เงาร้าย พ่ายรัก

 
 
ชั้นขึ้นมาทำความสะอาดบนห้องจนเสร็จก่อนที่จะคิดอะไรบางอย่างออก
 
 
โทรหาพี่ฟางดีกว่า  "kaew : ชั้นหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาเพื่อโทรหาพี่ฟาง อยู่บ้านก็เหงาออกไปเที่ยวบ้างดีกว่า" 
 
 
[ว่าไงจ้ะคุณแก้ว]
 
 
พี่ฟางว่างอยู่รึเปล่าค่ะ 
 
 
[ว่างสิ]
 
 
ดีเลย แก้วกะว่าจะชวนพี่ฟางไปเที่ยวอ่ะ 
 
 
[ได้สิ]
 
 
โอเคค่ะ เดี๋ยวแก้วไปรับนะ 
 
 
[จ้ะๆ]
 
 
อีก 10 นาทีเจอกัน 
 
 
[อะไรจะเร็วปานนั้นค่ะเนี่ย]
 
 
แก้วแค่พูดเวอร์ไปหน่อยนะค่ะ 
 
 
[จ้ะๆ เดี๋ยวเจอกัน]
 
 
ค่ะพี่ฟาง 
 
 
 
พอดีเลยพี่ฟางว่างออกไปเที่ยวหน่อยดีกว่า ชั้นแต่งตัวเสร็จก็ใช้รถยนต์ที่บ้านคุณโทโมะขับออกไปรับพี่ฟางที่บ้าน 
 
 
<<ตี้นๆๆ>>
 
 
มาแล้วจร้า   "kaew : พี่ฟางรีบพูดขึ้นพร้อมหันหลังไปปิดประตูบ้าน แล้วก็ขึ้นรถ"
 
 
มาเร็วได้ใจจังเลยนะ 
 
 
แน่อยู่แล้วคนอย่างแก้วไม่ปล่อยให้ใครรอนานหรอกค่ะ 
 
 
จร้าเชื่อเลย แล้วเราจะไปไหนกันอ่ะ 
 
 
ไปห้างดีกว่า วันนี้เกิดอยากจะช้อปขึ้นมาอ่ะ
 
 
จ้ะๆ 
 
 
แล้วชั้นจะขับรถออกจากบ้านของพี่ฟางมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าใจกลางกรุง ที่ชั้นชอบไปอยู่บ่อยๆ 
 
 
 
ถึงซะทีเข้าไปออกเถอะพี่ฟาง  "kaew : ชั้นขับรถมาจอดไว้แถวที่จอดรถตรงชั้นสองของห้าง"
 
 
จ้ะๆ แล้วไปตรงไหนก่อนละเนี่ย
 
 
อืม...แก้วว่าไปดูโซนของเด็กเล่นดีกว่า แก้วอยากซื้อของเล่นให้หลานอ่ะ
 
 
เอาอีกละ ที่บ้านจะไม่มีที่เก็บอยู่แล้วนะค่ะ คุณแก้ว 
 
 
เอาน่าพี่ฟาง เพิ่มอีกซักชิ้นสองชิ้นคงไม่เป็นไรหรอกมั้งค่ะ 
 
 
เดี๋ยวคราวหลังพี่จะทำห้องเก็บของเล่นให้ลูกเลยดีกว่ามั้ยเนี่ย
 
 
ดีค่ะ ฮ่าๆ    "kaew : ชั้นกับพี่ฟางเดินไปพูดกันไปจนถึงโซนของเล่นเด็ก แล้วช่วยกันเลือกของเล่นที่เหมาะสำหรับเด็กผู้ชาย ชั้นคงคิดผิดละที่ให้พี่ฟางช่วยเลือกเนี่ย จะละเอียดไปไหน ต้องเป็นของเล่นแบบที่ไม่เป็นอันตราย ไม่มีส่วนไหนที่คมจนอาจบาดมือ นี่ยังให้พนักงานในร้านแนะนำให้อีกและดูว่าเหมาะกับวัย และอายุของลูกรึเปล่า เฮ้อ...แต่ชั้นก็พอจะเข้าใจอยู่หรอก ลูกใคร ใครก็รัก พี่ฟางก็เป็นแม่หนึ่งในนั้นที่รักลูกมากๆเลยนะ"  
 
 
พี่ฟางค่ะ เสร็จแล้วค่ะ  "kaew : ชั้นที่จ่ายเงินค่าของเล่นเสร็จแล้ว ก็เรียกพี่ฟางที่ยืนรอชั้นอยู่" 
 
 
มาค่ะพี่ช่วยถือ 
 
 
ค่ะ เอ่อพี่ฟางค่ะแก้วว่าเราไปทานข้าวกันก่อนดีกว่านะค่ะแก้วหิวมากๆเลย  
 
 
จ้ะๆ  
 
 
พอชั้นกับพี่ฟางทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็เดินช้อปต่อเพื่อย่อยอาหาร ก่อนที่ชั้นจะคิดอะไรออก
 
 
พี่ฟางค่ะ แก้วว่าเราไปร้านเสื้อผ้ากันดีกว่าค่ะ 
 
 
ดีเหมือนกันค่ะ พี่จะไปดูเสื้อให้พี่ป๊อปซะหน่อย 
 
 
แล้วชั้นกับพี่ฟางก็แยกกันไปคนละโซน เพื่อเลือกเสื้อผ้า พี่ฟางไปโซนเสื้อผ้าผู้ชาย ส่วนชั้นก็ไปโซนผู้หญิง ชั้นเลือกไปเลือกมาได้สักพักชั้นก็ได้เสื้อผ้าตามที่ถูกใจแล้ว ชั้นเลยเดินไปหาพี่ฟางที่โซนสื้อผ้าผู้ชาย และระหว่างที่ชั้นเดินเข้ามาในโซนที่มีแต่เสื้อผ้าผู้ชายชั้นก็ดูเสื้อผ้าไปด้วย
 
คุณแก้ว มองอะไรหรอกค่ะ ไม่สนใจซื้อให้คุณโทโมะบ้างหรอ
 
 
พี่ฟางพูดอะไรเนี่ย แก้วเลือกไม่เป็นหรอก
 
 
ไม่ต้องเขินจ้ะ พี่ดูออกนะว่าคุณแก้วสนใจเสื้อผ้าพวกนี้อยู่ ลองซื้อให้สักชุดสองชุดคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
 
 
แก้วเลือกไม่เป็นค่ะ
 
 
หื้อ…มานี้พี่จะสอนคุณแก้วเลือกซื้อเสื้อผ้าให้สามีดีกว่า
 
 
พี่ฟางอ่ะ พูดอะไรค่ะเนี่ย    "kaew : ที่พี่ฟางพูดก็น่าคิดอยู่นะลองดูละกันเสื้อผ้าก็มีหลากหลายแบบให้เลือกอยู่"
 
 
พอพี่ฟางบอกชั้นให้รู้วิธีการเลือกเสื้อผ้าผู้ชายจนชั้นพอจะเข้าใจบ้างแล้วชั้นเลยลองเดินดูไปเรื่อยๆจนชั้นสนใจกับเสื้อผ้าเซตหนึ่ง
 
 
นั้นมันนังแก้วนี่ มาทำอะไรที่ร้านเสื้อผ้าผู้ชายกันนะ "Belle : หึ ถ้าชั้นคิดไม่ผิดคงเลือกซื้อมันให้โทโมะละมั้ง เข้าไปทักหน่อยดีกว่า "
 
 
อ้าว คุณแก้วเองหรอค่ะ ชั้นดีใจนะค่ะที่เราได้เจอกันอีก
 
 
เออ...ค่ะ    "kaew : ชั้นเจอเค้าอีกแล้ว คนที่อ้างตัวว่าเป็นคนรักของคุณโทโมะ ที่มาฉีกหน้าชั้นในงานแต่งชั้นเมื่อวันก่อนนี่แถมยังพูดแนวประชดซะด้วยสิ"
 
 
แล้วนี้คุณแก้วซื้ออะไรหรอค่ะ เหอะ!! อย่าบอกนะค่ะว่าชุดนอน โทโมะเค้าไม่ชอบหรอกค่ะ คิดได้ไงชุดนอน ลายการ์ตูน ฮ่าๆๆ
 
 
ยัยนั้นยืนหัวเราะชั้นอย่างกะเป็นคนบ้าอะไรกันแค่ชุดนอน
 
 
คุณแก้ว มีอะไรเหรอค่ะ  "kaew : พี่ฟางมาจับแขนชั้นแล้วถามขึ้นมา"
 
 
ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ฟาง
 
 
ยัยบ้านี่อีกแล้วใช่มั้ย เจอได้ทุกที่เลยจริงๆ  
 
 
ชั้นเห็นท่าจะไม่ดีถ้ายังยืนอยู่ตรงนี้ต่อไปทางอื่นดีกว่า
 
 
อย่าไปสนใจเลยค่ะ แก้วว่าเราไปทางอื่นกันดีกว่า
 
 
 
อ้าวไม่เลือกแล้วหรอกค่ะ ชุดนอนเนี่ย หึๆ โทโมะเค้าคงดีใจหรอกนะค่ะที่คุณแก้วซื้อชุดนอนให้ ตัวยังคุณหนูแล้วความคิดก็ยังคุณหนูตามอีกนะค่ะ ชั้นชักจะสงสัยแล้วละสิ ว่าโทโมะเค้าได้ เมีย!! หรือ ลูก!!กันแน่ 
 
 
 
นี่ มันจะมากไปแล้วนะ
 
 
 
พี่ฟางค่ะ "kaew : ชั้นรั้งแขนพี่ฟางเอาไว้ เพราะตอนนี้ชั้นว่าพี่ฟางเริ่มเดือดแล้วละ"
 
 
เป็นอะไรไปอีกคนละเนี่ย โวยวายอะไรนักหนาวัยหมดประจำเดือนรึไงยะ
 
 
ฮึ่ย!! คุณแก้วพี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ
 
 
 
พี่ฟาง ไม่เอาค่ะ  "kaew : ชั้นรั้งแขนพี่ฟางให้มากกว่าเดิมพร้อมกับส่ายหน้าให้พี่ฟางรู้ ชั้นไม่อยากมีเรื่องกลางห้างแบบนี้หรอกนะ"
 
 
หึ ไม่ต้องมาทำเป็นผู้ดีรักษาภาพไปหน่อยเลยคุณแก้ว ชั้นก็ไม่อยากมีเรื่องหรอกนะชั้นแค่อยากจะเตือนเอาไว้ว่าของอะไรที่คุณแย่งชั้นไป ชั้นจะเอามันคืนทุกอย่าง  ชั้นบอกแค่นี้หละค่ะหวังว่าคุณหนูอย่างคุณแก้วคงไม่โง่!! จนไม่รู้นะค่ะว่ามันคืออะไร
 
 
คุณแก้วพี่ขอทีเถอะ
 
 
      เพี๊ยะ!!
 
พี่ฟาง  "kaew : ละแล้วพี่ฟางก็หมดความอดทนจริงๆด้วย"
 
 
หึ ความอดทนต่ำจังเลยนะค่ะ เผอิญว่าชั้นก็ความอดทนต่ำเหมือนกัน
 
 
      เพี๊ยะ!!
 
 
โอ้ยย!!
 
 
คุณแก้ว  "kaew : ชั้นกำลังจะล้มแต่ดีที่พี่ฟางรับไว้ เป็นเพราะชั้นเอาตัวบังพี่ฟางไว้ทัน ชั้นเลยได้รับมือของยัยเบลล์นั้นเต็มๆหน้าเลย เจ็บจังยัยนั้นมือหนักชะมัด"
 
 
โอ้ย...นางเอกจริงๆ มีรับแทนคนอื่นด้วย หึเจ็บตัวฟรีเลยนะแม่นางเอก!!
 
 
ถ้าเธอยังไม่หยุดปากสุนัขของเธอละก็ มีโดนอีกรอบแน่ 
 
 
นึกว่าชั้นกลัวเธอหรอห้ะ ทั้งเตี้ย แถมแก่!!วัยป้าอย่างเธอน่ะ จะสู้อะไรชั้นได้ 
 
 
พี่ฟางพอเถอะค่ะ "kaew : ชั้นรั้งแขนพี่ฟางไว้อีกครั้งก่อนที่มันจะเป็นเรื่องใหญ่มากกว่านี้" 
 
 
ไปสงบสติอารมณ์ที่วัดโน้นไป๊ ชั้นเมื่อยมือละไปก่อนนะจ้ะ  "kaew : เค้าเดินสบัดออกจากร้าน
อย่างอารมณ์ดี"
 
 
คุณแก้วเจ็บมากมั้ย "kaew : พี่ฟางเอามือมาจับหน้าชั้นที่ตอนนี้มันขึ้นเป็นรอยนิ้วมือแบบจางๆ พร้อมกับมีแผลที่มุมปากเล็กน้อย"
 
 
แก้วไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แก้วว่าเรากลับกันดีกว่า
 
 
จ้ะๆ ไปกันเถอะ  "kaew : ชั้นและพี่ฟางเก็บข้าวของที่ตกพื้นตอนเกิดเรื่องกันเสร็จเรียบร้อยก่อนจะพากันเดินออกจากร้านแล้วกลับมาขึ้นรถ" 
 
 
คุณแก้วไม่น่าห้ามพี่แล้วนะค่ะ จะได้สั่งสอนยัยนั้นซะหน่อย 
 
 
แก้วไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรมากไปกว่านี้ค่ะ ถ้าเกิดรู้ถึงคุณหญิงแม่เดี๋ยวท่านจะไม่สบายใจเอา
 
 
ต่อไปนี้คุณแก้วต้องระวังตัวให้มากๆนะค่ะ พี่เป็นห่วงจังเลย
 
 
ค่ะ แก้วจะระวังตัวให้มากกว่านี้
 
 
ชั้นขับรถออกจากห้างพร้อมไปส่งพี่ฟางที่บ้าน แล้วก็ขับรถกลับบ้าน หมายถึงบ้านคุณโทโมะน่ะ
 
 
คุณแก้วกลับมาแล้วเหรอค่ะ แล้วนี่หน้าคุณแก้วไปโดนอะไรมาค่ะเนี่ยน่ากลัวเชียว
 
 
เออ...เป็นอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ แล้วนี่ป้าทำอาหารเย็นเสร็จแล้วเหรอค่ะ
 
 
ยังหรอกค่ะ ป้าแค่เดินออกมาดูน่ะค่ะ เผื่อว่าเป็นแขก
 
 
งั้นแก้วช่วยคุณป้าทำอาหารดีกว่าค่ะ
 
แล้วชั้นก็ช่วยป้าแม่บ้านทำอาหารจนเสร็จเป็นเวลาเดียวกับที่คุณแม่ของคุณโทโมะกลับมาพอดี ชั้นเลยฝากแม่บ้านบอกกับคุณแม่ว่าเย็นนี้ชั้นไม่ทานอาหาร เพราะชั้นปวดหัว แล้วขอไปพักที่ห้อง ชั้นทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้ใครมารับรู้หรือถามเรื่องที่มันเกิดขึ้นกับชั้นในวันนี้ ชั้นกลัวว่าทุกคนจะพลอยระแวง ไปด้วย ก็อย่างที่บอกชั้นไม่ชอบทำตัวใช้มีปัญหา 
 
พอชั้นขึ้นห้องชั้นก็เดินไปอาบน้ำ พออาบเสร็จชั้นก็ไปหายาทาแผลที่มุมปากจากข้างล่างและทีชั้นลงมาได้คือคุณพ่อกับคุณแม่ท่านขึ้นไปข้างบนกันหมดแล้ว และชั้นก็เหลือบดูนาฬิกาซึ่งตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มครึ่ง ใช่สิคุณโทโมะยังไม่กลับบ้าน ชั้นเลยตัดสินใจเปิดทีวีดูที่ห้องรับแขกเพื่อรอเค้าเข้าบ้าน 
 
ตอนนี้ผมกลับเข้าสู่สนามและเป็นเที่ยวบินสุดท้ายสำหรับวันนี้ก่อนที่ผมจะเตรียมตัวกลับบ้าน แล้วก็มองนาฬิกาข้อมือซึ่งเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าๆ ผมจึงรีบขับรถกลับบ้าน
พอผมเดินเข้ามาในบ้านแล้วได้ยินเสียงของทีวี นี้ก็เกือบเที่ยงคืนละแล้วใครเปิดกันนะ ผมตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็พบว่าเป็นแก้ว ซึ่งเธอหลับอยู่ที่โซฟายาว อย่าบอกนะว่าเธอรอผมอยู่ ผมมองแก้วอยู่สักพักแก้วก็ไม่ตื่นซะที ผมเลยจักการอุ้มเธอขึ้นเป็นบนห้อง แต่พอมาถึงห้องผมก็วางแก้วลงที่เตียงแล้วก็พบสิ่งผิดปกติบนใบหน้าของเธอ ดูไปดูมามันเหมือนรอยนิ้วมือคน แต่มันจะเป็นของใครกันละจะถามก็ไม่ได้เพราะเจ้าตัวหลับซะสนิทเลย 
ผมจึงทำได้แค่อาบน้ำแล้วก็ล้มตัวนอนลงข้างเธอพลางมองที่แผลตรงมุมปากอีกที่ ผมอยากรู้มากว่าเธอไปโดนอะไรมา แต่เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยถามละกัน ไหนเธอก็หลับสนิทไปละผมขอกอดเธอหน่อยละกันหวังว่าตื่นมาคงไม่โวยวายหรอกนะ ผมคิดดังนั้นแล้วก็ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวของผมและเธอเอาไว้ก่อนทีผมจะตัดสินใจกอดเธอแล้วก็หลับไปโดยที่ในอ้อมแขนของผมมีเธอยู่ในนั้น
 
 
 
 
 
 

 
โหวตเม้นนนนหน่อยนะค่ะ