My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

     ผมกับฟางนั่งกอดกันอยู่นานผมก็ค่อยๆปล่ออยตัวเธอให้เป็นอิสระ รู้สึกหน้าร้อนๆแฮะส่วนฟางก็หน้าแดงหลบตาผมน่ารักเหมือนกันแฮะ

"เอ่อคือ.../เอ่อคือ..."ผมกับฟางกำลังจะพูดพร้อมกัน

"เธอพูดก่อนสิ"ผมบอกแต่ก็ไม่มองตาเธอเพราะเขิน

"คุณป๊อปปี้พูดก่อนเถอะค่ะ"ฟางบอกแต่ก็ไม่มองหน้าผมเช่นกัน

"เอ่อคือ...คือ"ผมอึกอักพูดอะไรไม่ออกมันจุกๆยังไงก็ไม่รู้"คือ...ไปเที่ยวกันนะ"ในที่สุดผมก็พูดออไปจนได้"

"คะ"ฟางทำหน้างง

"ไปเที่ยวกัน"ผมพูดอีกรอบ

"เอ่อคือ..."ฟางก้มเม้มปากแล้วก้มหน้า

"ตกลงไปนะ ป่ะ"ผมไม่รอให้ฟางก็จับือฟางแล้วลากมาขึ้นรถ และขับรถออกจากบ้าน

สวนสนุก

แล้วผมกับฟางก็มาอยู่ที่สวนสนุกที่ผมชอบมาตอนเด็กๆตอนที่แม่ยังอยู่ คนเยอะไม่เปลี่ยนเลยแฮะ

"ฟาง จะเล่นอะไรดี"ผมหันไปยิ้มแล้วถามฟาง

"ไม่รู้สิคะ ฉันเล่นไม่เป็นฉันไม่เคยเลย"ฟางบอก

"งั้นไปเล่นรถไฟเหาะกัน"ผมคิดได้ก็ลากฟางไปที่รถไฟเหาะแต่ฟางยื้อผมไว้

"ฉํนกลัวความสูงค่ะ"ฟางบอกพร้อมส่ายหน้า

"ไปเหอะน่า"แล้วผมก็ลากฟางมาที่รถไฟเหาะได้สำเร็จ

"คะ...คุณป๊อปปี้ฟางกลัว"ฟางบอกหน้าซีด

"ไม่ต้องกลัวฉันอยู่นี่ทั้งคน ป่ะขึ้นรถไฟเหาะกัน"แล้วผมก็ลากขึ้นรถไปเหาะ

วูดดดดด

"อ๊ายยยยยยย!!"ฟางระเบิดเสียงออกมาพอรถไฟเหาะออกตัวโลดโผน

"วู้วววววววววว!!"ผมร้องออกมาเพราะมันรู้สึกสนุกมากๆ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!"แสบแก้วหูแฮะพอฟางกรี๊ด

แล้วซักพักรถไฟเหาะก็หยุดทุกคนค่อยๆทยอยลงจากรถไฟเหาะกัน

"เล่นอะไรต่อดี"ผมหันไปหาฟางที่ตอนนี้หน้าซีดสภาพดูจะไม่ค่อยไหว

"ฉะ...ฉันจะอะ...อ้วกกก"แล้วฟางก็วิ่งไปที่พุ่มไม้แถวนัน

"แหวะๆๆ แค่ก"

"ไหวมั้ยเนี่ย"ผมเดินไปลูบหลังให้ฟางแล้วถาม

"ฉะ...ฉันจะเป็นลม"ฟางทำท่าจะทรุดแต่ผมรับไว้ทัน แล้วพาไปนั่งที่ร่มแถวนั้น

"รอฉันอยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำกับยาดมมาให้"ผมบอกแล้วไปหาซื้อน้ำกับยาดม พอซื้อได้แล้วผมก็เดินกลับไปหาฟางที่นั้งหน้าซีด

"อ่ะ"ผมยื่นของให้ฟาง เธอรับไปแล้วรีบกินน้ำ สูดยาดมเข้าไปหนักๆ"จะเล่นไหวมั้ยเนี่ย"

"ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว"ฟางบอกพร้อมส่ายหน้า

"ไปหาอะไรเล่นที่มันเบาๆกัน"ผมชวน

"คือฉันไม่ไหวแล้วค่ะ ถ้าคุณอยากเล่นก็ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันรออยู่นี่"ฟางบอก

"ได้ไง ฉันอยากให้เธอเล่นด้วย"ผมพูด แล้วมองหาเครื่องเล่นที่ฟางพอจะเล่นได้แล้วสายตาผมก็ไปสะดุดกับเครื่องเล่นชิ้นหนึ่ง

"ฟางไปเล่นไอนั่นกัน"ผมบอกฟางแล้วชี้นิ้วไปที่ชิงช้าสวรรค์ ฟางหันไปมองแล้วระบายยิ้มออกมา

"ค่ะ"ฟางตอบแล้วเดินนำผมไป

"เห้ย รอด้วยสิไม่เป็นลมแล้วเหรอ"ผมพูดแล้วรีบตามฟางไป แล้วผมกับฟางก็ขึ้นมาอยู่บนชิงช้าสวรรค์

"ฉันอยากขึ้นชิงช้าสวรรค์มานานแล้ว"ฟางพูดกับยิ้มให้ผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าโลกนี้ดูสดใสขึ้น

"เธอไม่เคยเล่นเหรอ"ผมถาม

"ค่ะ พวกเราไม่มีเงินที่จะมาเล่นหรอกค่ะ"ฟางพูดแล้วมองออกไปนอกชิงช้า

"ลำบากกันมากเลยเหรอ"ผมถาม

"ค่ะ พ่อของฉันกับเฟย์กินแต่เหล้าไม่ทำงานชอบมาเอาเงินจากถ้าแม่ไมให้ก็โดนตี"ฟางพูดแล้วก้มหน้าลงด้วยใบหน้าเศร้าหมอง แล้วน้ำตาของฟางก็หยดลงมาเธอรีบเช็ดออก ผมจับมือฟางไว้แล้วใช้มือที่ว่างค่อยๆเชยใบหน้าของฟางขึ้นอย่างเบามือ แล้วเช็ดน้ำตาของฟางออกอย่างทนุทนอม

"ใบหน้าของเธอไม่เหมาะกับน้ำตาหรอก เชื่อฉันสิ"ผมพูดอย่างอ่อนโยน

"คุณป๊อปปี้"เธอเรียกชื่อผม

"ต่อไปนี้เธอห้ามร้องไห้ ห้ามทำหน้าเศร้า เธอต้องยิ้มตลอดเวลาเข้าใจมั้ย"ผมยิ้มบอก

"ค่ะ"เธอยิ้มตอบผม แล้วเราก็นั่งเล่นอยู่บนชิงช้าสวรรค์กันอยู่นานหลายรอบ

อ๊ายยยยยย แต่งเองฟินเองกรี๊ดดดดดด

เม้น+โหวตด้วยนะค้าาาาา