My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม
เขียนโดย มารุกะ
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.58 น.
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 22.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) อาการเฟย์หนักขึ้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟาง :)
พอกลับมาถึงบ้านคุณป๊อปปี้ก็มาส่งฉันที่เรือนเล็ก
"สนุกมั้ยล่ะวันนี้"คุณป๊อปปี้ยิ้มถาม
"มากเลยค่ะ"ฉันฉีกยิ้มกว้างแล้วบอก
"งั้นทีหลังถ้าอยากไหนก็บอกฉันนะ"คุณป๊อปปี้บอก
"ไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจ"ฉันบอกเพราะรู้สึกเกรงใจ
"ไม่หรอก ฉันก็อยากไปเที่ยว"คุณป๊อปปี้บอก
"ค่ะ"
"งั้นฉันไปก่อนนะ กู๊ดไนท์"คุณป๊อปปี้ระบายยิ้มให้
"ค่ะ กู๊ดไนท์ค่ะ"ฉันยิ้มตอบกลับ แล้วคุณป๊อปปี้ก็กำลังจะเดินไป
เพล้ง!
อยู่ๆก็มีเสียงอะไรแตกดังมาจากข้างบน
"เฟย์"ฉันกับคุณป๊อปปี้พูดออกมาพร้อมกัน
"ขึ้นไปดูกัน"คุณป๊อปปี้บอกแล้ววิ่งขึ้นชั้นบน ส่วนฉันก็รีบตามขึ้นไป
แล้วคุณป๊อปปี้ก็วิ่งขึ้นไปข้างบนไปที่ห้องของเฟย์แล้วก็เห็นเฟย์นอนสลบหน้าคว่ำอยู่ คุณป๊อปปี้เข้าไปจับเฟย์ให้หงายหน้าขึ้น แล้วฉันก็ถึงกับช็อกเพราะเลือดไหลออกจากจมูกเฟย์
"เฟย์ อย่าเป็นอะไรนะ ฮือๆๆ"น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของฉัน
"พาเฟย์ไปหาหมอเถอะ"คุณป๊อปปี้บอกแล้วอุ้มเฟย์ลงไปข้างล่าง ไปที่รถ
"แต๊งกิ้วๆ!"คุณป๊อปปี้ตะโกนเรียกเรียกคุณแต๊งกิ้วที่อยู่ในบ้าน คุณแต๊งกิ้วรีบออกมาพร้อมกับแม่บ้านคนอื่น
"เกิดอะไรขึ้นพี่ป๊อป แล้วเฟย์เป็นอะไรทะ...ทำไมเลือดออกจมูก"คุณแต๊งกิ้วถามแบบร้อนรน แม่บ้านคนอื่นๆก็เหมือนกัน
"อย่าพึ่งถามไปกับพี่"คุณป๊อปปี้พูด แล้ววางเฟย์ไว้เบาะหลังแล้วบอกให้คุณแต๊งกิ้วนั่งเบาะหลังดูเฟย์ แล้วฉันก็มานั่งกับคุณป๊อปปี้เบาะหน้า
โรงพยาบาล KZ
คุณป๊อปปี้ขับรถมาด้วยความเร็ว พอมาถึงโรงพยาบาลก็รีบพาเฟย์เข้าห้องฉุกเฉิน ฉันเดินไปเดินมาเหมือนคุณป๊อปปี้กับคุณแต๊งกิ้ว
"ฟาง เฟย์เป็นไงบ้าง"แก้วที่ฉันโทรไปหารีบมา แล้วคุณโทโมะก็มาด้วย
"ไม่รู้แก้วหมอยังไม่ออกมาเลย ฮือๆๆ"น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของฉัน
"ฮึก อย่าร้องนนะฟาง ฮึก"แก้วน้ำตาไหลอาบเหมือนกับฉัน
"ใครเป็นญาติของคุณ พรปวีณ์ จิระคุณ คะ"คุณหมอออกมา พวกเราเลยรีบไปหาคุณหอ
"ฉะ...ฉันค่ะ"ฉันบอก
"คือ อาการของคนไข้ ทรุดลงะคะ"หมอบอกหน้าเครียด
"ละ...แล้วน้องฉันจะอยู่ได้อีกนานมั้ยคะ"ฉันถามต่อ
"มันขึ้นอยู่กับกำลังใจนะคะ"คุณหมอบอก
"แล้วเธอมีสิทธิ์หายมั้ยครับ คุณหมอ"คุณป๊อปปี้ถาม
"คือ มันต้องรอปฏิหารนะคะ"คุณหมอบอก
"ปฏิหาร"พวกเราพูดออกมาพร้อมกัน
"ค่ะ งั้นหมอขอตัวก่อนนะคะ"คุณหมอบอกแล้วเข้าไป
"ยังไง มันก็ยังมีหวังนะฟาง"แก้วบอก
"ใช่ค่ะ พี่ฟางต้องสู้ๆนะคะ"คุณแต๊งกิ้ว
"ใช่ฟาง อย่าเครียด"คุณโทโมะ
"เธอไม่ต้องเศร้าไปนะ ต่อไปนี้พวกเราจะช่วยเธอดูแลฟางเอง"และคุณป๊อปปี้
"ใช่"ทุกคนรับคำ
"ขอบคุณนะทุกคน ฉันจะสู้"ฉันบอกทุกคน
สงสารเฟย์ง่าาาาา
เม้น+โหวตด้วยนะค้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ