My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม
เขียนโดย 
มารุกะ
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.58 น.
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 22.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) พาเฟย์ไปหาหมอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟาง:)
พอฉันฟื้นขึ้นมาก็เจอแก้วแล้วแก้วก็เป็นคนพาฉันกลับบ้าน ฉันถามแก้วหลายครั้งว่ามาได้ไงยัยแก้วก็ไม่บอกแล้วคุณป๊อปปี้หายไปไหน แล้วแก้วก็พาฉันมาส่งที่บ้าน
"ดูแลตัวเองดีๆล่ะ ฉันไปละ"แก้วบอกก่อนที่ฉันจะลงจากรถ
"อืมจ้ะ"ฉันตอบแล้วลงจากรถไปที่เรือนเล็ก สงสัยเฟย์อยู่ข้างบนเพราะไม่เห็นอยู่ข้างล่าง
ตึกๆๆ
แล้วฉันก็เดินขึ้นบรรไดไปที่ห้องของเฟย์
ก๊อกๆๆๆ
"เฟย์ เปิดประตูให้พี่หน่อย"ฉันเคาะประตูและเรียกเฟย์
"แค่กๆๆ เข้ามาได้เลยค่ะไม่ได้ล็อก แค่กๆๆ"เฟย์บอก
แอ๊ดดด
พอฉันเข้าไปก็เห็นเฟย์นอนห่มผ้าตัวสั่นเทา เป็นอะไรรึป่าวเมื่อกี๊ก็ได้ยินเสียงไอ
"เฟย์เป็นอะไรรึป่าว"ฉันเข้าไปนั่งข้างเฟย์บนเตียง
"แค่กๆๆ ไม่ค่ะปวดหัวนิดหน่อย แค่กๆๆ"
"เหรอ"ฉันเอาหลังมือทาบหน้าผากเฟย์"อืม ตัวก็ร้อนไม่มากนี่งั้นพี่ไปนอนก่อนนะ"ฉันบอกก่อนจะเดินออกไป แต่โดนเฟย์ดึงข้อมือไว้ก่อน
"ตอนเฟย์กลับมาคุณโทโมะบอกว่าพี่ฟางหัวแตกไปโรงพยาบาล พี่ฟางเป็นไงบ้างคะ"เฟย์ถามเสียงอ่อนเพลีย
"ไม่จ้ะ พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอกเย็บแผลไม่กี่เข็มเอง"ฉันยิ้มบอก
"ค่ะ แค่กๆๆ"
"งั้นพี่ไปก่อนนะ เฟย์พักผ่อนเถอะ"ฉันบอกและเดินออกมาไปห้องตัวเอง เฮ่อ วันนี้เหนื่อยจังพักผ่อนดีกว่า...
เช้าวันต่อมา...
"แค่กๆๆๆๆ"
"ยังไม่หายอีกเหรอเฟย์ พี่ว่าวันนี้ไม่ต้องไปเรียนหรอกพักผ่อนอยู่บ้านดีกว่า"ฉันท้วงขึ้นเพราะพอเฟย์ลงมาก็ไอหนักกว่าเมื่อคืนแถมหน้าซีดอีกต่างหาก
"ไม่เป็นไรหรอกพี่ฟางเดี๋ยวก็หาย"เฟย์บอกยิ้มเจื่อนๆ
"แน่นะ"
"แค่กๆๆๆ แน่ค่ะ"เฟย์บอกเสียงหนักแน่น
"อืมงั้นกินข้าวเถอะพี่เตรียมข้าวผัดไว้ให้"ฉันบอก
"ว้าว ของโปรดเฟย์เลย"เฟย์บอกเสียงดีใจ แล้วก็กินข้าวผัดจนหมด
"แค่กๆๆ อิ่มแล้วค่ะ"เฟย์บอกแต่ทำไมหน้าเฟย์ซีดขนาดนี้เนี่ย"แค่กเฟย์ไปรอรถโรงเรียนก่อนนะคะ"
วูบบบ
"เฟย์!"พอเฟย์ลุกยืนไม่เท่าไหร่ร่างของเฟย์ก็ร่วงลงไปนอนสลบกับพื้น"เฟย์ๆ!"ฉันพยามเรียกเฟย์แต่เฟย์ก็ไม่ขยับเลย
"เฟย์ ไปรอรถโรงเรียนกะ...เอ๊ะ พี่ฟาง เฟย์เป็นอะไรคะ"คุณแต๊งกิ้วเข้ามาพอดี พอเห็นเฟย์นอนสลบอยู่ก็รีบวิ่งเข้ามาดู
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ"ฉันตอบ
"งั้นเดี๋ยวแต๊งไปตามพี่ป๊อปก่อนนะคะ"คุณแต๊งกิ้วบอกและรีบวิ่งออกไปตามคุณป๊อปปี้ ซักพักทั้งสองคนก็เข้ามา
"น้องเธอเป็นอะไร"คุณป๊อปปี้ถาม
"ไม่รู้ค่ะอยู่ดีๆเฟย์ก็ล้มลงมานอนกับพื้น"ฉันบอกเสียงรน
"งั้นเดี๋ยวฉันพาไปหาหมอ"คุณป๊อปปี้บอกพร้อมกับอุ้มเฟย์ออกไปขึ้นรถ
โรงพยาบาลKZ
แล้วคุณป๊อปปี้ก็พาเฟย์มาส่งโรงพยาบาลตอนนี้เฟย์อยู่ในห้องฉุกเฉิน
"พี่ฟางไม่ต้องเคลียดนะคะเฟย์ต้องไม่เป็นอะไร"คุณแต๊งกิ้วที่ตามมาด้วยบอก
"ค่ะ"พอฉันรอได้ซักพักพยาบาลก็ออกมาบอกว่าคุณหมอต้องการคุยกับฉัน แล้วฉันก็เข้ามาพบหมอ
"สวัสดีค่ะคุณหมอ น้องฉันเป็นอะไรเหรอคะ"ฉันรีบถามคุณหมอเมื่อเจอ
"ถ้าหมอบอกคุณแล้วคุณต้องทำใจดีๆนะคะ"
"ค่ะ"ฉันตอบ
"คือ น้องของคุณเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วระยะสุดท้ายค่ะ"
"อะไรนะคะ"ฉันรู้ช็อกทันทีพอหมอบอกอาการของเฟย์
"คุณต้องทำใจนะคะ"
"แล้วมันมีวิธีรักษามั้ยคะคุณหมอ"ฉันรีบถาม
"คือ ถ้าคนไข้ได้รับการรักษาตั้งแต่ระยะเริ่มต้มก็มีสิทธิ์หายค่ะแต่..."
"แต่อะไรคะหมอ
"แต่มันลามมาถึงระยะสุดท้ายแล้วถ้าไม่มีปฏิหารคนไข้ก็อยู่ได้ไม่เกิน1เดือนค่ะ"คุณหมอบอก
"ฮึก ฮือๆๆ"แล้วน้ำตาของฉันก็ไหลเป็นสาย
"ทำใจดีๆนะคะ"
แล้วฉันก็ออกมาเล่าเรื่องอาการของเฟย์ให้ฟัง
"พี่ฟางทำใจดีนะคะ"คุณแต๊งกิ้วบอกส่วนคุณป๊อปปี้ยืนนิ่งๆไม่พูดอะไร
ฝากเม้น+โหวตด้วยนะคะทุกคน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
