สัญญารักลวง...
เขียนโดย สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนิยายเรื่อง สัญญารักลวง
ตอนที่17 เสีย(หัวใจ)
“พี่ป๊อป สวยมั้ย...”เขาหันไปตามเสียงหวานของคนตัวเล็กที่ดังแว่วมาแต่ไกล คนตัวเล็กที่เขาคิดว่า
ยังไม่โตพอไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเสียแล้ว เมื่อทุกอย่างมัน ล้น ไปหมด ชุดแต่งงานผ้าไหมเรียบๆแต่ดูหรูหรา
เนื้อผ้าทอประกายน้อยๆการตัดเย็บที่เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งนั้นก็รับพอดีกับเอวคอดกิ่วและสัดส่วนที่พอเหมาะของเจ้า
สาว เกาะอกคว้านลงมาเล็กน้อยพอให้เห็นเนินอกอวบอิ่มพอให้คนเห็นได้กระชุ่มกระชวย ด้านหลังเว้าเล็กน้อยพอ
เห็นแผ่นหลังขาวเนียนของเจ้าตัว ชุดที่ยาวกรอมเท้าทำให้เธอดูเซ็กซี่และน่ารักไปในเวลาเดียวกัน
“พี่ป๊อป”คนตัวเล็กเดินเข้ามาสะกิดแขนแกร่งของชายหนุ่มเบาๆเมื่อเขาเงียบไป สงสัยจะตะลึงล่ะซี้
“ว่าไงนะครับ”นิ้วเล็กๆจิ้มไปที่แก้มสากของชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยปากแซวอย่างสนุกสนาน
“สวยใช่ม้าตาค้างเลย อิอิ”ชายหนุ่มคว้านิ้วเรียวของคนตัวเล็ก ก่อนจะจิ้มนิ้วแกร่งของตัวเองไปที่หน้าผากมนของ
หญิงสาวเบาๆ
“ให้มันน้อยๆหน่อย”มือเล็กคว้านิ้วเรียวของชายหนุ่มออก ก่อนทำท่าจะงับมัน ทำเอาคนตัวโตดึงนิ้วกลับแทบไม่
ทัน เสียงฟันกระทบกันเสียงดังแกร่กทำเอาชายหนุ่มขนลุกซู่ นึกดีใจที่ยื้อยุดมือตัวเองออกมาได้ทัน ไม่อย่างนั้น
คงได้ขาดคาปากของคนตัวเล็กแน่ๆ
“เอาชุดนี้นะคะพี่ป๊อป”คนตัวเล็กแนบใบหน้ากับต้นแขนแกร่ง ก่อนจะสอดแขนเล็กเข้าไปคล้องแขนแกร่งอย่างออด
อ้อน ดวงตากลมโตช้อนขึ้นสบสายตาคมอย่างน่ารักน่าเอ็นดู
“งั้นให้ช่างแก้ให้หน่อยละกันนะ”คนตัวเล็กผละออก ก่อนใบหน้าสวยหวานจะมู่ทู่ลง
“ต้องแก้อะไรอีก เค้าชอบชุดนี้ จะเอาชุดนี้ด้วย”เสียงหวานบอกอย่างเอาแต่ใจเธอเงียบไปพักใหญ่ทำเอาเขาใจ
ไม่ดี สัญญาณบางอย่างเริ่มบอกว่าเธอกำลังงอนเข้าให้แล้ว แล้วผู้ชายอย่างเขาเคยง้อใครเสียที่ไหน พิมก็ไม่เคย
ทำตัวแบบนี้ด้วย แต่ดูเหมือนฟ้าจะเห็นใจผู้ชายอย่างเขา เมื่อเธอหันหน้ามาหาเขาก่อนรอยยิ้มหวานหยดจนหุ่น
แถวนั้นแทบละลายจะถูกส่งมาให้เขา มือเล็กยกขึ้นจัดแจงหูกระต่ายที่ติดกับคอเสื้อของเขาอย่างคล่องแคล่ว
“พี่ป๊อปฟางชอบชุดนี้ อยากได้แบบนี้..นะคะ”น้ำเสียงหวานหยดเอ่ยกับเขา ทำเอาชายหนุ่มใจอ่อนยวบ ไม่รู้ว่า
เพราะเขาไม่เคยมีใครมาออดอ้อนแบบนี้ หรือเป็นเพราะว่าเขาขี้ใจอ่อนกันแน่ ถึงได้ร่ำๆจะยอมให้คนตัวเล็กแบบนี้
“ก็ได้...แต่ดูแลตัวเองด้วยละกัน ชุดมันเปิดไปหน่อย”เขาพยายามเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มอย่างเดิมก่อนที่เธอจะรู้ว่า
เขาใจอ่อนเพราะลูกอ้อนของเธอ คนตัวเล็กยิ้มแก้มแทบปริก่อนจะยกมือขึ้นหยิกแก้มสากของว่าที่เจ้าบ่าวอย่าง
หยอกล้อ
ว่าที่เจ้าสาวเดินไปเปลี่ยนชุดลำลองอย่างเก่า ก่อนจะเดินมาหาว่าที่เจ้าบ่าวที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
สายตาหวานกวาดมองการ์ดที่เกลื่อนอยู่เต็มโต๊ะอย่างกระตือรือร้น ร่างเล็กทรุดลงนั่งข้างชายหนุ่ม
“เลือกได้รึยังคะ”คนตัวโตหันมาก่อนจะยิ้มให้เธอ ดวงตากลมโตค้างเติ่งเมื่อรอยยิ้มแสนอบอุ่นที่ชายหนุ่มส่งมาให้
ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ มือเล็กเย็นเฉียบตรงกันข้ามกับใบหน้าสวยหวานและลำคอที่ขึ้นสีจัด ชายหนุ่ม
ยกมือขึ้นอังหน้าผากมน ก่อนคิ้วเข้มจะขมวดน้อยๆ
“เป็นอะไรไปเรา หน้าแดงเชียว”หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าที่เธอรู้สึกว่ามันร้อนจัดออกจากมือ
ใหญ่แสนอบอุ่น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่เขาก็ยังเป็นคนเดียวสิน่าที่ทำให้หัวใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำอย่างนี้ ใบ
หน้าหล่อคม รอยยิ้มแสนอบอุ่น และสัมผัสแสนอ่อนโยนจากเขาทำให้เธอรักเขาไม่เป็นเปลี่ยนเลย ไม่ว่าเวลาจะ
ผ่านล่วงเลยมานานเท่าไหร่ หรือจะมีใครผ่านมาสักกี่คนเธอก็ไม่เคยลังเลจากเขาเลย
“ฟางเปล่าค่ะ อ๊ะ มาดูการ์ดกันเถอะ เยอะแยะเลย” มือเล็กชูการ์ดสีชมพูหวานแหววขึ้นมาก่อนจะจ้องดวงตาคม
อย่างเอาจริงเอาจัง ชายหนุ่มถือการ์ดสีครีมคลาสสิก ก่อนจะยื่นใบหน้าหล่อคมเข้าไปใกล้คนตัวเล็กที่ทำท่าว่าจะ
ไม่ยอมง่ายๆ
“ฟางอยากได้ใบนี้”
“แต่พี่อยากได้ใบนี้”ใบหน้าหล่อคมยื่นเข้าไปใกล้ดวงหน้าหวานของฟาง คนตัวเล็กโหม่งหน้าผากมนเข้ากับจมูก
โด่งเรียวของชายหนุ่มจนเขาต้องผละออก
“เอาใบนี้เลยค่ะ”มือเล็กยื่นการ์ดในมือให้ผู้จัดการสาวใหญ่ที่เฝ้ามองสองหนุ่มสาวอยู่นาน ใบหน้าของสาวใหญ่แดง
ระเรื่ออย่างขวยเขิน เมื่อภาพความหวานของนักธุรกิจหนุ่มแสนเพอร์เฟ็กต์และสาวน้อยหน้าหวานปรากฏต่อหน้า
เธอนานจนเธออดเขินไม่ได้ “ค่ะคุณน้อง”เธอยื่นมือไปหมายจะรับตัวอย่างการ์ดจากมือเล็ก หากแต่มือหนาของ
ชายหนุ่มดึงออกไปเสียก่อน และแทนที่ด้วยการ์ดสีครีมสุดคลาสสิก
“พี่ป๊อปปปปปปป”คนตัวเล็กโวย ก่อนมือเล็กจะตีเข้าให้ที่แขนแกร่งอย่างแรงจนชายหนุ่มร้องโอดโอย
“พี่ตามใจเราเรื่องชุดแต่งงานไปแล้ว”คนตัวโตให้เหตุผล ใบหน้าแสนหวานมู่ทู่อย่างไม่พอใจ
“งั้นเอาสองแบบเลยละกันครับ...ไว้ส่งมาตามที่อยู่ที่ให้ไว้เลยนะครับ”ป๊อปปี้สรุปเสร็จสรรพ ผู้จัดการสาวใหญ่พยัก
หน้ารับ ก่อนจะเอ่ยขอตัวไปทำงานต่อ ทิ้งหญิงสาวแสนงอนไว้กับชายหนุ่มผู้เงียบขรึมตามลำพัง
“พี่จะกลับแล้วนะ ถ้าเรายังอยากนั่งอยู่ที่นี่ก็ตามใจ”ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะก้มลงมองคนตัวเล็ก
ที่ยังงอนไม่เลิก เขาตัดสินใจเดินออกจากร้านเพราะหวังว่าคนตัวเล็กคงจะเดินตามมา แต่ก็ผิดคาดเมื่อหันหลังไป
กลับพบเพียงแต่ความว่างเปล่า สายตาคมสอดส่องเข้าไปในร้านแล้วก็พบกับร่างเล็กที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
สายตาหวานมองคนตัวโตตรงหน้า ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ใช่สิ เธอก็เป็นของเธอแบบนี้แหละ
เขาจะไม่พอใจก็ช่างเขาสิ เธอไม่ได้เพียบพร้อมอย่างคนรักของเขานี่
“ไม่มีเหตุผลเลยนะตัวเล็ก”ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองคนตัวโตอย่างแสนเอาแต่ใจ ดวงตากลมโตเริ่มรื้นขึ้นมาด้วย
น้ำตาอย่างห้ามไม่ได้ สายตาของเขาที่มองมาเหมือนจะมพอใจกับการกระทำของเธอ ด้วยเธอถูกเลี้ยงมาอย่าง
ตามอกตามใจ เมื่อถูกขัดใจ และนิสัยเด็กๆที่ติดมาอย่างไม่ยอมหลุดทำให้เธอดูงี่เง่าในสายตาของเขาอย่างช่วย
ไม่ได้ เธอพยายามสั่งตัวเองว่าไม่ให้ร้องแล้วนะ แต่มันห้ามไม่ได้นี่นา
“อย่ามายุ่งกับเค้า อยากกลับก็กลับไปเลย”มือเล็กๆผลักไสชายหนุ่มอย่างจริงจัง ทำเอารอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้า
หล่อคมอย่างห้ามไม่ได้ สาบานว่าเขากำลังจะแต่งงาน ไม่ได้อุปการะเด็กอมนิ้วที่ไหนมาเลี้ยงหรอกนะ
“ถ้าฟางไม่กลับแล้วพี่จะกลับได้ยังไง...กลับกับพี่นะครับ”มือหนาส่งมารอรับมือเล็กของหญิงสาว ดวงตากลมโต
ช้อนขึ้นมองชายหนุ่มอย่างแปลกใจ เขามีแผนอะไรหรือเปล่านะถึงได้ทำดีกับเธอถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่เมื่อวานเขายัง
ค้านหัวชนฝาว่าจะไม่มีทางแต่งงานกับเธอ แต่วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นล่ะ... เขาจะมาไม้ไหนเธอก็ไม่รู้หรอก รู้แค่ว่าใน
เมื่อเธอมีโอกาสที่จะพันธนาการเขาให้อยู่กับเธอตลอดไปแล้ว เธอจะไม่ยอมปล่อยให้เขาจากเธอไปง่ายๆแน่ เขา
จะต้องเป็นของเธอคนเดียว เขาจะต้องพ่ายแพ้ให้กับหัวใจอย่างแน่นอน สักวันเขาจะต้องเห็นค่าความรักของเธอ...
โธ่ รู้จักน้องฟางน้อยไปเสียแล้วพี่ป๊อป...พี่ป๊อปต้องการอะไรฟางคนนี้จะจัดไปไม่ให้เสียเลย...
สุดท้ายแล้วต้องเป็นเขานั้นแหละที่ต้องเสียทั้งตัวและหัวใจดวงนั้นให้เธอ...
....................................................................................................................................
โดนทวงอยากหนัก อิอิ โทษทีค่า พอดีเรามัวแต่กินอยู่ พอกินปุ๊บมันก็อิ่ม เลยอืด พอหายปุ๊บก็มาอัพให้เลยนะ
(มันสมควรให้อภัยมั้ย?)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ