แสบรัก แสบร้าย ของคุณชายจอมป่วน

Jeff''

ผมวิ่งตามพี่เขื่อนมา

พี่เขื่อนเหงื่อตก มองผมด้วยสายตาค้อนๆ

พี่เขื่อนบ่นถึงเรื่องที่ผมไม่ยอมบอกว่าเฟย์มีฝาแฝดมาตลอดทาง

อะไรกันผมไม่ผิดนะ อย่ามากล่าวหา ผมพยามจะบอกพี่แล้วแต่พี่ไม่ฟังเอง

ฮี่ๆ หน้าแตกเลยย

Soo'

ผมตัดสินใจต่อปริญญาโท เป็นขอทานเริ่มไม่สนุกแล้วสิ ตั้งแต่วันที่

ยัยเฉิ่ม เอาไข่กรอกปากผม  -*-

ผมเดินไปตามทางเท้า วันนี้ผมมาเช้ามาก...

เฮ้ออ.. หนาวจัง  ลมหนาวพัดมากระทบแขนผมเบาๆ

ตุ๊บ!

ใครบางคนชนผม จนหนังสือตกจากมือไปกองลงกับพื้น

"โทษค่ะ อ๊ะ!"

ผู้หญิงคนที่ชนผมรีบคว้าหนังสือของผมที่ตกอยู่ตรงพื้น...

เธอเงยหน้าแล้วหยุดแล้วมองหน้าผมอย่างงงๆ

"เราเคยเจอกันรึเป่ล่าคะ หน้าคุ้นๆ"

เธอยื่นหนังสือให้กับผมแต่สายตาของเธอก็ยังคงจดจ้องกับใบหน้าอันแสนหล่อเหลา

ของผมอยู่

ว่าแต่หน้าเธอก็คุ้นๆอยู่หรอกนะ

เอ..

.

.

.

.

.

.

อ้อ! ยัยเฉิ่มคนนั้นนั่นเอง

" รู้จักขอทานมั๊ยครับ"

ผมยิ้มๆ ตอบกลับเธอไป

"อ่อ ขอทานที่อยู่ตรงนี้น่ะหรอคะ"

เธอพูดพร้อมกับชี้ไปตรงข้างทางเท้า

"ใช่ครับ คุณคิดว่าเขาหล่อมั๊ย?"

ผมยักคิ้วข้างเดียวให้เธอ เธอก็มองผมแบบไม่ไว้ใจเท่าไร

"ก็ไม่รู้สินะ"

เธอเบะปากให้ผม แล้วเดินผ่านผมไปเลย

ความคิดแรกที่เข้ามาอยู่ในหัวผมคือ

เธอน่ารักมาก ><

"นี่ เดี๋ยวเธอ"

ผมโบกไม้่โบกมือ วิ่งตามเธอไป

"มีอะไรอีกห่ละ โรคจิตป่ะเนี่ย"

เธอมองหางตา หน้าไม่ไว้วางใจสักเท่าไร

"ผมเป็นขอทานคนที่คุณกรอกไข่ใส่ปากน่ะ

ผมพูดยิ้มๆให้กับเธอ

"ห๊ะ!! นายนี่นะ จ้างให้ก็ไม่เชื่อขอทานอะไรจะมาอยู่ร.รดังๆแบบนี้ได้หล่ะ"

เธอตอบผมกลับมา

"อ่ะ งั้นเดี๋ยวดูนี่นะ"

ผมแกล้งนอนชักดิ้นกระแด่วๆ บนพื้น  (ลงทุนเกิน -*- )

"พอแล้วๆ คิคิ"

เธอหัวเราะนิดๆ แล้วยิ้มให้ผม

"ฉันจำนายได้ แกล้งเล่นนิดหน่อยเอง ^^"

เธอยิ้มให้กับผม

ยิ้มของเธอเป็นยิ้มที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา...

"แล้วทำไม ถึงมาเรียนร.รนี้หล่ะ พ่อแม่มีเงินส่งพอรึเปล่า"

เธอมองผมด้วยหน้าตาห่วงใย..

"ถ้าไม่พอบอกฉันได้นะ ฉันพร้อมจะช่วยนาย"

เธอเอามือมาตบที่ไหล่ผมเบาๆ แต่หารู้ไม่ว่าบ้านผมรวยกว่าบ้านเธอซะอีก

"ขอบคุณนะ แต่จริงๆผมไม่ใช่ขอทานหรอก"

เธอหุบยิ้มลง แล้วเตรียมตั้งกาจชกผม

"ด....เดี๋ยวๆใจเย็น ผมก็แค่อยากลองใจคนเลยต้องทำแบบนี้"

ผมเยกแขนขึ้นมาบังหน้า

"นายเป็นพวกมิจฉาชีพใช่มั๊ย"

เธอมองผมด้วยสายตาดุเดือด

"ม..ไม่ใช่"

"นายบังอาจหลอกชาวบ้าน ฉันจะแจ้งตำรวจจับนาย!!"

"อย่านะ ผมไม่ใช่มิจฉาชีพ"

ผมกระโดดเกาะขาเธอเอาไว้

"ถ้านายไม่อยากโดนจับ ช่วยเป็นแฟนกับฉันที"

"ห๊ะ!!"

"ตกลงตามนี้นะ ฉันจะให้ค่าจ้างสมราคาเลย"

ผมช็อกไป 5 วิ

อะไรกันผมยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ

"เย็นนี้ นายไปบ้านฉันด้วยโอเคนะ เดี๋ยวฉันจะมารับ บาย"

เธอโบกมือให้ผม แล้วขึ้นรถแท๊กซี่ไป...

"เดี๋ยวเธอ ฉันยังไม่ได้ตกลงเลย..     นะ"

ไม่ทันแล้วรถแท๊กซี่คันสีเหลือง ออกตัวไปอย่างรวดเร็ว

นี่มันอะไรกันเนี่ย...

ผมยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะ...

แล้วถ้าผมไปบ้านเธอเย็นนี้.. ต้องเจอกับอะไรอีก TT

คนหล่อขอตายยย