แสบรัก แสบร้าย ของคุณชายจอมป่วน

Soo'
วันนี้หลังเลิกเรียยน ผมรีบหาทางกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้เลี่ยงการไปกินข้าว
บ้านยัยเฉิ่มนั่น TT
แต่ไม่ทันไรผมก็เจอยัยเฉิ่มซะก่อน เธอรีบฉุดกระฉากลากถูผมขึ้นแท๊กซี่สีเหลือง
ตลอดทางที่ผมนั่งรถไปกับเธอ เธอก็เอาแต่เล่าเรื่องครอบครัวของเธอให้ฟัง
ว่าพ่อเธอเป็นแบบนี้ แม่เธอดีแบบนั้น พูดมากจริงๆ - -*
ปกติผมเป็นคนเบื่อคนพูดมากนะ  แต่ทำไมผมถึงไม่เบื่อที่เธอพูดเลย
แถมยังรู้สึกว่าเธอพูดได้น่าสนุกมากอีก แปลกจริงๆ คงเพราะผมถูกชะตากับเธอละมั๊ง
เอี๊ยดด>>
รถแท๊กซี่คันสีเหลืองอ๋อยเบรกกะทันหัน หน้าบ้านหลังหนึ่ง มันก็เป็นบ้านเรียบๆธรรมดานะ
ก็เหมือนบ้านจัดสรรทั่วไป.... 
"นายอย่าลืมนะ แสดงบทบาทแฟนให้เหมือนๆจริงด้วย"
เธอหันมาพูดกับผมแล้วเปิดประตูลงจากรถไป
ผมเปิดประตูลงจากรถตามเธอลงมา
มองบรรยากาศรอบๆ ก่อนที่จะรู้สึกแข็งๆที่ไหล่ของตัวเอง
เธอเอาหัวมาซบไหล่ผม!
"ไหนลองเรียกฉันว่า ที่รักซิ"
เธอเงยหน้าขึ้นมาบอกผม
"เอ่อ..."
ผมทำท่าทางตะกุกตะกัก ก่อนยิ้มแหยๆให้เธอ
"พูดสิ!"
เธอเริ่มทำหน้าดุใส่ผม
"ท...ที่รัก!"
 กลั้นใจพูดสุดๆ
"ดีมาก ไปเข้าบ้านกัน"
เธอพูดจบก็ลากผมต้อยๆเข้าบ้านไป
ในบ้านของเธอคุณแม่กำลังยกอาหารมาที่โต๊ะ สงสัยเธอจะชวนผมมากินอาหารเย็นแหง คนหล่อฟันธง!
"สวัสดีค่ะ แม่นี่ไงแฟนที่หนูบอก"
เธอบอกแม่ แล้วกระพริบตาข้างเดียวให้ผม
"อ..เอ่อ สวัสดีครับคุณแม่"
ผมยกมือสวัสดีคุณแม่ แล้วยิ้มแหยๆ
"เอ้าๆมานั่งกันก่อน แม่ทำอาหารไว้เยอะแยะเลย มาๆ"
แม่ขวักมือเรียกเราสองคนไปยังโต๊ะอาหาร
ผมค่อยๆเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงเบาๆ อึ๋ย.. แข็งชะมัดนี่เขาไม่คิดจะหาเบาะมารองบ้างรึไง
"ที่รัก อยากกินอันไหนบอกเค้าน๊าา เดี๋ยวป้อนให้"
ยัยเฉิ่มทำสายตาหวานช่ำ ทำผมแทบอ้วก
"เอ่อ.. อันนั้นละกัน"
ผมชี้ส่งๆอาหารที่อยู่บนโต๊ะ บอกตรงไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรเหมือนกัน ผมเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก
"อ..อ้ามม"
ยัยเฉิ่มป้อนอาหารใส่ปากผม รสชาติแรกที่เข้ามาคือ เผ็ดดดด
"ซี๊ดดด อ่าา"
นี่มันอะไรกันเนี่ย เผ็ดชะมัดยาดด
"โอ๋ๆ เผ็ดสินะ นี่นายเคยกินส้มตำรึเปล่าเนี่ย"
ยัยเฉิ่มพูดพร้อมกับส่งน้ำให้ผม แล้วเอาผ้าขุนหนูเล็กๆเช็ดปากให้ผม
"อร่อยมั๊ยจ๊ะ" แม่ยัยเฉิ่มถามผม
"อร่อย..ซึ๊ดด คร๊าบบ"
แม่ครับ ผมแทบพ่นไฟได้อยู่แล้ว ใส่พริกไปเท่าไรเนี่ย TT
หลังจากอาหารเย็น ยัยเฉิ่มก็พาผมทัวร์รอบหมู่บ้านท่ามกลางแสงจันทร์
"นี่ นายน่ะชื่ออะไรหรอ ฉันจ้างนายมายังไม่รู้จักชื่อเลย"
เธอถามผมขณะที่ลมเย็นๆพัดมา
"ชื่อโซ่นะ เธอหล่ะ"
ผมถามตอบเธอไป ลมตอนกลางคืนนี่เย็นดีจริงๆ
"ฉันชื่อฟ้าน่ะ อ่อแต่ฉันบอกแม่ไปแล้วว่านายชื่อตี๋ งั้นต่อไปนี้นายชื่อตี๋ละกัน"
ผมหยุดชะงักไป 5 วิ ชื่อตี๋เนี่ยนะ!
"ไม่เอาๆ ชื่อตี๋ ไม่ดีเลยอ่ะ เปลี่ยนเป็น ณเดชได้ป่ะ"
ผมหันไปยักคิ้วให้เธอ
"แหวะ! คนหลงตัวเอง ตี๋ก็ตี๋น่า"
เธอบอกผมแล้วโบกรถแท๊กซี่แถวนั้นให้จอด
"อ่ะๆ นายกลับบ้านได้แล้ว บาย พรุ่งนี้เจอกันนะ"
เธอยิ้มให้ผมนิดๆ
"บาย ที่รัก"
ผมตอบเธอไป แล้ววิ่งขึ้นรถแท๊กซี่ เธอจะรู้มั๊ยน๊าว่า จริงๆ..
(ผมเริ่มชอบเธอขึ้นมาบ้างแล้วหล่ะ) ^^