แสบรัก แสบร้าย ของคุณชายจอมป่วน
เขียนโดย yeewa
วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.09 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) เรื่องของเขื่อน 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความkoen'
วันรุ่งขึ้น...
ผมกำลังยืนอยู่หน้าประตูผับ ยิ้มที่มุมปากนิดๆ
กับแผนที่กำลังจะเริ่มขึ้น...
แผนของผม
-แกล้งมาสมัครงาน
-ทำเป็นไม่รุ้เรื่อง
-เข้าไปขอความช่วยเหลือจากเธอ
-แล้วก็ตีสนิท
ความสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ....
ผมจัดการเปิดประตู แล้วเข้าไปในผับ..
เสียงดนตรีกับผู้คนมากมาย กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน
ผมพยายามมองหาเธอ หาไปทั่วผับ แต่ยังไงก็หาไม่เจอ..
"เอ่อ น้องครับ ที่นี่มีพนักงานชื่อเฟย์รึเปล่าครับ"
ผมสกิดพนักงานชายคนหนึ่ง ที่กำลังถือถาดไปบริการลูกค้า
"เธอลาออกไปแล้วครับ เมื่อวานนี้เอง อ้าว พี่เขื่อน!"
พนักงานชายคนนั้นหันมาบอกผม แต่ผมก็ต้องตะลึงตึ้งโป๊ะ!
"เจฟ!"
"แฮะๆ งานพิเศษครับพี่"
เจฟในชุดพนักงานเสิร์ฟ เก้าท้ายทอยแล้วยิ้มแหยๆใหักับผม
"นี่ยังเรียนอยู่เลย มาทำงานแบบนี้ได้ไงเล่ากลับบ้านๆ เดี๋ยวแม่รู้จะทำยังไงเนี่ย
อยู่แค่ชั้น ม.5เอง กลับไปอ่านหนังสือๆ"
ผมจัดการอบรมสั่งสอน ไอน้องชายตัวแสบเป็นชุด
"พี่อย่าบอกแม่น๊า ถ้าพี่บอกผมต้องตายแน่ๆเลย T^T แต่ถ้าพี่บอกขึ้นมาละก็ ผมก็จะบอกแม่เหมือนกันว่าพี่มาเที่ยวกลางคืน"
เจฟมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ แล้วยักคิ้วใส่ผม
อึ้ง ตะลึ่งตึ้งโป๊ะไป 3 วิ... -0-
"ก็ได้ๆ แต่นายก็ห้ามบอกแม่เหมือนกันนะ"
ผมไม่รู้จะตอบไอน้องชายตัวแสบว่าอะไร มันเล่นเอาเรื่องนี้มาขู่ผมก็ตายเหมือนกันล่ะ
"เออ... แล้วเรื่องพนักงานหญิงที่ชื่อเฟย์ล่ะ" ผมจัดการถามเรื่องที่ต้องการ ด้วยสายตาจ้องเขม็ง
"เขาลาออกไปแล้วพี่ เมื่อวานนี้เอง" เจฟทำหน้าเศร้าๆ
"อ้าว แล้วลาออกไปไหนๆ " ผมทำหน้าตื่น พร้อมเขย่าตัวเจฟ
"ป...ไป เป็น น...นักร้อง... ล...ลูก..ทุ.."
"อะไรนะ ไปเป็นลูกนักร้องลูกทุเรียน บ้าไปแล้ว นักร้องลูกทุเรียนมีที่ไหน"
ผมหยุดเขย่าตัวเจฟ ทำหน้างง แล้วพูดเองเออเอง
"บ้าเรอะพี่ พี่เขื่อนว่างๆไปเช็คสมองด้วยนะ -0-"
เจฟทำหน้าเงิบ พะงาบๆใส่ผม
"ไปเป็นนักร้องลูกทุ่งน่ะพี่ ผมว่าพี่อยากรู้เกินจนสมองกระทบกระเทือนไปแล้ว ไม่นะ..พี่เขื่อน"
เจฟทำท่าหมดอาลัยตายอยากเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา แล้วสั่งขี้มูก
"เว่อร์ไปหล่ะ เจฟพี่แค่พูดผิดนิดๆหน่อยเอง ฮ่าๆ แล้วไปเป็นนักร้องลูกทุ่งที่ไหนล่ะ"
ผมถามเจฟ บอกเลยว่าเรื่องนี่ผมค่อนข้างจริงจัง..
"แถวนี้แหละพี่ เห็นมีข่าวว่า.."
เจฟมองซ้ายมองขวาแล้วค่อยๆเขามากระซิบข้างๆหูผม
"เธอท้องหรออ"
ผมเผลอตะโกนออกมา จนคนรอบข้างในผับหันมามองผมเป็นตาเดียว
"ไปหล่ะเจฟ"
ผมโบกมือลาไอน้องชาย รีบวิ่งออกจากประตูผับไป...
ยังไงซะ.. ผมก็จะต้องตามหาเธอให้เจอ!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ