The sky send you to me......

บ้านไทยานนท์

Tomo:

Ding Dong ~~dIng Dong~~

"ใครมากดกริ่งแต่เช้าเนี้ย.....ยังตี 5 อยู่เลย" ผมลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปเปิดประตู คนที่ผมเห็นคือ...

"ฉันเป็นแม่ของแก้วค่ะ."   หญิงสาวญี่ปุ่นคนสวยคนนึง ผมตรงดำ หน้าคล้ายๆเชฟเขื่อน เอ่อ ลืมไป เป็นพี่น้องกันนิ - -!

"เอ่อ....แก้วอยู่ชั้นบนครับผม" ในขณะที่ผมตอบคุณแม่ของแก้วไปก็มีผู้ชายคนนึง ตัวใหญ่สูง น่าจะเป็นคนฝรั่งเศษ เพราะตาเขาสีเขียวอ่อนและผมสีน้ำตาลอ่อน เขาดันประตูบ้านผมออกอย่าแรงเพื่อจะเข้ามาในบ้านผม

"colpevole,sei tu?" (แปล: นายเป็นคนเลวเหรอ?)  เขาพูดอะไรกับผมไม่รู้ ผมฟังไม่ออก แต่แววตาของเขาแสงดออกเลยว่า มันไม่ดีแน่ๆ สายตาของเขามันชั่งโหดเหี้ยมยังไงไม่รู้ คนนี้ก็คงจะเป็นพ่อของแก้วละสินะ

"Su, è papà t` aiutero subito!" (แปล: แก้ว พ่อมาช่วยลูกแล้ว) ชายคนนั้นตะโกนเสียงดังเรียกแก้ว 

"Amore, rai é sul primo piano." (แปล: ที่รัก แก้วอยู่ชั้นบนจ๊ะ) หญิงสาวคนนั้นบอกกับสามีตัวเอง

"L 'ho capito." (แปล: อ่อ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันพาแก้วลงมานะ )

"ขอโทษนะครับ!! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!" ผมถามพวกเขา เพราะอยู่ดีๆมันก็เกิดขึ้นแบบกระทันหัน คิดจะมาฝากก็ฝาก คิดจะมาเอาก็เอา อะไรกันแน่วะ?!

"นี้คุณบังคับให้แก้วเซ็นชื่อเหรอ?"  ผู้หญิงคนนั้นโชว์ใบประกันให้ผมดู

"การซ่อมแว่นตา? ร้าน Happy Pillow? 100,000,000 yen?!"

"แก้วอายุยังไม่ถึง 18+ ปี เธอเซ็นแบบนี้ไม่ได้ บริษัทติดต่อเราให้เรากลับมาที่ญี่ปุ่นด่วน"

"........"  ผมยังอึ้งกับสถาณะการที่เกิดขึ้น แก้วไปซ่อมแว่นตาตอนไหน? แว่นตาของใคร? ผมงงไปหมด!

 "L 'ho trovato, tesoro.  Non preoccuparti, è tutto bene" (แปล: ที่รัก ผมเจอแก้วลูกรักแล้ว ไม่ต้องกลัวนะแก้ว พ่อจะพาลูกไปอยู่ที่ที่ดี) ชายคนนั้นอุ้มแก้วพลาดไหลไว้และพูดอะไรสักอย่าง แก้วดิ้นไม่หยุดเลย เธอเป็นอะไรหรือเปล่านะ?

"Bravo..."(แปล: ดีมากค่ะที่รัก....) เธอบอกกับสามีตัวเองแล้วจูบเขาต่อหน้าผม =///=

"คุณครับฟังผมก่อน! ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องแว่นเลยนะ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน"

"C' è un medico famoso in italia. Cura la tua malattia" (แปล: ที่อิตาลีมีหมอชื่อดัง เขาต้องช่วยให้ลูกหายแน่ๆ ไม่ต้องกลัวนะแก้ว เชื่อพ่อ) ทำไมไม่มีใครฟังผมเลยวะ?!!!

"Ma, Cosa!?" (แปล: เป็นอะไรหรือเปล่าลูก? หยุดดิ้นได้แล้ว) พวกเขาอุ้มแก้วเข้ารถขันใหญ่และพร้อมที่จะขี่ออกไปแต่ผมไปเคาะกระจกหน้าต่างว่า...

"ขอโทษนะครับ ฟังผมก่อน!" (เฮ้ย จะพูดยังไงดีเนี้ย? อย่างน้อยพวกเขาน่าจะเข้าใจภาษาอังกฤษ)

"Calmati! sali nella macchina."(แปล: อยู่นิ่งๆสิแก้ว  ไปนั่งในรถ) และเขาก็อุ้มแก้วเข้าไปในรถและปิดประตู

"Please listen to me! I'm....paper....paper is...."(แปล: ฟังผมหน่อยนะครับ..... เอ่อ....กระดาษนั้น...) ปกติผมก็เก่งอังกฤษ แต่ทำไมมันพูดไม่ออกจากปากวะ? ไม่ใช่ คำอื่น น่าจะเป็น Document? ผิด! Resume? ผิด! โหยยย ใบประกันแปลว่าอะไรวะ? คิดดิไอโมะ!

"เฮ้ย คุณครับ ฟังผมก่อนดิ!!"  ผมไปคว้าแขนของชายคนนั้นไว้ทันก่อนที่เขาจะขึ้นรถ

"Ma smettila rompiscàtole. Largo!"(แปล: อย่ายุ้งดิว้ะ หลีกไป!) ชายคนนั้นพักผมออกอย่างแรงจนผมล้มลงไปกับพื้น ในขณะนั้นผมมองเข้าไปในรถ ผมเห็นแก้วตะโกนเรียกชื่อผม และเธอก็ร้องไห้....เธอร้องทำไม?! เธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า?! ผมรู้สึกเป็นห่วงเธอยังไงไม่รู้ ดูเหมือนเธอพยายามจะบอกผมอะไรบางอย่าง...

"ขอ....ขอบ.....ขอบค....."เธอเสียงสั่นเลยทีเดียว พูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย  ผมเริ่มได้ยินเสียงของเธอแล้ว แต่มันก็เบาเกินไป ผมไม่ค่อยได้ยินชัดเจนนัก

"เธอจะพูดอะไร?! ถ้าเธอจะพูดอะไร ก็พูดออกมาสิ ตะโกนเมื่อวานนี้สิแก้ว!!"

"ขอบ...ขอ.... "ในวินาทีนั้น รถขันนั้นก็ขี่ออกไป...อะไรกันเนี้ย? เธอไปแล้วงั้นเหรอ? เธอร้องไห้จนผมอดสงสารไม่ได้ เธอจะเป็นอะไรมากมั้ยนะ? เธอจะบอกกับผมว่า "ขอบคุณ" งั้นเหรอ?

ตอนนี้เริ่มสนุกแล้วเน้ๆ ติดตามต่อด้วยน้า ขอร้อง #กราบเท้า   =O=