สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง
 
ตอนที่13 น้ำขึ้นให้รีบตัก...
 
 
             
 
 
 
            “ยัยหนู...”น้ำเสียงของมารดาดังขึ้นข้างหู ดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆ ก่อนจะหรี่ตามองบิดาและมารดา
 
 
ที่นั่งขนาบข้าง
 
 
“ฟางปวดหัว”
 
 
มือเล็กยกขึ้นคลึงข้างศีรษะของเธอเบาๆ คงเป็นเพราะช่วงนี้เธอเครียดมากเกินไปแน่ๆ โรคไมเกรนก็เลยกำเริบ
 
 
“หนูเป็นอะไรไปลูกปวดหัวมากมั้ย แล้วหนูอาเจียนด้วยใช่รึเปล่า”เธอพยักหน้าเบาๆก่อนจะมองมารดาที่ทำตาโต
 
 
เธอหลบสายตาน่ากลัวของคนเป็นพ่อ อะไรกันเนี่ย แค่โรคไมเกรนกำเริบทำไมทุกคนต้องมองเธอด้วยสายตาแบบ
 
 
นี้ด้วย หรือบิดากับมารดาจะเป็นห่วงเธอมากจนเกินเหตุ เพราะโรคไมเกรนที่เธอเป็นมาตั้งแต่เด็กไม่เคยกำเริบมา
 
 
4ปีแล้ว ท่านคงเป็นห่วงเธอละมั้ง
 
 
“ปิ่น ออกไปก่อน”น้ำเสียงเข้มของบิดาเอ่ยกับเด็กสาวใช้ ก่อนท่านจะหันมามองหน้าเธอ น้ำเสียงเข้มของบิดาเอ่ย
 
 
ถามคำถามที่ทำเอาเธอแทบลมจับ
 
 
“ยัยหนู...หนูท้องรึเปล่า”
 
 
ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองบิดาและมารดา
 
 
เพราะอะไรถึงทำให้พวกท่านคิดอย่างนั้นกัน เธอมีอะไรผิดปกติมากงั้นหรือ
 
 
“ไม่ต้องกลัวนะลูก...เล่าให้แม่กับพ่อฟังว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นระหว่างหนูกับพี่ป๊อป”เธอจ้องมารดาตาโต
 
 
พวกท่านรู้หรอกหรือ แล้วทำไมต้องให้เธอตัดใจจากป๊อปปี้ด้วย
 
 
“คุณพ่อกับคุณแม่รู้?”
 
 
เธอหันไปมองบุพการีทั้งสองอย่างแปลกใจ มือใหญ่ของบิดาโยกศีรษะเธอเบาๆ ก่อนท่านจะเอ่ย
 
 
“พ่อกับแม่อาบน้ำร้อนมาก่อนหนูนะลูก ทำไมพวกเราจะไม่รู้ รู้มั้ยว่าตอนที่พ่อเห็นแผลของหนูพ่อแทบจะเสยหมัด
 
 
เข้าหน้าตาป๊อปไปแล้ว แต่พ่อกับแม่แค่อยากให้เวลากับลูกๆ ให้ลูกตัดสินใจกันเอง แต่พ่อก็ต้องผิดหวังเมื่อคุณแม่
 
 
บอกว่าแฟนพี่เขาท้อง พ่อก็เลยคิดว่าฝ่ายเราน่าจะหลีกทางให้เขา...แต่นี่หนูกลับท้องกับเขาเสียเอง...พ่อกับแม่
 
 
 
จำเป็นที่จะต้องเรียกร้องความรับผิดชอบให้กับหนู”คำพูดของบิดา ทำเอาดวงตากลมโตลุกวาว แววตาฉายแววเจ้า
 
 
เล่ห์อย่างคนจอมวางแผนก่อนจะกลบเกลื่อนด้วยการก้มหน้าลง หัวใจดวงน้อยลิงโลด ในที่สุดฟ้าก็เห็นใจเธอ
 
 
“ฟางท้องค่ะ...ท้องกับเขา”เธอเอ่ยตามที่ใจคิด ก่อนจะรอคอยคำตอบจากบิดา
 
 
“ยัยหนู...”เธอโผเข้าหาอ้อมกอดของบิดาและมารดา น้ำตาของเธอไหลรินอีกครั้ง หากแต่ไม่ใช่เพราะความเจ็บ
 
 
ปวดเหมือนทุกครั้ง ครั้งนี้เธอดีใจ ดีใจเหลือเกิน ในที่สุดเขาก็จะได้เป็นของเธอจริงๆฟ้าเห็นใจเธอแล้ว แต่เธอจะ
 
 
มั่นใจได้แค่ไหนว่าหลังจากที่เขาแต่งงานกับเธอแล้วเขาจะมีเธอแค่คนเดียว ในเมื่อคนรักของเขาก็ท้องลูกของเขา
 
 
อยู่ทั้งคน และไม่ต้องพูดถึงระหว่างคนที่ถูกพันธะด้วยกระดาษแผ่นบางๆเพียงแผ่นเดียวกับคนที่เขามอบหัวใจไว้ที่
 
 
แทบเท้าเขาจะเลือกใครหากสักวันหนึ่งต้องเลือก แล้วเธอแน่ใจได้แค่ไหนว่าเธอจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานจน
 
 
ตรอมใจตายไปเสียก่อน เมื่อเขามีพิมอยู่ทั้งคนในขณะที่เขาแต่งงานใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเธอ เธอจะต้องแบ่งสามีให้คน
 
 
อื่นใช้ร่วมด้วยอย่างนั้นหรือ...
 
 
“ฟางจะทำยังไงดีคะ...ฮึก แค่ฟางเขายังไม่รับผิดชอบเลย แล้วลูกล่ะ”เธอเอ่ยอู้อี้กับอกของมารดา
 
 
“รอก่อนนะยัยหนู...พ่อจะคุยกับทางโน้นเอง”
 
 
“ค่ะ”เธอลอบยิ้มอย่างดีใจ
 
 
อย่างน้อยตอนนี้ฟ้าก็ไม่ได้ใจร้ายกับเธอจนเกินไป...ถ้าเขารู้ว่าเธอท้องลูกของเขาเขาจะต้องใจอ่อนยอมแต่งงาน
 
 
กับเธอแน่ๆ...และเธอก็จะไม่มีวันทำตัวเป็นนางเอกละครหลังข่าวที่ต้องยอมพระเอกไปเสียทุกเรื่อง
 
 
ยอมแม้กระทั่งให้เขาไปมีคนอื่น...แต่เรื่องอะไรเธอจะยอม เขาเป็นของเธอแล้ว
 
 
และก็ต้องเป็นของเธอคนเดียว...ไปจนวันตาย
 
 
“แล้วนี่หนูท้องได้กี่เดือนแล้ว...แพ้ท้องหนักรึเปล่าลูก”
 
 
“เอ่อ สะ สองเดือนกว่าแล้วค่ะ ฟางไม่ค่อยแพ้ท้องหรอกค่ะจะแพ้ก็เฉพาะตอนที่เครียดมากๆ”
 
 
เธอแอบไขว้นิ้วไว้ข้างหลังและพยายามบอกกับตัวเองว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะ แต่นี่เป็นทางเดียวที่เธอทำได้
 
 
ณ ตอนนี้ เธอรู้ว่าเธอเห็นแก่ตัว แต่เธอยอมเสียเขาให้ใครไปไม่ได้จริงๆ
 
 
 
 
 
 
 
                    มือหนากุมมือเรียวของคนรักอย่างอบอุ่นสายตาอ้อนวอนถูกส่งไปให้เธออย่างเปิดเผย
 
 
“พิมให้โอกาสผมนะ ผมสัญญาว่าจะให้เวลาคุณมากกว่านี้”น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างอ้อนวอน สายตาหวานสบเข้า
 
 
กับสายตาของคนรัก ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่ก็เป็นอีกครั้งที่เขาพูดแบบนี้ แล้วเธอจะมั่นใจได้ยังไง
 
 
ในเมื่อเขาพูดเป็นครั้งที่ร้อยครั้งที่พัน แต่เขาก็ไม่เคยทำได้
 
 
“คุณพูดได้ แต่คุณทำไม่ได้”
 
 
“ผมสัญญา...นะครับคนดีให้โอกาสผมนะ”
 
 
“คุณไม่คิดจริงจังกับพิมใช่มัยคะ คุณถึงได้ทิ้งๆขว้างๆพิมแบบนี้ หรือว่าเป็นเพราะเด็กคนนั้น”แววตาหวานจ้อง
 
 
มองดวงตาคมอย่างต้องการคำตอบ และดูเหมือนเธอจะได้คำตอบแล้ว เพียงแค่พูดถึงผู้หญิงคนนั้นเขาก็เงียบไป
 
 
พักใหญ่ แล้วอย่างนี้จะห้เธอคิดเป็นอื่นได้อย่างไร
 
 
“ไม่ใช่นะพิม ฟางเป็นแค่น้องสาว...ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยมีเวลาให้พิม แต่ต่อไปนี้ผมสัญญานะว่าจะให้เวลาคุณ
 
 
มากขึ้น”หญิงสาวหลบแววตาจริงใจคู่นั้นเพราะยิ่งเธอสบตากับเขา จะเป็นเธอเสียเองที่ใจอ่อน ดวงตากลมโตก้มลง
 
 
มองแหวนวงสวยที่ถูกสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายอย่างอึ้งๆ
 
 
“ให้โอกาสผมนะครับพิม”
 
 
“จะปฏิเสธได้หรือคะ มัดมือชกชัดๆ”เธอเอ่ยก่อนจะถูกเข้าโอบเข้าสู่อ้อมกอด
 
 
“วันพรุ่งนี้วันเกิดคุณแม่ ผมจะพาคุณไปรู้จักกับท่านนะครับ”น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างงจริงจัง
 
 
“จริงๆนะคะป๊อป”
 
 
“ครับ...ผมรักคุณนะพิม”เธอพยักหน้าพร้อมกับยิ้มน้อยๆ
 
 
“คุณไม่เห็นจะบอกรักผมบ้างเลย ผมเริ่มจะน้อยใจแล้วนะ”อ้อมแขนแกร่งโอยกระชับเธอแน่นขึ้น เธอซุกใบหน้ากับ
 
 
อกของเขา ก่อนจะเอ่ยอย่างที่เขาต้องการ
 
 
“พิมก็รักคุณค่ะป๊อป”
 
 
 
 
 
 
 
.................................................................................................................................
ตามสัญญาจ้ะ วันนี้2ตอน แต่อีกตอนขออัพตอนห้าโมงเย็นนะ อยากรออ่านเม้นก่อน อิอิ