My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม
9.1
เขียนโดย มารุกะ
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.58 น.
30 chapter
54 วิจารณ์
44.24K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 22.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) โกรธตัวเอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความป๊อปปี้ :)
ปัง!
"โธ่เว้ย!"
ปึงๆๆๆๆ! ตุ้บๆๆๆๆ"
พอผมเข้ามาในห้องก็รัวหมัดไปที่กำแพงห้องทันที ปัดโธ่เว้ย! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!
"โธ่ เว้ยยย"ผมระเบิดเสียงออกมา ทำไมผมมันแย่ขนาดนี้วะ ก็รู้ๆอยู่ว่าฟางเขากำลังเสียใจไปพูดแย่ๆแบบนั้นเขาจะโกรธแล้วก็ตบมันก็ไม่แปลกหรอก แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะพูดไม่ดีกับเธอเมื่อนึกถึงเรื่องที่แม่ของเธอมาเป็นเมียใหม่พ่อผม ทั้งๆที่พ่อสัญญากับผมว่าแม่ตายไปพ่อจะไม่มีเมียใหม่แต่พ่อก็ผิดสัญญากับผม เครียดโว้ยยย!!
ติ๊ดๆๆๆ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอโทโมะซักพักมันก็รับสาย
[ฮัลโหล ว่าไงวะไอป๊อป]
"แกอยู่ไหนวะ"
[โรงแรม ฉันมาตรวจงาน]
"อืม งั้นเดี๋ยวฉันไปหาแกละกันมีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับฟาง"
ติ๊ด
แล้วผมก็วางสายหยิบกุณแจรถลงไปข้างล่างขับรถไปหาไอโทโมะที่โรงแรม ครอบครัวโทโมะทำกิจการโรงแรมมีสาขาหลายที่แต่มันได้ดูแลที่เดียวเพราะมันขอพ่อมันไว้แต่มันก็เป็นลูกชายคนเดียวนะ
โรงแรม ไทยานนท์ กรุ๊ป
"สวัสดีค่ะคุณป๊อปปี้ คุณวิศวะ รออยู่ด้านในแล้วค่ะ"พอผมมาถึงหน้าห้องโทโมะ ก็มีผู้หญิงวัยกลางคนคงเป็นเลขาของโทโมะ บอกผมทันที
"ครับ ขอบคุณครับ"ผมยิ้มตอบ
แอ๊ดดดด
"มาแล้วเหรอวะ"ไอโทโมะนั่งรอผมอยู่ที่โซฟามุมห้อง ผมก็เดินไปนั่งข้างๆมัน
"อืม"
"แล้วแกมีอะไรจะคุยกับฉันเกี่ยวกับฟาง"มันถามอย่างรู้ทันว่าผมต้องมีอะไรสำคัญที่ต้องคุยเพราะปกติผมไม่ค่อยมาหามันถ้ามันมาตรวจงาน
"คือ..."แล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟัง
"โธ่เว่ย ไอเพื่อนบ้าแกมันไอ้บ้า"มันสบถด่าผม
"เออ ฉันรู้ว่าฉันบ้า"ผมยอมรับ
"เฮ่อ"
ปัง
อยู่ๆก็เสียงกระแทกประตูดังขึ้นพอพอผมเงยหน้ามองก็ถึงกับอึ้ง! ยะ...ยัยแก้ว! แล้วผมก็หันไปมองหน้าไอคุณเพื่อนมันยิ้ม แหยๆ ให้ผมแล้วบอกว่า
"ฉันเป็นคนโทรตามแก้วเองเพราะแกบอกจะคุยกับฉันเรื่องฟาง
ตึกๆๆๆ
แก้วย่างสามขุมมาหาผมจากประตูห้องน้ำ
"ไอหมีพู!"
หมับ
พลั่ก
เต็มๆอีกแล้วครับ ผมโดนยัยทอมต่อยอีกแล้วเลือดไหลซิบๆเลย ยัยนี่กระชากคอเสื้อผมแล้วปล่อยหมัดมาเต็มๆเลย ล้มลงนอนกับพื้นเลย
"ใจเย็นๆแก้ว"ไอโทโมะรีบเข้ามาห้ามแล้วดึงแขนยัยแก้วไว้แต่มีหรือจะหยุดยัยนั่นได้
"ปล่อยฉัน!"
พลั่ก
มันก็โดนศอกเข้าเต็มๆหน้าเหมือนกัน
"ขอโทษนะคะ คือดิฉันได้ยินเสียงเอะอะโวยไม่ทราบว่ามีอะไรเปล่าคะ"เลขาหน้าห้องไอโทโมะเปิดประตูเข้ามา
"ไม่มีอะไรครับคุณพัชรี คุณไปทำงานต่อเถอะ"ไอโทโมะบอก
"คะ...ค่ะ"คุณพัชรีดูไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ออกไปเพราะไอโทโมะมันบอกให้ไป
หมับ
แล้วผมก็โดนยัยแก้วคว้าคอเสื้อให้ลุกขึ้นไปหาอีกครั้ง
"นายดูถูกเพื่อนฉันไม่พอ นายกล้าดียังไงมาจูบเพื่อนฉัน หา!"ยัยแก้วกัดฟัน
พลั่ก
แล้วก็มาอีกหมัดนึงครับคราวนี้เลือดที่ปากผมไหลไม่หยุดเลย ตอนนี้ผมก็มานอนอยู่ที่พื้นเหมือนเดิม
"ฉันบอกนายแล้วใช่มั้ย! ว่าอย่ารังแกเพื่อน! ไม่งั้นนายตายแน่! ย้ากกก!"
พลั่กๆ ตุ้บๆ ผลัวะๆ
ยัยนั่นขึ้นคร่อมผมแล้วรัวหมัดใส่หน้าผมไม่ยั้ง แต่ผมไม่ตอบโต้หรอกเพราะมันสมควรแล้ว
"แก้วพอแล้ว เดี๋ยวมันตาย"ไอโทโมะพยามลากยั่ยนั่นออกไปจากผม
"ปล่อย"ยัยแก้วพยามดิ้นให้หลุด แต่ก็โดนไอโทโมะอุ้มขึ้นบ่า
"ไอป๊อปแกกลับบ้านเองนะ ฉันจะไปส่งยัยนี่ก่อน"ไอโทโมะบอก
"ปล่อยช้านนนน ฉันจะฆ่ามานนนนน"ยัยแก้วพยามดิ้นบ่นบ่าของไอโทโมะ แล้วมันก็พยามพายัยแก้วออกไปอย่างยากลำบาก
อัพต่อแล้วนะค้าาา
ฝากเม้น+โหวตด้วยน้าาาาา
ปัง!
"โธ่เว้ย!"
ปึงๆๆๆๆ! ตุ้บๆๆๆๆ"
พอผมเข้ามาในห้องก็รัวหมัดไปที่กำแพงห้องทันที ปัดโธ่เว้ย! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!
"โธ่ เว้ยยย"ผมระเบิดเสียงออกมา ทำไมผมมันแย่ขนาดนี้วะ ก็รู้ๆอยู่ว่าฟางเขากำลังเสียใจไปพูดแย่ๆแบบนั้นเขาจะโกรธแล้วก็ตบมันก็ไม่แปลกหรอก แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะพูดไม่ดีกับเธอเมื่อนึกถึงเรื่องที่แม่ของเธอมาเป็นเมียใหม่พ่อผม ทั้งๆที่พ่อสัญญากับผมว่าแม่ตายไปพ่อจะไม่มีเมียใหม่แต่พ่อก็ผิดสัญญากับผม เครียดโว้ยยย!!
ติ๊ดๆๆๆ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอโทโมะซักพักมันก็รับสาย
[ฮัลโหล ว่าไงวะไอป๊อป]
"แกอยู่ไหนวะ"
[โรงแรม ฉันมาตรวจงาน]
"อืม งั้นเดี๋ยวฉันไปหาแกละกันมีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับฟาง"
ติ๊ด
แล้วผมก็วางสายหยิบกุณแจรถลงไปข้างล่างขับรถไปหาไอโทโมะที่โรงแรม ครอบครัวโทโมะทำกิจการโรงแรมมีสาขาหลายที่แต่มันได้ดูแลที่เดียวเพราะมันขอพ่อมันไว้แต่มันก็เป็นลูกชายคนเดียวนะ
โรงแรม ไทยานนท์ กรุ๊ป
"สวัสดีค่ะคุณป๊อปปี้ คุณวิศวะ รออยู่ด้านในแล้วค่ะ"พอผมมาถึงหน้าห้องโทโมะ ก็มีผู้หญิงวัยกลางคนคงเป็นเลขาของโทโมะ บอกผมทันที
"ครับ ขอบคุณครับ"ผมยิ้มตอบ
แอ๊ดดดด
"มาแล้วเหรอวะ"ไอโทโมะนั่งรอผมอยู่ที่โซฟามุมห้อง ผมก็เดินไปนั่งข้างๆมัน
"อืม"
"แล้วแกมีอะไรจะคุยกับฉันเกี่ยวกับฟาง"มันถามอย่างรู้ทันว่าผมต้องมีอะไรสำคัญที่ต้องคุยเพราะปกติผมไม่ค่อยมาหามันถ้ามันมาตรวจงาน
"คือ..."แล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟัง
"โธ่เว่ย ไอเพื่อนบ้าแกมันไอ้บ้า"มันสบถด่าผม
"เออ ฉันรู้ว่าฉันบ้า"ผมยอมรับ
"เฮ่อ"
ปัง
อยู่ๆก็เสียงกระแทกประตูดังขึ้นพอพอผมเงยหน้ามองก็ถึงกับอึ้ง! ยะ...ยัยแก้ว! แล้วผมก็หันไปมองหน้าไอคุณเพื่อนมันยิ้ม แหยๆ ให้ผมแล้วบอกว่า
"ฉันเป็นคนโทรตามแก้วเองเพราะแกบอกจะคุยกับฉันเรื่องฟาง
ตึกๆๆๆ
แก้วย่างสามขุมมาหาผมจากประตูห้องน้ำ
"ไอหมีพู!"
หมับ
พลั่ก
เต็มๆอีกแล้วครับ ผมโดนยัยทอมต่อยอีกแล้วเลือดไหลซิบๆเลย ยัยนี่กระชากคอเสื้อผมแล้วปล่อยหมัดมาเต็มๆเลย ล้มลงนอนกับพื้นเลย
"ใจเย็นๆแก้ว"ไอโทโมะรีบเข้ามาห้ามแล้วดึงแขนยัยแก้วไว้แต่มีหรือจะหยุดยัยนั่นได้
"ปล่อยฉัน!"
พลั่ก
มันก็โดนศอกเข้าเต็มๆหน้าเหมือนกัน
"ขอโทษนะคะ คือดิฉันได้ยินเสียงเอะอะโวยไม่ทราบว่ามีอะไรเปล่าคะ"เลขาหน้าห้องไอโทโมะเปิดประตูเข้ามา
"ไม่มีอะไรครับคุณพัชรี คุณไปทำงานต่อเถอะ"ไอโทโมะบอก
"คะ...ค่ะ"คุณพัชรีดูไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ออกไปเพราะไอโทโมะมันบอกให้ไป
หมับ
แล้วผมก็โดนยัยแก้วคว้าคอเสื้อให้ลุกขึ้นไปหาอีกครั้ง
"นายดูถูกเพื่อนฉันไม่พอ นายกล้าดียังไงมาจูบเพื่อนฉัน หา!"ยัยแก้วกัดฟัน
พลั่ก
แล้วก็มาอีกหมัดนึงครับคราวนี้เลือดที่ปากผมไหลไม่หยุดเลย ตอนนี้ผมก็มานอนอยู่ที่พื้นเหมือนเดิม
"ฉันบอกนายแล้วใช่มั้ย! ว่าอย่ารังแกเพื่อน! ไม่งั้นนายตายแน่! ย้ากกก!"
พลั่กๆ ตุ้บๆ ผลัวะๆ
ยัยนั่นขึ้นคร่อมผมแล้วรัวหมัดใส่หน้าผมไม่ยั้ง แต่ผมไม่ตอบโต้หรอกเพราะมันสมควรแล้ว
"แก้วพอแล้ว เดี๋ยวมันตาย"ไอโทโมะพยามลากยั่ยนั่นออกไปจากผม
"ปล่อย"ยัยแก้วพยามดิ้นให้หลุด แต่ก็โดนไอโทโมะอุ้มขึ้นบ่า
"ไอป๊อปแกกลับบ้านเองนะ ฉันจะไปส่งยัยนี่ก่อน"ไอโทโมะบอก
"ปล่อยช้านนนน ฉันจะฆ่ามานนนนน"ยัยแก้วพยามดิ้นบ่นบ่าของไอโทโมะ แล้วมันก็พยามพายัยแก้วออกไปอย่างยากลำบาก
อัพต่อแล้วนะค้าาา
ฝากเม้น+โหวตด้วยน้าาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ