My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

     พอผมเดินมาได้ซักพักก็พึ่งมารู้สึกว่ามาอยู่หน้าเรือนเล็กแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

"เราเดินมาได้ไงวะเนี่ย"ผมพึมพำกับตัวเอง แล้วกำลังจะเดินกลับแต่ก็มีเสียงเล็กหวานดังขึ้นก่อน

"ใครเหรอ...คุณป๊อปปี้"แล้วผมก็หันกลับไป ฟางยืนอยู่บนขั้นบรรได

"เอ่อคือ..."ผมทำอึกอัก

"คุณป๊อปปี้มาทำไมเหรอคะ"ฟางลงมาจากขั้นบรรไดแล้วถามผม

"ทำไม นี่มันบ้านฉันฉันจะไปไหนก็ได้"ผมพูด

"ค่ะ"ฟางก้มหน้าลง เอาแล้วไง ปากเสียอีกแล้วไอป๊อปเอ๊ย

"ฉันเข้าไปได้มั้ย"ผมถาม

"คะ"ฟางเงยหน้าขึ้นมองผมอย่างงุนงง

"ฉันเข้าไปได้มั้ย"

"ดะ...ได้ค่ะ ก็นี่บ้านคุณ"ฟางตอบ นี่เธอประชดผมรึเปล่าเนี่ย

แล้วผมก็เข้าไปในบ้าน แล้วไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น แล้วฟางก็เอาน้ำมาให้แล้วก็กำลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อนฟาง"ผมเรียกฟางไว้

"คะ"เธอหันมามองผม

"ทำข้าวให้ฉันกินหน่อย ฉันหิว"ผมบอก

"คุณป๊อปปี้ยังไม่ได้ทานข้าวเหรอคะ"เธอถาม

"ถ้าฉันกินมาแล้ว ฉันจะบอกว่าหิวเหรอ"เอาอีกแล้วไง ปากนะปากหาเรื่องจริงๆ

"คะ...ค่ะ แล้วคุณป๊อปปี้จะทานอะไรเหรอคะ"

"อะไรก็ได้"ผมทำเป็นบอกปัดๆ

"ค่ะ"แล้วฟางก็เดินออกไป ความจริงผมกินข้าวแล้วล่ะ แต่อยากกินข้าวฝีมือฟาง

"ข้าวมาแล้วค่ะ"ซักพักฟางก็ถือจานข้าวเข้ามา หอมจัง แล้วฟางก็วางจานข้าวลงนี่มันข้าวผัดทะเลที่ผมชอบนี่

"ข้าวผัดทะเลค่ะ"ฟางบอก

"อืม"แล้วผมก็ตักข้าวผัดเข้าปาก อร่อยจัง

"เป็นไงเหรอคะ"ฟางถามผม

"ก็ โอเค"ปากแข็งจริงๆ นี่มันอร่อยมากๆต่างหาก

"ค่ะ"ฟางหันหลังเตรียมเดินออกไป

"เดี๋ยว เธอมานั่งข้างๆฉันนี่ นั่งเป็นเพื่อนฉัน"ผมบอกแต่ก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าว

"ค่ะ"แล้วฟางก็มานั่งข้างๆผม โดยไม่พูดอะไรเลย แล้วผมก็จัดการกับข้าวผัดในจานจนเกลี้ยง

"อิ่มแล้ว"ผมบอก

"ค่ะ"ฟางกำลังจะเก็บจานแต่ผมจับมือฟางไว้ไม่ให้เก็บ

"ตอนเด็กๆแม่ก็ชอบทำข้าวผัดทะเลให้ฉัน เพราะฉันชอบกิน"

"...."ฟางไม่พูดอะไร

"ฉันคิดถึงแม่ ฮึก"อยู่หยดน้ำตาก็หยดลงมา

"คุณป๊อปปี้ คุณร้องไห้"ฟางพูดอย่างตกใจ

"หึ ในที่สุดฉันก็อ่อนแอ"ผมพูดแล้วพยามซับน้ำตาตัวเอง"ฉันคิดได้แล้วล่ะ"

"...."

"ความจริงแม่ของเธอแล้วก็พวกเธอไม่ผิดอะไรเลย ที่มาอยู่ที่นี่"ผมเริ่มพูด

"...."

"พ่อฉันต่างหากที่ผิดสัญญา พวกเธอไม่ผิดเลย"ผมพูดหยดน้ำตาก็ไหลลงมาอีกครั้ง

"คุณป๊อปปี้คะ"ฟางพูดพร้อมกับใช้มือเรียวนุ่มจับคางผมเบาๆ แล้วค่อยๆหันไปหาเธอ"คุณอย่าร้องนะคะ ฉันไม่เคยโกรธเกียจคุณเลย แต่ก็มีบ้างแต่ฉันก็ไม่เคยฝังใจเลย"ฟางพูดพร้อมกับค่อยๆซับน้ำตาให้ผม ทำให้ผมคิดถึงแม่ขึ้นไปอีก

สวบ

แล้วผมก็สวมกอดฟางอย่างหาไออุ่น ตอนแรกฟางทำท่าตกใจแต่ก็ไม่ขัดขืนอะไรแล้วค่อยๆใช้มือนุ่มๆลูบหัวผม อย่างปลอบโยน

ฝากเม้น+โหวตด้วยนะค้าาาา