My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

     ผมกับฟางนั่งกอดกันอยู่นานผมก็ค่อยๆปล่ออยตัวเธอให้เป็นอิสระ รู้สึกหน้าร้อนๆแฮะส่วนฟางก็หน้าแดงหลบตาผมน่ารักเหมือนกันแฮะ
"เอ่อคือ.../เอ่อคือ..."ผมกับฟางกำลังจะพูดพร้อมกัน
"เธอพูดก่อนสิ"ผมบอกแต่ก็ไม่มองตาเธอเพราะเขิน
"คุณป๊อปปี้พูดก่อนเถอะค่ะ"ฟางบอกแต่ก็ไม่มองหน้าผมเช่นกัน
"เอ่อคือ...คือ"ผมอึกอักพูดอะไรไม่ออกมันจุกๆยังไงก็ไม่รู้"คือ...ไปเที่ยวกันนะ"ในที่สุดผมก็พูดออไปจนได้"
"คะ"ฟางทำหน้างง
"ไปเที่ยวกัน"ผมพูดอีกรอบ
"เอ่อคือ..."ฟางก้มเม้มปากแล้วก้มหน้า
"ตกลงไปนะ ป่ะ"ผมไม่รอให้ฟางก็จับือฟางแล้วลากมาขึ้นรถ และขับรถออกจากบ้าน
 
สวนสนุก
 
แล้วผมกับฟางก็มาอยู่ที่สวนสนุกที่ผมชอบมาตอนเด็กๆตอนที่แม่ยังอยู่ คนเยอะไม่เปลี่ยนเลยแฮะ
"ฟาง จะเล่นอะไรดี"ผมหันไปยิ้มแล้วถามฟาง
"ไม่รู้สิคะ ฉันเล่นไม่เป็นฉันไม่เคยเลย"ฟางบอก
"งั้นไปเล่นรถไฟเหาะกัน"ผมคิดได้ก็ลากฟางไปที่รถไฟเหาะแต่ฟางยื้อผมไว้
"ฉํนกลัวความสูงค่ะ"ฟางบอกพร้อมส่ายหน้า
"ไปเหอะน่า"แล้วผมก็ลากฟางมาที่รถไฟเหาะได้สำเร็จ
"คะ...คุณป๊อปปี้ฟางกลัว"ฟางบอกหน้าซีด
"ไม่ต้องกลัวฉันอยู่นี่ทั้งคน ป่ะขึ้นรถไฟเหาะกัน"แล้วผมก็ลากขึ้นรถไปเหาะ
วูดดดดด
"อ๊ายยยยยยย!!"ฟางระเบิดเสียงออกมาพอรถไฟเหาะออกตัวโลดโผน
"วู้วววววววววว!!"ผมร้องออกมาเพราะมันรู้สึกสนุกมากๆ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!"แสบแก้วหูแฮะพอฟางกรี๊ด
แล้วซักพักรถไฟเหาะก็หยุดทุกคนค่อยๆทยอยลงจากรถไฟเหาะกัน
"เล่นอะไรต่อดี"ผมหันไปหาฟางที่ตอนนี้หน้าซีดสภาพดูจะไม่ค่อยไหว
"ฉะ...ฉันจะอะ...อ้วกกก"แล้วฟางก็วิ่งไปที่พุ่มไม้แถวนัน
"แหวะๆๆ แค่ก"
"ไหวมั้ยเนี่ย"ผมเดินไปลูบหลังให้ฟางแล้วถาม
"ฉะ...ฉันจะเป็นลม"ฟางทำท่าจะทรุดแต่ผมรับไว้ทัน แล้วพาไปนั่งที่ร่มแถวนั้น
"รอฉันอยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำกับยาดมมาให้"ผมบอกแล้วไปหาซื้อน้ำกับยาดม พอซื้อได้แล้วผมก็เดินกลับไปหาฟางที่นั้งหน้าซีด
"อ่ะ"ผมยื่นของให้ฟาง เธอรับไปแล้วรีบกินน้ำ สูดยาดมเข้าไปหนักๆ"จะเล่นไหวมั้ยเนี่ย"
"ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว"ฟางบอกพร้อมส่ายหน้า
"ไปหาอะไรเล่นที่มันเบาๆกัน"ผมชวน
"คือฉันไม่ไหวแล้วค่ะ ถ้าคุณอยากเล่นก็ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันรออยู่นี่"ฟางบอก
"ได้ไง ฉันอยากให้เธอเล่นด้วย"ผมพูด แล้วมองหาเครื่องเล่นที่ฟางพอจะเล่นได้แล้วสายตาผมก็ไปสะดุดกับเครื่องเล่นชิ้นหนึ่ง
"ฟางไปเล่นไอนั่นกัน"ผมบอกฟางแล้วชี้นิ้วไปที่ชิงช้าสวรรค์ ฟางหันไปมองแล้วระบายยิ้มออกมา
"ค่ะ"ฟางตอบแล้วเดินนำผมไป
"เห้ย รอด้วยสิไม่เป็นลมแล้วเหรอ"ผมพูดแล้วรีบตามฟางไป แล้วผมกับฟางก็ขึ้นมาอยู่บนชิงช้าสวรรค์
"ฉันอยากขึ้นชิงช้าสวรรค์มานานแล้ว"ฟางพูดกับยิ้มให้ผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าโลกนี้ดูสดใสขึ้น
"เธอไม่เคยเล่นเหรอ"ผมถาม
"ค่ะ พวกเราไม่มีเงินที่จะมาเล่นหรอกค่ะ"ฟางพูดแล้วมองออกไปนอกชิงช้า
"ลำบากกันมากเลยเหรอ"ผมถาม
"ค่ะ พ่อของฉันกับเฟย์กินแต่เหล้าไม่ทำงานชอบมาเอาเงินจากถ้าแม่ไมให้ก็โดนตี"ฟางพูดแล้วก้มหน้าลงด้วยใบหน้าเศร้าหมอง แล้วน้ำตาของฟางก็หยดลงมาเธอรีบเช็ดออก ผมจับมือฟางไว้แล้วใช้มือที่ว่างค่อยๆเชยใบหน้าของฟางขึ้นอย่างเบามือ แล้วเช็ดน้ำตาของฟางออกอย่างทนุทนอม
"ใบหน้าของเธอไม่เหมาะกับน้ำตาหรอก เชื่อฉันสิ"ผมพูดอย่างอ่อนโยน
"คุณป๊อปปี้"เธอเรียกชื่อผม
"ต่อไปนี้เธอห้ามร้องไห้ ห้ามทำหน้าเศร้า เธอต้องยิ้มตลอดเวลาเข้าใจมั้ย"ผมยิ้มบอก
"ค่ะ"เธอยิ้มตอบผม แล้วเราก็นั่งเล่นอยู่บนชิงช้าสวรรค์กันอยู่นานหลายรอบ
 
อ๊ายยยยยย แต่งเองฟินเองกรี๊ดดดดดด
เม้น+โหวตด้วยนะค้าาาาา