รักต้องห้ามของพี่น้องฝาแฝด (ริน เลน)

"เจ้าหญิงเพคะ ทำไไม่ทรงเสวยโอสถล่ะเพคะ" คนรับใช้พูดเมื่อเห็นเจ้าหญิงน้อยไม่แตะยาก่อนอาหาร

"เราไม่กิน เราไม่อยากกินไม่ต้องมายุ่งกับเรา ออกไปเดี๋ยวนี้! เราบอกให้ออกไป!" เจ้าหญิงตะคอกคนรับใช้

"เพคะ ได้เพคะกระหม่อมจะออกไปเดี๋ยวนี้เลยเพคะ" ว่าแล้วคนรับใช้ก็รีบออกไปจากห้องของเจ้าหญิงน้อยอย่างเร็วเนื่องจากกลัวว่าจะเจ็บตัว

"นี่เจ้าวิ่งหนีอะไรมาฮะ หน้าตาตื่อนเชียว" เจ้าชายกล่าวเมื่อเห็นครับใช้รีบวิ่งออกมา

"เอ่อคือว่า......"

"ไม่ต้องพูดแล้วเออแล้วพี่สาวข้าล่ะอยู่ที่ห้องหรือเปล่า"

"อยู่เพคะ เอ่อ....."

"ขอบใจนะ เดี๋ยวข้าไปหาพี่ข้าก่อน เจ้ามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ"

"เพคะ"

เมื่อเจ้าชายมาถึงหน้าห้องก็พบว่าประตูห้องล็อก เจ้าชายจึงเดินกลับไปยังห้องของตัวเองแต่ในระหว่างทางได้เจอกับพระคู่หมั้นของเขาเข้า เจ้าชายพยายามหลบหน้านางตั้งแต่ตอนที่นางลงมือทำรายพี่สาวเขาแล้ว

"ท่าน เดี๋ยวก่อน ฟังข้าก่อนสิ เจ้าชายฟังข้าก่อน"

"ข้าไม่ฟังอะไรท่านทั้งนั้นสิ่งที่ท่านทำมันบอกให้ข้ารู้อยู่แล้วว่าข้าไม่สามารถรักเจ้าได้เลยแม้สักนิดเดียว!!!"

"เดี๋ยวๆ เจ้าชายรอข้าก่อน"

พระคู่หมั้นวิ่งตามแต่ก็ไม่ทันเนื่องจากพระองค์เข้าห้องไปเสียแล้ว พระคู่หมั้นรีบกลับไปที่ห้องแล้วก็หยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากลิ้นชักที่โต๊ะทำงาน ของสิ่งนั้นคือสร้อยคอที่แม่ของนางให้ไว้ก่อนที่นางจะย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วนางก็พูดขึ้นว่า

"นี่หรือคนที่ท่านแม่บอกว่าเขาจะดูแลลูก รักลูก ท่านแม่ท่านน่าจะได้เห็นวา่เขาทำอะไรกับลูกบ้าง เขาไม่เคยใส่ใจลูกเลย ท่านแม่ยังจะให้ลูกแต่งงานกับเขาอีกหรือ"

ในตอนเช้าพระราชาได้เดินทางมาเยี่ยมราพันเซลพอเยี่ยมเสร็จราชาก็ได้ให้ทุกคนออกไปก่อนเพราะอยากจะคุยกับลูกสาวของเขาตามลำพัง

"ราพันเซล ลูกรักจูเลียตใช่ไหม"

"ท่านพ่อ แล้วใครจะไม่รักน้องตัวเองล่ะเพคะใครๆก็รักน้องชายตัวเองทั้งนั้นแหละเพคะ"

"พ่อไม่ได้หมายความอย่างน้น รักในความหมายนี้ไม่ใช่รักแบบพี่น้องแต่เป็นแบบหนุ่มสาว"

"ท่านพ่อเอ่อ...คือว่า....เพคะท่านพ่อข้ารักจูเลียตเพคะ รักมากและทนไม่ได้ที่จะให้เขาแต่งงานไปกับหญิงอื่น"

"อืมม ถ้าเจ้ารักจูเลียตพ่อก็จะให้เจ้าแต่งงานกับจูเลียต พ่ออยากให้เจ้ามีความสุขที่สุดก่อนที่เจ้าจะไม่ได้อยู่กับพวกเราอีต่อไป พ่อจะยกเลิกการหมั้นและการแต่งงานของเจ้าและจูเลียตและจะจัดงานแต่งงานให้พวกเจ้าสองคน"

"ขอบพระทัยท่านพ่อมากเพคะที่ให้โอกาสเราสองคน"

"ไม่เป็นไร พ่อทำได้ทุกอย่างเพื่อลูกของพ่ออยู่แล้ว"

"ท่านพ่อเพคะแล้ว จูเลียตรู้หรือยังเพคะ"

"รู้แล้วล่ะพ่อบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"

หลังจากนั้นพระราชาก็ได้เสด็จกลับไปทิ้งไว้เพียงความสุขที่เขามอบให้แด่ลูกสาวของเขา