เงาร้าย พ่ายรัก

     
 
เช้าวันใหม่ซึ่งตอนนี้ชั้นก็ตื่นนอนขึ้นมาก่อนคุณโทโมะ แล้วชั้นก็หันหน้าไปทางเค้าภาพที่เห็นคือคุณโทโมะนอนตะแคงข้างมาทางชั้น แต่ชั้นกลับนอนหันหลังชั้นเค้าตลอดทั้งคืนเลยสินะ ชั้นนอนมองหน้าเค้าอยู่นานก่อนจะลุกไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ แล้วไปทำอาหารเพื่อรอเค้าตื่น 
 
 
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยกลิ่นอะไรบางอย่าง ที่ลอยมาแตะจมูกผมจนทำให้ผมตาสว่างขึ้นมาทันที มันเป็นกลิ่นหอมๆ เหมือน...อ๋อใช่ละกลิ่นอาหารนี่ แต่เอ๊ะ!! ใครทำกันในห้องนี้ก็มีแค่ผมกับแก้วแค่สองคนหรือว่า...  หึๆ ผมชักอยากจะตามหาต้นต่อของกลิ่นแล้วละสิ 
 
 
คุณ!! ทำอะไรอ๊ะ 
 
 
อ๊ายยยย อะ อ้าวนี้คุณเองหรอ มาทำไมไม่ไห้สุ้ม เสียงกันบ้างชั้นตกใจจะตายอยู่ละ           "kaew : ยังดีนะที่ชั้นไม่เผลอหยิบข้าวของในครัวมาฟาดเข้าให้อ่ะ "
 
 
ขอโทษนะ ผมไม่คิดว่าคุณจะตกใจได้ถึงขนาดนี้อ่ะ
 
 
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แล้วนี่คุณล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วหรอ  "kaew : ชั้นพูดเพราะเห็นเค้ากำลังเอามือขยี้ตาอยู่เลย"
 
 
ยังอ่ะ ความจริงผมยังไม่ตื่นหรอก แต่เป็นเพราะกลิ่นอาหารของคุณนั้นแหละลอยไปแตะจมูกผมถึงที่นอนเลย แล้วคุณทำอะไรอ่ะ  
 
 
ชั้นทำข้าวต้มกุ้งน่ะ 
 
 
ผมชักจะหิวแล้วละสิ  "Tomo : ผมพูดพลางเอามือลูบท้อง อยากทานอาหารฝีมือเธอจัง   มันน่าทานจนผมไม่อยากทำอะไรในตอนนี้นอกจากทานข้าวต้มนั้น"
 
 
ไม่เอา ยังทานไม่ได้ คุณต้องไปอาบน้ำก่อน 
 
 
ทานก่อนไม่ได้หรอครับ
 
 
ถ้าไม่ไปอด!!
 
 
ปะ ไป เดี๋ยวนี้เลยครับ   "kaew : เค้ารีบวิ่ง ไปเข้าห้องน้ำอยากเร็ว คงกลัวจะไม่ได้ทานข้าวต้มฝีมือชั้นละมั้ง แฮะๆ ชั้นหลงตัวไปหน่อยมั้ย แต่เค้าโชคนีนะที่ได้มีโอกาสทานอาหารฝีมือชั้นอ่ะ เพราะชั้นไม่ค่อยทำให้ใครทานหรอก แม้แต่พี่ฟาง พี่ป๊อป ยังไม่เคยเลย"
 
 
หลังจากที่ผมรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว อะไรจะตื่นเต้นมากไปกว่าการทานอาหารในครั้งนี้ ผมคงโชคดีมากเลยนะที่ได้ทานอาหารจาก ฝีมือคุณหนูอย่าง แก้ว  พอผมแต่งตัวเสร็จผมก็เดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อที่จะได้ทานอาหาร 
 
 
ชั้นในรอคุณโทโมะ พร้อมกับข้าวต้มสองชามที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร แต่ของชั้นเป็นชามเล็ก ส่วนของคุณโทโมะ ชั้นตักให้เค้าเป็นชามขนาดพิเศษเลย หึอยากทานมากใช่มั้ยแก้วคนนี้จัดให้ 
 
 
มาแล้วหรอ อะของคุณ 
 
 
แล้วทำไม ชามคุณเล็กกว่าของอ่ะ 
 
 
ตอนเช้าชั้นไม่ทานหนักอ่ะ    "kaew : ฮ่าๆ บ้าเอ้ยชั้นแกล้งคุณอยู่นะ"
 
 
อืม...งั้นทานกันดีกว่า  อื้ม!! อร่อยมากเลยคุณผมไม่เคยทานข้าวต้มอะไรที่อร่อยกว่านี้อีกละ 
 
 
งั้น...คุณก็ทานให้หมดเลยนะ  
 
 
โอเค ๆ    "kaew : นั้นไงหลอกง่ายซะจริง"
 
 
ผมนั่งทานข้าวต้มของเธอชาม มันอร่อยมาก อร่อยกว่าที่ร้านอร่ยกว่าที่ไหนๆ เลยสงสัยคงต้อง ให้เธอทำให้ทานทุกเช้าซะละ และตอนนี้ผมอิ่มจมแทบ ลุกไม่ไหวแล้วละ 
 
 
คุณอิ่มแล้วหรอ 
 
 
ครับอิ่มแล้ว 
 
 
อืม...เดี๋ยวชั้นเอาจานไปเก็บก่อน แล้วเราไปบ้านคุณแม่กัน 
 
 
ถ้างั้นผมไปรอข้างนอกนะ 
 
 
ค่ะๆ 
 
 
พอเราออกมาจากคอนโดเสร็จ ก็รีบขับรถไปที่บ้านของผม
 
 
<<ติ้นๆๆ>>
 
 
ไม่นานผมก็ถึงบ้าน และเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับแก้ว 
 
 
อ้าว!! กลับมากันแล้วหรอลูก เป็นงั้นเมื่อคืนนอนกันสบายมั้ย 
 
 
สวัสดีค่ะคุณแม่ เมื่อคืนหรอค่ะ ก็สบายดีค่ะ
 
 
ที่เธอตอบไปแบบนั้นไม่รู้รึไง คุณแม่ไม่ได้ถามตรงตัวแบบนั้น ผมรู้ว่าคุณแม่ต้องการถามถึงเรื่องอะไร ช่างไม่รู้อะไรจริงๆเลย 
 
 
แล้วทานช้าวกันมารึยังละลูก
 
 
เรียบร้อยแล้วครับคุณแม่ 
 
 
โฮ้ แม่อุตสาให้ แม่บ้านทำอาหารเผื่อไว้ชุดใหญ่เลยนะลูก 
 
 
ผมขอโทษนะครับ คุณแม่คือตอนนี้ผมอิ่มมากๆ เลยครับ 
 
 
อืมงั้นก็ไม่เป็นไรจ้ะ  "Tomo : ระหว่างที่ผมคุยกับคุณแม่อยู่แก้วก็เดินเข้าไปในครัวคงจะไปช่วยแม่บ้านทำอาหารแน่เลย ถ้างั้นผมก็ต้องทานอีกแน่ละ ก็เธอทำอาหารอร่อยนี่ "
 
 
ตาโมะ ว่าแต่เมื่อคืนอ่ะ เป็นไงบ้างอ่ะ 
 
 
ผมได้ยินคุณแม่ถามแก้วไปแล้วนะครับ 
 
 
ก็แหม....
 
 
ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่ ผมยังไม่ได้แตะตัวเธอเลย 
 
 
อะไรกัน นี่ขนาดอยู่กันสองคนนะเนี่ย ตายละ แม่จะมีหลานให้อุ้มก่อนตายมั้ยเนี่ย 
 
 
โธ่ คุณแม่ ขอเวลาให้แก้วรักผมกันแล้วกันนะครับ 
 
 
ก็ได้แต่อย่านานนักนะ เดี๋ยวแม่จะทนไม่ไหวซะก่อนนะจ้ะ พ่อหนุ่มนักบิน
 
 
แล้วผมทานข้าวอีกครั้ง คงไม่ต้องสงสัยหรอก็อย่างที่ผมคิดนั้นแหละแก้วแอบไปช่วยแม่บ้านทำอาหารอีกจนได้ ผมเลยอดที่จะห้ามใจไม่ไหว เลยตัดสินใจกินอีกครั้ง 
 
 
นี้คุณทานข้าวตั้งสองสองละนะเช้าเนี่ย ไม่อิ่มบ้างรึไง
 
 
ก็อาหารมันน่าทานนี่ ใครจะอดใจไหวกันละ
 
 
เจริญอาหารจังเลยนะตาโมะ ตั้งแต่มีภรรยาเนี่ย วันแรกของการเป็นภรรยาที่ดี แก้วผ่านแล้วละลูก 
 
 
เออ...หรอค่ะ คุณแม่ 
 
 
ใช่สิจ้ะ ทำอาหารเก่งนี้แหละ คือสิ่งแรกที่มัดใจสามีได้อยู่หมัดเลยละ
 
 
ชั้นคุยกับคุณแม่เสร็จก็เดินขึ้นไปข้างบน เพื่อเอาของไปเก็บในห้องของคุณโทโมะ ที่ชั้นเตรียมมาบ้างเพราะยังไงชั้นก็ต้องอยู่ที่นี้เลย เฮ้อหมดกันเลยสินะ ชีวิตโสด...
 
ผมทานข้าวเสร็จเป็รอบที่สองแล้วผมเลยขึ้นไปหาแก้ว ที่ห้องคงกำลังเก็บของอยู่
 
 
คุณ!! ทานข้าวเสร็จแล้วหรอถึงได้ขึ้นมาเนี่ย 
 
 
ไม่ต้องแซวเลยนะเพราะคุณนั้นแหละ
 
 
อะไรชั้นไม่เกี่ยวด้วยซะหน่อย ก็แค่ช่วยแม่บ้านทำตามหน้าที่อ่ะ
 
 
ครับๆ ไม่เถียงละ  "Tomo : ผมนั่งบนเตียงมองเธอกำลังยุ่งอยู่กับการเก็บของให้เข้าที่เข้าทาง "
 
 
คุณเดี๋ยวผมเข้าห้องทำงานแป๊ปนึงนะ 
 
 
ค่ะๆ  "Tomo : เธอตอบแค่นั้น แล้วก็หันไปสนใจกับการจักข้าวของต่อ แล้วผมก็ออกจากห้องนอนไป ห้องทำงานของผมที่อยู่ติดๆกัน  อยู่ดีๆ ผมก็นึกได้ขึ้นมาว่าไม่ได้ทำงานมาเป็นเวลาเดือนกว่าๆ ตั้งแต่ จัดเตรียมเรื่องงานแต่งมาโดยตลอด เข้าไปเช็คซะหน่อยดีกว่า" 
 
 
ผมเข้าไปนั่งทำงาน บนโต๊ะทำงานของผมแล้วเช็คงานในคอมพิวเตอร์แล้วปรากฎว่า 
 
 
พรุ่งนี้มีบินหรอ  "Tomo : ผมเช็คไปถึงงานนักบินของผมซึ่งมันเป็นอาชีพหลักของผมที่ผมเกือบไปเลยแล้วปรากฎว่าพรุ่งนี้มีบินซะด้วย" 
 
 
ผมนั่งทำงานจนเวลาล่วงเลยมานานจนถึงเวลา 6 โมงกว่าๆ จนมีใครบางคนถึงกับเข้ามาตาม 
 
 
คุณทำอะไรอยู่อ่ะ 
 
 
เช็คงานอยู่น่ะ ห่างมาเป็นเดือนละ 
 
 
อืม...คุณไม่ลงไปทานข้าวก่อนหรอ กับข้าวเรียบร้อยแล้วนะ 
 
 
อืม...งั้นก็ไปกันเถอะ ผมทำงานเสร็จแล้ว 
 
 
แหมทำเนียนนะ หิวก็บอกมาเถอะ ไปต้องฟอร์ม  
 
 
ให้มันรู้ทันแบบนี้ซิจ้ะ คนสวย
 
 
รีบๆ ไปเลยไม่ต้องพูดมาก คุณพ่อกับคุณแม่รออยู่
 
 
ครับๆ   "kaew : ชั้นปล่อยให้เค้าเดินออกไปก่อน แล้วก็เดินตามออกมาทีหลัง แล้วก็มีเสียงตามมาอีก"
 
 
รีบๆ นะคุณไม่ต้องเขินหรอก   "Tomo : ผมแยเธอเล่น เห็นว่าเธอคงเขินอยู่"
 
 
ตาโมะทำไม ลงมาช้าจัง กับข้าวจะหมดแล้วนะ
 
 
โฮ้ ได้ไงครับคุณพ่อ ป้าครับตักข้าวเลยครับเอาเยอะๆ กว่าทุกครั้งเลย 
 
 
พ่อแค่ล้อเล่นน่า ตั้งตั้งมีเมียนี้เจริญอาหาารจังเลยนะ
 
 
แล้วเราก็นั่งทานข้าวกันไป พูดกันไป อย่างมีความสุขโดยเฉพาะ คุณพ่อกับคุณโทโมะแหละ
พอชั้นช่วยแม่บ้านเก็บจานเสร็จชั้นก็ เดินขึ้นข้างบนไป โดยที่คุณโทโมะ ขึ้นไปก่อนแล้ว 
 
 
คุณทำอะไรอ่ะ   "kaew : ชั้นเห็นเค้ากำลังทำอะไร อยู่กับหน้าจอ คอมพิวเตอร์อีกตัวภายในห้อง ชั้นเลยถาม"
 
 
ผมเช็คงานต่ออีกนิดหน่อยอ่ะ
 
 
อืม...แล้วอาบน้ำยังเนี่ย 
 
 
เรียบร้อยแล้ว 
 
 
งั้นชั้นไม่กวนละกัน   "kaew : ชั้นเดินไปหยิบชุดนอน กับผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป" 
 
 
ชั้นเดินออกจากห้องน้ำแล้วเอาผ้าเช็ดตัวไปตากไว้ แล้วเดินไปนั่งที่เตียง 
 
 
คุณพรุ่งนี้คุณมีบินใช่มั้ย  "kaew : ชั้นเห็นเค้ากำลังปิดคอม ชั้นเลยถาม"
 
 
อืม
 
 
แล้วกี่โมงอ่ะ
 
 
ตอน 7 โมงอ่ะ  "kaew : แล้วเค้าก็เดินขึ้นมาบนเตียงข้างๆ ชั้น "
 
 
งั้นหรอ
 
 
ครับ สนใจไปด้วยมั้ย   "Tomo : ผมพูดแล้วนอนลง "
 
 
เหอะ ไม่เอาด้วยหรอก ชั้นกลัวความสูง  "kaew : ชั้นตอบกลับแล้วล้มตัวนอนลงตามเค้า"
 
 
ชั้นนอนตะแคงข้างหันหน้าไปทางเค้าแล้วเราก็สบตากันพอดี มันทำให้ชั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะเป็นครั้งที่สองหลังจากงานแต่งวันนั้น เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย ชั้นไม่รู้จะทำไงก็เลยหลับตาลงไปดื้อๆ แบบนั้น 
 
 
วันนี้แก้วมาแปลกแฮะ นอนหันหน้ามาทางผม แต่มันก็ดีนะ มันทำให้ผมใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง แต่ทว่าเธอหลับตาหลบสายตาของผมไปแล้ว..... 
 
 
 
 
 

วันนี้สองตอนจริงด้วย 
เพ้อมากไปหน่อยเลยแต่งได้เยอะ 
5555555
โหวต เม้นนนนนนนนน