มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

"ตกลงพวกชั้นต้องไปอยู่บ้านพวกนาย" แก้วถาม

"ใช่"

"ซึ่งบ้านพวกนายเป็นบ้านมาเฟีย" เฟย์ถามต่อ

"ใช่"

"แล้วต้องฝึกต่อสู้ด้วย" ฟางถามต่อ

"ใช่"

"เอ่อแล้วต้องนอนบ้านพวกนาย" จินนี่ถาม

"ใช่"

"แล้วพวกนายจะดูแลพวกชั้นมั้ย" ขนมจีน

"ดู"

"งั้นไป" สาวๆตอบพร้อมกัน

เนื่องจากไอ้พวกนั้นมันได้เข้ามาลอบฟังและโดนนายโทโมะยิงหัวเป็นรูพวกเราก้อต้องมาอยู่กับนายพวกนี้ ซึ่งต้องฝึกต่อสู้ด้วย

"เดี๋ยวชั้นอยากถามอะไรหน่อย" แก้วเอ่ยขึ้นมา

"นั้น พวกชั้นขาวหมดแล้วมั่ง ซักซ่ะขนาดนี้ เอ้าๆถามมา" โทโมะเอ่ยตอบ

"คือแบบว่าพวกนายสู้กับไอ้พวกนั้นเสร็จแล้วจะเข้ามาบ้านชั้นทำไม" แก้วถาม

"ชดใช้ค่าเสียหาย" โทโมะ

"มาเพียเค้าชดใช้ค่าเสียหายด้วยหรอ"

"ก้อน่ะถ้าเป้นมาเฟียขาว"

"เอ๊ะ มาเฟียขาวเป็นไง"

"ก้อแบบว่ามาเฟียที่คอยช่วยเหลือตำรวจเป็นส่วนใหญ่น่ะ แต่ก้อยังมีรับจ้างฆ่าคนบ้างแต่ก้อน้อยเพราะส่วนใหญ่ก้อช่วยเหลือตำรวจแบบว่าที่เกี่ยวกับมาเฟียหรือนักฆ่าน่ะ" โทโมะร่ายยาว

"โอเคเข้าใจ " แก้วตอบ และงีบหลับตามคนอื่นส่วนนายโทโมะก้อเป็นที่พิงให้แก้ว

ผ่านไป 15 นาที

"ถึงแล้ว ถึงแล้ว" โทโมะเริ่มปลุกแก้ว

"ห้าว ถึงแล้วหรอ" แก้วตอบด้วยเสียงสะลึมสะลือ ออกแนวน่ารักเซ็กซี่

"อ...อืม งั้นลงรถเถอะ"

"อืม" เมื่อแก้วก้าวเท้าลงรถ

"ว้าว!!นี้บ้านพวกนายหรอนึกว่าคฤหาส ซ่ะอีก" ยัยเฟย์พูดมาแบบทึ่งๆ

"เอ่อแล้วเรื่องพ่อแม่พวกเราล่ะ" ฟางถามขึ้น

"สงสัยจะยังไม่ได้บอกจริงแหะ" ป๊อบปี๊เอ่ยกับตัวเองเบา

"อะไรน่ะ" ฟางได้ยินป๊อบปี๊พูดอะไรบางอย่าง

"ป..เปล่า เดี๋ยวเข้าไปเธฮก้อรู้เอง"ป๊อบปี๊ปฏิเสธ พร้อมตอบคำถามและเดิเข้าบ้านไป

"อืม" แล้วก้อเดินตามไป

ในบ้าน

"พ่อแม่" เฟย์ฟางพูดขึ้นและวิ่งเข้าไปหา

"พ่อ" ขนมจีนพูดและวิ่งไปหาพูดเป็นบิดา

"แม่" จินนี่พูดขึ้นและวิ่งไปหามารดา

"เอ้า หนูแก้ว" คุณอาคนนึงที่ดูอายุก้อน่าจะพอกับพ่อของเธอเรียกและเดินเข้ามาหาแก้ว

"อ...เอ่อ...ส...หวัด...ดีค่ะ" แก้วเอ่ยสวัสดีแบบติดๆขัดๆ

"สงสัย จะจำไม่ได้จริงๆด้วยแหะ" คุณอาคนนั้นพูดแบบติดตลกๆ

"ฉันเพื่อนพ่อหนูไง คนที่ชอบไปหาพ่อหนูบ่อยๆไงหนูก้อเคยมาที่นี้น่ะครั้งนึงน่ะ" คุณอาคนนั้นพูดต่อจนจบ ทำให้แก้วคิดออก

"คุณอามีชัยใช่มั้ยค่ะ" แก้วถามกลับ

"โอ้โห้เก่งน่ะเนี่ย ยังจำได้อยู่เลย" มีชัยตอบพลางลูบหัวแก้ว

"จะจำไม่ได้ ได้ไงค่ะในเมื่อคุณอาเป็นเพื่อนสนิทพ่อหนูนี้ค่ะ" แก้วตอบพลางยิ้มให้มีชัย

"เอ่อแล้วคุณอามาทำอะไร ที่นี้หรอค่ะ อย่าบอกน่ะค่ะว่า...."

"ใช่แล้วจ๊ะนี้บ้านอาเอง" มีชัยตอบ

"งั้น...."

"ใช่แล้วจ๊ะเจ้าแฝดสามตัวนั้นน่ะ ลูกอาเองส่วนอีกสองคนน่ะหลานอาเอง" มีชัยตอบ

ทางด้าน เฟย์-ฟาง

"พ่อแม่มาอยู่ที่นี้ได้ไงค่ะ" ฟางถามพ่อกับแม่

"มาหาเพื่อนจ๊ะ" แม่ของฟาง-เฟย์ตอบ

"เพื่อนแม่เป็นมาเฟียหรอ" เฟย์ถามต่อ

"ใช่แล้ว ลูกๆจำอามีชัยได้มั้ย" พ่อของทั้งสองตอบ พร้อมถาม

"จำได้ค่ะ" ทั้งสองตอบ

"นั้นแหละลูกมาเฟียเพื่อนพ่อกับแม่" พ่อเอ่ยต่อ

"แล้วลูกก้อต้องมาอยู่ที่นี้ด้วย ส่วนเรื่องของใช้เสื้อผ้าพ่อกับแม่สั่งคนให้เอามาให้แล้ว แต่เดี๋ยวพ่อกับแม่จะแวะมาหา" แม่พูดเสริม

"ค่ะ" ทั้งสองตอบ

ทางด้าน ขนมจีนและจินนี่ก้อคล้ายๆกับสองสาวเฟย์ฟาง และก้อมีเสียงดังขึ้น

"โอเคครับคุณพ่อแม่ลูกทุกคนคุยกันเสร็จแล้วหรือยังครับ ถ้าเสร็จแล้วเราไปทานอาหารกันที่ห้องรับปรทานอาหารกันน่ะครับ"

เมื่อทานอาหารเสร็จ และส่งพ่อแม่ของสาวๆหมดแล้ว

"เอาล่ะพวกลูกหลานพาสาวๆไปห้องที่อยู่ข้างห้องของลูกๆน่ะ" มีชัยเอ่ยบอกลูกและหลานของเค้า

"ครับบบบ" ตอบแบบประชด

"อ่ะสาวๆ ถ้าไอ้พวกนี้มันกัดมาบอกอาน่ะ" มีชัยแหย่ลูกและหลาน

"ค่ะ"สาวตอบพลางหัวเราะคิกคัก

 และตามด้วย

"พ่อ/อาครับพวกผมไม่ใช่หมาน่ะ" หนุ่มๆเถียง

"อ่ะหรอ คิดว่าใช่ ไปๆได้แล้ว" มีชัยแหย่หลานอย่างมีความสุขพลางไล่ให้ไปส่งสาว

ณ หน้าห้อง

"นี้ห้องของพวกชั้นหรอ" เฟย์พูดพลางเดินเข้าไปในห้อง

"ใช่ ในห้อง มีห้องนอนทั้งหมด 6 ห้อง พร้อมห้องน้ำในตัว และห้องนั่งเล่นหนึ่ง" ป๊อบปี๊เอ่ย

"ขอบใจ" สาวๆพูดพร้อมเดินเข้าไป

เวลา 20.00 น. สาวอาบน้ำเสร็จตอนนี้กำลังร่วมตัวดูทีวีจอใหญ่ในห้องนั่งเล่น และได้ยินเสียงดนตรีแว่ว

~ที่บอกว่ารักไม่ได้ ที่จริงเธอไม่ได้รัก  ถ้าเธอไม่จริงจัง  แล้วมาให้ความหวังฉันทำไม
ที่บอกเธอรักไม่ได้  เพราะเธอมีฉันเอาไว้แค่คั่นเวลาหรือเปล่า  หรือแค่คบเอาไว้แก้เหงา        ช่วยบอกฉันที~