มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

part keaw

ตอนนี้พวกเราก้อมาอยู่บ้านมาเฟียได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ฉันได้ล่วงรู้ความลับว่าโรงเรียนที่ฉันอยู่นั้นก้อเป็นโรงเรียนของพ่อแม่พวกเราเอง และที่พวกนายแฝดสามหน้าตาและนิสัยต่าง(?) พึ่งมาเรียนเพราะไปทำภาระกิจ(ฆ่าคน)ที่อิตาลี เป็นเวลา 2 ปี และชีวิตประจำวันของฉันชั่งเหนื่อยอะไรเช่นนี้ ตอนเช้าถึงบ่ายเรียนหนังสือ ตอนเย็นเรียนต่อสู้ ตอนกลางคืนเล่นดนตรีร้องเพลง

ตอนนี้ฉันแอบไปรู้มาว่าพวกคุณชายทั้งหลายนั้นพกอาวุธมากกว่าหนังสือเรียนซะอีก อาทิเช่น มีดในแขนเสือ ดาวกระจาย ในช่องลับของเสื้อ เข็มยาพิษในนาฬิกา(เริ่มเป็นโคนัน) ปืน 2 กระบอก ในเสื้อคลุม ปืน1กระบอกที่หน้าแข้งข้างขวา มีดอีก 5 เล่ม ที่หน้าแข่งข้างซ้าย และยังมีอีกเยอะแต่ฉันรู้มาแค่นี้

และนายโทโมะที่แสนเย็นชาจะทิ้งคราบทุกครั้งที่อยู่กับพวกเรา มันทำให้ฉันเริ่มเห็นเสน่ห์แต่ นายมันกวนอวัยวะเบื้องล่าง อย่าพึ่งคิดไกล เพราะเบื้องล่างสุดๆ แต่มันก้อคือเสน่ห์ของเค้าล่ะเนาะ

สงสัยฉันจะเริ่มชอบเค้าซะแล้วสิ แต่เค้าจะชอบชั้นมั้ยนะ อ๊าย!! ยิ่งคิดก้อเริ่มบ้าซะแล้ว ทำไงดีล่ะ

โอ๊ย!! ถ้ายัยพวกนั้นรู้ฉันคงโดนล้อแน่เลย ทำไงดี ฉันรู้แล้วไปปรึกษายัยฟางเป็นดีที่สุด

พูดจบฉันก้อเดินไปหายัยฟาง และเล่าเรื่องที่ฉันคิดให้ฟัง เป็นอย่างที่คิดยัยฟางหัวเราะเล็กน้อย แต่ก้อพูดให้ฉันสบายใจขึ้นหน่อย เฮ้อ~ คงจะดีถ้าเค้าชอบชั้นสักนิด และฉันก้อตกลงปลงใจกับสมองตัวเองว่าจะมานั่งดูซีรีย์เกาหลีเรื่อง หล่อน่ารักกับซุปเปอร์สตาร์น่าเลิฟฉันจัดการนำโน๊ตบุ๊คของฉันเสียบเข้ากับทีวีซึ่งทำให้ฉันได้ดูมันอย่างจุใจ ฉันน่ะชอบคนแบบจางกึกซองมากเลย หรือในเรื่อง ฮวางแทคยอง หรือที่นางเองเรียง ฮยองนิม ซึ่งนายโทโมะก้อดันมีนิสัยคล้ายกันมากนั่นคงเป็นอีกเหตุผลนึงสินะ ฉันนั่งดูไปจนจะจบเรื่องแล้วอยู่ดีก้อมีคนเปิดประตูเข้ามา ฉันก้อเขยิบมาหยิบปืนคู่ใจที่อยู่ใต้หมอน ฉันเดินไปหยุดนั่งไว้ก่อนและเดินเรียบตู้เสื้อผ้าเพื่อจะดู แต่คนที่เข้ามาก้อยังเดินเข้ามาเหมือนเดิม และเหมือนมันเดินมาถึงที่ฉันยืนอยู่ฉันก้อเดินขว้างหน้ามันและเค้าก้อเป็นคนที่ฉันรู้จักดี

"นายโทโมะมาทำไม"

"มาดูว่าตายยัง ถ้ายังไม่ตายงั้นชั้นไปก่อนนะ" แล้วก้อเดินจากไป

เอามาเร็วไปเร็วดีเนาะนี้ก้อดึกแล้วนอนดีกว่าบายๆทุกคน