มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

"นี้พี่ฟางว่าเสียงมาจากไหน" เฟย์ถามฟาง
"เดี๋ยวฉันว่ามันมาจากห้องนู่น" แก้วพูดพลางชี้ไปที่กำแพงห้องฝังห้องหนุ่ม
 
"แอบไปดูมั้ย" เฟย์กับขนมจีนพูดพลางทำหน้าเจ้าเลห์
"ไปสิ" แก้วตอบเหมือนเด็กได้ของเล่น
ส่วนฟางกับจินนี่ได้เพียงทำตามไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น
หน้าห้องหนุ่ม
แก้วลองบิดลูกบิด
"ไม่ได้ล๊อคอ่ะ"
"งั้นลุย" เฟย์ขนมจีนแก้วทำท่าตะโกนเบาๆ
"เฮ้ย~"ฟางจินนี่ก้อได้แต่ถอนหายใจ
เมื่อเดินไปสักพักก้อเจอต้นเสียง ซึ่งมันเป็นห้องนอนห้องที่หกซึ่งไม่น่าจะมีคนอยู่แต่กับได้ยินเสียงเพลงและเสียงของคนเล่นดนตรี
และเมื่อพลักประตูเข้าไป
"เห้ย!!" หนุ่มๆร้องเสียงหลง
"เห้ย!! มาเฟียร้องเพลง/เล่นดนตรี"สาวๆต่างร้องออกมาแบบประสานเสียงกัน
ส่วนหนุ่มหน้าแดงเพราะความอายเนื่องจากไม่มีใครรู้ว่าพวกเค้าเล่นดนตรีกับร้องเพลง
"ทำไม มาเฟียร้องเพลงกับเล่นดนตรีไม่ได้รึไง" เคนตะพูดขึ้นเมื่อเริ่มได้สติ ส่วนหนุ่มๆคนอื่นก้อเริ่มได้สติและได้ช่วยเสริม
"ใช่"
"เปล่า แค่คิดไม่ถึง ฮ่าๆๆๆ" แก้วตอบคำถาม และข่ำแบบไม่อายใคร สาวๆคนอื่นก้อเริ่มข่ำตาม
"รู้ยังงี้ทำห้องเก็บเสียงดีกว่า" โทโมะพูดกับตัวเองเบา
"อ่ะๆ ไม่หัวเราะแล้วก้อได้ แต่วันหลังอย่าลืมชวนน่ะไปล่ะ"ฟางพูดและเดินออกไปนอนที่ห้อง
ส่วนคนอื่นๆก้อเริ่มกับห้องตามฟาง