สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่13 น้ำขึ้นให้รีบตัก...

 

 

             

 

 

 

            “ยัยหนู...”น้ำเสียงของมารดาดังขึ้นข้างหู ดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆ ก่อนจะหรี่ตามองบิดาและมารดา

 

 

ที่นั่งขนาบข้าง

 

 

“ฟางปวดหัว”

 

 

มือเล็กยกขึ้นคลึงข้างศีรษะของเธอเบาๆ คงเป็นเพราะช่วงนี้เธอเครียดมากเกินไปแน่ๆ โรคไมเกรนก็เลยกำเริบ

 

 

“หนูเป็นอะไรไปลูกปวดหัวมากมั้ย แล้วหนูอาเจียนด้วยใช่รึเปล่า”เธอพยักหน้าเบาๆก่อนจะมองมารดาที่ทำตาโต

 

 

เธอหลบสายตาน่ากลัวของคนเป็นพ่อ อะไรกันเนี่ย แค่โรคไมเกรนกำเริบทำไมทุกคนต้องมองเธอด้วยสายตาแบบ

 

 

นี้ด้วย หรือบิดากับมารดาจะเป็นห่วงเธอมากจนเกินเหตุ เพราะโรคไมเกรนที่เธอเป็นมาตั้งแต่เด็กไม่เคยกำเริบมา

 

 

4ปีแล้ว ท่านคงเป็นห่วงเธอละมั้ง

 

 

“ปิ่น ออกไปก่อน”น้ำเสียงเข้มของบิดาเอ่ยกับเด็กสาวใช้ ก่อนท่านจะหันมามองหน้าเธอ น้ำเสียงเข้มของบิดาเอ่ย

 

 

ถามคำถามที่ทำเอาเธอแทบลมจับ

 

 

“ยัยหนู...หนูท้องรึเปล่า”

 

 

ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองบิดาและมารดา

 

 

เพราะอะไรถึงทำให้พวกท่านคิดอย่างนั้นกัน เธอมีอะไรผิดปกติมากงั้นหรือ

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะลูก...เล่าให้แม่กับพ่อฟังว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นระหว่างหนูกับพี่ป๊อป”เธอจ้องมารดาตาโต

 

 

พวกท่านรู้หรอกหรือ แล้วทำไมต้องให้เธอตัดใจจากป๊อปปี้ด้วย

 

 

“คุณพ่อกับคุณแม่รู้?”

 

 

เธอหันไปมองบุพการีทั้งสองอย่างแปลกใจ มือใหญ่ของบิดาโยกศีรษะเธอเบาๆ ก่อนท่านจะเอ่ย

 

 

“พ่อกับแม่อาบน้ำร้อนมาก่อนหนูนะลูก ทำไมพวกเราจะไม่รู้ รู้มั้ยว่าตอนที่พ่อเห็นแผลของหนูพ่อแทบจะเสยหมัด

 

 

เข้าหน้าตาป๊อปไปแล้ว แต่พ่อกับแม่แค่อยากให้เวลากับลูกๆ ให้ลูกตัดสินใจกันเอง แต่พ่อก็ต้องผิดหวังเมื่อคุณแม่

 

 

บอกว่าแฟนพี่เขาท้อง พ่อก็เลยคิดว่าฝ่ายเราน่าจะหลีกทางให้เขา...แต่นี่หนูกลับท้องกับเขาเสียเอง...พ่อกับแม่

 

 

 

จำเป็นที่จะต้องเรียกร้องความรับผิดชอบให้กับหนู”คำพูดของบิดา ทำเอาดวงตากลมโตลุกวาว แววตาฉายแววเจ้า

 

 

เล่ห์อย่างคนจอมวางแผนก่อนจะกลบเกลื่อนด้วยการก้มหน้าลง หัวใจดวงน้อยลิงโลด ในที่สุดฟ้าก็เห็นใจเธอ

 

 

“ฟางท้องค่ะ...ท้องกับเขา”เธอเอ่ยตามที่ใจคิด ก่อนจะรอคอยคำตอบจากบิดา

 

 

“ยัยหนู...”เธอโผเข้าหาอ้อมกอดของบิดาและมารดา น้ำตาของเธอไหลรินอีกครั้ง หากแต่ไม่ใช่เพราะความเจ็บ

 

 

ปวดเหมือนทุกครั้ง ครั้งนี้เธอดีใจ ดีใจเหลือเกิน ในที่สุดเขาก็จะได้เป็นของเธอจริงๆฟ้าเห็นใจเธอแล้ว แต่เธอจะ

 

 

มั่นใจได้แค่ไหนว่าหลังจากที่เขาแต่งงานกับเธอแล้วเขาจะมีเธอแค่คนเดียว ในเมื่อคนรักของเขาก็ท้องลูกของเขา

 

 

อยู่ทั้งคน และไม่ต้องพูดถึงระหว่างคนที่ถูกพันธะด้วยกระดาษแผ่นบางๆเพียงแผ่นเดียวกับคนที่เขามอบหัวใจไว้ที่

 

 

แทบเท้าเขาจะเลือกใครหากสักวันหนึ่งต้องเลือก แล้วเธอแน่ใจได้แค่ไหนว่าเธอจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานจน

 

 

ตรอมใจตายไปเสียก่อน เมื่อเขามีพิมอยู่ทั้งคนในขณะที่เขาแต่งงานใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเธอ เธอจะต้องแบ่งสามีให้คน

 

 

อื่นใช้ร่วมด้วยอย่างนั้นหรือ...

 

 

“ฟางจะทำยังไงดีคะ...ฮึก แค่ฟางเขายังไม่รับผิดชอบเลย แล้วลูกล่ะ”เธอเอ่ยอู้อี้กับอกของมารดา

 

 

“รอก่อนนะยัยหนู...พ่อจะคุยกับทางโน้นเอง”

 

 

“ค่ะ”เธอลอบยิ้มอย่างดีใจ

 

 

อย่างน้อยตอนนี้ฟ้าก็ไม่ได้ใจร้ายกับเธอจนเกินไป...ถ้าเขารู้ว่าเธอท้องลูกของเขาเขาจะต้องใจอ่อนยอมแต่งงาน

 

 

กับเธอแน่ๆ...และเธอก็จะไม่มีวันทำตัวเป็นนางเอกละครหลังข่าวที่ต้องยอมพระเอกไปเสียทุกเรื่อง

 

 

ยอมแม้กระทั่งให้เขาไปมีคนอื่น...แต่เรื่องอะไรเธอจะยอม เขาเป็นของเธอแล้ว

 

 

และก็ต้องเป็นของเธอคนเดียว...ไปจนวันตาย

 

 

“แล้วนี่หนูท้องได้กี่เดือนแล้ว...แพ้ท้องหนักรึเปล่าลูก”

 

 

“เอ่อ สะ สองเดือนกว่าแล้วค่ะ ฟางไม่ค่อยแพ้ท้องหรอกค่ะจะแพ้ก็เฉพาะตอนที่เครียดมากๆ”

 

 

เธอแอบไขว้นิ้วไว้ข้างหลังและพยายามบอกกับตัวเองว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะ แต่นี่เป็นทางเดียวที่เธอทำได้

 

 

ณ ตอนนี้ เธอรู้ว่าเธอเห็นแก่ตัว แต่เธอยอมเสียเขาให้ใครไปไม่ได้จริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

                    มือหนากุมมือเรียวของคนรักอย่างอบอุ่นสายตาอ้อนวอนถูกส่งไปให้เธออย่างเปิดเผย

 

 

“พิมให้โอกาสผมนะ ผมสัญญาว่าจะให้เวลาคุณมากกว่านี้”น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างอ้อนวอน สายตาหวานสบเข้า

 

 

กับสายตาของคนรัก ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่ก็เป็นอีกครั้งที่เขาพูดแบบนี้ แล้วเธอจะมั่นใจได้ยังไง

 

 

ในเมื่อเขาพูดเป็นครั้งที่ร้อยครั้งที่พัน แต่เขาก็ไม่เคยทำได้

 

 

“คุณพูดได้ แต่คุณทำไม่ได้”

 

 

“ผมสัญญา...นะครับคนดีให้โอกาสผมนะ”

 

 

“คุณไม่คิดจริงจังกับพิมใช่มัยคะ คุณถึงได้ทิ้งๆขว้างๆพิมแบบนี้ หรือว่าเป็นเพราะเด็กคนนั้น”แววตาหวานจ้อง

 

 

มองดวงตาคมอย่างต้องการคำตอบ และดูเหมือนเธอจะได้คำตอบแล้ว เพียงแค่พูดถึงผู้หญิงคนนั้นเขาก็เงียบไป

 

 

พักใหญ่ แล้วอย่างนี้จะห้เธอคิดเป็นอื่นได้อย่างไร

 

 

“ไม่ใช่นะพิม ฟางเป็นแค่น้องสาว...ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยมีเวลาให้พิม แต่ต่อไปนี้ผมสัญญานะว่าจะให้เวลาคุณ

 

 

มากขึ้น”หญิงสาวหลบแววตาจริงใจคู่นั้นเพราะยิ่งเธอสบตากับเขา จะเป็นเธอเสียเองที่ใจอ่อน ดวงตากลมโตก้มลง

 

 

มองแหวนวงสวยที่ถูกสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายอย่างอึ้งๆ

 

 

“ให้โอกาสผมนะครับพิม”

 

 

“จะปฏิเสธได้หรือคะ มัดมือชกชัดๆ”เธอเอ่ยก่อนจะถูกเข้าโอบเข้าสู่อ้อมกอด

 

 

“วันพรุ่งนี้วันเกิดคุณแม่ ผมจะพาคุณไปรู้จักกับท่านนะครับ”น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างงจริงจัง

 

 

“จริงๆนะคะป๊อป”

 

 

“ครับ...ผมรักคุณนะพิม”เธอพยักหน้าพร้อมกับยิ้มน้อยๆ

 

 

“คุณไม่เห็นจะบอกรักผมบ้างเลย ผมเริ่มจะน้อยใจแล้วนะ”อ้อมแขนแกร่งโอยกระชับเธอแน่นขึ้น เธอซุกใบหน้ากับ

 

 

อกของเขา ก่อนจะเอ่ยอย่างที่เขาต้องการ

 

 

“พิมก็รักคุณค่ะป๊อป”

 

 

 

 

 

 

 

.................................................................................................................................

ตามสัญญาจ้ะ วันนี้2ตอน แต่อีกตอนขออัพตอนห้าโมงเย็นนะ อยากรออ่านเม้นก่อน อิอิ