สัญญารักลวง...

10.0

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.

  36 ตอน
  12 วิจารณ์
  76.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่18 เหมือนจะยอม

 

 

 

 

 

 

 

                        สายตาคมจ้องมองหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างการแล้วก็อดรู้สึกตะหงิดๆเหมือนว่าเธอกำลัง

 

 

 

วางแผนอะไรสักอย่างไม่ได้ จากแววตาคู่นั้นที่มันเหมือนวันที่เธอเอ่ยปากร้องขอคำสัญญาจากเขาไม่มีผิด

 

 

“ไฟเขียวแล้ว”เสียงหวานเอ่ยบอกเขาเบาๆ เขาออกรถก่อนจะจ้องมองไปที่ถนนอย่างใช้ความคิดอย่างหนัก

 

 

นี่เธอกำลังสงสัยเขาหรือเปล่านะ

 

 

“ฟางถามอะไรหน่อยได้มั้ย”คิ้วเรียวขมวดน้อยๆเมื่อเธอแค่เอ่ยเสียงเบาๆเท่านั้นแต่ชายหนุ่มกลับสะดุ้งสุดตัวราวกับ

 

 

คนมีชนักติดหลัง

 

 

“อะไรครับ”

 

 

“ทำไมถึงยอมแต่งงานกับฟาง”ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อนจะเหยียบคันเร่งให้รถออกตัวเร็วขึ้น ตอนนี้

 

 

เขายังไม่พร้อมที่จะตอบคำถามที่เขาไม่สามารถให้คำตอบที่ถนอมน้ำใจที่สุดให้เธอได้ ทางรอดเดียวคือการไปถึง

 

 

บ้านนีระสิงห์ให้เร็วที่สุด

 

 

“ว่าไงคะ”คนตัวเล็กเอ่ยถามอีกรอบเมื่อชายหนุ่มยังไม่ให้คำตอบเธอเสียที

 

 

“ฟางว่าไงนะ”เขาเลือกที่จะทำเป็นหูทวนลมก่อนหน้านี้ แล้วขอคำถามจากเธอใหม่เพื่อถ่วงเวลา

 

 

“ฟางถามว่าทำไมพี่ป๊อปถึงยอมแต่งงานกับฟาง”น้ำเสียงหวานพูดชัดถ้อยชัดคำ

 

 

“แล้วเราจะอยากรู้ไปทำไม”

 

 

“ตอบมาเหอะน่า”น้ำหวานเอ่ยติดจะรำคาญเมื่อชายหนุ่มยังคงยืดเยื้อ

 

 

“เอ่อ...ก็มันเป็นสิ่งที่พี่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้วไม่ใช่หรอ...ฟางเองก็ท้องลูกของพี่”ฟางเหลียวมองชายหนุ่มข้าง

 

 

กายอย่างขุ่นเคือง ไม่จริงหรอกถ้าหากว่าเขาคิดจะทำอย่างที่เขาบอกจริงๆ ก่อนหน้านี้เธอก็คงไม่ต้องแบกหน้าไป

 

 

ร้องขอความรับผิดชอบจากเขาอย่างผู้หญิงน่าไม่อายหรอก คิดแล้วขอบตาก็ร้อนผ่าวๆอย่างอดไม่ได้ เขากำลังจะ

 

 

ใช้เธอเป็นเครื่องมือใช่ไหม ทำอะไรล่ะ...ยังมีอะไรที่ผู้หญิงอย่างเธอให้เขาได้...

 

 

“ฟางคิดว่าพี่ป๊อปรู้อยู่แล้วนะว่าฟางไม่ได้ท้อง”

 

 

“แล้วทำไมต้องโกหก”น้ำเสียงเข้มเอ่ยเสียงดุยิ่งทำให้น้ำตาเจ้ากรรมไหลรินลงมาราวกับทำนบแตก มือเล็กเช็ด

 

 

น้ำตาออกจากใบหน้าสวยหวานอย่างแรง ไม่รู้ว่าทำไมยิ่งเช็ดมันก็ยิ่งไหลลงมาแบบนี้หรือเป็นเพราะเธอกันแน่ที่มัน

 

 

อ่อนแอ

 

 

“ก็แล้วทำไมต้องทิ้งฟาง”น้ำเสียงแหบพร่าเหน็บแนมชายหนุ่มอย่างอดไม่ได้

 

 

“แต่พิมท้องหรือว่าฟางไม่เห็น ลูกพี่ทั้งคนนะ แล้วพิมก็ต้องอยู่คนเดียวไม่คิดว่าพิมจะเสียใจบ้างหรือไง ฟางโดน

 

 

แค่นี้ยังเทียบไม่ได้กับ...”

 

 

“ใช่สิ!เค้าไม่ใช่คนที่พี่รักนี่ อะไรๆมันก็ไม่ดีทั้งนั้นแหละ”น้ำเสียงแหบพร่าโพล่งมาอย่างแสนเอาแต่ใจ ใบหน้าสวย

 

 

หวานง้ำงอนกอปรกับน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสายทำให้สภาพเธอไม่ต่างไปจากเด็กน้อยถูกขัดใจยามไม่ได้

 

 

ของเล่นไม่มีผิด คนตัวโตส่ายหน้าอย่างเสียไม่ได้

 

 

“ถูก...เรามันทั้งขี้แย เอาแต่ใจตัวเอง พูดไม่รู้เรื่อง ขี้งอน ชอบตื้อ จอมวางแผน เจ้าเล่ห์ที่สุดในโลก”มือหนาถูกส่ง

 

 

ไปขยี้ผมเด็กน้อยขี้แยเบาๆ เธอจ้องเขาเขม็งมือเล็กดึงมือหนาของเขาออก ก่อนเธอจะกอดอกและหันหน้าเข้า

 

 

หน้าต่างอย่างแสนงอน

 

 

“ถ้าฟางไม่เจ้าเล่ห์ ไม่จอมวางแผน ฟางคงไม่มีวันที่จะได้อยู่ข้างพี่ป๊อป”น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างที่ใจคิด ถ้า

 

 

ไม่ใช่เพราะสัญญาครั้งวันวานแสนงี่เง่าของเธอ เธอเองก็คงไม่มีวันนี้ วันที่ได้มีเขาข้างกาย

 

 

“แต่แผนของฟางกำลังทำลายชีวิตพี่”น้ำเสียงเข้มตอบกลับอย่างดุดัน

 

 

“ฟางไม่สนทั้งนั้นแหละ ในเมื่อพี่ป๊อปยอมแต่งงานกับฟางแล้วก็ห้ามพูดถึงพี่พิมอีก”คนตัวเล็กเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ

 

 

ทำให้อารมณ์โกรธเกรี้ยวของชายหนุ่มที่ถูกกดไว้ปะทุขึ้นมาอีกหน กรามแกร่งขบเข้าหากันอย่างสะกดกลั้นความ

 

 

โกรธา มือแกร่งจับพวงมาลัยแน่นเสียจนเส้นเลือดปูดโปน ลมหายใจถูกผ่อนเข้า-ออกอย่างคนที่พยายามสุดความ

 

 

สามารถ

 

 

“ปล่อยให้มันเป็นแค่อดีต ปัจจุบันของพี่คือฟางเท่านั้น ถ้าอยากมีลูกฟางจะมีให้ก็ได้ ต้องน่ารักกว่าลูกของพี่พิม

 

 

แน่ๆ”

 

 

             เบรกกะทันหันทำให้ศีรษะสวยชนเข้ากับคอนโซลรถอย่างแรง มือเล็กกุมศีรษะที่เธอรู้สึกถึงความเจ็บ

 

 

เอาไว้ ก่อนจะประเคนค้อนวงใหญ่ให้ชายหนุ่ม แต่ค้อนวงใหญ่ก็ถูกตีกลับทันที เมื่อปะทะเข้ากับสายตาดุดันของ

 

 

ชายหนุ่ม

 

 

“ฉันใจดีกับเธอมามากแล้ว ต่อไปนี้เธอจะได้รู้จริงๆซะทีว่าผู้ชายมันเป็นยังไง”น้ำเสียงเย็นยะเยือกแบบที่เธอไม่เคย

 

 

พบเจอจากเขา ทำเอาขนอ่อนลุกชันไปทั้งตัว ใบหน้าหล่อคมที่เคยประดับด้วยรอยยิ้มอบอุ่นไม่มีอีกแล้ว มีแต่

 

 

ผู้ชายอารมณ์ร้ายเท่านั้นที่อยู่ข้างกายเธอตอนนี้

 

 

“พูดอะไรของพี่ป๊อป กลับบ้านกันเถอะ แถวนี้มันเปลี่ยวนะ มันมืดแล้วด้วย”น้ำเสียงสั่นๆเอ่ยบอกชายหนุ่ม แต่เธอก็

 

 

ต้องร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มปลดเข็มขัดนิรภัยออก ก่อนจะยกตัวเธอมานั่งซ้อนอกแกร่งอย่างง่ายดาย ลมหายใจ

 

 

อุ่นๆที่รินรดบริเวณซอกคอทำให้เธอหายใจติดขัด

 

 

“จะทำอะไร...ปล่อยเค้านะ”มือเล็กพยายามแกะมือปลาหมึกที่เกาะหมับที่เอวบางของเธออก ใบหน้าสวย

 

 

หวานพยายามเบี่ยงหลบริมฝีปากอุ่นๆของชายหนุ่มที่จูบไซร้ไปทั่วอย่างคนเอาแต่ใจ

 

 

“ก็ทำแบบที่ผู้หญิงชอบให้ทำไง...ชอบไม่ใช่หรอ”มือหนาเลื่อนมาบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มอย่างรุนแรงตามแรง

 

 

อารมณ์ มือเล็กๆพยายามยื้อยุดมือหนาที่กำลังข่มเหงร่างกายเธออย่างสุดความสามารถ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่

 

 

เป็นผล หยาดน้ำตาเริ่มไหลรินจากความหวาดกลัวจากแรงอารมณ์ของชายหนุ่มที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน

 

 

“เค้าเจ็บนะ บอกให้ปล่อยไง!”เธอหันไปตวาดใส่ชายหนุ่มอย่างเหลืออดเมื่อเขาไม่มีท่าทีว่าจะหยุดการกระทำอัน

 

 

กักขฬะนี่ลงเสียที หากแต่ผลที่ได้กลับมาคือการถูกรัดด้วยอ้อมแขนแกร่งของชายหนุ่มจนกระดูกแทบแตกเป็น

 

 

เสี่ยงๆ ลิ้นร้อนไล้เลียตามใบหูบอบบางอย่างหยาบคาย

 

 

“บอกให้ปล่อย!ไม่อย่างงั้นจะโทรหาคุณป้าจริงๆด้วย”เสียงหวานแหวใส่คนตัวโตอย่างไม่กลัวเกรง มือเล็กทุบตีมือ

 

 

หนาที่ยังคงฟ้อนเฟ้นหน้าอกของเธออย่างไม่หยุดหย่อน

 

 

“ก็โทรสิ เธอเป็นเมียฉันแล้วฉันจะทำอะไรก็ได้”คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างไม่ชอบใจกับสรรพนามของเขา เหอะ นี่คง

 

 

โกรธสินะที่เธอไปพูดจาพาดพิงถึงคนรักของเขา แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้ คอยดูเอถะว่าเธอจะทำให้เขาเลิกกับพิม

 

 

ให้ได้เลย จะแต่งงานกับเธออยู่แล้ว ยังจะไปคบกับผู้หญิงอื่นอีก

 

 

“เค้าเป็นเมียนะ ไม่ใช่นางบำเรอ อย่ามาหยาบคายกับเค้า!”ได้ผล...เมื่อการกระทำแสนกักขฬะหยุดลง หากแต่

 

 

เสียงเข้มๆของเขากำลังให้เธอคิดไม่ตก

 

 

“งั้นมาเรียนรู้กันก่อนสิว่าหน้าที่เมียมันต้องทำอะไรบ้าง” ร่างเล็กถูกยกขึ้นมาอย่างง่ายดายราวกับตุ๊กตายัดนุ่น

 

 

ร่างบอบบางถูกหันกลับให้มานั่งคร่อมร่างแกร่ง สายตาคู่หวานหลบเป็นพัลวันเมื่อสบเข้ากับสายตาดุดันคู่นั้น

 

 

“หลบทำไม มองหน้าฉันสิ”มือหนาเชยคางมนขึ้นมาอย่างแรง ทำเอาคนตัวเล็กนิ่วใบหน้าลงอย่างเจ็บปวด

 

 

“เจ็บนะ เค้าไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยเค้าลง!”มือเล็กจิกข่วนแผ่นหลังแกร่งอย่างไม่ออมแรง

 

 

“เอาสิ ข่วนไปเลย จิกไปเลย”น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยอย่างราบเรียบ เธอจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาสีนิลของเขาอย่าง

 

 

ต้องการคำตอบ คำตอบจริงๆ คำตอบที่ว่าทำไมเขาต้องทำกับเธอแบบนี้ มันต้องไม่ใช่แค่การที่เธอพาดพิงถึงคนรัก

 

 

ของเขาแน่ๆ บางทีเขาอาจจะเกลียดเธอเข้ากระดูกดำไปแล้วก็ได้ถึงได้ทำกับเธอแบบนี้ พี่ป๊อปคนเดิมของเธอหาย

 

 

ไปไหน แล้วซาตานร้ายตรงหน้านี้คือใครกัน ใช่เขาจริงๆหรือ ทำไมถึงไม่เหมือนเดิมล่ะ

 

 

“เจ็บมั้ย ฟางขอโทษนะ” มือเล็กลูบแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มที่เธอทั้งจิกทั้งข่วนอย่างแรงเบาๆ ถึงแม้ว่าเขาจะ

 

 

สวมเสื้ออยู่แต่ก็คงเจ็บไม่น้อย

 

 

“ว้าย!” ฟางร้องเสียงหลง เมื่อชายหนุ่มยกร่างบอบบางของเธอไปวางไว้ที่เบาะข้างคนขับอย่างเดิม ลมหายใจถูก

 

 

ผ่อนออกมาเบาๆ เมื่อเธอรอดพ้นจากสถานการณ์ล่อแหลมนี่แล้ว อย่างน้อยเธอก็ยังสามารถเก็บรักษาศักดิ์ศรีที่

 

 

 

เหลือเพียงน้อยนิดไว้ได้ อย่างน้อยเขาก็ยังให้เกียรติเธอ...หรือว่าเขาเกิดรู้สึกผิดกับพิมกันแน่ อันนี้เธอก็ไม่แน่ใจ

 

 

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร...วันนี้เขาก็ได้ทำให้เธอรู้ว่าเขายังรักพิม และเธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าผู้หญิงที่ไม่มีอะไร

 

 

ดีอย่างเธอจะทำให้เขาหันกลับมามองและรักได้...แต่อย่างน้อย ในระยะเวลาที่เธอมีสิทธิ์ในตัวเขามากขึ้นกว่าเดิม

 

 

เธอสาบานว่าจะใช้เวลาทั้งหมดทำให้เขารักเธอให้ได้ ถึงแม้ว่าความหวังมันจะริบหรี่เต็มที...

 

 

แต่โบราณสอนไว้ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น เธอจะพยายามทำให้เขารักเธอให้ได้เข้าสักวัน

 

 

 

 

...ถึงแม้ว่าวันนั้นมันจะนานแค่ไหนเธอก็จะรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.....................................................................................................................................ครบแล้วตามสัญญา คืนนี้ฝันดีนะจ้ะรีดเอดร์ที่น่ารักทุกคน ฝันถึงป๊อปฟาง...อิอิ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา