เงาร้าย พ่ายรัก

.

.

.

^^

เช้านี้ก็เป็นเช้าที่แสนสดใสอีกวัน ที่ชั้นตื่นแต่เช้ามาจัดข้าวของลงกระเป๋าเดินทางให้คุณโทโมะมากพอสมควร พอดีเมื่อคืนเค้าได้รับโทรศัพท์จากที่ทำงานว่ามีเที่ยวบินไปต่างประเทศเป็นเวลาร่วมอาทิตย์ ก็เลยต้องเตรียมตัวอย่างกะทันหัน นี้ก็ใกล้จะถึงเวลาเดินทางแล้วละไม่รู้ว่าเตรียมตัวเสร็จรึยังส่วนข้าวของสัมภาระครบทุกอย่างไม่มีขาดตกแล้วล่ะ 

 

 

 

คุณค่ะทำอะไรเสร็จรึยังค่ะกระเป๋าพร้อมแล้วนะ   "kaew : ชั้นตัดสินใจเดินเข้ามาในห้องนอนที่มีคุณโทโมะอยู่"

 

 

เสร็จแล้วครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมเตรียมของ อืม...ผมไม่อยู่ตั้งหลายวันคุณจะเหงามั้ยน้ออ  "Tomo : ผมพูดพลาดกอดแก้วไปด้วย ก็จริงสิผมไม่อยู่ตั้งหลายวันก็ต้องกอดเผื่อไว้ก่อน "

 

 

ไม่ต้องเลย จะถึงเวลาแล้วนะค่ะ   "kaew : ชั้นหันหลังไปทางคุณโทโมะ คนอะไรทำให้เขินได้ทุกวัน^^"

 

 

ก็ผมกลัวคุณเหงานี่ คิดถึงผมบ่อยๆนะครับ จะได้หายเหงา  "kaew : เค้าก็ยังกอดชั้นอยู่เหมือนเดิม"

 

 

บ้า!! หลงตัวเอง 

 

 

โอเคครับผมต้องไปแล้วนะ ขออะไรหน่อยได้ไหม 

 

 

อะไรค่ะ   "kaew : ชั้นถามอย่างสงสัย ที่เค้ามองชั้นด้วยแววตาอ้อนหน้าดู"

 

 

กำลังใจไงครับ 

 

 

ยังไงอ่ะ 

 

 

ตรงนี้    "Tomo : ผมชี้ที่แก้มทั้งสองข้างของผม" 

 

 

จะให้ทำอะไรกันแน่ค่ะ

 

 

ก็....แบบนี้ไง-

 

 

 

∼ฟอด∼

 

 

 

นี่คุณ!!  

 

 

นะครับ นะ นะ 

 

 

ก็ได้ค่ะ   "kaew : ชักจะทำตัวเป็นเด็กลงทุกวันซะละ สามีหรือลูกกันแน่เนี่ย"

 

 

 

∼ฟอด∼

 

 

 

โอเคครับ ลงไปข้างล่างกัน   "Tomo : ผมพูดจับแล้วจูงมือเธอลงไปข้างล่างพร้อมกับมืออีกข้างที่ถือกระเป๋าเดินทางอยู่ แล้วเช้านี้ผมก็ได้กำลังใจแบบเต็มๆ จากภรรยาที่น่ารักของผมอีกด้วย^^"

 

ลงมาแล้วเหรอเจ้าลูกชาย สั่งลาภรรยาเสร็จแล้วละสิท่า

 

 

เรียบร้อยแล้วครับคุณพ่อ

 

 

คุณ

 

 

โอ้ย!!   "Tomo : ผมถึงกับร้องขึ้นมาเมื่อแก้วเอามือเล็กของเธอบิดเข้าที่เอวของผม ถ้าเดาไม่ผิดคงไม่พ้นเรื่องความเขิน"

 

 

ตาโมะไม่อยู่ตั้งหลายวันหนูแก้วคงเหงานะลูก

 

 

ไม่หรอกค่ะคุณแม่ นอนคนเดียวสนุกกว่าเยอะเลยค่ะ  "kaew : ชั้นรีบตอบทันทีที่คุณแม่พูดจบ"

 

 

แก้ว!! พูดอะไรเนี่ย    

 

 

ก็จริงนี่ค่ะ   "kaew : ดูหน้าคุณโทโมะ ตอนนี่ดูสิตลกมากๆเลย"

 

 

เอาละๆรีบไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน 

 

 

ครับคุณพ่อ 

 

 

เดินทางปลอดภัยนะลูก 

 

 

ครับคุณแม่ 

 

 

เดี๋ยวแก้วไปส่งที่หน้าบ้านนะค่ะ 

 

 

ครับผม^^ 

 

 

 

 

พอชั้นส่งคุณโทโมะเสร็จชั้นก็นึกอะไรออก ชั้นอยากจะไปเยี่ยมพี่ฟางกับหลานชายตัวเล็กของชั้นจัง ยิ่งไม่ได้เจอกันนานหลายเดือนละ ไม่รู้ว่าป่านนี้จะซนไปถึงไหนแล้ว ส่วนพี่ฟางชั้นก็ยังไม่ได้ติดต่อกันมาเป็นเดือน ไหนจะคุณหญิงแม่กับคุณพ่ออีก ไหนๆวันนี้ก็จะออกไปข้างนอกละไปไห้ครบทั้งสองบ้านซะเลย

 

 

 

 

ว่าไงยัยพิม 

 

 

(ยัยแก้วมันออกจากบ้านละ แต่ชั้นไม่รู้หรอกนะว่ามันกำลังจะไปไหน)

 

 

แกก็ตามมันไปสิ พอได้จังหวะก็รีบๆ จัดการกับมันซะ 

 

 

(แกแน่ใจนะว่าจะให้ลงมือเลยน่ะ)

 

 

ก็ใช่น่ะสิ ตอนนี้แหละดี เพราะชั้นได้ข่าวมาว่าโทโมะไปต่างประเทศเป็นอาทิตย์เลยนี่ 

 

 

(โอเคๆ แล้วแต่แกละกัน)

 

 

ชั้นขอบใจแกมากนะ

 

 

"Belle : หึนังแก้วงานนี่ล่ะก็ย่อยยับไม่มีชิ้นดีแน่ ชั้นหวังว่าโทโมะเค้าคงไม่อยากใช้ของเหลือจากไอ่พวกที่หิวโหยตามข้างถนนให้เสียชื่อวงศ์ตระกลูหรอกนะ  "

 

 

ตอนนี่ชั้นกำลังขับรถไปยังบ้านพี่ฟางก่อนแล้วค่อยไปบ้านคุณหญิงแม่กะว่าจะไปท่านข้าวเย็นที่โน่น แต่ชั้นรู้สึกว่าตัวเองตอนนี้กำลังถูกตามด้วยรถคันนั้นที่ติดตามชั้นมาตลอดไม่ว่าชั้นจะแวะ จะเลี้ยวไปทางไหนก็ตามมาติดๆ ลางสังหรณ์ของชั้นบอกว่าต้องระวังตัวเองซะแล้วล่ะ และไม่นานชั้นก็ขับมาถึงบ้านพี่ฟาง  

 

 

 

∼ตี้นๆๆ∼

 

 

 

พอชั้นขับรถมาถึงหน้าบ้านพี่ฟางชั้นก็เจอพี่ฟางที่กำลังเดินเข้าบ้านพอดี 

 

 

คุณแก้ว!! 

 

 

พี่ฟาง แก้วคิดถึงพี่ฟางมากๆเลยค่ะ  "kaew : ชั้นลงจากรถแล้วรีบวิ่งไปกอดพี่ฟางด้วยความคิดถึง"

 

 

ไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้วนะค่ะคุณแก้ว  พี่ก็คิดถึงคุณแก้วเหมือนกัน 

 

 

พี่ฟางค่ะ แล้วเจ้าตัวเล็กล่ะค่ะ 

 

 

เล่นอยู่ในบ้านกับพ่อเค้าน่ะ 

 

 

งั้นเข้าไปกันดีกว่าวันแก้วมีของเล่นมาให้หลานด้วยนะ

 

 

ตลอดเลยคุณแก้ว 

 

 

นิดหน่อยค่ะ      "kaew : แล้วชั้นกับพี่ฟางก็เดินเข้าบ้านไปพร้อมๆกัน "

 

 

 

 

พอมันออกจากบ้านหลังนี้ไปแล้ว พวกแกก็ตามมันไปเรื่อยๆเลยนะแล้วถ้าเจอทางเปลี่ยวก็รีบๆจัดการกับมันซะ ถ้างานนี้สำเร็จชั้นให้แกไม่อั้น   "pim : ชั้นพูดกับไอ้พวกนั่นแล้วก็รีบขับรถออกไปให้ไกลจากตรงนั่น แล้วรีบโทรหายัยเบลล์ทันที" 

 

 

(ว่าไงอีกพิม)

 

 

ตอนนี้นังแก้วมันมาที่บ้านพี่สาวของมันอยู่ แล้วชั้นก็สั่งไอ้พวกนั่นให้มันตามไปจัดการกับมันแล้วล่ะแกไม่ต้องห่วง 

 

 

(ก็ดี ชั้นจะได้หมดเสี้ยนหนามสักที)

 

 

ย่ะ แค่นี้นะชั้นมีธุระต่อ แล้วก็อย่าลืมล่ะที่พูดกันไว้น่ะ

 

 

(ชั้นไม่ลืมหรอกย่ะ เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ ถ้าแผนสำเร็จละก็เจอกันนะจ๊ะเพื่อนรัก)

 

 

"pim : ตั้งแต่คบกับยัยเบลล์มาก็ครั้งนี้แหละที่ยัยนี่ร้ายได้ใจสุดๆ คงจะต้องการคนรักกลับคืนมามากเลยล่ะ หึ!! ชั้นชักอยากจะเห็นหน้าแล้วละซิ ว่าหน้าตาเค้าเป็นยังไงถึงทำให้ยัยเบลล์ร้ายได้ถึงขนาดนี้"

 

 

 

น้าแก้วจะกลับแล้วเหรอครับ  "kaew : น้องเฟรมทำหน้าแบบเศร้าๆ พอรู้ว่าชั้นกำลังจะกลับ"

 

 

ใช่จ๊ะ น้าแก้วจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ๊ะ น้าแก้วคิดถึงคุณยาย 

 

 

และเมื่อไหร่น้าแก้วจะมาหาเฟรมอีกละครับ 

 

 

ไว้น้าแก้วว่างๆ แล้วน้าแก้วจะมาหาอีก นะคับคนเก่ง แล้วอย่าลืมที่น้าแก้วบอกด้วยนะเป็นเด็กดีของพ่อป๊อปกับแม่ฟางด้วยนะคับ ถ้าทำได้เดี๋ยววันหลังน้าแก้วจะซื้อของเล่นที่ชิ้นใหญ่กว่านี้มาฝากเลย โอเคมั้ยคับ 

 

 

คับน้าแก้ว 

 

 

คุณแก้วแน่ใจนะครับว่าจะไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อน  "kaew : พี่ป๊อปถามชั้น" 

 

 

แน่ใจค่ะ แก้วกะว่าจะไปทานข้าวที่บ้านกับคุณหญิงแม่น่ะค่ะ 

 

 

งั้นก็ขับรถดีๆนะค่ะ คุณแก้ว 

 

 

ค่ะพี่ฟาง แก้วไปก่อนนะค่ะ 

 

 

สวัสดีคับน้าแก้ว 

 

 

คับสวัสดีคับน้าแก้วไปก่อนนะ

 

 

 

 

หลังจากที่ชั้นขับรถออกมาจากบ้านพี่ฟาง และก็ตามด้วยรถคันเดิมที่ตามชั้นมาเมื่อกี้ ชั้นเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกสะกดรอยตามแล้วก็โดนทำร้ายเหมือนหลายๆข่าวที่ชั้นได้ยินมา แต่อีกความคิดหนึ่งก็ไม่น่าจะใช่เพราะชั้นไม่เคยสร้างศัตรูที่ไหนนี่ หรือจะเป็นพวกมิจฉาชีพที่จ้องฉกชิงทรัพย์หรือเปล่านะ

 

 

∼ตี้นนน ตี้นนนนนนนนนน∼

 

 

ว้ายยยย   "kaew : ชั้นตกใจกับเสียงรถคันนั่นที่ตามชั้นมาแล้วขับแซงขึ้นมาขว้างหน้ารถชั้น ทำให้ชั้นต้องเบรครถอย่างกทันหัน  พอทุกอย่างสงบลงชั้นก็รีบลงมาจากรถเพื่อมาดูว่าไอ้รถคันนั่นมันเป็นอะไรกันแน่ แต่ชั้นก็เดินเข้าไปอย่างกล้ากลัวเหมือนกัน "

 

     ละแล้วเมื่อชั้นเดินไปไใกล้ก็เจอกับผู้ชายสามคนที่เดินออกมาจากรถ ท่าทางดูโหดๆ ยังกะโจรแถมยังเดินเข้ามาล้อมตัวชั้น แล้วมันก็ทำให้ชั้นตัวสั่นไปด้วยความกลัว 

 

 

พวกคุณเป็นใคร ทำไต้องตามชั้นมาด้วย 

 

 

จำเป็นต้องตอบมั้ยจ๊ะคนสวย   

 

 

พลับ!!  

 

 

อย่ามาจับตัวชั้น   "kaew : ชั้นพลักมือพวกนั่นออกทั้งทีมันพยายามเอามือมาจับหน้าชั้น" 

 

 

ทำเป็นหวงตัวยังกะสาวบริสุทธิ์ มีผัวทั้งคนแล้วนี่มึง 

 

 

ไอ้ปากสุนัข หยาบคาย!!  "kaew : ชั้นชักจะทนไม่ไหวกับท่าทีของพวกมันแล้วชั้นว่าตอนนี้ชั้นกำลังตกอยู่ในอันตราย"

 

 

หึๆ หยาบคายแบบนี้แหละจะเป็นผัวอีกคนของมึง มานี่!!

 

 

ปล่อยนะไอ้บ้า ปล่อย!!   "kaew : พวกมันทั้งสามคนพยายามพลักชั้นลงไปตรงโพรงหญ้าข้างทาง แล้วชั้นยังโชคร้ายซ้ำอีกเพราะทั้งสองข้างของถนน มีแต่โพรงหญ้าหนาทึบไร้บ้านผู้คน  พวกมันพยายามพลักชั้นให้ล้มลงตรงโพรงหญ้าที่ลึกลงไปจนไม่เห็นถนน และไม่มีใครสังเกตเห็นได้ชั้นพยายามดิ้นสุดชีวิตเพื่อให้หลุดจากพัธนาการของพวกมันไปพร้อมๆกับน้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้มของชั้นด้วยความกลัว"

 

 

ช่วยด้วย ช่วยชั้นด้วย!!  "kaew : ชั้นพยายามตะโกนอย่างสุดเสียง เพื่อหวังว่าจะมีคนผ่านมาช่วยชั้นได้บ้าง"

 

 

จะแหกปากทำไมห๊ะ เก็บปากเอาไว้ตอนมึงขึ้นสวรรค์กับกูไม่ดีกว่าเหรอ ฮ่าๆๆ

 

 

หนึ่งคนในพวกมันที่กำลังขึ้นคร่อมชั้นอยู่ แล้วชั้นก็ไม่คิดอะไรในตอนนี้นอกจากจะอะไรสักอย่างเพื่อให้ตัวรอดจากไอ้พวกนี้ให้ได้ 

 

 

ปล่อย!! ไอ้บ้า ปล่อยชั้น  ฮึกๆ ช่วยด้วย ช่วยด้วย 

 

 

∼ตึก!! ∼

 

 

โอ้ยยย ฮึกๆๆ

 

 

ชั้นนอนตัวงอเอามือกุมหน้าท้องตัวเองที่ชั้นถูกหมัดหนักของมันต่อยเข้าที่ท้องแบบเต็ม ซึ่งตอนนี้ชั้นเริ่มหมดแรง ไม่มีอะไรจะสู้กับพวกมันอีกแล้ว 

 

 

หึ ไม่เจ็บตัวไม่เงียบนะมึง ชอบแบบซาดิสต์ก็ไม่บอก 

 

 

ฮึกๆๆ ฮือๆๆ   "kaew : มีเพียงเสียงสะอื้นเท่านั่นที่ชั้นยังหลงเหลืออยู่ในตอนนี้ พวกมันจับแขนทั้งสองข้างของชั้นตรึงไว้กับพื้นหญ้า แล้วพวกมันจะทำอะไรชั้นต่อไปชั้นก็ไม่อยากคิดอีกแล้ว ชั้นไม่มีอะไรจะต่อกรกับพวกมันอีกแล้ว" 

 

 

จะว่าไปมึงนี้ก็สวยดีนะ ไม่คิดนะว่าจะได้กินของชั้นดีมีราคาอย่างนี้ มึงสองคนว่าจริงมั้ย ฮ่าๆๆๆ

 

 

∼ปึก!!! ∼

 

 

 

โอ้ย!!!!  เฮ้ย!!ไอ้หน้าอ่อนมึงอยากโดนดีกับกูเหรอ 

 

 

พวกแกนั่นแหละทำร้ายผู้หญิงไอ้หน้าตัวเมีย 

 

 

ปากดีนะมึง เฮ้ย!!มึงจัดการกับมันดิ  เฮ้ย!!ไปไหนกันหมดว่ะ ไอ้ขี้คลาด 

 

 

รีบไปก่อนที่แกจะได้ไปหายใจในคุก 

 

 

ฝากไว้ก่อนเถอะมึง 

 

 

 

 

คุณ!! คุณ เป็นยังไงบ้าง 

 

 

ชั้นรู้ว่าเค้าคนนั้นมาช่วยชั้นแต่ชั้นเห็นหน้าเค้าได้แค่ลางๆ แล้วทุกอย่างในตาชั้นมันก็มืดสนิท 

 

 

คุณ!! คุณ!! 

 

 

 

 

อะไรนะ นี่พวกแกทำงานพลาดงั้นเหรอ

 

 

มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มาช่วยมันไว้ 

 

 

จะใครที่ไหนก็ช่าง แต่พวกแกทำงานนี้พลาด ใสหัวไปไหนก็ไป 

 

 

∼กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ∼

 

 

อะไรของแกยัยเบลล์ 

 

 

ชั้นก็เสียอารมณ์น่ะสิ ตราบใดที่ยังมีมันอยู่โทโมะเค้าคงไม่กลับมาหาชั้นหรอก ตายยากจริงๆ  โอ้ยยยยยย ไอ้พวกบ้าทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเหลือสักคน 

 

 

แผนหนึ่งไม่ได้มันก็ต้องแผนต่อไปสิย่ะ 

 

 

หึ มันก็จริงหวังว่าคราวหน้ามันคงไม่โชคดีแบบวันนี้อีกนะ 

 

 

 

 

อือ!!  โอ้ย!! 

 

 

คุณฟื้นแล้วเหรอ 

 

 

คุณเป็นใคร แล้วนี่ที่ไหนค่ะ  "kaew : ชั้นตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง"

 

 

ผมช่วยคุณจากไอ้พวกที่มันกำลังทำร้ายคุณอยู่ 

 

 

หรอกค่ะ ชั้น...ขอบใจคุณมากเลยนะค่ะ ถ้าไม่ได้คุณชั้นคงแย่มากกว่านี้   "kaew : พอชั้นได้เห็นหน้าเค้าชัดๆ ชั้นก็ดูออกว่า น่าจะเป็นผู้ดีมีตระกลูมีงานทำเป็นหลักแหล่ง เพราะดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นนักธุระกิจ "

 

 

คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะครับ

 

 

แล้วคุณชื่ออะไร เหรอค่ะ 

 

 

ผม กฤตนัย ครับ แล้วคุณ

 

 

ชั้น จริญญา ค่ะเรียก แก้วก็ได้นะค่ะ 

 

 

ครับ แล้วผมอยากจะรู้ว่าทำไมคุณถึงถูกไอ้พวกนั้นมาทำร้ายคุณได้ล่ะ

 

 

ชั้นโดนพวกมันตามตั้งแต่ที่ชั้นออกมาจากบ้านพี่สาวแล้วล่ะค่ะ แล้วพอมาเจอทางเปลี่ยวชั้นเลยโดนพวกมันเล่นงาน 

 

 

แล้วคุณแก้วเคยมีศัตรูที่ไหนมั้ยครับ 

 

 

ก็ไม่นะค่ะชั้นคิดว่ามันหน้าจะเป็นโจรที่ฉกชิงวิ่งราว หรือไม่ก็พวกมิจฉาชีพน่ะค่ะ 

 

 

คราวหลังคุณแก้วก็ต้องระวังตัวให้มากกว่านี้นะครับ ยิ่งสังคมเดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะที่ไหนก็อันตรายทุกที่

 

 

ค่ะ ชั้นต้องขอบคุณ คุณอีกครั้งนะค่ะ คุณกฤตนัย 

 

 

ครับ ผมหวังว่าคราวหน้าเราคงได้พบกันอีก 

 

                

เช่นกันค่ะ      

       

     แล้วชั้นกับคุณกฤตนัยก็แยกกันตรงหน้าห้องฉุกเฉินที่ชั้นนอนอยู่เมื่อกี้  แล้วชั้นก็พยายามฝืนขับรถกลับบ้านของคุณโทโมะ โดยที่โทรไปยกเลิกคุณหญิงแม่ที่จะไปทานข้าวเย็นกับท่านดูแล้วท่านคงเสีนดายหน้าดู แต่ถ้าให้ชั้นกลับไปในสภาพนี้มีหวังโดนถามแบบถี่ถ้วนแน่ๆ และชั้นจะไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้กับชั้นให้ใครรู้ ไหนๆชั้นก็ปลอดภัยดีแล้ว ชั้นจะทำตัวให้ปกติที่สุดเพื่อไม่ให้ใครสังเกตได้  

 

 

 

 

 

 

                                                                     phung_TK_kaewjai

 

---

 

 

 *ขออภัยที่ใช้คำหยาบในบางตอนนะค่ะ 

มาอัพเพิ่มแล้วน้าาาาาาาาาาาาา  

 

 

 *เม้นนนนน จะถึง 100 มั้นน้อออออ  ขอบอกที่ผ่านมาไรเตอร์อ่านเม้นของทุกคนเลยนะ^^