เจอแบบนี้... ฟินเลย!

          @ Home

          "ยัยแก้ว! นี่แกไปทำอะไรมาเนี้ย ทำไมสภาพถึงทุเรศแบบนี้!" ทันทีที่ขาฉันก้าวเข้าเขตบ้าน ยัยมีนกังฟูก็แหกปากถามฉันดังลั่นบ้านพลางวิ่งเข้ามาดูด้วยสายตาตื่นตระหนกเป็นที่สุด เพราะหลังจากฉันมีเรื่องกับยัยเฟย์ฉันก็ตรงดิ่งกลับบ้านมาลูกเดียว  โทโมะกับเขื่อนก็โทรเข้าเครื่องฉันแบบไม่หยุดไม่หย่อนชนิดที่ว่าไอโฟนฉันแทบจะไฟลุกไปตามๆกัน

          "พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ" ฉันตอบแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวนุ่มอย่างหมดแรง

          "แบบนี้มันไม่นิดแล้วล่ะ ไหนบอกมาดิว่าแกไปฟัดกับใครมา" ยัยมีนถามต่อหลังจากทิ้งตัวนั่งลงข้างๆฉัน

          "ยัยเฟย์"

          "ว่าแล้วเชียว ยัยนั่นน่ะเป็นโรคหึงชนิดรุนแรงแบบที่ว่าโปะยาสลบยังเอาไม่อยู่ -_-!"

          "ฉันเจ็บวะแก" ฉันบอกแล้วทำหน้าแหยแก ส่วนยัยมีนก็รีบวิ่งไปหายามาทารอยฟกช้ำให้ฉันอย่างเป็นห่วงเป็นใย ( มั้ง -_-? ) 

          "เออนี่... ฉันรู้เรื่องทุกอย่างแล้วนะ ระหว่างแกกับโทโมะน่ะ" จู่ๆ ยัยมีนก็พูดขึ้นมาในขณะที่กำลังทายาให้ฉันอยู่ "ตอนแรกฉันก็ตกใจอยู่เหมือนกันแหละหลังจากที่เขื่อนโทรมาบอก แต่พอหมอนั่นบอกว่าแกคบกับเขาแบบหลอกๆ ฉันก็เลยโล่งอกเพราะถ้าคบกับเขาจริงๆ รับรองว่าชีวิตแกไม่ปลอดภัยจากผู้หญิงคนอื่นแน่ๆ แต่ไง... ยัยเฟย์ถึงมาดักตบแกแบบนี้ได้ก็ไม่รู้ ยัยนั่นมันนางร้ายนอกจอจริงๆ!" ยัยมีนว่าต่ออย่างโมโห

          "ช่างมันเถอะ! ฉันไม่ยอมให้ยัยนั่นทำร้ายฉันอยู่ฝ่ายเดียวหรอก"

          "จ้าแม่คนเก่ง เดี๋ยวจะตายเข้าสักวัน!"

          วันต่อมา... 

          ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยใบหน้าบวมฟกช้ำเป็นหย่อมๆ ดูแล้วเหมือนพวกเด็กมีปัญหาไปทะเลาะกับเด็กโรงเรียนอื่นมาอย่างงั้นแหละ เฮ่อออออ... ดูสิ! นักเรียนเกือบจะทุกคนที่เดินผ่านฉันก็หันมามองกันอย่างสงสัยว่าฉันไปทำอะไรมา 

          "แก้ว!! เมื่อวานฉันโทรไปหาทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ล่ะ?" โทโมะถลาเข้ามาถามฉัน

          "ไม่ว่างจบมั้ย"

          "เธอมีเรื่องกับยัยเฟย์ทำไมไม่บอกฉันสักคำล่ะ"

          "ไม่จำเป็น"

          "นี่เธอโกรธฉันเหรอ..." โทโมะถามด้วยน้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ทำไมล่ะ...

          "ป่าว... ฉันไม่อยากให้เรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่น่ะ"

          "นี่คือเรื่องเล็กๆของเธองั้นเหรอ? ไม่ได้! ฉันต้องไปจัดการกับยัยเฟย์ซะหน่อยแล้ว"

           "นี่! ตาบ้า อย่ามาทำเลือดร้อนแถวนี้ได้มั้ย? จบแค่นี้เถอะ"

          "ฉันผิดเองล่ะ ฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอกับยัยเฟย์ต้องทะเลาะกัน ถ้าเธอลำบากใจมากฉันจะบอกกับทุกๆคนว่าเราเลิกกันแล้วก็ได้นะ :D" โทโมะบอกก่อนจะส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ฉัน ฉันคงจะดีใจมากเลยถ้าเขามาพูดแบบนี้กับฉันตอนที่ยังไม่เกิดเรื่อง แต่... ฉันประกาศสงครามกับยัยเฟย์เป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะ ว่าจะไม่ปล่อยให้ยัยเฟย์ได้โทโมะไปครอบครองเด็ดขาด!

          "ไม่!!! .\/."

          "O.o??"

          "นายแค่อยู่เฉยๆ ที่เหลือฉันจัดการเอง!" ฉันบอกแล้วเดินหนีเข้าห้องเรียนไป ปล่อยให้โทโมะยืนงงเป็นไก่ตาแตกคนเดียวอยู่หน้าห้อง

          "อะไรของเขาวะ -_-??"

           To be continued