สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่31 เป็นห่วง?

 

 

              

 

 

               ร่างเล็กพลิกตัวเข้าหาอ้อมกอดของสามี ใบหน้าสวยหวานซุกเข้าหาอกแกร่งของชายหนุ่มอย่างงัวเงีย

 

ผิดกับคนตัวโตที่นอนมองรออยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าแสนหวานที่ง้ำงออย่างคนไม่ได้ดั่งใจ ปากเล็กๆนั้นเชิดขึ้นสูงไม่

 

 

ได้น้อยไปกว่าจมูกโด่งรั้น หัวคิ้วสวยขมวดมุ่นเป็นปมอย่างคนกระวนกระวาย เขายกมือขึ้นลูบหัวคิ้วมนนั้นอย่าง

 

 

ทะนุถนอม เหมือนเธอกำลังกังวลอะไรสักอย่างอยู่...

 

 

 

 

            ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอนอนหลับไปพร้อมกับน้ำตาและตื่นนอนขึ้นมาพร้อมกับ

 

 

น้ำตาอีกเช่นเดียวกัน เขาเองก็ทรมานไปไม่ได้น้อยไปกว่าเธอเลย ทั้งต้องคอยห้ามใจตัวเองไม่ให้รักเธอ ทั้งต้อง

 

 

คอยทำเป็นใจแข็งทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอ อันที่จริงจะพูดให้ถูกแล้ว ตั้งแต่เล็กจนป่านนี้แล้วเขาไม่เคยทนต่อ

 

 

น้ำตาของเธอได้เลยสักครั้ง

 

 

“อื้อ”หญิงสาวที่เหมือนจะรู้สึกตัวแล้วเริ่มพลิกตัวออกจากอ้อมกอดของเขา เขายอมปล่อยเธอออกก่อนจะเฝ้ามอง

 

 

เธออย่างเงียบๆ มือเล็กๆคว้านหานาฬิกาปลุกลายกระต่ายหน้าตาน่ากลัว

 

 

“สายแล้วหรอเนี่ย”เธอบ่นงึมงำกับตัวเอง ก่อนมือข้างที่ถือนาฬิกาปลุกจะโขกเข้ากับศีรษะทุยสวยของเธอเองเบาๆ

 

 

เธอวางนาฬิกาปลุกลงบนโต๊ะข้างเตียงเช่นเดิม ก่อนจะพลิกร่างเข้าหาเขาอีกครั้ง

 

 

“เจ็บรึเปล่า”ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะส่ายหน้าไป-มาอย่างน่ารัก เขาหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะไล้นิ้วมือไป

 

 

ตามหน้าผากมนที่เจ้าตัวเพิ่งใช้นาฬิกาปลุกเคาะกบาลตัวเองไปหยกๆ

 

 

“พี่ป๊อปเห็นด้วยหรอ”

 

 

“เห็นสิ เด็กบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เอานาฬิกาปลุกโขกหัวตัวเอง”ใบหน้าแสนหวานก้มงุด แก้มนวลแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู

 

 

“เดี๋ยวฟางรีบไปทำอาหารเช้าดีกว่าค่ะ พี่ป๊อปอาบน้ำก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวฟางจะรีบลงไปทำอาหารให้”

 

 

“ไม่เหนื่อยบ้างหรอ”เขาฉุดข้อมือเล็กไว้ ก่อนที่เธอจะลุกจากเตียงนอน

 

 

“เหนื่อยสิคะ... เพราะฟางไม่รู้เลยว่าวันไหนพี่ป๊อปจะดี วันไหนพี่ป๊อปจะร้าย ฟางเดาพี่ไม่ถูกเลย หนึ่งเดือนที่แล้ว

 

 

พี่ยังทำท่าเหมือนกับโกรธแค้นฟางมาเป็นร้อยชาติพันชาติ แต่พอเมื่อวานพี่กลับทำให้ฟางรู้สึกเหมือนตกอยู่ในห้วง

 

 

ของความฝัน ฟางไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่พี่ป๊อปจะหายโกรธฟาง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฟางทำอยู่ ฟางทำมันมาจากใจ

 

 

ทุกอย่างไม่ได้ทำเพื่อชดใช้ความผิด เพราะฉะนั้นไม่มีวันไหนที่ฟางจะหยุดทำมัน ถึงตอนนี้ฟางจะเป็นได้แค่นาง

 

 

บำเรอ แค่ไม้กันหมา แค่คนรับใช้ หรือแค่คนที่ไม่มีความสำคัญอะไร แต่ฟางเชื่อว่าสักวันพี่ป๊อปต้องรักฟางแน่ ถึง

 

 

วันนั้นแล้วความรักของฟางก็จะไม่ไร้ค่าอย่างทุกวันนี้” “วันไหนล่ะ แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงว่าฉันรักเธอ”เขาเอ่ยถามคน

 

 

ตัวเล็กที่ดูจะมั่นอกมั่นใจเหลือเกิน

 

 

“ไม่รู้หรอก แต่ต้องมีสักวันแน่ หรือถ้ามันไม่มีวันนั้นจริงๆ...ฟางคงต้องปล่อยพี่ไป”

 

 

“อย่างนั้นหรอ”เขายิ้มกริ่ม มองคนตัวเล็กที่ก้มหน้างุด เธอแกะข้อมือเล็กออกจากการเกาะกุมของเขา ก่อนจะเดิน

 

 

ออกจากห้องไป...

 

 

           เธอดูน่ารักและน่าเอ็นดูทุกครั้งที่พูดความในใจ ถึงแม้ว่าน้ำเสียงนั้นจะแฝงไปด้วยความเจ็บปวดอยู่ในที

 

 

แต่เขาก็ชอบที่จะฟังมัน เพราะคงไม่มีคำสารภาพรักของใครน่าฟังเท่ากับของเธออีกแล้วในชีวิตของเขา...

 

 

และเธอจะเป็นคนเดียวที่เขาจะรับคำสารภาพรักนั้นไว้

 

 

ใช่...เธอคนเดียว เพราะเขากับพิมไม่ได้พูดความในใจกันเลยสักครั้ง เขาไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพิมคิดอย่างไรกับเขา

 

 

หากแต่ความผูกพันที่ก่อขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้เขามั่นใจว่ามันคือความรักมากกว่ามิตรภาพซึ่งเป็นความจริง เพราะ

 

 

ความผูกพันและมิตรภาพเท่านั้นที่ทำให้เขาผูกมัดหัวใจไว้กับเธอ เราสองคนคิดอยู่เสมอว่าการที่เรามีอะไรหลายๆ

 

 

อย่างที่เหมือนกันจะทำให้เขาและเธอใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้ หากแต่ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา มีหลายครั้งหลายครา

 

 

ที่ทำให้เขาคิดว่าเมื่อเขาต้องการเวลาพิมก็ไม่สามารถให้เขาได้ เพราะเธอเองก็ต้องการเวลาและเขาก็ไม่สามารถ

 

 

ให้เธอได้เฉกเช่นเดียวกัน เป็นฟางที่ทำให้เขาเห็นความแตกต่างระหว่างเขาและเธอ ผู้หญิงที่มักสดใสและร่าเริง

 

 

อยู่ตลอดเวลา ก็เหมือนกับพู่กันหลากสีที่คอยแต่งแต้มโลกสีเทาของเขาให้มีสีสัน และเธอคงเหมาะที่จะเป็นคู่ชีวิต

 

 

ของเขามากกว่าใคร

 

 

           ใครต่อใครก็บอกกันว่าความรักไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผล หากแต่ความรักต้องการเพียงหัวใจทั้งสองดวงที่

 

 

ตรงกัน แต่สำหรับฟาง นอกจากเหตุผลทั้งปวงที่ทำให้เธอเหมาะกับผู้ชายอย่างเขา

 

 

เขาคิดว่าเธอก็มีหัวใจที่ตรงกับเขาเหมือนกัน...

 

 

 

 

            มือเล็กๆหั่นต้นหอมบนเขียงอย่างเลื่อนลอย เขาพูดเหมือนคำว่ารักของเธอไม่มีความหมาย ทั้งๆที่เธอ

 

 

ทั้งพูดและทำในสิ่งที่ไม่มีผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกัน แต่ตอนนี้เธอจะต้องอายอะไรอีก ในเมื่อทั้งศักดิ์ศรีและคุณค่า

 

 

ในตัวเธอมันไม่เหลืออีกแล้ว เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง หากแต่ตอนนี้เธอกำลังทุกข์ใจ

 

 

ทุกข์จนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแล้ว เขามองไม่เห็นค่าความรักของเธอเลย อาจจะจริงที่การตัดใจคือหนทางที่ดีที่สุด

 

 

สำหรับเธอ แต่ตอนนี้เธอมาไกลเกินกว่าที่จะถอยกลับไปตั้งหลักใหม่ได้อีกแล้ว คนรออย่างเธอจะทำได้อย่างไร

 

 

ระยะเวลาเก้าปีไม่ใช่น้อยๆ จะให้เธอทำอย่างไรก็คงจะตัดใจไม่ลง ตอนนี้ขอแค่สักหนทางที่จะทำให้เขารักเธอ

 

 

เธอเหนื่อยเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเขายังจะต้องการอะไรจากผู้หญิงอย่างเธออีก ยิ่งเขาทำแบบเมื่อวาน หัวใจไม่รักดีก็จะ

 

 

คอยแต่หว่านล้อมให้เธอต้องหลอกตัวเองอีกครั้ง หลอกไป หลอกมา หลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า และมันก็จะเจ็บซ้ำแล้ว

 

 

ซ้ำเล่าเช่นเดียวกัน แต่เธอก็ไม่เคยจะจำความเจ็บปวดนั้นเลย กี่ครั้งกี่หนที่เขาผลักไสไล่ส่งเธอออกจากชีวิตไป

 

 

อย่างไม่ใยดี แต่เธอก็ยังหน้าด้านหน้าทนจะยืนอยู่ตรงนี้ หากวันที่เขาจะรักเธอไม่มีจริง ก็ขอแค่ผู้หญิงดีๆสักคนที่

 

 

จะทำให้เขารักได้อย่างที่เขาเคยรักพิม เธอเองก็พร้อมจะตัดใจ...

 

 

แต่ตอนนี้ยังไม่มี!...เธอก็ยังมีสิทธิ์หวังเสมอ

 

 

“ตายแล้ว...”หญิงสาวเอ่ยอุทานอย่างตกใจเมื่อหม้อข้าวต้มเดือดจนน้ำท่วมเลอเตาแก็สไปหมด พักนี้เธอจิตใจไม่

 

 

ค่อยจะอยู่กับร่องกับรอยสักเท่าไหร่เลย มันกระวนกระวาย กลัวเหลือเกินว่าสักวันเขาจะเดินมาขอหย่ากับเธอ คน

 

 

ไม่ได้รักกันชีวิตคู่จะมีความสุขได้อย่างไร...

 

 

หากเธอไม่ดื้อด้านที่จะแต่งงานกับเขา ก็คงไม่มีวันต้องมานั่งทุกข์ใจอย่างนี้

 

 

“ทำอะไรอยู่”เธอขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นชายหนุ่มสวมเสื้อยืดแลละกางเกงยีนส์ ลุคดูสบายๆมากกว่าที่เธอจะเชื่อว่า

 

 

เขาจะสวมชุดนี้ไปทำงาน

 

 

“พี่ป๊อปไม่ไปทำงานหรือคะ”

 

 

“ไม่ล่ะ เมื่อคืนเหนื่อย”เธอก้มหน้างุด เมื่อรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เล่นงานอยู่บนใบหน้าของเธอ มันคงจะขึ้นสีจัดดู

 

 

น่าหัวเราะมากแน่ๆ เป็นเพราะชายหนุ่มตรงหน้าที่พูดอะไรไม่รู้จักอายปาก แถมยังมากระซิบใกล้ๆเธอแบบนี้อีก

 

 

“ไปนั่งรอก่อนสิคะ เดี๋ยวฟางจะยกข้าวต้มไปให้”

 

 

“เสร็จแล้วหรือนั่น ให้ฉันช่วยมั้ย”

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ฟางขอออกไปข้างนอกหน่อยนะคะ”เธอพูดขณะที่กำลังง่วนกับการทำอาหาร แต่มือที่ถือชาม

 

 

ต้นหอมซอยก็มีอันเทกระจาดลงไปในหม้อข้าวต้มจนหมด เมื่อเสียงตะคอกของชายหนุ่มดังขึ้น

 

 

“อะไรกัน แทนที่ฉันอยู่บ้านจะคอยดูแลเอาใจใส่ แต่นี่จะออกไปข้างนอก!”เธอรวบรวมสติที่ตกแตกกระเจิงให้พอ

 

 

เข้าที่ ก่อนหันวางชามลงบนเคาท์เตอร์และหันไปพูดกับสามีหนุ่ม

 

 

“เพราะพี่ป๊อปทำชุดนอนฟางขาดไปหมดแล้ว”

 

 

“งั้นก็ให้ฉันไปส่งสิ จะขับรถไปคนเดียวทำไม ขับรถยิ่งไม่แข็งอยู่”

 

 

“เป็นห่วงฟางหรอ...”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

....................................................................................................................................

ตอนนี้ยังไม่ดราม่ามาก รับกันไปเบาๆก่อน เดี๋ยวอัพอีกทีตอนสองทุ่มนะจ้ะ