สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่19 การสูญเสีย

 

 

 

           

 

 

 

 

            “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง พี่ป๊อปจะเข้าไปข้างในก่อนมั้ย”หญิงสาวเอ่ยชายหนุ่มข้างกายที่เขาเอาแต่เงียบ

 

 

ตั้งแต่ออกรถมาจากถนนเปลี่ยวสายนั้นแล้ว จะว่าไปแล้วเธอนี่มันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเสียเลย โดนเขาพาออกนอกเส้น

 

 

ทางมาตั้งไกลยังไม่รู้เรื่องอีก

 

 

“ไม่ล่ะ เอ่อ...ฟางเจ็บมั้ย”ใบหน้าสวยหวานหันขวับไปมองเจ้าคำถามที่ทำให้เธอแปลกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตั้งแต่เขา

 

 

กลายร่างเป็นซาตาน จนกลับมาเป็นเทพบุตรคนเดิมของเธออีกหน

 

 

“ตรงไหนล่ะคะ ที่ตัวหรือหัวใจ”เสียงหวานตอบกลับอย่างเจ็บปวดไม่แพ้กันกับการกระทำแสนป่าเถื่อนของเขาก่อน

 

 

หน้านี้ เขาไม่เห็นหรือไรว่าเธอรักเขา ทำไมถึงได้หักหาญน้ำใจกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอเป็นคนนะ เจ็บเป็น ปวดเป็น

 

 

ตบหัวแล้วมาลูบหลังกันอย่างนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน...คนใจร้าย

 

 

“อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนี้สิ ต้องให้พี่ทำยังไงเราถึงจะหายโกรธ”คำพูดแสนอ่อนโยนของชายหนุ่มทำให้เธอ

 

 

เกือบจะลืมเรื่องราวเลวร้ายสารพัดที่เขาทำไว้จนหมดสิ้น แต่เธอยังลืมไม่ได้...อย่างน้อยเธอก็ได้รู้แล้วว่าเขาไม่ได้

 

 

ใจดีเสมอไป ทั้งๆที่เธอพยายามบอกตัวเองว่าเขาแสนดี หากแต่เหตุการณ์ในห้องทำงานของเขาและวันนี้...มัน

 

 

เป็นบทเรียนที่ไม่มีวันลืม จริงอยู่....เขาใจดี แต่เธอต่างหากที่ทำให้เขาต้องใจร้าย บางทีเธออาจจะต้องลองปรับตัว

 

 

ให้มากกว่านี้ นิสัยเด็กๆอย่างเธอ ผู้ชายคนไหนเขาจะทนได้นั่นก็รวมถึงพี่ป๊อปด้วยเหมือนกัน บางทีการที่เธอไม่

 

 

เป็นตัวของตัวเองเขาอาจจะรักเธอขึ้นมาก็ได้ ไม่ว่าต่อจากนี้ไปเธอจะต้องทำอะไรเพื่อให้เขารักและมองเห็นเธอใน

 

 

สายตา เธอก็พร้อมจะทำทั้งนั้น

 

 

“ฟางอยากรู้ว่าผู้ชายเป็นยังไง พี่ป๊อปบอกหน่อยได้มั้ย ฟางไม่เข้าใจพี่เลย...ฟางต้องทำยังไง พี่ถึงจะรักฟาง

 

 

ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหน หรือว่าฟางต้องเป็นคุณหมอ เป็นผู้หญิงเรียบร้อย เป็นคนฉลาด หรือว่าเป็นอะไรพี่ถึงจะรัก

 

 

ฟาง”เธอพูดทั้งน้ำตา เธอไม่ได้ประชด แต่นั่นคือสิ่งที่เธอจะทำจริงๆ หากเขาบอกสักนิดว่าเธอต้องทำยังไง ไม่ใช่

 

 

ให้เธอมาคลำหนทางมืดมิด กว่าจะไปถึงหัวใจเขาเธอจะไม่ขาดใจตายไปเสียก่อนหรือ

 

 

“เราก็เป็นของเราแบบนี้แหละ จะเปลี่ยนตัวเองไปทำไม”น้ำเสียงเข้มๆเอ่ยอย่างเอ็นดู นี่เขาไม่คิดจะจริงจังเลยสินะ

 

 

จริงสิ ทั้งชีวิตใครจะเคยพบเคยเจอผู้หญิงอย่างเธอกันล่ะ หน้าด้านอย่างนี้ ขี้วีนอย่างนี้ เอาแต่ใจตัวเองอย่างนี้

 

 

“พี่ป๊อปไม่ได้รักที่ฟางเป็นแบบนี้หรอก ถ้าฟางเป็นเหมือนพี่พิมพี่คงไม่ปฏิเสธความรับผิดชอบตั้งแต่แรก”พูดจบ

 

 

น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลรินลงมาอย่างมากมาย เธอใช้หลังมือเช็ดน้ำตาออก มือเล็กเอื้อมไปกุมมือหนา แววตาที่ส่ง

 

 

ออกมากำลังทำให้ชายหนุ่มสับสน

 

 

“ขอเวลาแค่6เดือน ถ้าฟางทำให้พี่ป๊อปรักไม่ได้ ฟางจะไปจากพี่เอง แต่ระหว่างนี้อย่าเพิ่งผลักไสไล่ส่งฟางนะคะ

 

 

ขอเวลาให้คนแอบรักอย่างฟางก่อน...”

 

 

“ฟางรู้ว่าพี่ป๊อปรักพี่พิมมาก แต่ฟางก็รักพี่ป๊อปไม่ได้น้อยไปกว่าที่พี่ป๊อปรักพี่พิมเลย ให้โอกาสฟางนะคะ ถึงแม้ว่า

 

 

ผู้หญิงใจง่ายอย่างฟางจะไม่มีอะไรเทียบเท่าพี่พิม แต่ให้โอกาสฟางก่อนนะ บางทีนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ที่

 

 

ฟางจะได้อยู่กับพี่ป๊อป ถ้าฟางทำให้พี่ป๊อปรักไม่ได้”ระยะทางแน่หรือที่จะทำให้เธอตัดใจได้ลง ขนาดอยู่ห่างกัน

 

 

คนละซีกโลกเธอยังไม่เคยเลิกรักเขา มีแต่จะเพิ่มขึ้นๆ แต่ยังไงเวลาหกเดือนจะเป็นเครื่องกระตุ้นเธออย่างดี อย่าง

 

 

น้อยเธอก็ได้โอกาสแล้ว

 

 

“บ้ายบายค่ะ”เธอยื่นหน้าไปหมายจะหอมแก้มของคนตัวโตอย่างที่เคยทำ หากแต่สิ่งหนึ่งกำลังร้องบอกเธอว่าเธอ

 

 

ไม่สมควรที่จะทำ ในเมื่อพิมคงจะไม่ทำอย่างนี้ เธอก็ต้องไม่ทำด้วย...จะได้เหมือนคนที่เขารัก รอยยิ้มบางๆถูก

 

 

แต้มบนเรียวปาก ก่อนเธอจะเปิดประตูรถ หากแต่คนตัวโตยื้อมือเล็กไว้ก่อน

 

 

“ไม่ต้องไปทำอย่างใครเขาหรอก พี่ชอบที่เราเป็นเรา”จมูกโด่งเรียวกดลงบนแก้มนวลทันทีเมื่อชายหนุ่มพูดจบ

 

 

ประโยค ดวงตากลมโตค้างเติ่ง เมื่อสิ่งที่ได้รับตอบกลับมาเกินความคาดหมาย

 

 

“จริงๆนะ”ใบหน้าหล่อคมพยักขึ้น-ลงแทนคำตอบ หัวใจดวงน้อยลิงโลด ไหนมารดาบอกว่าไม่มีใครทนเด็กเอาแต่

 

 

ใจอย่างเธอได้ แต่มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอก ดูอย่างพี่ป๊อปสิ เขาทนเธอได้นะ...แต่จริงหรือ

 

 

“แต่ฟางเป็นเด็กไม่รู้จักโต เอาแต่ใจตัวเอง ขี้วีน เจ้าเล่ห์ จอมวางแผน แล้วก็น่ารำคาญที่สุดในโลกเลยนะ”

 

 

“รู้ตัวหนิ ถ้าฟางสัญญาว่าจะปรับตัวเข้าหาพี่ พี่ก็จะพยายามปรับตัวเข้าหาฟางด้วย”ชายหนุ่มพูดก่อนจะโยกศีรษะ

 

 

ทุยสวยไป-มาอย่างหมั่นเขี้ยว รอยยิ้มหวานถูกแต่งแต้มบนเรียวปากอิ่ม ก่อนมัยจะเลื่อนมาจดที่ปลายคางเขียวครึ้ม

 

 

ของเขาเสียเอง คนช่างยั่วยิ้มก่อนจะลงจากรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สายตาคมจดไปที่ถนนตรงหน้าอย่างเลื่อนลอย ที่เขาบอกหญิงสาวน่ะไม่ผิดหรอก เขาจะพยายามปรับตัวเข้าหาเธอ

 

 

เพราะอย่างน้อยตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน1ปีเธอจะได้มีความสุข เพราะถ้าไม่ใช่1ปีเขาก็คงจะไม่ยอมแต่งงาน

 

 

กับเธอแน่ เมื่อบิดายื่นคำขาดว่าหากเขาแต่งงานอยู่กินกับคนตัวเล็กจนครบระยะเวลาหนึ่งปีแล้วไม่รักเธอ ท่านทั้ง

 

 

สองจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับเขาและพิมอีก ซึ่งนี่ก็น่าสนใจไม่น้อยเพราะเขาแน่ใจตัวเองว่าคงไม่มีทางทำให้พิมเจ็บเป็น

 

 

ครั้งที่สองอีกแล้ว เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอเจ็บเพราะเขามามากพอแล้ว เจ็บเพราะการกระทำไม่รู้จักยั้งคิด

 

 

ของเขา เขาหวังว่าเธอจะเข้าใจและรอเขา รอจนถึงวันที่เป็นของเขาและเธอจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                 มือบางกำรูปคู่ของคนรักและเธอเองไว้แน่นราวกับจะขาดใจ ไม่มีอีกแล้วอนาคตที่เธอเฝ้าวาดฝันไว้

 

 

ในเมื่อตอนนี้เขากำลังจะเป็นของผู้หญิงอีกคน เธอไม่รู้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อสองเดือนที่แล้ว แต่ในเมื่อเธอ

 

 

คนนั้นบอกชัดถ้อยชัดคำว่าป๊อปปี้เป็นของหล่อน แล้วเธอจะทำอย่างไรได้นอกเสียจากปล่อยให้เขาไป เธอเองก็

 

 

อยากจะเห็นแก่ตัว เคยคิดว่าจะเก็บเขาไว้เป็นของเธอคนเดียว แต่ความรู้สึกของการต้องอยู่เดียวดายในช่วงเวลา

 

 

หนึ่งของชีวิตนั้นทรมานแสนสาหัส ยิ่งช่วงเวลาสำคัญที่ผู้หญิงทุกคนต้องการสามีเคียงข้างกาย คงจะทุกข์ใจไม่

 

 

น้อยที่ต้องทนอยู่อย่างเดียวดาย เธอเองก็ไม่ได้อยากให้ใครมาประสบพบเจอแบบเธออีกแล้ว อย่างน้อย การ

 

 

ตัดสินใจของเธอได้ช่วยอีกหนึ่งชีวิตน้อยๆที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกให้มีความสุข อย่างน้อยๆแกจะได้ไม่เสีย

 

 

ศูนย์หากเกิดมาแล้วไม่มีพ่อเหมือนใครเขา... จากนี้ไปเธอคงต้องไปจากเขาจริงๆเสียที...

 

 

โลกใบนี้มันโหดร้ายสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเธอเกินไป ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ฟ้าเบื้องบนจะ

 

 

เห็นใจเธอ กลั่นแกล้งสารพัด และเขาเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างๆเธอในวันที่เธอไม่มีใคร และไม่เหลืออะไร

 

 

หากวันนี้เธอไม่มีเขาแล้ว...

 

 

จะอยู่ไปทำไมกัน...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

....................................................................................................................................