เจอแบบนี้... ฟินเลย!

10.0

เขียนโดย MarioHednoy

วันที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.34 น.

  10 ตอน
  34 วิจารณ์
  20.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2556 19.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) แย่งผู้ชายกัน งั้นเหรอ!?! O.o

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

            ผ่านไป 3 ชม. ( ฉันยังคงสถิตอยู่ในห้องน้ำชายไปออกไปไหน -*- )         

 

           เอาล่ะ... หลังจากที่ฉันตั้งสติได้แล้ว ฉันจึงโทรไปหายัยมีนกังฟูเพื่อขอคำปรึกษาอย่างเร่งด่วน ความจริงแล้วเรื่องแบบนี้ฉันก็ไม่ค่อยจะถนันเอาเท่าไหร่หรอกนะ ไอ้เรื่องแฟนๆ รักๆเนี้ย -///-

 

          ( ฮัลโหล... )

 

          "ยัยมีนกังฟู! ฉันมีเรื่องมาปรึกษาแก"

 

          ( เรียกฉันแบบนี้ไปกินขี้ซะเถอะ! )

 

          "ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะมาต่อร้องต่อเถียงกับแกหรอกนะ แต่ตอนนี้ฉันอยากให้แกอธิบายหน้าที่ของ... เอ่อ... แฟนมาให้ฉันฟังหน่อยน่ะ!" 

 

          ( อะไรนะ!?! นี่หูฉันไม่ได้เสื่อมใช่มั้ย นี่แก... )

 

          "เร็วๆเถอะน้า! ฉันรีบเว้ย"

 

          ( ได้ๆ แต่แกต้องสัญญานะว่าจะเล่าเรื่องของแกให้ฉันฟัง... หน้าที่ของแฟนมันก็มีอยู่ไม่มากหรอกนะ มันอยู่ที่ตัวของแกมากกว่า หลักๆเลย คือแกน่ะต้องเอาใจใส่เขาแต่พองาม ไม่ใช่ตามไปหึงไปหวงเขาแบบนางร้ายในหนังน่ะ มันดูแย่สุดๆไปเลยใช่มั้ยล้า! แล้วที่สำคัญเลยนะ เวลาเขาอยู่กับแกแล้วแกก็ต้องทำให้เขามีความสุข... ไม่ใช่ในทางลามกแบบนั้นนะเว้ย -*- อาจมีบางเวลาที่ทะเลาะกัน ก็พยายามทำใจให้สงบแล้วก็คุยมาคุยกันใหม่ ความรักมันก็จะดีขึ้นเอง )

 

          "ฉันจำไม่หมดหรอกนะที่แกพูดมาน่ะ -_-" 

 

          ( อ่าว! ยัยบ้า แล้วแกให้ฉันพูดซะยาวทำพระแสงอะไรยะ! )

 

          "เออน้า ขอบใจมากเพื่อนรัก เดี๋ยวฉันเข้าเรียนก่อนล่ะ บ๊ายบาย..."

 

          ( นี่มันเวลาพักเที่ยงไม่ใช่เหรอค้าาาาาา )

 

          "นาฬิกาแกเสียแล้วมั้ง! แค่นี้แหละ... ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!"

 

          ฉันกดตัดสายแล้วเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากระโปรง พลางปาดเหงื่อที่ใบหน้าเพราะอาการในห้องน้ำชายนี่มันช่างร้อนอบอ้าวเสียจริงๆ =_=! ฉันเดินออกจากห้องน้ำแล้วตรงไปยังโรงอาหารเพื่อไปหาเพื่อนๆทันที

 

          

          @ โรงอาหาร

 

          ขวับ! ขวับ! ขวับ!

 

          นั่นไง ยังไม่ทันที่ฉันจะก้าวเท้าเข้าไปเกินครึ่งของพื้นที่โรงอาหาร สายตานับร้อยคู่ก็จับจ้องมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว แถมยัยพวกผู้หญิงหลายๆกลุ่มก็ต่างพากันนินทาและส่งสายตาจิกกัดมาให้ฉันแบบเปิดเผย

 

          เอาเข้าไป... ชีวิตฉันจะสงบสุขมั้ยเนี้ย -O-!!

 

          "เฮ้! ทางนี้เฟย์" เสียงเรียกเสียงหนึ่งเรียกสายตาฉันให้หันไปมอง ก็พบกับเขื่อนที่ยืนโบกไม้โบกมือให้ฉันอยู่ ข้างๆมีอีตาโทโมะกำลังนั่งดูดน้ำส้มปั่นอย่างสบายใจ -*- ให้มันได้อย่างงี้เซ่!! ฉันกลอกตาไปมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะเดินไปหาอีตาสองคนนั้นทันที



          "ฉันเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ไอ้โทโมะนี่มันหัวแหลมจริงๆ!" เขื่อนเอ่ยปากพูดเมื่อฉันเดินมาถึงโต๊ะของพวกเขา ฉันถอนหายใจแล้วนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะมองหน้าโทโมะซึ่งมองหน้าฉันอยู่นานแล้ว -///-



          "เป็นไงล่ะ! ชีวิตฉันอันแสนสงบสุขต้องมาพังเพราะนายคนเดียว" ฉันกัดฟันพูดเบาๆ เพราะกลัวว่าคนอื่นจะมาได้ยินสิ่งที่ฉันพูดกับโทโมะ คนพวกนั้นยิ่งหูไหวๆกันอยู่ด้วย!



          "ฮะๆๆ ฉันว่าชีวิตมันดูมีสีสันขึ้นมาเยอะเลยนะ" พูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย -O-!



          "สีสันกับผีอะดิ! ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าฉันจะช่วยนายแค่ระยะนึงเท่านั้น ที่เหลือนายก็จัดการเองต่อแล้วกัน คบกับเขื่อนไปก็ได้ พวกผู้หญิงจะได้เลิกตอแยกับนายเสียทีถ้ารู้ว่านายเป็นเกย์!"



          "ยัยบ้า!! // ตลกเหรอ!!" ทั้งสองเอ่ยปากพร้อมเพียงกันทำเอาคนทั้งโรงอาหารหันมามองอย่างสนอกสนใจและสอดรู้สอดเห็นเป็นที่สุด ( เฮ้ออออ... ฉันล่ะเพลียจิต )



          "เบาๆหน่อยสิ! ไอ้พวกบ้า!" 



          "คิดได้ยังไงให้ฉันไปคบกับไอ้โทโมะ ผู้หญิงในสต็อกของฉันก็หายไปหมดน่ะสิวะ" เขื่อน



          "ทำเหมือนฉันอยากคบกับแกตายล่ะ!" โทโมะ



          "หรือจะลอง! ;D" เขื่อน



          "ไอ้โรคจิต! -_-" โทโมะ

 

           "พอๆ ตกลงเรียกฉันมามีอะไรหรือป่าว ฉันจะไปกินข้าวกับเพื่อนผู้หญิงฝั่งโน้น" ฉันบอกแล้วเพยิดหน้าไปทางกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มนึง ซึ่งเป็นกลุ่มเพื่อนผู้หญิง

 

           "ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่นึกว่าเธอจะโดนแอนตี้จนไม่มีเพื่อนเลยน่ะสิ" โทโมะตอบก่อนจะยิ้มร่า

 

           "แล้วมันเป็นเพราะใครล่ะย่ะ!" ว่าแล้วฉันก็เชิดหน้าเดินหนีไปจากพวกเขาสองคนทันที

 

 

           

           @ Toilet Female ( ฉากห้องน้ำดูเหมือนจะเยอะเหลือเกินนะ -0-! )

 

           หลังจากฉันกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ขอแยกกับเพื่อนๆ ( ผู้หญิง ) เพื่อมาเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวคนเดียว ฉันยื่นล้างมืออยู่หน้ากระจกบานใหญ่พลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง...

 

           "ไง... แอบมาแต่งสวยเติมหน้าอยู่คนเดียวเหรอจ้ะ" เสียงแป๋นๆของยัยเฟย์ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏร่างของนักเรียนทั้ง 3 คน ซึ่งยืนกอดอกยืนมองหน้าฉันอย่างเครียดแค้น เอาเข้าไป!

 

           "ป่าว ฉันมาเข้าห้องน้ำ" ฉันบอกปัดแล้วทำท่าจะเดินหนีแต่ยัยพวกนั้นดันเอาตัวมาขวางประตูทางออกเอาไว้ แล้วหลังจากนั้นก็...

 

           ซ่าาาาาา!!!

 

           กรี๊ดดดดดดดด!! >O< ยัยเฟย์สาดน้ำใส่หน้าฉันแบบเต็มๆเลยล่ะ สภาพฉันตอนนี้ำไม่ต่างอะไรไปจากคนพึ่งสระผมเสร็จเลย มันจะมากไปแล้วนะเว้ย!

 

           "นี่เธอ! เกินไปแล้วนะ มีสิทธิอะไรมาทำกับฉันแบบนี้!" ฉันตะโกนด่าอย่างโมโหแล้วแย่งน้ำมาจากมือเพื่อนๆของหล่อนก่อนจะสาดมันเข้าไปที่หน้าของยัยเฟย์แรงๆ เช่นเดียวกับที่ยัยเฟย์ทำกับฉัน

 

           "ว๊าย!! นี่แก... แก..." ยัยเฟย์ชี้หน้าฉันอย่างเดือดพล่าน มือที่ชี้มาสั่นไหวอย่างแรง ยัยนั่นกัดริมฝีปากตัวเองจนห่อเลือดก่อนจะถลาเข้ามาจิกผมฉันแล้วสะบัดมือเข้าตบที่หน้าของฉันดังเพี๊ยะ! 

 

           โครม!! ฉันล้มลงไปกองกับพื้นก่อนที่ยัยเฟย์จะตามมาคร่อมบนตัวฉันแล้วลงมือตบแบบไม่ยั้ง ส่วนเำพื่อนๆของยัยนั่นก็ต่างวิ่งหนีกระเจิงออกไปกันหมด เพราะการทะเลาะวิวาทนั้นเป็นความผิดที่ร้ายแรงเลยทีเดียวสำหรับโรงเรียนของเรา

 

           เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

 

           หน้าฉันสะบัดไปสะบัดมา่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนฉันรู้สึกชาหน้าไปหมด ยัยเฟย์หมายจะฟาดมือลงมาที่หน้าฉันอีกรอบแต่ฉันยั้งไว้ได้ทันแล้วใช้เท้าถีบเข้าที่ท้องของยัยนั่นเต็มๆแรงก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวยัยเฟย์แล้วเหวี่ยงฝ่ามืิิอไปที่แก้มขาวๆซ้ำไปซ้ำมาจนเลือดซึม ยัยเฟย์กรีดร้องอย่างเจ็บปวด! ให้มันรู้ไป! สมน้ำหน้า! 

 

           "จำใส่หัวเอาไว้นะ! อย่ามายุ่งกับฉันอีก ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้! เพี๊ยะ!"

 

           "แกก็เลิกกับโทโมะซะ! เรื่องทุกอย่างจะได้จบ!"

 

           "ที่แท้ก็มาตบกับฉันเพราะเรื่องนี้น่ะเหรอ ปัญญาอ่อน!!"

 

           "ไม่ต้องมาปากมาก แกแย่งของของฉันไป แกมันหน้าด้าน!"

 

           "ฉันไปแย่งตอนไหนไม่ทราบ แกกับโทโมะยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยด้วยซ้ำ!!"

 

           "ฉันไม่มีทางยอมแพ้แกหรอก! จำใส่หัวเอาไว้เลย! ยังไงโทโมะก็ต้องเป็ของฉัน!!"

 

           "ได้!! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ฉันไม่มีทางปล่อยให้โทโมะตกเป็นของใครแน่!!"

 

           "กรี๊ดดดด!!!" ยัยเฟย์กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งแล้วผลักฉันจนล้มคว่ำ ยัยนั่นมองหน้าฉันด้วยนัยน์ตาแดงก่ำคล้ายคนกำลังจะร้องไห้ ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องน้ำด้วยสภาพสะบักสะบอมแบบนั้นอย่างรวดเร็ว ฉันมองตามแผ่นหลังของยัยเฟย์ไปจนลับตาก่อนจะหลับตาลงเพื่อระบายความเจ็บปวดบนใบหน้า 

 

           น่าสมเพศตัวเองจริงๆ นี่ฉัน... แสดงตัวปกป้องเขามากกว่าตัวเองอีกงั้นเหรอ? 

 

 

 

            To be continued 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา