พันธนาการหัวใจ

 
 
 
 
“อือ ว่าไงเฟย์ วันนี้จะไปนอนค้างกับคุณแม่ที่โรงพยาบาลหรอ พี่ไปด้วยสิ อ่าๆ จ้าเย็นนี้เจอกัน”ฟาง
วางสายจากเฟย์แล้วก็เตรียมตัวเก็บของแล้วมองไปที่โต๊ะป๊อปปี้ นี่เขาถูกพ่อเธอเรียกไปตั้งนานละ
ทำไมยังไม่มาอีกนะ ฟางลุกแล้วเดินไปที่ห้องทำงานพ่อเธอทันที
 
 
“อาขอบคุณเรามากนะป๊อป ที่มาช่วยดูแลบริษัทของอาในช่วงที่อาป่วย”พ่อฟางพูดขึ้น ฟางเมื่อได้
มุมแล้วก็แอบฟังอยู่หลังประตูห้อง
 
“ไม่เป็นไรครับ คนกันเอง”ป๊อปปี้บอก
 
“แต่อาอาการดีขึ้นแล้ว ต่อไปคงไม่ต้องพึ่งให้ป๊อปมาช่วยอะไรมากแล้วล่ะ”พ่อฟางพูด
 
“ทำไมล่ะครับ หรือว่าคุณอาพึ่งประโยชน์จากผมจนหมดแล้ว เลยคิดจะเด็ดหัวผมทิ้ง”ป๊อปปี้พูด
ดักคอคนสูงวัยตรงหน้าที่ทำหน้าเสียเมื่อพบว่าป๊อปปี้รู้ทัน
 
“เปล่า อาก็แค่อยากให้ป๊อปไปทำงานของป๊อปบ้างเท่านั้นเอง”พ่อฟางแก้ตัว
 
“แต่ผมชักชอบงานบริษัทคุณอาละล่ะสิครับ เหมือนกับได้มาช่วยงานบริษัทของพ่อ”ป๊อปปี้พูด ฟาง
ที่แอบฟังชะงัก เพราะรู้ความหมายดี
 
 
“แล้วแต่ละกัน อยากจะทำก็ทำ แล้วยัยฟางล่ะ เป็นยังไงบ้างทำงานกับเรา”พ่อฟางถามถึงฟาง
 
“ดีครับ น้องเค้าก็ขยันทำงานดี”ป๊อปปี้ตอบ
 
“หวังว่าคงไม่มีเกิดเรื่องอีกนะ”พ่อฟางว่า
 
“เพราะคนมันมีประวัติไม่ดียังไง ต่อให้ทำตัวดีซักแค่ไหนมันก็ล้างความเลวที่มันทำไว้ไม่หมด
หรอก”พ่อฟางพูดอีกครั้งพร้อมกับแลหางตามองป๊อปปี้ ป๊อปปี้กำมือแน่น
 
“นั่นสินะครับคนมันมีประวัติไม่ดียังไง ต่อให้ทำตัวดีซักแค่ไหนมันก็ล้างความเลวที่มันทำไว้ไม่หมด
เพื่อนที่สนิทกันมาเท่าไหร่ สุดท้ายก็ยังทำอะไรเลวๆให้เพื่อนยังได้เลย”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งแล้ว
มองหน้า
 
 
“พูดอะไรน่ะป๊อป”พ่อฟางชะงัก
 
“เปล่าครับ ผมแค่เปรียบเทียบ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”ป๊อปปี้พูดจบก็หันหลังจะออกห้องไป
 
“ถ้าคิดจะมาช่วยงานอาจริงๆ อาไม่ติดใจอะไรหรอกนะ แต่ถ้าคิดจะมาฮุบบริษัทอาไป อาไม่ไว้หน้า
เราแน่”พ่อฟางพูดอย่างวางอำนาจ
 
 
“ทำไมล่ะครับ ทำไมถึงต้องระแวงคนที่มาช่วยคุณอา ทำอย่างกับคุณอาเคยไปทำอะไรให้ใครเค้า
ไว้แล้วกลัวเค้ามาทวงคืนซะอย่างั้น”ป๊อปปีพูดอย่างจับผิด
 
“อาน่ะหรอ จะไปโกงใคร อาแค่พูดเฉยๆ เพราะวงการธุรกิจมันไม่มีมิตรแท้หรอก”พ่อฟางพูด
 
“ใช่ ไม่มีมิตรแท้ เพื่อนยังโกงกันได้”ป๊อปปี้พูด ทำเอาพ่อฟางลุกขึ้นตบโต๊ะ
 
“วันนี้เป็นอะไรรึเปล่าทำไมพูดจาไม่เข้าหูหลายรอบแล้วนะป๊อป”พ่อฟางว่า ฟางที่แอบฟังด้านนอก
สะดุ้ง
 
 
 
“นี่ทำอะไรน่ะ”แคทเห็นฟางแอบฟังก็เรียกเสียงดัง ทำเอาฟางชะงัก ผละออกจากหน้าประตู ก่อนที่
พ่อฟางและป๊อปปี้จะออกจากห้องมา
 
“มีอะไรรึเปล่าฟาง”พ่อฟางถาม
 
“พ่อขา คือว่าวันนี้ฟางจะชวนไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลค่ะ”ฟางพูดขึ้น
 
“แต่วันนี้คุณมีนัดแล้วนะคะ”แคทแย้ง
 
“เราแวะไปก่อนก็ได้แคท จะได้คุยเรื่องหย่าให้จบๆ”พ่อฟางว่า ฟางชะงักหน้าเสียลงไปทันที พ่อไม่
เคยห่วงแม่เลย คิดแต่เรื่องจะหย่าเพื่อความสุขของตัวเองตลอด
 
 
 
“จริงสิ วันนี้เธอต้องไปทำธุระกับชั้นนิฟาง เราไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นก่นจะลากฟางกลับมาที่ห้อง
ทันที
 
“ทำอะไรของคุณ ชั้นกำลังจะชวนคุณพ่ออยู่นะ”ฟางโวยวาย
 
“ดูซะบ้างสิ ขืนพ่อเธอไปแม่เธอรอบนี้ไม่ช๊อคอาการทรุดอีกหรอ พูดแต่เรื่องหย่าๆ”ป๊อปปี้พูด
 
“จริงสิ ลืมไปเลย”ฟางพูดก่อนจะนั่งเศร้าลงไป
 
 
ตึง
 
 
‘ระวังเด็กนั่นซะ พี่เห็นมันแอบฟังแกคุยกับไอ้แก่นั่น เพื่อความปลอดภัยอย่าให้เด็กนั่นกลับไปหาพ่อ
มันได้ ’
 
 
 
ป๊อปปี้อ่านข้อความไลน์ที่แคทส่งมาแล้วมองฟาง ก่อนจะฉุดมือฟางออกจากห้องทันที
 
 
“พาชั้นไปไหน ปล่อยนะ”ฟางดิ้น
 
“หิวข้าว กินข้าวกันเถอะ”ป๊อปปี้ตอบสั้นๆ ก่อนจะลากฟางขึ้นรถไป โดยภาพทั้งหมดอยู่ในสายตาพ่อ
ฟางที่มองอยู่ไกลๆ
 
 
“ป๊อปปี้จะพาฟางไปไหนน่ะ”พ่อฟางพูดขึ้น
 
“คงไปทำธุระมั้งคะ เป็นเจ้านายกับเลขากันก็ต้องทำงานร่วมกันไปไหนมาไหนด้วยกันไม่เห็น
แปลก”แคทพูด
 
“แต่มันเคยทำลูกสาวผมเจ็บ ไอ้เด็กนั่นมันเคยหลอกฟางมาก่อนนี่คงจะหวังสมบัติผมโดยมาเกาะ
ฟางสิท่า”พ่อฟางดูถูกป๊อปปี้ทำเอาแคทแทบอยากจะตบหน้าพ่อฟางให้หายโกรธ
 
“ผมจะต้องจัดการอะไรซักอย่างแล้ว”พ่อฟางพูดจบก็หันไปโทรศัพท์ แคทมองด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
“นี่ จะพาไปกินข้าวแถวไหนเนี่ย”ฟางพูด
 
“อ่ะๆ ถึงละๆ”ป๊อปปี้พาฟางลงจากรถมาที่หน้าร้านขายก๋วยเตี๋ยวข้างทางริมแม่น้ำเจ้าพระยา ฟางมา
แล้วอึ้ง นี่มันร้านที่เค้าชอบพาเธอมากินนิ
 
“ยืนอะไรล่ะ หิวแล้ว”ป๊อปปี้พาฟางมานั่งก่อนจะสั่งอาหาร แล้วซักพักก๋วยเตี๋ยวก็ถูกเสิร์ฟมา ฟางอึ้ง
นี่มันของชอบที่เธอชอบสั่งประจำนิ
 
“คุณยังจำได้”ฟางมอง
 
“บอกแล้วไง คนแปลกๆแบบเธอน่ะมีไม่กี่คน ชั้นจำได้น่า”ป๊อปปี้พูดจบก็กินก๋วยเตี๋ยวไปแล้วไม่พูด
กับฟาง ฟางอมยิ้มมีความสุขก่อนจะกินก๋วยเตี๋ยวจนหมดชามแล้วเดินเล่นริมแม่น้ำด้วยกันกับป๊อปปี้
ก่อนกลับ
 
 
“ขอบคุณนะที่พาชั้นมาวันนี้”ฟางยิ้ม
 
“ช่างเถอะ ไม่เป็นไร”ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีรอยยิ้มของฟาง
 
 
ตึง
 
 
‘มันจะส่งคนมาเล่นงานแก แกระวังตัวนะ’
 
 
ป๊อปปี้อ่านข้อความไลน์แล้วแปลกใจ ทำไมล่ะ
 
“เห้ย”จู่ๆก็มีนักเลง3คนเดินเข้ามาหาเรื่องป๊อปปี้ ก่อนจะรุมต่อยป๊อปปี้จนชายหนุ่มล้มลงไปก็ยังไม่
หยุดทำร้ายป๊อปปี้
 
 
 
“พอแล้ว อย่าทำเค้า”ฟางวิ่งเข้ามาขวางไม่ให้นักเลงกลุ่มนั้นทำป๊อปปี้
 
 
“เห้ย พอละมึง นี่ลูกสาวนาย”1ในนักเลงที่มาหาเรื่องป๊อปปี้พูดขึ้น ทำเอาป๊อปปี้อึ้ง รู้ทันทีว่าใครส่ง
นักเลงพวกนี้มา
 
“เออ กุูแค่มาเตือนนะ ถ้ามึงยังปากดีแล้วยุ่งกับลูกสาวนายกูอีกล่ะก็ มึงตาย”นักเลงนั้นคาดโทษ
ป๊อปปี้ก่อนจะเดินหนีออกไป ป๊อปปี้กำหมัดแน่น เล่นแบบนี้เลยหรอ
 
 
“เจ็บตรงไหนบ้าง ไปหาหมอมั้ย”ฟางมาดูอาการป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วง
 
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอที่บ้านนะ”ป๊อปปี้พูดจบก่อนพาฟางมาส่งที่บ้าน ก่อนจะขับรถออกไป
จอดตรงหน้าปากซอยหน้าบ้านฟางแล้วกดโทรศัพทืโทรหาแคท ซักพักแคทก็เดินมาขึ้นรถน้องชาย
ตัวเอง
 
 
“ป๊อป เจ็บตรงไหนรึเปล่า มันทำแกขนาดนี้เลยหรอ”แคทถามน้องชายอย่างเป็นห่วง เพราะป๊อปปี้มี
รอยฟกช้ำตามตัวไปหมด
 
“นี่ดีนะ ที่ผมเอาฟางไปด้วยมันเลยไม่ทำอะไรมาก”ป๊อปปี้พูด
 
“ไอ้แก่นั่มันจะมากไปแล้วนะ ถึงเวลาที่พี่จะต้องเล่นงานมันคืนแล้วล่ะ”แคทพูดเสียงเหี้ยม
 
“พี่จะทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ถาม
 
“ให้มันรู้จักถึงความทรมานจริงๆยังไงล่ะ”แคทชูซองยาซองหนึ่งแล้วยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม
 
ถ้าอยากรู้ว่า2พี่น้องจะทำอะไรกับครอบครัวฟางก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ เดี๋ยวเย็นๆจะมาอัฟให้