับรถออกมาจากบ้านพี่ฟาง และก็ตามด้วยรถคันเดิมที่ตามชั้นมาเมื่อกี้ ชั้นเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกสะกดรอยตามแล้วก็โดนทำร้ายเหมือนหลายๆข่าวที่ชั้นได้ยินมา แต่อีกความคิดหนึ่งก็ไม่น่าจะใช่เพราะชั้นไม่เคยสร้างศัตรูที่ไหนนี่ หรือจะเป็นพวกมิจฉาชีพที่จ้องฉกชิงทรัพย์หรือเปล่านะ
 
 
∼ตี้นนน ตี้นนนนนนนนนน∼
 
 
ว้ายยยย   "kaew : ชั้นตกใจกับเสียงรถคันนั่นที่ตามชั้นมาแล้วขับแซงขึ้นมาขว้างหน้ารถชั้น ทำให้ชั้นต้องเบรครถอย่างกทันหัน  พอทุกอย่างสงบลงชั้นก็รีบลงมาจากรถเพื่อมาดูว่าไอ้รถคันนั่นมันเป็นอะไรกันแน่ แต่ชั้นก็เดินเข้าไปอย่างกล้ากลัวเหมือนกัน "
 
     ละแล้วเมื่อชั้นเดินไปไใกล้ก็เจอกับผู้ชายสามคนที่เดินออกมาจากรถ ท่าทางดูโหดๆ ยังกะโจรแถมยังเดินเข้ามาล้อมตัวชั้น แล้วมันก็ทำให้ชั้นตัวสั่นไปด้วยความกลัว 
 
 
พวกคุณเป็นใคร ทำไต้องตามชั้นมาด้วย 
 
 
จำเป็นต้องตอบมั้ยจ๊ะคนสวย   
 
 
พลับ!!  
 
 
อย่ามาจับตัวชั้น   "kaew : ชั้นพลักมือพวกนั่นออกทั้งทีมันพยายามเอามือมาจับหน้าชั้น" 
 
 
ทำเป็นหวงตัวยังกะสาวบริสุทธิ์ มีผัวทั้งคนแล้วนี่มึง 
 
 
ไอ้ปากสุนัข หยาบคาย!!  "kaew : ชั้นชักจะทนไม่ไหวกับท่าทีของพวกมันแล้วชั้นว่าตอนนี้ชั้นกำลังตกอยู่ในอันตราย"
 
 
หึๆ หยาบคายแบบนี้แหละจะเป็นผัวอีกคนของมึง มานี่!!
 
 
ปล่อยนะไอ้บ้า ปล่อย!!   "kaew : พวกมันทั้งสามคนพยายามพลักชั้นลงไปตรงโพรงหญ้าข้างทาง แล้วชั้นยังโชคร้ายซ้ำอีกเพราะทั้งสองข้างของถนน มีแต่โพรงหญ้าหนาทึบไร้บ้านผู้คน  พวกมันพยายามพลักชั้นให้ล้มลงตรงโพรงหญ้าที่ลึกลงไปจนไม่เห็นถนน และไม่มีใครสังเกตเห็นได้ชั้นพยายามดิ้นสุดชีวิตเพื่อให้หลุดจากพัธนาการของพวกมันไปพร้อมๆกับน้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้มของชั้นด้วยความกลัว"
 
 
ช่วยด้วย ช่วยชั้นด้วย!!  "kaew : ชั้นพยายามตะโกนอย่างสุดเสียง เพื่อหวังว่าจะมีคนผ่านมาช่วยชั้นได้บ้าง"
 
 
จะแหกปากทำไมห๊ะ เก็บปากเอาไว้ตอนมึงขึ้นสวรรค์กับกูไม่ดีกว่าเหรอ ฮ่าๆๆ
 
 
หนึ่งคนในพวกมันที่กำลังขึ้นคร่อมชั้นอยู่ แล้วชั้นก็ไม่คิดอะไรในตอนนี้นอกจากจะอะไรสักอย่างเพื่อให้ตัวรอดจากไอ้พวกนี้ให้ได้ 
 
 
ปล่อย!! ไอ้บ้า ปล่อยชั้น  ฮึกๆ ช่วยด้วย ช่วยด้วย 
 
 
∼ตึก!! ∼
 
 
โอ้ยยย ฮึกๆๆ
 
 
ชั้นนอนตัวงอเอามือกุมหน้าท้องตัวเองที่ชั้นถูกหมัดหนักของมันต่อยเข้าที่ท้องแบบเต็ม ซึ่งตอนนี้ชั้นเริ่มหมดแรง ไม่มีอะไรจะสู้กับพวกมันอีกแล้ว 
 
 
หึ ไม่เจ็บตัวไม่เงียบนะมึง ชอบแบบซาดิสต์ก็ไม่บอก 
 
 
ฮึกๆๆ ฮือๆๆ   "kaew : มีเพียงเสียงสะอื้นเท่านั่นที่ชั้นยังหลงเหลืออยู่ในตอนนี้ พวกมันจับแขนทั้งสองข้างของชั้นตรึงไว้กับพื้นหญ้า แล้วพวกมันจะทำอะไรชั้นต่อไปชั้นก็ไม่อยากคิดอีกแล้ว ชั้นไม่มีอะไรจะต่อกรกับพวกมันอีกแล้ว" 
 
 
จะว่าไปมึงนี้ก็สวยดีนะ ไม่คิดนะว่าจะได้กินของชั้นดีมีราคาอย่างนี้ มึงสองคนว่าจริงมั้ย ฮ่าๆๆๆ
 
 
∼ปึก!!! ∼
 
 
 
โอ้ย!!!!  เฮ้ย!!ไอ้หน้าอ่อนมึงอยากโดนดีกับกูเหรอ 
 
 
พวกแกนั่นแหละทำร้ายผู้หญิงไอ้หน้าตัวเมีย 
 
 
ปากดีนะมึง เฮ้ย!!มึงจัดการกับมันดิ  เฮ้ย!!ไปไหนกันหมดว่ะ ไอ้ขี้คลาด 
 
 
รีบไปก่อนที่แกจะได้ไปหายใจในคุก 
 
 
ฝากไว้ก่อนเถอะมึง 
 
 
 
 
คุณ!! คุณ เป็นยังไงบ้าง 
 
 
ชั้นรู้ว่าเค้าคนนั้นมาช่วยชั้นแต่ชั้นเห็นหน้าเค้าได้แค่ลางๆ แล้วทุกอย่างในตาชั้นมันก็มืดสนิท 
 
 
คุณ!! คุณ!! 
 
 
 
 
อะไรนะ นี่พวกแกทำงานพลาดงั้นเหรอ
 
 
มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มาช่วยมันไว้ 
 
 
จะใครที่ไหนก็ช่าง แต่พวกแกทำงานนี้พลาด ใสหัวไปไหนก็ไป 
 
 
∼กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ∼
 
 
อะไรของแกยัยเบลล์ 
 
 
ชั้นก็เสียอารมณ์น่ะสิ ตราบใดที่ยังมีมันอยู่โทโมะเค้าคงไม่กลับมาหาชั้นหรอก ตายยากจริงๆ  โอ้ยยยยยย ไอ้พวกบ้าทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเหลือสักคน 
 
 
แผนหนึ่งไม่ได้มันก็ต้องแผนต่อไปสิย่ะ 
 
 
หึ มันก็จริงหวังว่าคราวหน้ามันคงไม่โชคดีแบบวันนี้อีกนะ 
 
 
 
 
อือ!!  โอ้ย!! 
 
 
คุณฟื้นแล้วเหรอ 
 
 
คุณเป็นใคร แล้วนี่ที่ไหนค่ะ  "kaew : ชั้นตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง"
 
 
ผมช่วยคุณจากไอ้พวกที่มันกำลังทำร้ายคุณอยู่ 
 
 
หรอกค่ะ ชั้น...ขอบใจคุณมากเลยนะค่ะ ถ้าไม่ได้คุณชั้นคงแย่มากกว่านี้   "kaew : พอชั้นได้เห็นหน้าเค้าชัดๆ ชั้นก็ดูออกว่า น่าจะเป็นผู้ดีมีตระกลูมีงานทำเป็นหลักแหล่ง เพราะดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นนักธุระกิจ "
 
 
คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะครับ
 
 
แล้วคุณชื่ออะไร เหรอค่ะ 
 
 
ผม กฤตนัย ครับ แล้วคุณ
 
 
ชั้น จริญญา ค่ะเรียก แก้วก็ได้นะค่ะ 
 
 
ครับ แล้วผมอยากจะรู้ว่าทำไมคุณถึงถูกไอ้พวกนั้นมาทำร้ายคุณได้ล่ะ
 
 
ชั้นโดนพวกมันตามตั้งแต่ที่ชั้นออกมาจากบ้านพี่สาวแล้วล่ะค่ะ แล้วพอมาเจอทางเปลี่ยวชั้นเลยโดนพวกมันเล่นงาน 
 
 
แล้วคุณแก้วเคยมีศัตรูที่ไหนมั้ยครับ 
 
 
ก็ไม่นะค่ะชั้นคิดว่ามันหน้าจะเป็นโจรที่ฉกชิงวิ่งราว หรือไม่ก็พวกมิจฉาชีพน่ะค่ะ 
 
 
คราวหลังคุณแก้วก็ต้องระวังตัวให้มากกว่านี้นะครับ ยิ่งสังคมเดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะที่ไหนก็อันตรายทุกที่
 
 
ค่ะ ชั้นต้องขอบคุณ คุณอีกครั้งนะค่ะ คุณกฤตนัย 
 
 
ครับ ผมหวังว่าคราวหน้าเราคงได้พบกันอีก 
 
                
เช่นกันค่ะ      
       
     แล้วชั้นกับคุณกฤตนัยก็แยกกันตรงหน้าห้องฉุกเฉินที่ชั้นนอนอยู่เมื่อกี้  แล้วชั้นก็พยายามฝืนขับรถกลับบ้านของคุณโทโมะ โดยที่โทรไปยกเลิกคุณหญิงแม่ที่จะไปทานข้าวเย็นกับท่านดูแล้วท่านคงเสีนดายหน้าดู แต่ถ้าให้ชั้นกลับไปในสภาพนี้มีหวังโดนถามแบบถี่ถ้วนแน่ๆ และชั้นจะไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้กับชั้นให้ใครรู้ ไหนๆชั้นก็ปลอดภัยดีแล้ว ชั้นจะทำตัวให้ปกติที่สุดเพื่อไม่ให้ใครสังเกตได้  
 
 
 
 
 
 
                                                                     phung_TK_kaewjai
 

 
 
 *ขออภัยที่ใช้คำหยาบในบางตอนนะค่ะ 
มาอัพเพิ่มแล้วน้าาาาาาาาาาาาา  
 
 
 *เม้นนนนน จะถึง 100 มั้นน้อออออ  ขอบอกที่ผ่านมาไรเตอร์อ่านเม้นของทุกคนเลยนะ^^