All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
“นี่แกคืนดีกับโทโมะแล้วหรอหายหน้าหายตาไปซะหลายปี” เฟย์เอ่ยถามแก้วที่นั่งอยู่ที่ชายทะเล...ที่เดิม
โทโมะพาแก้วมาเที่ยวทะเลก่อนจะไปเยี่ยมครอบครัวของแก้ว ซึ่งแก้วก็เห็นด้วยเพราะเธอก็อยากเจอเพื่อนสาวทั้งสองที่ไม่ได้เจอกันนานอยู่เหมือนกันหลังจากงานแต่งงานของฟาง...เมื่อปีก่อน
“อืม...ว่าแต่แกแต่งตอนไหนอ่ะ”
“น่าจะอีกเดือนสองเดือนน่ะรอทุกอย่างพร้อมก่อน”
“แล้วนี่ยัยฟางไปไหนอ่ะ” แก้วพูดพรางชะเง้อมองหาฟางแต่ก็ไม่เจอ
“สงสัยให้นมน้องฟินอยู่ในห้องมั้งมีลูกเล็กก็อย่างเนี่ยแหละคิกๆ”
ใช่...ฟางแต่งงานกับป็อปปี้ไปได้ปีกว่าๆและตอนนี้ฟางก็มีลูกแล้วด้วยอายุน่าจะประมาณสองเดือนกว่าๆ จะว่าไปเธอเองก้ฝันว่าอยากจะมีงานแต่งกับเค้าบ้างเหมือนกัน..แต่ก็นะอยู่ด้วยกันมาจนมีลูกแล้วเรื่องพวกนั้นมันคงสายเกินไป...
“แล้วแกไม่อยากแต่งบ้างหรอ...” เฟย์หันมาถามแก้ว
“มีใครไม่อยากแต่งบ้างล่ะ...แต่สำหรับชีวิตฉันมันคงเลยมาไกลเกินไปแล้วล่ะ”
“ไม่หรอกน่า...แกก็ลองพูดกับโทโมะดูสิ”
“คุยอะไรกันอยู่ครับสาวๆ” เขื่อนเดี๋ยวเข้ามากอดหลังเฟย์แล้วยื่นซองขนมให้
“อ๋อ! ก็คุยเรื่อง...ยัยแก้วอยากแต่งงานน่ะสิ”
“อะไรนะ! เฮ้ย! ไอ้โมะเมียมึงอยากแต่งงาน...ได้ยินมั้ย~~” เขื่อนตะโกนให้โทโมะที่นั่งเล่นกับซันชายน์อยู่
“อะไรนะไอ้เขื่อน...แก้ว...อยาก...แต่งงานหรอ จริงหรอแก้ว” โทโมะวิ่งเข้ามาทั้งๆที่อุ้มซันชายน์อยู่
“ยัยเฟย์นะยัยเฟย์!” แก้วหันไปฟาดมือใส่เพื่อนตัวดีของตนก่อนจะหลบสายตาของโทโมะที่มองอยู่
“อ้าวแก้วจะไปไหนอ่ะ” โทโมะเอ่ยถามร่างบางที่เดินก้มหน้างุดๆหนีเค้าไป
“ซันชายน์ไม่ต้องไปหรอกครับอยุ่กับน้าเฟย์นี่แหละมาๆกินขนมด้วยกันเร็ว” เฟย์จับแขนหลานตัวเองไว้ก่อนที่จะเข้าไปขัดจังหวะโทโมะกับแก้ว
“ซันชายน์กินด้วยน้าเฟย์~”
+
+
+
“แก้วๆ เดี๋ยวสิแก้ว!” โทโมะวิ่งเข้ามาดักหน้าแก้วที่จะเดินหนีเข้าบ้าน
“ตาบ้านี่!” แก้วบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวและพยายามหลบหน้าโทโมะ
“หลบหน้าโทโมะทำไม...”
“เปล่าค่ะแก้วแค่จะมาเอาของ...” แก้วบอกก่อนจะเดินเลี่ยงแต่โทโมะก็ตามาดักหน้าไวอยู่ดี
“ความจริงเรื่องนั้น...ถึงแก้วไม่พูดโทโมะก็ว่าจะขออยู่เหมือนกัน”
“ละ...แล้วจะมาบอกทำไมล่ะ”
“ก็บอกไว้...เผื่อคนแถวนี้จะได้ไม่น้อยใจ”
“แก้วไม่ได้น้อยใจซะหน่อย...”
“อ๊ะๆ! อย่าร้อนตัวสิ...ไปๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปคุยเรื่องนี้กันที่บ้านของแก้วแล้วกัน”
“ก็ได้ค่ะ...แต่แก้วว่ามันคงไม่จำเป็นอะไรมากหรอกมั้งคะ”
“ได้ไงอ่ะ...ไม่เอาล่ะไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่าไปๆเราไปหาลูกกันเหอะ” โทโมะบอกแล้วแก้วเดินกลับไปทางเดิม
+
+
+
“เฟย์ครับ...เขื่อนอยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆจังเลย ฟอด~”
“อะไรกัน! เค้ามีแต่ว่าที่เจ้าสาวจะตื่นเต้นแต่นี่อะไรว่าที่บ่าวกลับตื่นเต้นซะงั้น” เฟย์บอกก่อนจะป้อนขนมให้ซันชายน์
“อ้าว! ก็เขื่อนเห็นว่าเฟย์ไม่ตื่นเต้นเขื่อนก็เลยตื่นเต้นแทน^^” มันมีด้วยหรอตื่นเต้นแทนน่ะ-*-
“พอๆไม่คุยด้วยแล้ว...”
“อ่า~ ได้ไงอ่ะเขื่อนก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ ฟอด~” เขื่อนหอมแก้มเฟย์ก่อนจะวิ่งหนี เฟย์มองตามก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆไล่หลังแฟนหนุ่มไป
“เฟย์ๆ เฟย์!” เฟย์หันหน้ากลับมามองคนที่เรียก
“แกมีอะไร...”
“เปล่าฉันจะถามว่าแกจะเข้าบ้านรึยังเริ่มมืดแล้วนะ...” แก้วพูดเพราะว่าตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วอาการก็เริ่มจะหนาวแล้วไหนจะลมทะเลอีก
“ยังอ่ะแกเข้าไปก่อนเลยก็ได้ฉันขอเดินเล่นก่อนอาการกำลังดี...”
“ตามใจๆเดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกกับโทโมะน่ะก็เลยจะมาเอาตัวไอ้ลูกชายตัวแสบนี่ไปด้วย แกจะไปด้วยกันมั้ยล่ะ” แก้วบอกก่อนจะอุ้มซันชายน์ขึ้นมา
“ไม่อ่ะแกไปเหอะ...ฉันไปเดินเล่นก่อนนะ” พูดจบเฟย์ก็เดินหนีไปทันที
“ไปยังครับแก้วเดี๋ยวกลับดึกนะ...หิวยังครับไอ้ตัวแสบ” โทโมะเอ่ยถามแก้วก่อนจะหันไปถามซันชายน์
“หิวแล้วครับ...คิกๆ...ป๊าอุ้มหน่อย” โทโมะรับซันชายน์มาอุ้มไว้ก่อนจะจูงมือแก้วเดินไปขึ้นรถ
“หิวอะไรอีกล่ะเพิ่งกินขนมไปไม่ใช่หรอเราห๊ะ?” แก้วขยี้ผมลูกชายอย่างเอ็นดูก่อนจะขึ้นรถ
ทั้งคู่พาลูกชายมาเดินเที่ยวห้างใกล้ๆก่อนจะแวะหาอะไรรองท้องกันก่อนซึ่งดูจะเป็นที่ตื่นตาตื่นใจของซันชายน์ไม่น้อยแน่สิ! เค้าเพิ่งเคยได้มาต่างจังหวัดก็คราวนี้แหละ โทโมะขอตัวไปเข้าห้องน้ำแก้วจึงพาซันชายน์มานั่งในร้านไอศครีมซะก่อนพอเจ้าลูกชายเห็นของหวานก็วิ่งเข้าใส่จนแก้วอดหัวเราะไม่ได้...อีกไม่นานต้องอ้วนเป็นหมูแน่ๆ...
หมับ!
“คิกๆ”
จู่ๆใครก็ไม่รู้เอื้อมมือปิดตาแก้วจากทางด้านหลังจนเธอตกใจไม่น้อย แต่เธอก็เบาใจลงเมื่อได้ยินเสียงซันชายน์ที่หัวเราะทำให้เธอแน่ใจว่าคงไมใช่อย่างที่คิดไว้ตอนแรก แก้วค่อยๆไล่กับไปตามมือที่ปิดตาเธออยู่กลิ่นน้ำหอมที่แสนจะคุ้นเคยโชยเข้ามาเตะจมูกแก้วถึงกลับอมยิ้มเมื่อรู้ว่าเป็นใคร
“โทโมะ...”
“ฮ่ะๆเก่งจังรู้ได้ไง...” โทโมะปล่อยมืออกก่อนจะเดินอ้อมมานั่งข้างๆซันชายน์
“^^”
“นี่โทโมะมีของขวัญจะให้แก้วด้วยนะ...มองอะไรเราน่ะไม่ใช่เรื่องของเด็กกินๆเข้าไปเลย” โทโมะชูถุงของขวัญให้แก้วดูแต่ยังไม่ยอมบอกว่าเป็นอะไรก่อนจะหันไปป้อนไอศครีมให้ซันชายน์
“คิกๆ...ป๊าม๊าสวีต”
“ยุ่งน่าเรา...ว่าแต่มันคืออะไรหรอโทโมะ” แก้วถาม
“ยังไม่บอก...เอาไว้บอก’คืนนี้’^^” แก้วหน้าแดงกับคำว่า’คืนนี้’ของโทโมะ
“ชิ! ไม่อยากรู้แล้ว”
“แต่โทโมะอยากบอกนะ...”
“ป๊าม๊า...อิ่มแล้วครับ” ซันชายน์บอกก่อนจะเลียริมฝีปากตนเองที่เปื้อนคราบไอศครีมอยู่
“งั้นกลับบ้านกันเลยเนาะ มืดแล้ว” แก้วบอกก่อนจะจูงมือเจ้าลูกชายไว้ส่วนโทโมะไปจ่ายค่าไอศครีม
“แก้วอยากได้อะไรมั้ย...”
“ไม่อ่ะ...รีบกลับเหอะแก้วง่วง”
“โอเคครับ...ซันชายน์ป๊าไม่อุ้มนะตัวเราหนักจะตาย”
“ก็ได้ครับ...^^”
+
+
+
“อ้าวพี่ฟาง...ฟินหลับแล้วหรอคะ”
“อืม...แล้วนี่ครอบครัวยัยแก้วไปไหนซะล่ะเงียบเชียว” ฟางเดินลงบันไดมาก่อนจะมองไปรอบๆบ้าน
“ออกไปเที่ยวกันค่ะ...แล้วนี่พี่ฟางจะกินข้าวเลยมั้ยอ่ะเฟย์หิวแล้ว”
“จัดโต๊ะเลยก็ได้เดี๋ยวพี่โทร.ตามป็อปก่อนใกล้จะถึงรึยังนะ” ฟางบอกก่อนจะเดินออกไปโทรศัพท์หาสามีหนุ่ม
“เฟย์เย่ที่รักจ๋า~ กบน้อยหิวแล้วคร๊าบบบบบบบ” เขื่อนเดินตะโกนเข้ามาหาเฟย์ที่จัดโต๊ะอยู่
“หิวแล้วหรอ...งั้นนั่งรอเลยเดี๋ยวเฟย์จัดโต๊ะก่อน”
“ให้เขื่อนช่วยมั้ยครับ”
“ไม่ต้องหรอกอีกนิดเดยวก็จะเสร็จล่ะ...นี่ๆกินก่อนได้เลยนะไม่ต้องรอพวกยัยแก้วส่วนพี่ฟางออกไปคุยโทรศัพท์” เฟย์ตักข้าวใส่จานให้เขื่อนและตนเองก่อนจะนั่งมองเขื่อนที่นั่งเคี้ยวข้าวอยู่ตุ้ยๆ
“อ้าวฟางมากินข้าวด้วยกันสิ” เขื่อนรีบกลืนข้าวก่อนจะหันไปชวนฟางที่เดินเข้ามา
“โอเคๆเฟย์ตักข้าวเผื่อพี่กับป็อปด้วยนะจะถึงแล้ว” ฟางวางโทรศัพท์ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆเฟย์
“กลับมาแล้วครับฟาง ฟอด~” ป็อปปี้วางกระเป๋าไว้บนโซฟาก่อนจะเดินเข้ามาหอมแก้มฟาง
“อ๊ะ! เหนื่อยมั้ยคะมาๆกินข้าวกันดีกว่า”
“อ้าวยัยแก้วกลับมาแล้วหรอ...กินข้าวมั้ยทั้งคู่นั่นแหละ”
“เรียบร้อยแล้วครับ...” โทโมะบอกแล้วพาแก้วขึ้นไปชั้นบนทันที
“นี่โทโมะเอาลูกเข้านอนก่อนเลยนะเดี่ยวแก้วขออาบน้ำก่อน” แก้วบอกก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ส่วนโทโมะก็พาซันชายน์มานอนที่ห้องข้างๆ
“พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆนะครับ...ป๊าจะพาไปเยี่ยมคุณตาคุณยาย” โทโมะบอกกอ่นจะห่มผ้าให้ลูกชาย
“หลับแล้วหรอ...” แก้วเดินเข้ามาในห้องนอนซันชายน์
“ครับ...เราไปนอนกันดีกว่าพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า”
“ไปค่ะ...”
โทโมะพาแก้วเข้ามานอนก่อนจะเข้าไปอาบน้ำแก้วจึงนอนหลับไปก่อน โทโมะออกมาแต่งตัวก่อนจะล้มตัวนอนกอดแก้วไว้ก่อนจะสะกิดแก้วด้วยริมฝีปากของตนเอง
“อื้ม~ อะไรอ่ะโทโมะแก้วง่วง”
“ไม่อยากดูของขวัญที่โทโมะซื้อให้รึไง”
“ไหนอ่ะ...” แก้วลืมตาขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำพูดของโทโมะ
“นี่ไง...แกะดูสิ...แก้วมั้ย”
แก้วรับถุงของขวัญของโทโมะมาไว้ก่อนก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่งแล้วแกะของขวัญดูทันที ส่วนโทโมะก็นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ
“โทโมะ...”
แก้วค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็น’ของขวัญ’ที่โทโมะให้ มันเป็นแหวนเพชรวงเล็กขนาดพอดีกับนิ้วของแก้ว โทโมะคว้าแหวนมาก่อนจะลงไปคุกเข่าข้างๆเตียง...
“แต่งงานกันนะครับ...แก้ว”
“...”
“นะครับ...หรือว่าแก้วไม่อยากแต่งาน”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น...แต่...”
“นะครับ...ไม่ว่าอะไรที่โ?โมะเคยทำไม่ดีไว้กับแก้ว เคยทำร้ายแก้ว เคยว่าแก้ว โทโมะขอโทษแล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ...”
“...”
“แก้วจะให้อภัยผู้ชายคนนี้ได้มั้ยครับ...”
“เอ่อ...ค่ะ...แก้วให้อภัยโทโมะและพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับผู้ช่ายคนนี้^^”
ก็นะ...ไม่ได้อยากใจอ่อนแต่สองปีที่ผ่านมาเค้าก็พิสูจน์ตัวเองแล้ว...คงต้องยกใจให้ผู้ชายอย่าง’โทโมะ’แล้วจริงๆ
...ruktomokaew...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- อีกตอนเดียวจบ!! เฮ้ย~ แอบถอนหายใจเหมือนกันเรื่องนี้ก็จะจบแล้วอ่ะ เรื่องนู่นก็จะจบตายๆๆๆไรท์เตอร์ไม่มีฟิคให้อัพแล้วฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ฝากกันหน่อยะคะขอ750เมนต์เลยนะคะ ฝันดีจู๊บๆ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
