เงาร้าย พ่ายรัก

 

 

 

 ผมอุ้มเธอมายังโซฟาตัวใหญ่ ภายในห้องของโรงแรม ที่ ณ ตอนนี้ มีทั้ง คุณแม่ของผมและเธอแล้วก็ฟาง ส่วนคุณพ่อคงลาแขกอยู่ด้านล่าง ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เมื่อจู่ๆ เบลล์ก็โผล่มาในงานอย่างไม่ได้รับเชิญแถมยังว่าต่อว่าแก้วให้ เสียๆ หายๆ แบบนั้น และผมคงต้องรอให้แก้วฟื้นก่อน  และยังไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกยังไงเหมือนกัน 

 

 

ตาโมะผู้หญิงคนนั้นโผล่มาได้ไง 

 

 

ผมไม่รู้ครับ คุณแม่ 

 

 

ไร้มารยาท ทำตัวต่ำ ดีนะที่แม่ไม่ได้มาเป็นลูกสะใภ้น่ะ อกแตกตายกันพอดี 

 

 

ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันล่ะค่ะ คุณพัชรา 

 

 

เป็นคนรักเก่าของตาโทโมะนะค่ะคุณหญิง แรกๆก็ดีๆอยู่ แต่มาพักหลังก็เริ่มใช้ไม่ได้เลยค่ะ พอเห็นว่าเราไม่ว่าอะไรในที่สุดก็เผยธาตุแท้ออกมาจนได้ ดิชั้นต้องขอโทคุณหญิงด้วยนะค่ะ แต่ดิชั้นจำเป็นต้องบอก ให้เข้าใจตรงกันนะค่ะ 

 

 

ไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่อดีตดิชั้นไม่ได้เป็นกังวลอะไรอยู่แล้ว

 

 

อื้อ!!

 

 

คุณแก้วฟื้นแล้วค่ะ คุณหญิงป้า 

 

 

คุณหนู

 

 

คุณแก้ว "Tomo : ผมรีบเข้าไปใกล้เธอแล้วประคองเธอให้ลุกขึ้นนั่ง ผมอยากให้เธอรู้ว่า ผมเป็นห่วงเธอมาก"

 

 

คุณแม่ ฮึกๆๆ   "kaew : พอคุณโทโมะประคองชั้นให้ลุกขึ้น ชั้นก็เข้ากอดคุณแม่ แล้วร้องไห้ออกมา" 

 

 

คุณหนู ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูกนะ   "Tomo : เธอคงตกใจมากๆ ที่โดนว่าไปแแบบนั้น ในตอนนี้เธอคงอยากได้กำลังใจจากคุณหญิงแม่ของเธอ" 

 

 

อย่าเพิ่ง คิดมากนะหนูแก้ว เรื่องราวมันไม่ได้เป็นความจริงอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูด เธอแค่อยากให้คนในงานเข้าใจผิด ก็แค่นั้น 

 

 

ฮึกๆๆๆ ฮือๆๆ  "kaew : ชั้นไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ กอดคุณแม่แล้วก้มหน้าร้องไห้อยู่แบบนั้น "

 

 

และแล้วงานแต่งก็ต้องดำเนินต่อจากที่เหลือ ด้วยทางผู้ใหญ่ได้พูดให้เข้าใจ และเครียปัญหาเสร็จแล้ว รวมถึงชั้นยอมที่จะให้มันเกิดขึ้นต่อไปจนเสร็จสิ้น ก็อย่างที่คงบอกชั้นไม่อยากให้มีปัญหาและเกิดเรื่องวุ่นวายไปมากกว่านี้ และขั้นตอนสุดท้ายที่เหลืออยู่ คือ ให้คุณโทโมะเซ็นทะเบียน และที่สุดสำคัญที่สุดคือการ...ส่งตัวเข้าหอ...

 

 

 

ไหนๆ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว ไม่ต้องเก็บมันมาใส่ใจนะลูก เพียงแต่ทำวันนี้ เวลานี้ และตอนนี้ให้ดีที่สุดก็พอ รักกันมากๆ มีอะไรก็ปรึกษากันนะลูก จะเก็บไว้เพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมันก็ไม่ได้หรอกจ้ะ ก็เพราะว่าเราอยู่ด้วยกันไงละจ้ะ สำหรับแม่ก็ฝากแค่นี้นะลูก 

 

 

ส่วนพ่อก็คงไม่มีอะไรแล้วละก็ตามที่แม่เค้าบอดนะลูก มีเรื่องอะไรก็ช่วยเหลือกัน เป็นสามีภรรยากัน ก็ต้องรักกันให้มากๆ นะลูก 

 

 

สำหรับแม่  คุณหนูคือสิ่งที่มีค่าที่สุด ต่อจาดนี้แม่คงไม่ได้ดูแลคุณหนูอยู่ตลอดแล้วนะลูก โทโมะแม่ฝากคุณหนูของแม่ด้วยนะ และสิ่งที่สำคัญสำหรับการใช้ชีวิตคู่ ก็คือการซื่อสัตย์ และให้เกียรซึ่งกันและกันนะลูกนะ 

 

 

ค่ะ/ครับ คุณแม่ 

 

 

พ่อก็คงไม่มีอะไรจะพูดแล้วละ พูดกันไปซะหมดแล้ว ก็อย่างที่บอกกันไปนะลูก รักกันให้เกียรกัน มีเรื่องอะไรถ้าปรับความเข้าใจกันได้ มันก็จะทำให้ชีวิตคู่ของเรา จีรังยั่งยืนไปตราบนานเท่านานเลยละ

 

 

คุณแก้ว พี่ขอให้คุณแก้วมีความสุข เรื่องร้ายๆที่ผ่านมาก็ขอให้มันเพียงแค่อดีต อย่าไปคิดให้มันบั่นทอนจิตใจลงเลยนะค่ะ 

 

 

พี่ก็ขอให้คุณโทโมะ กับคุณแก้ว มีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกันนะครับ  มีปัญหาอะไรก็ปรึกษากันได้นะครับ พวกเราก็ครอบครัวเดียวกันแล้ว 

 

 

 ขอบคุณค่ะ พี่ฟาง พี่ป๊อป  "kaew : ตอนนี้ชั้นรู้สึกสบายใจขึ้นมาอีกหน่อยแล้วละ และชั้นก็ไม่อยากทำตัวอ่อนแอไปมากกว่านี้ ชั้นพร้อมกับการที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องต่างๆ ที่มันจะผ่านเข้ามาในชีวิตชั้นแล้ว ชั้นพร้อมแล้ว"

 

 

ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ กลับกันเถอะ บ่าวสาว เค้าจะได้พักกันบ้าง

 

 

แม่ไปนะลูก ดูแลกันดีๆ ละ

 

 

ค่ะ/ครับ คุณแม่

 

 

พี่ไปแล้วนะคุณแก้ว คุณโทโมะ

 

 

ค่ะ/ครับ

 

 

 

แล้วชั้นกับคุณโทโมะก็เดินเข้าห้องพร้อมกัน  ชั้นเดินไปนั่งที่เตียงกว้าง ที่มีกลีบดอกกุหลาบแดงกองเป็นรูปหัวใจทับกันอยู่สองดวง นั่งทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี ชั้นเลยนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น

 

 

คุณไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว

 

 

ผมเดินไปนั่งข้างๆเธอ ดูเหมือนเธอจะเกรงๆ กลัวๆ ผมอยู่ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอกุศลแบบนั้น กับเธอหรอกนะ ผมแค่เห็นเธอนั่งซึมๆไป เห็นบอกว่าปวดหัวอยู่ด้วยนี่

 

 

ค่ะ   "kaew : ชั้นเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับผ้าเช็ดตัวพร้อมกับ ชุดใส่นอนของชั้น พอชั้นเข้ามาในห้องน้ำชั้น ก็ใช้มือ เอื้อมไปรูดซิบชุดแต่งงานที่อยู่กลางหลังของชั้น แต่มันเอื้อมไม่ถึงอ่ะ ทำไงดี  ชั้นพยายามอยู่นานแต่มันก็ไม่สำเร็จ จนชั้นคิดว่าต้องให้คุณโทโมะช่วยซะละมั้ง โอ้ย!! ทำไงดีอ่ะ แล้วถ้าชั้นให้เค้าช่วยละ หวังว่าเค้าคงไม่คิดอกุศลกับชั้นหรอกนะ ชั้นคิดดังนั้นแล้วก็...."

 

 

คุณทำไม คุณยังไม่อาบน้ำอ่ะ แล้วนี้มีอะไรรึเปล่า 

 

 

คือ...ชั้น เออ..ชั้น 

 

 

มีอะไรคุณผมบอกซิ  

 

 

เออ...คุณช่วยรูดซิบข้างหลังให้ชั้นหน่อยซิ   "kaew : จากที่ชั้นอ้ำอึ้งอยู่นานชั้นก็ตัดสินใจพูดมันออกมาอย่างรวดเร็ว ฟังทันก็ช่วย ถ้าฟังไม่ทันก็แล้วแต่ชั้นถือว่าพูดไปแล้ว ไม่ย้ำหรอกนะ น่าอายที่สุด"

 

 

หึๆ นึกว่าเรื่องอะไร งั้นคุณก็หันหลังมาซิ  "Tomo : เธอยังกล้าๆ กลัวๆ  ที่จะหันหลังอยู่ ผมไม่คิดอะไรบ้าๆ หรอกน่า" 

 

 

ชั้นหลับตาปี๋ ไม่ยอมกระดิกไปไหน พร้อมกับเอามือจับชุดไว้ข้างหน้าอย่างแน่น เพื่อไม่ให้มันหลุดลงพื้น ไม่งั้นชั้นคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแน่ 

 

 

คุณ คุณ!! เสร็จแล้ว เป็นอะไรมากรึเปล่าเนี่ย 

 

 

อะไรนะค่ะ สะ เสร็จแล้วหรอค่ะ เออ...ขอบคุณค่ะ  "kaew : แล้วชั้นก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว บ้าก็คนมันอายนี้ ให้ผู้ชายช่วยถอดเสื้อผ้าเนี่ย แค่รูดซิบน่ะ แฮะๆ ชั้นพูดเวอร์เกิ้นนน"

 

 

พอผมรูดซิบลงให้เธอเสร็จ เธอก็ได้แต่ยืนหลับตาปี๋ แทบจะไม่กระดิกตัวเลย คงกลัวชุดหลุดละมั้ง พอผมเรียกเธอ เธอก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วละ ว่าแต่ผิวขาวเหมือนกันแฮะ เดี๋ยว!! อย่าเพิ่งคิดลึกนะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะมอง แต่พอรูดซิบลงมันก็เห็นเองอ่ะ ไม่พูดละเดี๋ยวก็หาว่าผมเป็นพวกชอบแก้ตัว

ผมนั่งรอเธอออกจากห้องน้ำ สักพักเพื่อที่ผมจะได้อาบบ้าง รออยู่นานกว่าเธอจะออกมาได้ 

 

 

 

คุณ ชั้นอาบเสร็จแล้วนะ คุณเข้าไปอาบเถอะ 

 

 

ครับๆ   "Tomo : เธอไม่ได้หันหน้ามาหาผมตอนพูดกับผมหรอก ส่วนตัวก็เดินไปที่โต๊ะกระจกนู้น" 

 

 

ชั้นกำลังนั่งเช็ดผมหลังจากที่ชั้นสระมันมา ไม่สระก็ไม่ได้สงสารมันอ่ะ โดนทั้งสเปรย์ และอะไรอีกมากมาย คงเหม็นแย่ คิดแล้วก็เหนื่อย ตอนนี้อย่างนอนมากๆ เดี๋ยวเช็ดผมเสร็จนอนเลยแล้วกัน ชั้นไม่รอคุณแล้วนะ คุณโทโมะ  

 

 

 

ผมออกจากห้องน้ำมาด้วยชุดนอนของผม หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ เงียบจังเลยแฮะ เธอคงเหนื่อยจนหลับไปแล้วมั้ง  ผมทำธุระเสร็จผมก็เดินเข้ามาในห้องนอน เธอหลับไปแล้วจริงๆด้วย  ผมไม่อยากกวนเธอหรอก ผมรีบปิดไฟแล้วนอนลง ข้างๆ เธอ บนที่นอนกว้างที่ตอนนี้มีเพียงผมและแก้ว แค่สองคน นี้เป็นคืนแรกที่เราได้นอนด้วยกันเลยนะ ผมยังทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่หรอก แต่หลังจากนั้นผมก็หลับตามเธอไปอีกคน...^^

 

 

 

 

 

 

---

 โหวตเม้นนนนน 

สุขสันต์วันหยุดจร้าาาาาาา