My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม
9.1
เขียนโดย 
มารุกะ
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.58 น.
30 chapter
54 วิจารณ์
44.17K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 22.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
7) คำขู่ของแก้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความป๊อปปี้:)
ณ โรงพยาบาล KZ
ตอนนี้ผมนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉินหลังจากพาฟางมาส่งโรงพยาบาล เธอคงโดนกระถางต้นไม้หล่นแตกใส่หัวแน่นอนยัยนี่อ่อนแอหรือสำออยกันแน่ชอบทำตัวเบาะบาง นิ่งๆ เรียบร้อย เฮ่อ ผมแค่จะแกล้งยัยนี่เฉยๆไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้
"ไอป๊อปฟางเป็นไงบ้างวะ"ไอโทโมะนี่เองผมโทรหามันเองแหละ
"ไม่รู้ว่ะยังไม่ออกมาเลย"ผมตามสีหน้าเคร่งเครียดทั้งคู่
"นายไอหมีพูนายทำเพื่อนฉัน"แล้วผมก็ันไปเห็นแก้วใจหรือยัยแก้ว ยัยนี่มาได้ไง
"ฉันเป็นคนพามาเอง"ไอโทโมะบอก โทโมะกับแก้วเคยเป็นแฟนกันแต่เลิกกันเป็นปีแล้วไอโทโมะทิ้งแก้วเพราะเหตุผลอะไรผมบอกไม่ได้เพราะเป็นเรื่องของสองคนนั้น นี่สงสัยมันคงพยามง้อแก้วอยู่ล่ะสิถึงไปพามาหลังจากได้เจอกันเพราะแก้วบุกไปลากฟางออกจากบ้าน
"นายไอหมีพู"
พลั่ก
เต็มๆหมัดครับยัยนี่ต่อยผม! หมัดหนักชมัด
"โอ๊ย เธอต่อยฉันทำไมยัยทอม!"ผมถามกลับ
"ถามได้ ก็นายทำเพื่อนฉันเจ็บไง!!"
"เอ่อ ฉันว่าใจเย็นๆก่อนนะแก้ว"ไอโทโมะเข้ามาขวาง
"นายอย่ายุ่ง เพื่อนนายทำเพื่อนฉัน!!!"ยัยนั่นตวาดลั่น
"ไอหมีพูถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไร นาย! ตาย! แน่!"ยัยนั่นพูดเน้นทีละคำก่อนจะไปนั่งเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน ที่ยัยนี่เรียกว่าหมีพูเพราะ
1 ผมชอบหมีพู
2 ยัยนี่บอกว่าผมหน้าเหมือนหมีพู
"ใครเป็นญาติคุณธนันต์ธรณ์ จิระคุณครับ"คุณหมอออกมาแล้ว
"ฉันค่ะ ฉันเป็นเพื่อน"ยัยแก้วรีบบอก"เพื่อนฉันเป็นยังไงบ้างคะ"
"หมอเย็บแผลให้แล้วครับ ถ้าฟื้นขึ้นมาก็ไปรับยากลับบ้านได้เลยครับ"คุณหมอบอกแล้วเดินกลับเข้าห้องฉุกเฉินไป
"ยังเป็นโชคดีของนายนะไอหมีภูที่เพื่อนฉันไม่เป็นอะไร"ยัยแก้วบอกเสียงขุ่นแล้วก็เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
"โชคดีของแกว่ะ ที่ไม่โดนแก้วปาดคอ"ไอโมะบอก
"อืม ฉันก็ว่างั้น"ผมตอบอย่างเห็นด้วย
ไรเตอร์ฝากเม้น+โหวตกันด้วยนะคะทุกคน จุ๊ฟๆๆๆ
ณ โรงพยาบาล KZ
ตอนนี้ผมนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉินหลังจากพาฟางมาส่งโรงพยาบาล เธอคงโดนกระถางต้นไม้หล่นแตกใส่หัวแน่นอนยัยนี่อ่อนแอหรือสำออยกันแน่ชอบทำตัวเบาะบาง นิ่งๆ เรียบร้อย เฮ่อ ผมแค่จะแกล้งยัยนี่เฉยๆไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้
"ไอป๊อปฟางเป็นไงบ้างวะ"ไอโทโมะนี่เองผมโทรหามันเองแหละ
"ไม่รู้ว่ะยังไม่ออกมาเลย"ผมตามสีหน้าเคร่งเครียดทั้งคู่
"นายไอหมีพูนายทำเพื่อนฉัน"แล้วผมก็ันไปเห็นแก้วใจหรือยัยแก้ว ยัยนี่มาได้ไง
"ฉันเป็นคนพามาเอง"ไอโทโมะบอก โทโมะกับแก้วเคยเป็นแฟนกันแต่เลิกกันเป็นปีแล้วไอโทโมะทิ้งแก้วเพราะเหตุผลอะไรผมบอกไม่ได้เพราะเป็นเรื่องของสองคนนั้น นี่สงสัยมันคงพยามง้อแก้วอยู่ล่ะสิถึงไปพามาหลังจากได้เจอกันเพราะแก้วบุกไปลากฟางออกจากบ้าน
"นายไอหมีพู"
พลั่ก
เต็มๆหมัดครับยัยนี่ต่อยผม! หมัดหนักชมัด
"โอ๊ย เธอต่อยฉันทำไมยัยทอม!"ผมถามกลับ
"ถามได้ ก็นายทำเพื่อนฉันเจ็บไง!!"
"เอ่อ ฉันว่าใจเย็นๆก่อนนะแก้ว"ไอโทโมะเข้ามาขวาง
"นายอย่ายุ่ง เพื่อนนายทำเพื่อนฉัน!!!"ยัยนั่นตวาดลั่น
"ไอหมีพูถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไร นาย! ตาย! แน่!"ยัยนั่นพูดเน้นทีละคำก่อนจะไปนั่งเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน ที่ยัยนี่เรียกว่าหมีพูเพราะ
1 ผมชอบหมีพู
2 ยัยนี่บอกว่าผมหน้าเหมือนหมีพู
"ใครเป็นญาติคุณธนันต์ธรณ์ จิระคุณครับ"คุณหมอออกมาแล้ว
"ฉันค่ะ ฉันเป็นเพื่อน"ยัยแก้วรีบบอก"เพื่อนฉันเป็นยังไงบ้างคะ"
"หมอเย็บแผลให้แล้วครับ ถ้าฟื้นขึ้นมาก็ไปรับยากลับบ้านได้เลยครับ"คุณหมอบอกแล้วเดินกลับเข้าห้องฉุกเฉินไป
"ยังเป็นโชคดีของนายนะไอหมีภูที่เพื่อนฉันไม่เป็นอะไร"ยัยแก้วบอกเสียงขุ่นแล้วก็เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
"โชคดีของแกว่ะ ที่ไม่โดนแก้วปาดคอ"ไอโมะบอก
"อืม ฉันก็ว่างั้น"ผมตอบอย่างเห็นด้วย
ไรเตอร์ฝากเม้น+โหวตกันด้วยนะคะทุกคน จุ๊ฟๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
