สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง
 
ตอนที่31 เป็นห่วง?
 
 
              
 
 
               ร่างเล็กพลิกตัวเข้าหาอ้อมกอดของสามี ใบหน้าสวยหวานซุกเข้าหาอกแกร่งของชายหนุ่มอย่างงัวเงีย
 
ผิดกับคนตัวโตที่นอนมองรออยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าแสนหวานที่ง้ำงออย่างคนไม่ได้ดั่งใจ ปากเล็กๆนั้นเชิดขึ้นสูงไม่
 
 
ได้น้อยไปกว่าจมูกโด่งรั้น หัวคิ้วสวยขมวดมุ่นเป็นปมอย่างคนกระวนกระวาย เขายกมือขึ้นลูบหัวคิ้วมนนั้นอย่าง
 
 
ทะนุถนอม เหมือนเธอกำลังกังวลอะไรสักอย่างอยู่...
 
 
 
 
            ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอนอนหลับไปพร้อมกับน้ำตาและตื่นนอนขึ้นมาพร้อมกับ
 
 
น้ำตาอีกเช่นเดียวกัน เขาเองก็ทรมานไปไม่ได้น้อยไปกว่าเธอเลย ทั้งต้องคอยห้ามใจตัวเองไม่ให้รักเธอ ทั้งต้อง
 
 
คอยทำเป็นใจแข็งทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอ อันที่จริงจะพูดให้ถูกแล้ว ตั้งแต่เล็กจนป่านนี้แล้วเขาไม่เคยทนต่อ
 
 
น้ำตาของเธอได้เลยสักครั้ง
 
 
“อื้อ”หญิงสาวที่เหมือนจะรู้สึกตัวแล้วเริ่มพลิกตัวออกจากอ้อมกอดของเขา เขายอมปล่อยเธอออกก่อนจะเฝ้ามอง
 
 
เธออย่างเงียบๆ มือเล็กๆคว้านหานาฬิกาปลุกลายกระต่ายหน้าตาน่ากลัว
 
 
“สายแล้วหรอเนี่ย”เธอบ่นงึมงำกับตัวเอง ก่อนมือข้างที่ถือนาฬิกาปลุกจะโขกเข้ากับศีรษะทุยสวยของเธอเองเบาๆ
 
 
เธอวางนาฬิกาปลุกลงบนโต๊ะข้างเตียงเช่นเดิม ก่อนจะพลิกร่างเข้าหาเขาอีกครั้ง
 
 
“เจ็บรึเปล่า”ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะส่ายหน้าไป-มาอย่างน่ารัก เขาหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะไล้นิ้วมือไป
 
 
ตามหน้าผากมนที่เจ้าตัวเพิ่งใช้นาฬิกาปลุกเคาะกบาลตัวเองไปหยกๆ
 
 
“พี่ป๊อปเห็นด้วยหรอ”
 
 
“เห็นสิ เด็กบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เอานาฬิกาปลุกโขกหัวตัวเอง”ใบหน้าแสนหวานก้มงุด แก้มนวลแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู
 
 
“เดี๋ยวฟางรีบไปทำอาหารเช้าดีกว่าค่ะ พี่ป๊อปอาบน้ำก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวฟางจะรีบลงไปทำอาหารให้”
 
 
“ไม่เหนื่อยบ้างหรอ”เขาฉุดข้อมือเล็กไว้ ก่อนที่เธอจะลุกจากเตียงนอน
 
 
“เหนื่อยสิคะ... เพราะฟางไม่รู้เลยว่าวันไหนพี่ป๊อปจะดี วันไหนพี่ป๊อปจะร้าย ฟางเดาพี่ไม่ถูกเลย หนึ่งเดือนที่แล้ว
 
 
พี่ยังทำท่าเหมือนกับโกรธแค้นฟางมาเป็นร้อยชาติพันชาติ แต่พอเมื่อวานพี่กลับทำให้ฟางรู้สึกเหมือนตกอยู่ในห้วง
 
 
ของความฝัน ฟางไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่พี่ป๊อปจะหายโกรธฟาง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฟางทำอยู่ ฟางทำมันมาจากใจ
 
 
ทุกอย่างไม่ได้ทำเพื่อชดใช้ความผิด เพราะฉะนั้นไม่มีวันไหนที่ฟางจะหยุดทำมัน ถึงตอนนี้ฟางจะเป็นได้แค่นาง
 
 
บำเรอ แค่ไม้กันหมา แค่คนรับใช้ หรือแค่คนที่ไม่มีความสำคัญอะไร แต่ฟางเชื่อว่าสักวันพี่ป๊อปต้องรักฟางแน่ ถึง
 
 
วันนั้นแล้วความรักของฟางก็จะไม่ไร้ค่าอย่างทุกวันนี้” “วันไหนล่ะ แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงว่าฉันรักเธอ”เขาเอ่ยถามคน
 
 
ตัวเล็กที่ดูจะมั่นอกมั่นใจเหลือเกิน
 
 
“ไม่รู้หรอก แต่ต้องมีสักวันแน่ หรือถ้ามันไม่มีวันนั้นจริงๆ...ฟางคงต้องปล่อยพี่ไป”
 
 
“อย่างนั้นหรอ”เขายิ้มกริ่ม มองคนตัวเล็กที่ก้มหน้างุด เธอแกะข้อมือเล็กออกจากการเกาะกุมของเขา ก่อนจะเดิน
 
 
ออกจากห้องไป...
 
 
           เธอดูน่ารักและน่าเอ็นดูทุกครั้งที่พูดความในใจ ถึงแม้ว่าน้ำเสียงนั้นจะแฝงไปด้วยความเจ็บปวดอยู่ในที
 
 
แต่เขาก็ชอบที่จะฟังมัน เพราะคงไม่มีคำสารภาพรักของใครน่าฟังเท่ากับของเธออีกแล้วในชีวิตของเขา...
 
 
และเธอจะเป็นคนเดียวที่เขาจะรับคำสารภาพรักนั้นไว้
 
 
ใช่...เธอคนเดียว เพราะเขากับพิมไม่ได้พูดความในใจกันเลยสักครั้ง เขาไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพิมคิดอย่างไรกับเขา
 
 
หากแต่ความผูกพันที่ก่อขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้เขามั่นใจว่ามันคือความรักมากกว่ามิตรภาพซึ่งเป็นความจริง เพราะ
 
 
ความผูกพันและมิตรภาพเท่านั้นที่ทำให้เขาผูกมัดหัวใจไว้กับเธอ เราสองคนคิดอยู่เสมอว่าการที่เรามีอะไรหลายๆ
 
 
อย่างที่เหมือนกันจะทำให้เขาและเธอใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้ หากแต่ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา มีหลายครั้งหลายครา
 
 
ที่ทำให้เขาคิดว่าเมื่อเขาต้องการเวลาพิมก็ไม่สามารถให้เขาได้ เพราะเธอเองก็ต้องการเวลาและเขาก็ไม่สามารถ
 
 
ให้เธอได้เฉกเช่นเดียวกัน เป็นฟางที่ทำให้เขาเห็นความแตกต่างระหว่างเขาและเธอ ผู้หญิงที่มักสดใสและร่าเริง
 
 
อยู่ตลอดเวลา ก็เหมือนกับพู่กันหลากสีที่คอยแต่งแต้มโลกสีเทาของเขาให้มีสีสัน และเธอคงเหมาะที่จะเป็นคู่ชีวิต
 
 
ของเขามากกว่าใคร
 
 
           ใครต่อใครก็บอกกันว่าความรักไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผล หากแต่ความรักต้องการเพียงหัวใจทั้งสองดวงที่
 
 
ตรงกัน แต่สำหรับฟาง นอกจากเหตุผลทั้งปวงที่ทำให้เธอเหมาะกับผู้ชายอย่างเขา
 
 
เขาคิดว่าเธอก็มีหัวใจที่ตรงกับเขาเหมือนกัน...
 
 
 
 
            มือเล็กๆหั่นต้นหอมบนเขียงอย่างเลื่อนลอย เขาพูดเหมือนคำว่ารักของเธอไม่มีความหมาย ทั้งๆที่เธอ
 
 
ทั้งพูดและทำในสิ่งที่ไม่มีผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกัน แต่ตอนนี้เธอจะต้องอายอะไรอีก ในเมื่อทั้งศักดิ์ศรีและคุณค่า
 
 
ในตัวเธอมันไม่เหลืออีกแล้ว เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง หากแต่ตอนนี้เธอกำลังทุกข์ใจ
 
 
ทุกข์จนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแล้ว เขามองไม่เห็นค่าความรักของเธอเลย อาจจะจริงที่การตัดใจคือหนทางที่ดีที่สุด
 
 
สำหรับเธอ แต่ตอนนี้เธอมาไกลเกินกว่าที่จะถอยกลับไปตั้งหลักใหม่ได้อีกแล้ว คนรออย่างเธอจะทำได้อย่างไร
 
 
ระยะเวลาเก้าปีไม่ใช่น้อยๆ จะให้เธอทำอย่างไรก็คงจะตัดใจไม่ลง ตอนนี้ขอแค่สักหนทางที่จะทำให้เขารักเธอ
 
 
เธอเหนื่อยเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเขายังจะต้องการอะไรจากผู้หญิงอย่างเธออีก ยิ่งเขาทำแบบเมื่อวาน หัวใจไม่รักดีก็จะ
 
 
คอยแต่หว่านล้อมให้เธอต้องหลอกตัวเองอีกครั้ง หลอกไป หลอกมา หลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า และมันก็จะเจ็บซ้ำแล้ว
 
 
ซ้ำเล่าเช่นเดียวกัน แต่เธอก็ไม่เคยจะจำความเจ็บปวดนั้นเลย กี่ครั้งกี่หนที่เขาผลักไสไล่ส่งเธอออกจากชีวิตไป
 
 
อย่างไม่ใยดี แต่เธอก็ยังหน้าด้านหน้าทนจะยืนอยู่ตรงนี้ หากวันที่เขาจะรักเธอไม่มีจริง ก็ขอแค่ผู้หญิงดีๆสักคนที่
 
 
จะทำให้เขารักได้อย่างที่เขาเคยรักพิม เธอเองก็พร้อมจะตัดใจ...
 
 
แต่ตอนนี้ยังไม่มี!...เธอก็ยังมีสิทธิ์หวังเสมอ
 
 
“ตายแล้ว...”หญิงสาวเอ่ยอุทานอย่างตกใจเมื่อหม้อข้าวต้มเดือดจนน้ำท่วมเลอเตาแก็สไปหมด พักนี้เธอจิตใจไม่
 
 
ค่อยจะอยู่กับร่องกับรอยสักเท่าไหร่เลย มันกระวนกระวาย กลัวเหลือเกินว่าสักวันเขาจะเดินมาขอหย่ากับเธอ คน
 
 
ไม่ได้รักกันชีวิตคู่จะมีความสุขได้อย่างไร...
 
 
หากเธอไม่ดื้อด้านที่จะแต่งงานกับเขา ก็คงไม่มีวันต้องมานั่งทุกข์ใจอย่างนี้
 
 
“ทำอะไรอยู่”เธอขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นชายหนุ่มสวมเสื้อยืดแลละกางเกงยีนส์ ลุคดูสบายๆมากกว่าที่เธอจะเชื่อว่า
 
 
เขาจะสวมชุดนี้ไปทำงาน
 
 
“พี่ป๊อปไม่ไปทำงานหรือคะ”
 
 
“ไม่ล่ะ เมื่อคืนเหนื่อย”เธอก้มหน้างุด เมื่อรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เล่นงานอยู่บนใบหน้าของเธอ มันคงจะขึ้นสีจัดดู
 
 
น่าหัวเราะมากแน่ๆ เป็นเพราะชายหนุ่มตรงหน้าที่พูดอะไรไม่รู้จักอายปาก แถมยังมากระซิบใกล้ๆเธอแบบนี้อีก
 
 
“ไปนั่งรอก่อนสิคะ เดี๋ยวฟางจะยกข้าวต้มไปให้”
 
 
“เสร็จแล้วหรือนั่น ให้ฉันช่วยมั้ย”
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ฟางขอออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ”เธอพูดขณะที่กำลังง่วนกับการทำอาหาร แต่มือที่ถือชาม
 
 
ต้นหอมซอยก็มีอันเทกระจาดลงไปในหม้อข้าวต้มจนหมด เมื่อเสียงตะคอกของชายหนุ่มดังขึ้น
 
 
“อะไรกัน แทนที่ฉันอยู่บ้านจะคอยดูแลเอาใจใส่ แต่นี่จะออกไปข้างนอก!”เธอรวบรวมสติที่ตกแตกกระเจิงให้พอ
 
 
เข้าที่ ก่อนหันวางชามลงบนเคาท์เตอร์และหันไปพูดกับสามีหนุ่ม
 
 
“เพราะพี่ป๊อปทำชุดนอนฟางขาดไปหมดแล้ว”
 
 
“งั้นก็ให้ฉันไปส่งสิ จะขับรถไปคนเดียวทำไม ขับรถยิ่งไม่แข็งอยู่”
 
 
“เป็นห่วงฟางหรอ...”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
....................................................................................................................................
ตอนนี้ยังไม่ดราม่ามาก รับกันไปเบาๆก่อน เดี๋ยวอัพอีกทีตอนสองทุ่มนะจ้ะ