พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

“อือ ว่าไงเฟย์ วันนี้จะไปนอนค้างกับคุณแม่ที่โรงพยาบาลหรอ พี่ไปด้วยสิ อ่าๆ จ้าเย็นนี้เจอกัน”ฟาง

วางสายจากเฟย์แล้วก็เตรียมตัวเก็บของแล้วมองไปที่โต๊ะป๊อปปี้ นี่เขาถูกพ่อเธอเรียกไปตั้งนานละ

ทำไมยังไม่มาอีกนะ ฟางลุกแล้วเดินไปที่ห้องทำงานพ่อเธอทันที

 

 

“อาขอบคุณเรามากนะป๊อป ที่มาช่วยดูแลบริษัทของอาในช่วงที่อาป่วย”พ่อฟางพูดขึ้น ฟางเมื่อได้

มุมแล้วก็แอบฟังอยู่หลังประตูห้อง

 

“ไม่เป็นไรครับ คนกันเอง”ป๊อปปี้บอก

 

“แต่อาอาการดีขึ้นแล้ว ต่อไปคงไม่ต้องพึ่งให้ป๊อปมาช่วยอะไรมากแล้วล่ะ”พ่อฟางพูด

 

“ทำไมล่ะครับ หรือว่าคุณอาพึ่งประโยชน์จากผมจนหมดแล้ว เลยคิดจะเด็ดหัวผมทิ้ง”ป๊อปปี้พูด

ดักคอคนสูงวัยตรงหน้าที่ทำหน้าเสียเมื่อพบว่าป๊อปปี้รู้ทัน

 

“เปล่า อาก็แค่อยากให้ป๊อปไปทำงานของป๊อปบ้างเท่านั้นเอง”พ่อฟางแก้ตัว

 

“แต่ผมชักชอบงานบริษัทคุณอาละล่ะสิครับ เหมือนกับได้มาช่วยงานบริษัทของพ่อ”ป๊อปปี้พูด ฟาง

ที่แอบฟังชะงัก เพราะรู้ความหมายดี

 

 

“แล้วแต่ละกัน อยากจะทำก็ทำ แล้วยัยฟางล่ะ เป็นยังไงบ้างทำงานกับเรา”พ่อฟางถามถึงฟาง

 

“ดีครับ น้องเค้าก็ขยันทำงานดี”ป๊อปปี้ตอบ

 

“หวังว่าคงไม่มีเกิดเรื่องอีกนะ”พ่อฟางว่า

 

“เพราะคนมันมีประวัติไม่ดียังไง ต่อให้ทำตัวดีซักแค่ไหนมันก็ล้างความเลวที่มันทำไว้ไม่หมด

หรอก”พ่อฟางพูดอีกครั้งพร้อมกับแลหางตามองป๊อปปี้ ป๊อปปี้กำมือแน่น

 

“นั่นสินะครับคนมันมีประวัติไม่ดียังไง ต่อให้ทำตัวดีซักแค่ไหนมันก็ล้างความเลวที่มันทำไว้ไม่หมด

เพื่อนที่สนิทกันมาเท่าไหร่ สุดท้ายก็ยังทำอะไรเลวๆให้เพื่อนยังได้เลย”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งแล้ว

มองหน้า

 

 

“พูดอะไรน่ะป๊อป”พ่อฟางชะงัก

 

“เปล่าครับ ผมแค่เปรียบเทียบ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”ป๊อปปี้พูดจบก็หันหลังจะออกห้องไป

 

“ถ้าคิดจะมาช่วยงานอาจริงๆ อาไม่ติดใจอะไรหรอกนะ แต่ถ้าคิดจะมาฮุบบริษัทอาไป อาไม่ไว้หน้า

เราแน่”พ่อฟางพูดอย่างวางอำนาจ

 

 

“ทำไมล่ะครับ ทำไมถึงต้องระแวงคนที่มาช่วยคุณอา ทำอย่างกับคุณอาเคยไปทำอะไรให้ใครเค้า

ไว้แล้วกลัวเค้ามาทวงคืนซะอย่างั้น”ป๊อปปีพูดอย่างจับผิด

 

“อาน่ะหรอ จะไปโกงใคร อาแค่พูดเฉยๆ เพราะวงการธุรกิจมันไม่มีมิตรแท้หรอก”พ่อฟางพูด

 

“ใช่ ไม่มีมิตรแท้ เพื่อนยังโกงกันได้”ป๊อปปี้พูด ทำเอาพ่อฟางลุกขึ้นตบโต๊ะ

 

“วันนี้เป็นอะไรรึเปล่าทำไมพูดจาไม่เข้าหูหลายรอบแล้วนะป๊อป”พ่อฟางว่า ฟางที่แอบฟังด้านนอก

สะดุ้ง

 

 

 

“นี่ทำอะไรน่ะ”แคทเห็นฟางแอบฟังก็เรียกเสียงดัง ทำเอาฟางชะงัก ผละออกจากหน้าประตู ก่อนที่

พ่อฟางและป๊อปปี้จะออกจากห้องมา

 

“มีอะไรรึเปล่าฟาง”พ่อฟางถาม

 

“พ่อขา คือว่าวันนี้ฟางจะชวนไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลค่ะ”ฟางพูดขึ้น

 

“แต่วันนี้คุณมีนัดแล้วนะคะ”แคทแย้ง

 

“เราแวะไปก่อนก็ได้แคท จะได้คุยเรื่องหย่าให้จบๆ”พ่อฟางว่า ฟางชะงักหน้าเสียลงไปทันที พ่อไม่

เคยห่วงแม่เลย คิดแต่เรื่องจะหย่าเพื่อความสุขของตัวเองตลอด

 

 

 

“จริงสิ วันนี้เธอต้องไปทำธุระกับชั้นนิฟาง เราไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นก่นจะลากฟางกลับมาที่ห้อง

ทันที

 

“ทำอะไรของคุณ ชั้นกำลังจะชวนคุณพ่ออยู่นะ”ฟางโวยวาย

 

“ดูซะบ้างสิ ขืนพ่อเธอไปแม่เธอรอบนี้ไม่ช๊อคอาการทรุดอีกหรอ พูดแต่เรื่องหย่าๆ”ป๊อปปี้พูด

 

“จริงสิ ลืมไปเลย”ฟางพูดก่อนจะนั่งเศร้าลงไป

 

 

ตึง

 

 

‘ระวังเด็กนั่นซะ พี่เห็นมันแอบฟังแกคุยกับไอ้แก่นั่น เพื่อความปลอดภัยอย่าให้เด็กนั่นกลับไปหาพ่อ

มันได้ ’

 

 

 

ป๊อปปี้อ่านข้อความไลน์ที่แคทส่งมาแล้วมองฟาง ก่อนจะฉุดมือฟางออกจากห้องทันที

 

 

“พาชั้นไปไหน ปล่อยนะ”ฟางดิ้น

 

“หิวข้าว กินข้าวกันเถอะ”ป๊อปปี้ตอบสั้นๆ ก่อนจะลากฟางขึ้นรถไป โดยภาพทั้งหมดอยู่ในสายตาพ่อ

ฟางที่มองอยู่ไกลๆ

 

 

“ป๊อปปี้จะพาฟางไปไหนน่ะ”พ่อฟางพูดขึ้น

 

“คงไปทำธุระมั้งคะ เป็นเจ้านายกับเลขากันก็ต้องทำงานร่วมกันไปไหนมาไหนด้วยกันไม่เห็น

แปลก”แคทพูด

 

“แต่มันเคยทำลูกสาวผมเจ็บ ไอ้เด็กนั่นมันเคยหลอกฟางมาก่อนนี่คงจะหวังสมบัติผมโดยมาเกาะ

ฟางสิท่า”พ่อฟางดูถูกป๊อปปี้ทำเอาแคทแทบอยากจะตบหน้าพ่อฟางให้หายโกรธ

 

“ผมจะต้องจัดการอะไรซักอย่างแล้ว”พ่อฟางพูดจบก็หันไปโทรศัพท์ แคทมองด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

“นี่ จะพาไปกินข้าวแถวไหนเนี่ย”ฟางพูด

 

“อ่ะๆ ถึงละๆ”ป๊อปปี้พาฟางลงจากรถมาที่หน้าร้านขายก๋วยเตี๋ยวข้างทางริมแม่น้ำเจ้าพระยา ฟางมา

แล้วอึ้ง นี่มันร้านที่เค้าชอบพาเธอมากินนิ

 

“ยืนอะไรล่ะ หิวแล้ว”ป๊อปปี้พาฟางมานั่งก่อนจะสั่งอาหาร แล้วซักพักก๋วยเตี๋ยวก็ถูกเสิร์ฟมา ฟางอึ้ง

นี่มันของชอบที่เธอชอบสั่งประจำนิ

 

“คุณยังจำได้”ฟางมอง

 

“บอกแล้วไง คนแปลกๆแบบเธอน่ะมีไม่กี่คน ชั้นจำได้น่า”ป๊อปปี้พูดจบก็กินก๋วยเตี๋ยวไปแล้วไม่พูด

กับฟาง ฟางอมยิ้มมีความสุขก่อนจะกินก๋วยเตี๋ยวจนหมดชามแล้วเดินเล่นริมแม่น้ำด้วยกันกับป๊อปปี้

ก่อนกลับ

 

 

“ขอบคุณนะที่พาชั้นมาวันนี้”ฟางยิ้ม

 

“ช่างเถอะ ไม่เป็นไร”ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีรอยยิ้มของฟาง

 

 

ตึง

 

 

‘มันจะส่งคนมาเล่นงานแก แกระวังตัวนะ’

 

 

ป๊อปปี้อ่านข้อความไลน์แล้วแปลกใจ ทำไมล่ะ

 

“เห้ย”จู่ๆก็มีนักเลง3คนเดินเข้ามาหาเรื่องป๊อปปี้ ก่อนจะรุมต่อยป๊อปปี้จนชายหนุ่มล้มลงไปก็ยังไม่

หยุดทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 

“พอแล้ว อย่าทำเค้า”ฟางวิ่งเข้ามาขวางไม่ให้นักเลงกลุ่มนั้นทำป๊อปปี้

 

 

“เห้ย พอละมึง นี่ลูกสาวนาย”1ในนักเลงที่มาหาเรื่องป๊อปปี้พูดขึ้น ทำเอาป๊อปปี้อึ้ง รู้ทันทีว่าใครส่ง

นักเลงพวกนี้มา

 

“เออ กุูแค่มาเตือนนะ ถ้ามึงยังปากดีแล้วยุ่งกับลูกสาวนายกูอีกล่ะก็ มึงตาย”นักเลงนั้นคาดโทษ

ป๊อปปี้ก่อนจะเดินหนีออกไป ป๊อปปี้กำหมัดแน่น เล่นแบบนี้เลยหรอ

 

 

“เจ็บตรงไหนบ้าง ไปหาหมอมั้ย”ฟางมาดูอาการป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วง

 

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอที่บ้านนะ”ป๊อปปี้พูดจบก่อนพาฟางมาส่งที่บ้าน ก่อนจะขับรถออกไป

จอดตรงหน้าปากซอยหน้าบ้านฟางแล้วกดโทรศัพทืโทรหาแคท ซักพักแคทก็เดินมาขึ้นรถน้องชาย

ตัวเอง

 

 

“ป๊อป เจ็บตรงไหนรึเปล่า มันทำแกขนาดนี้เลยหรอ”แคทถามน้องชายอย่างเป็นห่วง เพราะป๊อปปี้มี

รอยฟกช้ำตามตัวไปหมด

 

“นี่ดีนะ ที่ผมเอาฟางไปด้วยมันเลยไม่ทำอะไรมาก”ป๊อปปี้พูด

 

“ไอ้แก่นั่มันจะมากไปแล้วนะ ถึงเวลาที่พี่จะต้องเล่นงานมันคืนแล้วล่ะ”แคทพูดเสียงเหี้ยม

 

“พี่จะทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

“ให้มันรู้จักถึงความทรมานจริงๆยังไงล่ะ”แคทชูซองยาซองหนึ่งแล้วยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม

 

ถ้าอยากรู้ว่า2พี่น้องจะทำอะไรกับครอบครัวฟางก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ เดี๋ยวเย็นๆจะมาอัฟให้