พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

 

“แคท เพลาๆลงหน่อยก็ได้”จินนี่ปรามๆแคทที่เอาแต่เทเหล้ากินไม่สนใจใคร

 

“ไอ้น้องเลว ทรยศพี่ ฮือๆ”แคทร้องไห้เพ้อหาน้องชาย จินนี่สงสารแคทจึงกอดปลอบ

 

 

“แกดันไปไล่ป๊อปปี้ไปทำไมล่ะเนี่ย ทุกอย่างก็ได้มาแล้ว แต่คนที่แกรักมากที่สุดกลับไปได้อยู่กับ

แก”จินนี่พูด เพราะเธอรู้จักแคทกับป๊อปปี้มาถึงแม้แคทจะอารมณ์รุนแรงแต่แคทก็รักป๊อปปี้มาก

เพราะทั้งชีวิตเธอมีกันแค่2พี่น้องเท่านั้น

 

“แกไปตามป๊อปปี้กลับมาให้ชั้นได้มั้ย ถ้าแกตามกลับมา ชั้นจะยกน้องชั้นให้แกเลย”แคทพูด

 

 

“ชั้นกับน้องแกก็แค่เล่นสนุกกันขำๆเท่านั้นล่ะ ชั้นไม่คิดอะไรหรอก แต่ถ้าแกอยากได้น้องแกคืนมา

ชั้นก็จะไปตามให้ ตอนนี้แกพอเถอะ ไปนอนได้แล้ว”จินนี่พูดก่อนจะดึงแก้วเหล้าออกจากมือแคท

แล้วพยุงแคทไปนอนที่ห้องฟาง พลันสายตาจินนี่หันไปเห็นพ่อของฟาง จินนี่รู้สึกแปลกๆ

 

“แก ช่วงที่ชั้นไม่อยู่ แกพกนี่ไว้ติดตัวนะ เพราะชั้นไม่ไว้ใจไอ้แก่นั่นเลย”จินนี่พูดก่อนจะหยิบปืนใน

กระเป๋าตัวเองยัดใส่ใต้หมอนให้แคท แคทมองตามก่อนจะหลับตาลง

 

 

 

ฟางลืมตาตื่นมาในเช้าวันต่อมา ฟางพลิกตัวมาเห็นคนที่กอดเธอทั้งคืน ฟางมองป๊อปปี้ที่หลับอยู่แต่

ไม่ยอมปล่อยเธอ จู่ๆ ภาพที่ป๊อปปี้กับฟางคบกันก็ผุดเข้ามาให้หัว

 

 

“พี่ป๊อปปี้”ฟางพูดออกมาอย่างเลื่อนลอย แล้วภาพที่ป๊อปปี้ทำร้ายเธอก็กลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง ฟาง

ตกใจกลัว ก่อนจะผลักป๊อปปี้ออกจากตัวเอง

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ตกใจตื่นเมื่อเห็นฟางเริ่มมีอาการกลัวชายหนุ่มอีกแล้ว

 

“ออกไป อย่าทำอะไรฟางนะ ฟางกลัวแล้ว”ฟางปัดมือไล่ป๊อปปี้

 

“ฟาง ใจเย็นๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพยายามเอื้อมมือไปจับตัวฟาง ฟางกรี้ดลั่น ก่อนจะหนีป๊อปปี้ออก

จากห้องมา

 

“ออกไป อย่าทำอะไรฟางเลย”ฟางกลัวลนลานวิ่งออกมา ป๊อปปี้รีบออกมาตาม จังหวะนั้นฟางสะดุด

ขาตัวเองกลิ้งตกบันไดไป

 

 

“ฟางง”ป๊อปปี้ช๊อค ตกใจสุดขี้

 

 

“กรี๊ดดด พี่ฟาง”เฟย์ออกจากห้องมาเห็นฟางร่วงหล่นลงไปก็กรี๊ดสุดเสียง

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”ป๊อปปี้พาฟางมาที่โรงพยาบาลใกล้ๆแถวนั้น

 

“พี่ป๊อปปี้ใจเย็นๆนะคะ ตอนนี้พี่ฟางถึงมือหมอแล้ว”เฟย์พูด ก่อนที่เขื่อนจะขอใช้สิทธิ์การเป็นหมอ

เข้าไปในห้องฉุกเฉินเพื่อดูอาการฟาง ซักพัก ฟางก็ถูกย้ายมาที่ห้องผู้ป่วยพิแศษที่โรงพยาบาล

 

“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง ถ้าฟางเป็นอะไรไป พี่จะอยู่ยังไง”ป๊อปปี้กุมมือฟางมาแนบหน้า แล้ว

ร้องไห้ออกมา

 

 

“ฮึก”เฟย์สะอึกสะอื้นเมื่อเห็นป๊อปปี้และฟาง เขื่อนจึงโอบเฟย์เพื่อปลอบใจ

 

“หมอบอกว่า ให้ฟางนอนอยู่ที่นี่คืนนึงเพื่อดูอาการว่ะ เพราะกลัวว่าสภาพจิตใจตอนนี้ของฟาง ถ้า

พากลับไป ฟางอาจจะคลุ่มคลั่งได้”เขื่อนพูด

 

“แต่พี่เขื่อนเป็นหมอ พี่เขื่อนพาพี่ฟางกลับไปไม่ได้หรอคะ”เฟย์ร้องไห้

 

“กลับน่ะกลับได้จ้ะ แต่ขอคืนนี้ให้ฟางนอนที่นี่ก่อนเพื่อดูอาการ”เขื่อนพูด

 

“งั้นคืนนี้กูจะอยู่ดูแลฟางที่นี่เอง เฟย์กลับไปดูแลปาล์มกับแม่ที่บ้านก่อนนะ”ป๊อปปี้พูด

 

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวเฟย์จะแวะเอาเสื้อผ้า ของใช้มาให้พี่ที่นี่นะคะ”เฟย์พูดก่อนจะออกไปกับเขื่อน ทิ้งให้

ป๊อปปี้เฝ้าดูอาการฟางอยู่ตรงนั้น

 

 

 

“ฟาง ฟางฟื้นแล้ว”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นเพราะรู้สึกถึงว่าเจ้าของมือที่เขากุมอยู่นั่นขยับตัว

 

“กินน้ำมั้ย เดี๋ยวพี่รินให้”ป๊อปปี้รีบรินน้ำให้ฟางดื่มก่อนจะประคองให้นั่ง

 

“พี่ขอโทษนะที่ไม่ดูแลฟางให้ดี”ป๊อปปี้พูดเสียงเศร้า

 

“ถ้าวันนั้น พี่กลับมาเร็วกว่านี้ ฟางคงไม่ต้องโดนพี่แคททำร้ายแบบนี้”ป๊อปปี้พูดต่อ ก่อนจะกำหมัด

ไว้แน่น เจ็บใจตัวเองที่ช่วยฟางไว้ไม่ได้

 

“แต่ต่อไปนี้ พี่จะไม่ยอมให้ฟางเป็นอะไรอีกแล้วนะ พี่จะอยู่ตรงนี้ ข้างๆฟาง”ป๊อปปี้เงียบซักพักก่อน

จะพูดขึ้น แล้วเลื่อนตัวมานั่งบนเตียงข้างๆฟางแล้วกอดฟางไว้

 

 

“พี่รักฟางนะ ไม่ว่าตอนนี้ฟางจะไม่ได้ยิน แต่พี่ก็จะบอกรักฟาง บอกรักทุกวัน เพื่อฟางจะได้รู้ ว่าพี่

ผิดไปแล้ว ที่เคยทำร้ายฟาง ฟางจะได้ไม่ต้องจำเรื่องราวร้ายๆอีก”ป๊อปปี้กระซิบบอกฟางก่อนจะจูบ

ลงที่แก้มเนียนของฟาง

 

 

 

 

“เฟย์แวะเอาของมาให้ค่ะ”เฟย์เปิดประตูมา พบว่าป๊อปปี้กำลังป้อนข้าวฟางอยู่ เฟย์มองฟางแล้ว

น้ำตาไหล สภาพพี่สาวเธอที่ยังเหม่อลอยไม่พูดจาหรือรับรู้อะไรเหมือนเดิม

 

 

“นี่เป็นกล่องที่เฟย์เอามาจากห้องพี่ฟางตอนแรกเฟย์กะจะเก็บไปซ่อน พี่ฟางจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก

แต่เฟย์ว่ามันน่าจะช่วยอะไรพี่ป๊อปได้นะคะ”เฟย์ยื่นกล่องไม้ให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มจำได้ดี ว่ามันคือ

กล่องที่ฟางเก็บความทรงจำทุกอย่างของเขาและเธอไว้

 

 

“ขอบคุณนะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มรับ

 

 

 

 

 

“นี่ไง รูปคู่ของเรา รู้สึกเหมือนฟางจะเขียนด้านหลังด้วยนะ ว่า วันนี้พี่ป๊อปปี้ขอฟางถ่ายรูปคู่ครั้งแรก

เขินจนทำตัวไม่ถูกเลยแฮะ”ป๊อปปี้อ่านด้านหลังรูปที่ฟางเขียนก็ขำก่อนจะยื่นรูปให้ฟาง ฟางหยิบมา

มองมัน

 

 

“นี่ เรื่องนี้ที่เราไปดูหนังด้วยกัน เรื่องบางกอกกังฟู ฟางชอบเรื่องนี้มาก แต่พอพี่ป๊อปปี้บอกว่า

นางเอกเรื่องนี้น่ารักดีเท่านั้นล่ะ ฟางงอนพี่ใหญ่เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วนึกถึงวันที่ไปดูหนังกับฟาง

 

 

“นี่รูปที่ฟางไปเชียร์พี่แข่งรักบี้ อันนี้เพื่อนพี่ถ่ายให้ พี่น่ะกว่าจะกันเพื่อนที่มาขอฟางถ่ายรูปด้วยหมด

นะ แทบตาย”ป๊อปปี้ยื่นอีกรูปให้ฟาง

 

“นี่รูปที่เราไปงานมหาลัยด้วยกัน รูปนี้พี่จำได้ เฟย์เป็นคนถ่ายให้ แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน

นะพี่จีบฟางอยู่ วันนั้นเป็นวันที่พี่จูบฟางครั้งแรกด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

“จูบ”ฟางพูด

 

 

“อือ ใช่ จูบ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฟางที่พันผ้าพันแผลไว้ที่หัว ทำไมเขาต้องเจ็บปวด

แบบนี้นะ ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

“ไม่เอา ไม่ร้องไห้สิ อย่าร้องนะ”ฟางเอามือจับแก้มป๊อปปี้ที่ร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้มองฟางที่ปลอบ

ตัวเอง ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปจูบฟางอย่างอ่อนโยน จูบที่แสนหวานและเนิ่นนาน

 

 

“เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะมาเล่าให้ฟางฟังใหม่”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมาก่อนจะเดินเข้า

ห้องน้ำไป ภาพที่ป๊อปปี้จูบเธอครั้งแรก จูบตอนที่เรียน จูบตอนคบกัน หรือครั้งต่างๆที่จูบกันผุดเข้ามา

ในหัว

 

 

“ชั้นจะพาเธอหนีไปให้ได้ รอชั้นนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้แคท

 

 

“ชั้นจะพาเธอหนีไปให้ได้ รอชั้นนะ”ฟางพูดประโยคนั้นซ้ำออกมา ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

 

 

“ดึกแล้ว นอนได้แล้วนะฟาง พรุ่งนี้จะไปกลับบ้านกัน น้องปาล์มรอเราอยู่นะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟาง

ยังไม่ยอมนอน

 

 

“ปาล์ม”ฟางพูด

 

“ลูกของเราไง น้องปาล์มลูกพี่ป๊อปกับแม่ฟาง เอาล่ะนอนได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลูบหัวฟาง

 

 

“หนาว กอด”ฟางพูดแล้วลูบแขนตัวเอง

 

“ห้ะ”ป๊อปปี้ไม่เข้าใจ

 

 

“กอด หนาว”ฟางพูดแล้วหันไปมองป๊อปปี้

 

“แต่ตอนเช้าพี่ต้องลงไปนะ เดี๋ยวพยาบาลจะดุเอา”ป๊อปปี้ก่อนจะขึ้นมานอนเตียงคนไข้กับฟางแล้ว

สวมกอดฟางไว้ก่อนจะจูบที่หน้าผากแล้วล้มตัวนอน

 

 

“พี่รักฟางนะครับ”ป๊อปปี้พูดอีกครั้งให้ฟางได้ยิน

 

“รัก”ฟางพูดออกมาเบาๆก่อนจะถูกป๊อปปี้กระชับกอดเพื่อให้คนตัวเล็กรู้สึกอบอุ่น อ้อมกอดที่ป๊อปปี้

กอดไว้นั้น ทำให้ฟางนึกถึงตอนที่ป๊อปปี้กอดเธอยามเสียใจ ความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ความ

เชื่อใจ วางใจ ว่าคนๆนี้จะปกป้องเธอได้

 

ฟางรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นนั้นก่อนจะกอดตอบป๊อปปี้แล้วหลับไป

 

 

 

 

“เดี๋ยวเรากลับบ้านกันเนาะ ถ้ากลับไปนะ ป๊อปจะเล่าเรื่องที่เราไปลอยกระทงด้วยกันให้ฟางฟังด้วย

นะ”ป๊อปปี้พูดพลางเข็นเก้าอี้คนไข้ พาฟางไปที่ลานจอดรถ

 

 

“นั่น ป๊อปปี้กับฟางนิ”จินนี่ที่แวะมาเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลชะงัก ก่อนจะเดินตามไปโดยที่ไม่ให้

ป๊อปปี้รู้ตัว

 

 

“ฮัลโหลแคท ชั้นเจอน้องแกแล้วนะ แล้วชั้นจะพาน้องแกกลับไปหาแกเอง”จินนี่โทรหาแคทเพื่อ

รายงานก่อนจะลอบมองป๊อปปี้ไป เธอต้องรู้ให้ได้ว่าป๊อปปี้อยู่ที่ไหนตอนนี้

 

อ้าวววว จินนี่จะป๊อปปี้กลับไปหาแคทแล้วว อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะ