เงาร้าย พ่ายรัก

เช้า

 

 

 

ชั้นตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเวลา 5.30 น. ชั้นต้องตื่นไปมาเตรียมของใช้เค้า ไม่วาจะเสื้อผ้าที่เป็นชุดนักบินของเค้า พร้อมกับข้าวของที่เค้าจำเป็นต้องใช้ส่วนนึ่งไว้ให้เค้า  ก่อนจะลงไปทำอาหารข้างล่างที่มีแม่บ้านเข้ามาทำอยู่ก่อนแล้ว 

 

 

คุณแก้ว มีอะไรรึเปล่าค่ะตื่นเช้าจัง

 

 

แก้วมาทำอาหารให้คุณโทโมะน่ะค่ะ 

 

 

โอ้โห้ ดีจังคุณแก้วนี้เป็นภรรยาที่ดีจังเลยนะค่ะ 

 

 

อย่างนั้นหรอค่ะ   "kaew : ชั้นยิ้มให้กับป้าคนทำอาหารอย่างรู้สึกเขินๆ นิดหน่อยมั้ง ชั้นไม่รู้ใจตัวเองอ่ะ"

 

 

ป้าว่าคุณโทโมะนี้โชคดีมากๆ เลยนะค่ะ ที่ได้คุณแก้วมาเป็นภรรยาเนี่ย 

 

 

เออ...อันนี้ แก้วไม่รู้หรอกค่ะ 

 

 

ชั้นลงมืออาหารอย่างสุดฝีมือ อาหารที่ชั้นทำก็มี แกงจืดหมู ซุปไก่ แล้วก็สลัดน้ำใส ชั้นไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงรู้สึกอยากทำมากขนาดนี้เพราะปกติชั้นก็ไม่ค่อยทำอาหารสักเท่าไหร่หรอกนะ หรือว่าเป็นเพราะคนทานกันนะถึงทำให้ชั้นอยากจะทำมันขึ้นมา เอ๊ะ!! คงไม่หรอกชั้นไม่ได้คิดอะไรกับเค้าซะหน่อย^^

 

 

 

ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แล้วกะว่าพอลืมตาขึ้นมาแล้วจะเจอกับเธอ แต่ความจริง....เธอหายไปไหนกัน เธอคงจะตื่นก็ผมแล้วละ แต่ว่าเธออยู่ไหนกันนะ ผมลุกจากเตียงแล้วเดินไปดูรอบๆห้องเผื่อเจอกับเธอแต่ไม่ เธอไม่ได้อยู่ในห้องเลย ผมกำลังเดินผ่านมุมแต่ตัวเล็กๆภายในห้องแล้วเหลือบไปเห็นชุดเครื่องแบบนักบินของผม ถูกแขวนอยู่ตรงตูเสื้อผ้า มันแขวนไว้ด้วยความเรียบร้อยไม่มีแม้ต้องร้อยยับ ที่ทำให้ผมอารมณ์เสียเลยแม้แต่น้อย ใครเป็นคนเตรียมให้กันนะ คิดไปคิดมาก็มีอยู่แค่คนเดียวที่ผมสงสัยคงไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก คงจะเป็น...ภรรยาแสนสวยของผมเองแหละ หึๆพูดแบบนี้เลยแล้วกัน อยากทำตัวน่ารักเองนี้น่าช่วยไม่ได้ 

 

 

ตอนนี้ผมอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จแล้ว ผมกำลังจะลงไปข้างล่างพร้อมกับกระเป๋าทำลงานของผมที่มีคนเตรียมให้อีก คงเป็นคนเดียวกันกับที่เตรียมชุดให้ผมนั้นแหละ คิดแล้วมันอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก  แต่เอ๊ะ!! กลิ่น กลิ่นหอมนั้นมาแตะจมูกผมอีกแล้ว อย่าบอกนะว่าที่เธอหายไปเพราะไปทำอาหารน่ะไม่ได้การละผมต้องรีบลงไปดูซะละ แล้วผมก็รีบเดินลงบันไดอย่างรวดเร็วแล้วจุดหมายก็คง ห้องครัว อิอิ

 

อ้าวคุณลงมาแล้วหรอค่ะ ชั้นทำอาหารใกล้เสร็จแล้วละ  "kaew : ในขณะที่ชั้นกำลังหันผักอยู่ ชั้นก็หันไปเจอกับคุณโทโมะที่ยืนอยู่ข้างๆชั้น  คงจะแต่งตัวเสร็จแล้วละ"

 

 

แล้วนี่ คุณทำอะไรบ้างอ่ะ 

 

 

ก็มี แกงจืดหมู ซุปไก่ แล้วก็สลัดน้ำใส สามอย่างอ่ะ

 

 

ดูหน้าตาแล้วน่าทานน่าดูเลย ชักหิวแล้วสิ 

 

 

งั้นคุณก็ไปรอที่โต๊ะก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวชั้นยกไปให้

 

 

อืม...เอางั้นก็ได้ครับ

 

 

ตาโมะ ทำไมวันนี้ลงมาแต่เช้าละลูกมีอะไรดลใจลูกชายแม่รึเปล่าเนี่ย 

 

 

วันนี้ผมมีบินตอน 7 โมงนะครับ ก็เลยต้องเช้าหน่อย  

 

 

อ้าวหรอแม่นึกว่ามานั่งรอทานอาหารฝีมือลูกสะใภ้แม่ แม่บอกเลยเมื่อวานกับข้าวที่หนูแก้วทำอร่อยมาก แม่ทานไปเยอะเลย 

 

 

มันก็มีส่วนนะครับคุณแม่ 

 

 

แหมจ้ะ อ้าวมานู้นละ 

 

 

คุณพ่อ คุณแม่ลงมาแล้วหรอค่ะ แก้วทำอาหารเสร็จพอดีค่ะ 

 

 

พ่อว่าทีหลังคงจะให้แม่บ้าน เพิ่มข้าวเยอะๆ เลยละ กับข้าวอร่อยแบบเนี่ย 

 

 

คงไม่ขนานนั้นหรอกค่ะคุณพ่อ 

 

 

แต่แม่ว่าที่พ่อพูดก็ถูกนะลูก ทีหลังเพิ่มข้าวเยอะๆเลย

 

 

แล้วทุกคนก็ลงมือทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยกับฝีมือของแก้ว เธอทำอาหารได้เก่งมากจริงๆ เสน่ห์ของผู้หญิงก็อยู่ที่ตรงนี้แหละ ทำให้ผู้ชายรักมากที่สุด 

 

 

 

คุณ!! อิ่มแล้วหรอ   "Tomo : ผมยกในขึ้นดื่มแล้ว แก้วก็ถามขึ้น" 

 

 

ครับ นี้ก็ใกล้จะ 7โมงแล้วด้วยผมต้องรีบไปแล้วละ  "Tomo : ผมลุกจากโต๊ะอาหารแล้วกำลังจะลาคุณพ่อ คุณแม่ ผมก็เหลือบไปเห็นเธอ ที่ลุกลี้ลุกลน จะรีบไปไหนกัน"

 

 

ผมไปนะครับ คุณพ่อ คุณแม่ 

 

 

จ้ะๆ ไปเถอะลูก  

 

 

แล้วนี้คุณจะไปไหนน่ะทำไมไม่ทานข้าวต่อ

 

 

เออ...คือชั้นจะไปส่งคุณที่หน้าบ้านก่อนน่ะ   "Tomo : นี้เธอนึกอะไรขึ้นมาเนี่ย ถึงได้จะไปส่งผมเนี่ย มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าเธอ ก็อาจจะพอมีใจให้ผมบ้าง หลงตัวเองไปหน่อยมั้ยเรา^^"

 

 

นี้คุณลืมอะไรอีกรึเปล่า 

 

 

อืม...ไม่ได้ลืมอะไรแล้วละ 

 

 

เออ...แล้วคุณกลับมากี่โมงอ่ะ 

 

 

ไม่รู้เหมือนกัน คงจะตอนดึกๆอ่ะ คุณไม่ต้องทำอาหารเผื่อผมหรอกเพราะเย็นนี้ผมคงไม่ได้มาทานข้าวที่บ้าน    "Tomo : ผมพูดไปแล้วก็นึกเสียดาย แต่จะทำไงละงานมันก็ต้องเป็นงาน" 

 

 

งั้นหรอค่ะ

 

 

คุณไม่น้อยใจผมนะ 

 

 

นี้คุณหลงตัวเองไปรึเปล่า ชั้นไม่ได้น้อยใจอะไรแบบนั้นหรอกน่าไร้สาระ ชั้นก็มีเหตุผลพออยู่หรอก แล้วอีกอย่างชั้นจะน้อยใจคุณได้ยัง ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับคุณซะหน่อย 

 

 

ปากแข็ง!!  "Tomo :  ผมพอจะดูสีหน้าเธอออกหรอกน่า ทำหน้าแบบเนี่ยผมก็รู้ว่าเธอเขิน^^"

 

 

ไปทำงานได้แล้วคุณ ผู้โดยสารเป็นร้อยกำลังรอคุณอยู่ 

 

 

ครับๆ ผมไปละนะ  "Tomo : ผมพูดพร้อมส่งยิ้มให้เธอ ดูเหมือนเธอจะทำเป็นไม่เห็น โดยการหันหน้าไปทางอื่นหึๆ ผมดูออกหรอกนะ" 

 

 

 

ชั้นยืนดูคุณโทโมะที่ขับรถออกจากบ้านไปจนหลับตาแล้วชั้นก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน แล้วคุณแม่ก็บอกว่าวันนี้ท่านจะไปออกงานการกุศลกับคุณพ่อ ชั้นเลยต้องอยู่บ้านคนเดียวสินะ เฮ้อ...เบื่อจัง 

 

 

 

 

 

 

---

โหวตเม้น

ขอบอก...ตอนน่ามีคันไม้คันมืออยากตบคนกันแน่ๆ  

ติดตามต่อจร้าาาา