รักต้องห้ามของพี่น้องฝาแฝด (ริน เลน)

"เวลาผ่านไปได้ 2 เดือนแล้วสินะ วันเกิดปีหน้าเราคงจะได้เห็นหน้าพ่อกับแม่เป็นครั้งสุดท้าย...." เจ้าหญิงน้อยบอกกับตัวเองแล้วจู่ๆน้ำตาของความเศร้าใจก็ไหลรินทั่วใบหน้า สายตาจับจ้องสิ่งหนึ่งที่อยู่นอกหน้าต่างบานใหญ่ในห้องบรรทมมือพลางปักดอกลิลลี่ลงในแจกันแล้วจู่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

เกาะ!ๆๆ

"เจ้าหญิง! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะข้ามีเรื่องจะต้องคุยกับท่าน" เจ้าหญิงพระคู่หมั้นตะโกนเข้าไป

"ตะโกนแบบนี้ไร้มรรยาทเสียจริง แต่ช่างเถอะเขาก็...ไม่มีคุณสมบัติความเป็นเจ้าหญิงอยู่แล้วนี่" เจ้าหญิงน้อยนึกในใจก่อนเดินไปเปิดประตู

"เจ้าทำแบบนี้ได้ยังไงฮะ!!! เจ้ามีสิทธิอะไรมาไล่คนของข้าไปทำงานในโรงครัว"

"ก็สิทธิความเป็นเจ้าหญิง และเป็นรัชทายาทของที่นี่ไงล่ะ เจ้าก็ได้ฟังจากท่านพ่อของข้าแล้วนี่ว่าจูเลียตไม่ใช่รัชทายาทตามที่ทุกคนเข้าใจ" เจ้าหญิงน้อยพูดแกมยั่วโมโหนิดๆ

"ฮึๆ เจ้านี่ ช่างไม่รู้อะไรเสียเลยพ่อเจ้าก็บอกว่า ถ้าเกิดเจ้าเป็นอะไรไปบัลลังก์นี้ก็จะตกเป็นของเจ้าชายจูเลียตทันที"

ว่าแล้วเจ้าหญิงพระคู่หมั้นก็หยิบมีดที่ซ่อนอยู่ในกระโปรงออกมาแล้วเอ่ยว่า "แล้วข้า....ก็จะทำให้จูเลียตได้เป็นรัชทายาทเดี๋ยวนี้" เจ้าหญิงพระคู่หมั้นง้างพระหัตถ์แล้วเอามืดแทงลงไปแต่ทว่า.....

"มิกุ!นั่นเจ้าจะทำอะไรพี่สาวข้า" เจ้าชายที่เดินผ่านมาเห็นพี่สาวของตนกำลงัอยู่ในสภาพเลือดอาบทั่วกายท่อนล่างเพราะถูกแทง

"ท่านพี่ๆๆ ลืมตาก่อนสิท่านพี่" เจ้าชายปลุกพี่สาวที่ค่อยหรี่ตาลงเรื่อยๆ แล้วหันไปพูดกับหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่อยู่ในห้องว่า "เจ้าทำเกินไปแล้วนะ ข้าไม่ได้อยากเป็นราชาแล้วเจ้า....เจ้าทำอย่างนี้ทำไมมิกุ"

"ข้าไม่ได้ตั้งใจนะ ขะ...ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ" เจ้าหญิงทำเสแสร้งทั้งที่ก็เห็นอยู่ว่านางทำอะไรลงไป

"ไม่รู้ล่ะ เจ้าไปอธิบายกับท่านพ่อเองแล้วกัน ทหารๆมาที่นี่หน่อยเร็วเข้ามารับพี่ข้าไปหาหมอหลวงหน่อย"

หลังจากที่เจ้าหญิงน้อยได้เข้าไปรักษากับหมอหลวง พระราชาและพระราชินีก็ได้เรียกตัวเจ้าหญิงพระคู่หมั้นไปสอบสวน แต่สุดท้ายราชาก็ไม่เอาความเนื่องจากไม่อยากให้มีข่าวออกไป

เมื่อเจ้าหญิงน้อยฟื้นสิ่งแรกที่เห็นมีเพียงแค่แจกันดอที่มีดอกไม้สีขาววางอยู่

"สุดท้าย...ก็เหลือเพียงแค่เราคนเดียวแม้แต่.....น้องชายคนเดียวเขายังอยู่กับคนรักของเขาเลย...." เจ้าหญิงน้อยน้ำตาร่วงเมื่อพูดถึงเจ้าชายจูเลียตน้องชายที่เธอรัก