สัญญารักลวง...
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
นิยายเรื่อง สัญญารักลวง
ตอนที่14 ความรับผิดชอบ?
บรรยากาศบริเวณรอบบ้านจิระคุณถูกตกแต่งด้วยหลอดไฟหลากสีสัน สวนแบบอังกฤษบริเวณหน้า
บ้านถูกประดับประดาด้วยดอกไม้นานาพันธุ์และถูกตั้งด้วยโต๊ะรับแขกที่จับจีบผ้าอย่างสวยงามเป็นระเบียบเรียบร้อย
บรรดาเครือญาติและคนสนิทที่ได้รับเชิญเริ่มตบเท้าเข้ามาภายในงานอย่างไม่ขาดสาย บรรยากาศงานอบอวลไป
ด้วยเสียงเพลงคลาสสิกจากเหล่าบรรดาเครื่องดนตรีเสียงไพเราะและความอบอุ่นของเหล่าเครือญาติ คุณพิมลยิ้ม
แก้มแทบปริเมื่อสาวน้อยหน้าหวานปานน้ำผึ้งของนางเดินเคียงมากับคุณวิสุทธิ์และคุณพริมา
“สวัสดีค่ะคุณป้า”เสียงหวานๆเอ่ยกับคุณพิมล นางยิ้มรับก่อนจะมองสาวร่างเล็กด้วยสายตาชื่นชม
วันนี้หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสีฟ้าฟูฟ่องยาวเหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อย ผมนุ่มสลวยถูกถักเปียและติดกิ๊บอย่างน่ารัก
“วันนี้หนูสวยมากเลยนะลูก”
“ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวยิ้มเอียงอาย ก่อนนางจะเอ่ยทักคุณพริมาและคุณวิสุทธิ์
“สวัสดีค่ะคุณวิสุทธิ์ น้องพริม”
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ”นางลอบมองสาวหน้าหวานที่สายตาสอดส่องมองหาใครสักคน ซึ่งนางก็รู้ดีว่าคือใคร
“พี่เขานั่งอยู่ริมสระว่ายน้ำแน่ะหนูฟาง”สาวน้อยหน้าหวานยิ้มรับ ก่อนจะเดินออกไปทางสระว่ายน้ำ
“ยัยหนูนี่จริงๆเลย”คนเป็นแม่บ่นอย่างไม่จริงจังนัก เพราะนางเองก็รู้ดีว่าบุตรสาวตัวน้อยนั้นติดป๊อปปี้
อย่างกับลูกโคอาล่า
“ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณพิมลและคุณชยพลหน่อยได้มั้ยครับ”คุณวิสุทธิ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังทำเอา
สองสามี-ภรรยามองหน้ากันอย่างงุนงงแต่ก็พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินนำไปยังห้องรับแขกของบ้าน คุณพิมลลอบ
มองสีหน้าจริงจังของคุณวิสุทธิ์อย่างงุนงง ร้อยวันพันปีคุณวิสุทธิ์ยังไม่เคยทำท่าทางน่ากลัวอย่างนี้มาก่อนเลย
“คุณวิสุทธิ์กับน้องพริมมีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับพวกเราหรือคะ”นางเปิดประเด็นก่อนจะรอคอยคำตอบจากฝ่าย
ตรงกันข้ามอย่างใจจดใจจ่อ
“ผมคิดว่าเรื่องระหว่างยัยหนูกับตาป๊อปเราควรจะทำให้มันถูกต้องตามขนบธรรมเนียมเสียที”สองสามี-ภรรยาขมวด
คิ้วมุ่น ก่อนจะเป็นคุณชยพลที่เอ่ยถาม
“หมายความว่ายังไงครับ ตาป๊อปไปทำอะไรให้หนูฟางครับ”คุณพริมายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่รื้นหัวตาออก หัวอกคน
เป็นแม่แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆเมื่อหวนคิดว่าคืนนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวนางบ้าง เพราะสภาพเมื่อตอนที่นางไป
พบเข้าก็น่าสลดอยู่ไม่น้อย
“ยัยหนูท้อง...”
“ห๊ะ!!!”
“จริงหรือคะคุณน้อง พี่จะได้อุ้มหลานจริงๆแล้วหรือ”คุณพิมลเมื่อคิดได้ทันก็มองข้ามปัญหาเรื่องการแต่งงานไป
เพราะการแต่งงานของทั้งสองเป็นสิ่งที่นางและสามีต้องการอยู่แล้วไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่เรื่องที่นางจะได้อุ้ม
หลานกับเขาเสียทีเนี่ยสิ น่าดีใจที่สุด
“ค่ะ ยัยหนูแกบอกว่าท้องได้2เดือนเศษแล้ว”
“พี่ดีใจจริงๆเลย งั้นวันพรุ่งนี้เราไปดูฤกษ์งานแต่งให้ตาป๊อปกับหนูฟางกันนะคะ”คุณพิมลเอ่ยกับคุณพริมา
อย่างกระตือรือร้น
“ผมไม่แต่ง!”เสียงเข้มพูดกร้าว ผู้ใหญ่ทั้งสี่ท่านหันไปมองชายหนุ่มและหญิงสาวข้างกายเป็นตาเดียว ป๊อปปี้และ
พิมค่อยๆคลานเข่ามาก่อนจะหยุดที่ตรงหน้าผู้ใหญ่
“ผมมีคนรักอยู่แล้ว...ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าน้องไปพูดอะไรถึงทำให้ทุกคนอยากจะจับผมแต่งงานกับเธอถึง
ขนาดนี้ แต่ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าผู้หญิงที่ผมรักและผมจะแต่งงานด้วยคือ...”ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดได้จบ
ประโยคเสียงแหบพร่าปนสะอึกก็โพล่งขึ้นมาก่อน
“ฟาง!...ฟางคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ในตัวพี่”ร่างเล็กที่สองแก้มอาบไปด้วยน้ำตาก้าวเข้ามาภายในห้องรับแขก
เธอตามหาเขาไม่เจอก็เลยมานั่งรออยู่เก้าอี้ริมสระน้ำที่เผอิญว่าติดกับห้องรับแขกพอดี ระหว่างที่นั่งฟังผู้ใหญ่คุย
และตกลงกันเรื่องของเขาและเธอ ป๊อปปี้และพิมก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องก่อนเขาจะเอ่ยประโยคที่ทำให้เธอ
เจ็บเจียนตาย
เขาไม่เห็นเลยหรือไรว่าเธอยังนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน...ข้างๆเขา
หรือว่าในสายตาของเขามีแค่พิมคนเดียวเท่านั้น
“ฟาง...เรามาก็ดีแล้ว พี่อยากพูดให้มันจบๆไปเลย พี่จะไม่แต่ง...”
“ฟางท้อง”เป็นอีกครั้งที่เธอโพล่งออกมาก่อนที่เขาจะพูดจบ สายตาคมมองเธออย่างตัวประหลาด ใช่สิ
เขาคงไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอนักหรอก ในเมื่อเขาปฏิเสธมานับร้อยครั้งพันครั้งแล้ว แต่การที่เธอบอกว่าเธอมี
เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ในท้อง มันคือใบเบิกทางอย่างดีของเธอ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่เรื่องโกหกแต่เธอก็ไม่
ละอายที่จะบอกเขาอย่างเต็มปากเต็มคำ ในเมื่อตอนนี้ทางเลือกของเธอมีทางเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มและหญิงสาว
ข้างกายเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนเขาจะเอ่ยออกมาอีกครั้ง
“จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อคืนนั้น...”
“พอเถอะไอ้ป๊อป...แกยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าแกล่วงเกินน้อง”
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ มือหนากระชับมือเรียวของคนรักอย่างแนบแน่น ก่อนจะเอ่ยกับบิดา
“ครับ ผมยอมรับว่าผมล่วงเกินน้อง แต่แค่รอบเดียวเธอจะท้องได้อย่างไร”
เพี๊ยะ!!!
ใบหน้าหล่อคมหันไปตามแรงตบจากฝ่ามือของมารดา สายตาที่เคยเอ็นดูและรักของมารดาเปลี่ยนไป
ท่านมองมาที่เขาอย่างผิดหวัง น้ำตาที่รื้นในดวงตาคู่นั้นทำให้เขารู้สึกผิดที่ทำให้ท่านต้องเสียน้ำตา...
แต่เขาจำเป็นต้องทำ
“ถึงน้องไม่ได้ท้องแกก็ต้องแต่งงานกับน้องอยู่ดี เพราะน้องเป็นของแกแล้ว แม่ไม่เคยคิดเลยว่าแกจะไม่เป็นสุภาพ
บุรุษขนาดนี้ แกคิดจะปัดความรับผิดชอบแล้วทิ้งให้น้องต้องคอยแบกรับปัญหาอยู่แค่คนเดียวเนี่ยนะ”มารดาเอ่ย
เสียงแข็ง หัวอกลูกผู้หญิงด้วยกันทำไมนางจะไม่รู้สึก
“แต่ผมมีคนรักแล้ว เรารักกัน”
ฟางมองที่มือหนาที่กระชับมือเรียวของหญิงคนรักของเขาอย่างเจ็บปวด จะเคยมีสักครั้งไหมที่เธอจะมีโอกาสได้
สัมผัสมันอย่างที่พิมได้สัมผัส สัมผัสความรักจากเขา ความรักที่ไม่ได้มีความใคร่เจืออยู่แม้แต่น้อย ความรักที่
บริสุทธิ์จริงๆ หากเขาจับมือเธออย่างนี้แล้วบอกเรื่องราวระหว่างเขาและเธอ เธอจะมีความสุขสักแค่ไหนนะ
“แต่น้องท้องกับแกนะตาป๊อป...ลูกของแกทั้งคนนะ”สายตาคมมองไปที่ร่างเล็กของฟาง สายตาดูถูกและเหยียด
หยามถูกส่งไปให้เธออย่างเปิดเผย นี่เธอไม่มีทางเลือกขนาดที่ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือ แค่เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
มันยังวุ่นวายไม่พอหรือไร เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าใครมันจะแน่กว่ากัน...
“พิมก็ท้องครับ...ลูกของผม ลูกที่เกิดจากความรัก”
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
เฮ้ ดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจผิดนะ อันที่จริงแล้วฟางไม่ได้ท้องนะจ้ะ หรือเราแต่งให้งง?
มีคนบอกว่าฟางร้ายกาจ เรื่องนี้ไม้ร้ายก็ไม่ใช่นางเอกค่า ฮ่าๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
