พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

 “…”ฟางลืมตาตื่นมาแล้วมองไปรอบๆห้องก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้ที่หลับอยู่ข้างๆเธอ

 

 

“อ้าว ตื่นแล้วหรอฟาง อยากอาบน้ำมั้ย จะได้ลงไปข้างล่างกัน”ป๊อปปี้พูด

 

“อาบน้ำ ลงไป”ฟางพูดอย่างเลื่อนลอย ป๊อปปี้มองแล้วเศร้า ก่อนจะพยุงฟางมาอาบน้ำ

 

 

 

“น้ำอุ่นสบายมั้ยฟาง”ป๊อปปี้อาบน้ำให้ฟางในอ่างแล้วถาม

 

“อุ่น สบาย”ฟางพูดย้ำประโยคหลังที่ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเล่นน้ำในอ่างแล้วไม่สนใจป๊อปปี้ ซักพัก

ป๊อปปี้ก็อาบน้ำให้ฟางเสร็จก่อนจะแต่งตัวแล้วพาลงไปข้างล่าง

 

 

“แม่ฟางงง”น้องปาล์มวิ่งลงจากตักเฟย์แล้วไปกอดฟางที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้โดยมีป๊อปปี้ดูแลไม่ห่าง

 

“แม่ฟาง”ฟางพูด ก่อนจะมองลูกชายตัวเอง แล้วเหม่อลอย

 

“แม่ฟางเป็นอะไร ทำไมไม่พูดกับน้องปาล์ม”ปาล์มร้องไห้ออกมาที่เห็นอาการแม่

 

 

“ปาล์มครับ ตอนนี้คุณแม่ไม่ค่อยสบายนะครับ ช่วงนี้พ่อเลยต้องดูแลแม่เค้าให้ดีๆ”ป๊อปปี้ก้มลงพูด

กับลูกชาย

 

“แล้วแม่ฟางจะหายมั้ย”ปาล์มสะอึกสะอื้น

 

“หายครับ แม่ฟางจะต้องหายกลับมาหาน้องปาล์มกับพ่อแน่นอน น้องปาล์มเชื่อใจพ่อนะ”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะลูบหัวฟางปาล์มก่อนที่ปาล์มจะกอดป๊อปปี้ร้องไห้ออกมา จนป๊อปปี้ต้องกอดปลอบลูกชายซะ

ยกใหญ่

 

 

 

“ฟางเดี๋ยวเราไปดูดอกไม้ที่สวนเนาะ เพราะว่าฟางชอบดอกไม้นิ”ป๊อปปี้ประคองฟางไปนั่งที่สวน

ฟางเมื่อมาถึงสวนดอกไม้ที่หลังบ้านก็เดินเข้าไปเล่นกับผีเสื้อ ก่อนจะนั่งลงกับพื้นหญ้าแล้วเด็ด

ดอกไม้มาดู

 

 

“พี่รู้ว่าฟางชอบดอกไม้ เวลาที่ฟางรู้สึกท้อ หรือต้องการกำลังใจ ตอนที่เราคบกันรู้มั้ย พี่เอาช่อ

ดอกไม้ให้เราบ่อยมากเลยนะ”ป๊อปปี้เดินมากอดฟางจากด้านหลังแล้วเล่าเรื่องราวในอดีต

 

 

“พี่จำได้ว่าฟางชอบถ่ายรูปมาก เวลาเราไปเที่ยวด้วยกัน ฟางก็จะขอให้พี่ถ่ายรูปให้เสมอๆ”ป๊อปปี้

เล่าให้ฟางฟังพลางเหลือบมองฟาง ฟางก็ยังอยู่ในอาการเหม่อลอยไม่รับรู้เรื่องราวอยู่

 

 

“พี่จำได้นะ จำเรื่องที่พี่ทำให้ฟางตอนเราคบกัน แล้วก็จำเรื่องที่ฟางทำให้พี่ได้เสมอ ฟางอยากฟัง

มั้ย พี่จะเล่าให้ฟางฟังทุกเรื่องเลยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกระชับกอดฟางแน่น

 

 

“ทุกเรื่อง”ฟางพูดอย่างเลื่อนลอย

 

 

“ใช่ เรื่องของเราทุกเรื่อง พี่จะเล่าให้ฟางฟังจนกว่าฟางจะจำเรื่องของเราได้”ป๊อปปี้พลิกตัวฟางกลับ

มา ก่อนจะเอา2มือแนบแก้มฟางไว้

 

 

“เรื่องของเรา”ฟางพูดอีกครั้งแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

“ใช่ เรื่องของฟางกับพี่ป๊อปปี้”ป๊อปปี้พูด

 

“พี่ป๊อปปี้”ฟางพูด แล้วภาพที่ป๊อปปี้หลอกเธอ ข่มขืนเธอที่คอนโด ทำร้ายจิตใจเธอต่างๆนาๆ และ

ข่มขืนเธออีกครั้งที่บ้านสวนผุดเข้ามา

 

 

“อย่า อย่าทำอะไรฟางเลยย”ฟางเริ่มดิ้นและพยายามหนีป๊อปปี้ด้วยความกลัว

 

“ฟาง ฟางเป็นอะไร นี่พี่ป๊อปปี้ไง”ป๊อปปี้พยายามเขยิบเข้าไปหาฟางเริ่มถอยหนี

 

 

“อย่า อย่าเข้ามา อย่าทำอะไรฟางเลย ฮืออ ออกไป”ฟางแผดเสียงไล่ป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้ไม่หยุด

พยายามเข้าไปหาฟาง

 

 

ปึก

 

 

“ว้าย พี่ป๊อปปี้”เฟย์ที่ได้ยินเสียงเอะอะก็รีบมาดูแล้วต้องตกใจเมื่อฟางปาก้อนหินใส่ป๊อปปี้อย่างแรง

จนป๊อปปี้หัวแตกเลือดไหลออกมา

 

 

“เลือด”ฟางเห็นเลือดป๊อปปี้ แล้วภาพที่เธอโดนพวกแคททำร้ายที่บ้านก็ผุดขึ้นมา

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดด อย่า อย่าทำฟาง ไม่”ฟางของเสียงดังจนเขื่อน โทโมะต้องรีบวิ่งมาดูก่อนจะพา

ฟางกลับเข้าบ้านไป

 

 

 

“ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณป๊อป แก้วเชื่อว่าฟางจะต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม”แก้วพูดขณะทำแผลให้

ป๊อปปี้

 

 

“ฟางยังจำอดีตที่เลวร้ายที่ผมเคยทำไว้ให้กับฟาง มันคงจะหนักหนาและสร้างแผลรอยใหญ่มากให้

กับฟางสินะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเศร้าเมื่อเห็นอาการคนรักคลุ้มคลั่งเมื่อนึกถึงเขา

 

“แต่คุณป๊อปก็ยังมีเหตุการณ์ มีเรื่องราวดีๆอื่นๆที่ทำกับฟางนี่คะ เราก็เอาส่วนนั้น มาช่วยเยียวยา

รักษาแผลใจให้ฟางก็ได้”แก้วพูดแล้วยิ้ม

 

“ขอบคุณมากนะครับแก้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออกมา แก้วจึงเอามือไปแตะที่มือป๊อปปี้เพื่อให้กำลังใจ

เป็นจังหวะเดียวกับที่โทโมะออกมาจากห้องฟางแล้วเห็นเข้า

 

 

“แก้วขอแค่ให้คุณอดทน อย่ายอมแพ้ง่ายๆนะคะ แก้วเชื่อว่าถ้าเราพยายามทำอะไรให้คนที่เรารัก

แล้ว มันจะต้องสำเร็จ”แก้วพูดแล้วยิ้ม โทโมะฟังแล้วนึกถึงเรื่องราวที่แก้วพยายามทำดีกับเค้าเสมอ

มา แต่โทโมะกลับทำร้ายแก้วทั้งตัวและจิตใจ

 

 

“งั้นเดี๋ยวผมก็ตัวไปดูฟางก่อนนะครับ แม้ตอนนี้จะเข้าไปไม่ได้ แต่ขอให้เห็นหน้าก็ยังดี”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะเดินออกไป แก้วมองตามก่อนจะนึกถึงเรื่องราวของตัวเองที่ไม่รู้ว่าจะต้องพยายามไปอีกเมื่อ

ไหร่นะ จะให้เค้าหันกลับมารักเรา แก้วหลับตาก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

“อ๊ะ”แก้วต้องตกใจเมื่อจู่ๆมีมือเอื้อมมาเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง พอลืมตาก็ตกใจกว่าเก่าเมื่อเห็นว่าคือโท

โมะที่นั่งจ้องหน้าเธออยู่

 

“พูดให้กำลังใจคนอื่นได้ดีนี่”โทโมะพูด

 

“แก้วคงเอามาจากสิ่งที่แก้วกำลังทำอยู่มั้งคะ พยายาม ให้คนที่เรารักกลับมาหาเรา”แก้วพูดอย่าง

เศร้าๆ

 

“แล้วไม่เหนื่อยรึไง”โทโมะถาม

 

“ต่อให้เหนื่อนแค่ไหน แต่แก้วเต็มใจที่ทำเพื่อพี่นี่คะ แก้วยอม”แก้วพูดก่อนจะเดินเอากล่อง

ปฐมพยาบาลไปเก็บ โทโมะมองตามแล้วนิ่ง ก่อนจะเดินไปหาแก้ว

 

 

“อ้าว พี่โทโมะ”แก้วตกใจเมื่อเห็นโทโมะมาหาตัวเอง

 

“กลับบ้านกันเถอะ”โทโมะพูด

 

“คะ ทำไมถึง”แก้วไม่เข้าใจ

 

“เธอให้กำลังใจให้ป๊อปปี้พยายามทำให้ฟางจำได้ แล้วชั้นจะอยู่ทำไมล่ะ ไม่อยากขวางคนเค้ารักกัน

หรอก”โทโมะพูดแล้วสบตาแก้วนิ่ง

 

 

“พี่โทโมะจะเริ่มต้นใหม่แล้วใช่มั้ยคะ”แก้วถามอย่างดีใจ โทโมะไม่ตอบ ก่อนจะเดินไป ทำให้แก้ว

เศร้าลงไปทันที สุดท้ายก็ไม่ยอมสินะ

 

“แม้จะไม่ใช่ตอนนี้ แต่ถ้าชั้นทำใจได้ ชั้นก็คงจะเริ่มต้นใหม่ กับใครซักคนที่รักชั้น”โทโมะพูด แก้ว

ยิ้มก่อนจะเดินตามโทโมะเพื่อกลับบ้านไป

 

 

 

“น้องปาล์มหลับแล้วใช่มั้ยครับเฟย์”เขื่อนทักเมื่อเห็นว่าเฟย์เดินออกมาจากห้องหลานชาย เฟย์เดิน

มานั่งข้างเขื่อนแล้วเศร้า

 

“เป็นอะไรรึเปล่าครับ ไม่สบายหรอ ให้หมอดูอาการมั้ย”เขื่อนถามเฟย์ด้วยความเป็นห่วง ซักพักเฟย์

ก็ร้องไห้ออกมา พอเขื่อนเอื้อมมือไปแตะเท่านั้น เฟย์ก็โผเข้ากอดเขื่อน

 

 

“ทำไม คนดีๆอย่างพี่ฟางต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย ฮืออ”เฟย์ร้องไห้กอดเขื่อนไว้แน่น

 

“แต่ชีวิตฟางก็ไม่ได้โชคร้ายนะครับ อย่างน้อย สิ่งที่ฟางอยากเจอมันก็มีอยู่จริง ความรักแท้ที่ไม่มี

การหลอกลวง แม้ตอนแรกมันจะเป็นแค่การหลอกลวง แต่มันก็ดีแล้วนิครับ ที่ป๊อปปี้เลือกฟาง

แทนที่จะเลือกทำร้ายฟางอีก”เขื่อนพูด

 

“เฟย์ก็ขอให้พี่ฟางหายไวๆค่ะ พี่ฟางจะได้เจอความรักที่พี่ฟางรอคอย และไม่ต้องเจ็บกับอดีต

อีก”เฟย์พูด

 

 

 

ครืน

 

 

เสียงฟ้าร้องทำให้ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึก ชายหนุ่มหันไปมองที่หน้าต่างที่มีฝนตกมาหนัก

ฟาง ฟางไม่ชอบเสียงฟ้าร้อง จะเป็นยังไงบ้าง

 

 

แอ้ดด

 

 

เมื่อป๊อปปี้เปิดเข้าไปในห้อง เป็นอย่างที่เขาคิด ฟางกอดเข่าตัวเองร้องไห้อยู่จนตัวสั่น

 

“ฟาง ไม่เป็นไรนะพี่อยู่นี่แล้ว”ป๊อปปี้กอดฟางไว้แน่น

 

“กลัวว ไม่ชอบ”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นแล้วพูด

 

“พี่อยู่นี่แล้วฟาง เชื่อใจพี่นะ พี่จะไม่ไปไหน”ป๊อปปี้กอดฟางไว้ ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากฟาง

 

 

“ไม่ไปไหน”ฟางเงยหน้าสบตาป๊อปปี้

 

“ใช่ ไม่ไปไหน ให้พี่อยู่ชดใช้ในสิ่งที่พี่เคยทำเลวไว้กับฟางนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะน้ำตาไหลออกมา

 

 

“โอ๋ ไม่เอานะ ไม่ร้อง เป็นเด็กดี”ฟางพูดก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ป๊อปปี้

 

“พี่รักฟางนะ พี่ขอโทษฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะห้มลงจูบหน้าผากฟางอย่างแผ่วเบา ก่อนจะดันฟางล้ม

ลงนอนโดยที่ชายหนุ่มยังคงกอดร่างบางไว้ที่แนบอก

 

“ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่นี่ พี่จะไม่ทิ้งให้ฟางต้องเจออะไรร้ายๆอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดพลางลูบผมฟาง ก่อน

จะจูบที่หน้าผากอีกครั้งแล้วค่อยหลับตาลง

 

อัฟให้แล้วนะคะ ช่วงนี้ขอเอาบทเศร้าๆไปก่อนนะคะ อย่าพึ่งหายไปนะ เม้นกับโหวตกันด้วย