สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง
 
ตอนที่11 บีบบังคับ
 
 
                  “ว้าย!!!ตาป๊อป ยัยหนู!!!”
 
 
        ภาพบุตรสาวคนเดียวถูกชายหนุ่มผู้แสนดีย่ำยีไม่เคยหายไปจากสมองของคนเป็นแม่ ใบหน้าสวยหวาน
 
 
เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา เสียงร้องอ้อนวอนที่ทำเอาคนเป็นแม่แทบจะขาดใจ ทำไมนางไม่เคยรู้เรื่องนี้มา
 
 
ก่อนเลย ทำไมเรื่องนี้ถึงไม่เคยสะกิดใจนางเลย ทั้งๆที่บุตรสาวขอนางมาหาชายหนุ่มคนนี้ตลอดระยะเวลาสอง
 
 
เดือนเศษที่ผ่านมา แต่เพราะนางคิดว่าลูกสาวตัวน้อยคงคิดเล่นอะไรแผลงๆหรือไม่ก็แค่มานั่งดูหน้าป๊อปปี้อย่างที่
 
 
ชอบทำ แต่ทุกอย่างกลับไม่ได้เป็นอย่างที่นางคิด
 
 
“ทำไมถึงทำกับน้องอย่างนี้ อาไม่เคยคิดเลยนะว่าป๊อปจะเป็นคนแบบนี้”คุณพริมาตำหนิชายหนุ่มอย่างผิดหวัง นาง
 
 
หรือสู้อุตส่าห์ไว้ใจฝากบุตรสาวคนเดียวไว้ที่ชายหนุ่ม ที่คิดไว้ว่าจะให้แต่งงานกันวันนี้นางเองก็เริ่มไม่แน่ใจ ถ้าวันนี้
 
 
นางไม่ตามมาบอกชายหนุ่มให้ไปรับประทานอาหารที่บ้านซ้ำอีกรอบเพราะกลัวว่าลูกสาวตัวดีจะลืมก็คงไม่ได้เห็น
 
 
ความจริงที่นางไม่เคยรับรู้มาก่อนหรอก
 
 
“ผมขอโทษครับคุณอา”นางลอบถอนหายใจ ก่อนจะก้มลงมองบุตรสาวตัวน้อยที่นางกอดไว้แนบอก เสียงสะอื้น
 
 
น้อยๆและน้ำตาที่ไหลรินอย่างมากมายทำเอานางอดสะท้อนใจไม่ได้ นี่ลูกสาวของนางคงต้องทำอะไรให้ชายหนุ่ม
 
 
ผู้แสนดีไม่พอใจแน่ๆ
 
 
“น้องทำอะไรให้ป๊อปหรือเปล่า”
 
 
“...เปล่าครับ”
 
 
 
“ป๊อปจะทำยังไงต่อจากนี้...อาว่าป๊อปรู้นะว่าน้องชอบป๊อป”
 
 
“ครับ ผมทราบ แต่ตัวผมมีคนรักอยู่แล้ว...ที่ผมกลับมาก็เพื่อแต่งงานกับเธอ”คำตอบของป๊อปปี้ทำเอาลูกสาวของ
 
 
นางเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่ม
 
 
“แต่ว่าแม่คะ..ฟางกับพี่ป๊อป...”ฟางกำลังจะเอ่ยบอกความจริงที่ทำให้เธออึดอัดออกไป หากแต่เสียงของชายหนุ่ม
 
 
ขัดขึ้นมาก่อน
 
 
“ผมกับฟางเราเป็นได้แค่พี่น้องกันครับ”ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตัดพ้อ เขาไม่เคยคิดที่จะจริงจัง
 
 
กับเธอเลยสินะ ถ้าเมื่อกี้มารดาของเธอไม่มาขัดจังหวะ ตอนนี้เธอคงมีสภาพไม่ต่างไปจากผู้หญิงโดนข่มขืนสักเท่า
 
 
 
ไหร่หรอก เขาจะทำให้เอเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ความจริงแล้วเขาก็ไม่เคยคิดจะรับผิดชอบเธอจริงๆ ไม่ว่าเธอและ
 
 
เขาจะอยู่ในสถานะไหน สถานภาพอะไร เขาก็ไม่คิดที่จะรับผิดชอบ
 
 
“พี่ป๊อป...”น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างตัดพ้อ
 
 
“ตอนนี้พิมท้องได้2เดือนแล้ว ผมต้องรับผิดชอบเธอ”เรื่องเล่าจากปากของชายหนุ่มทำเอาเธอแทบลืมหายใจ
 
 
พิมท้องอย่างนั้นหรือ นี่สินะคือเหตุผลที่เขาไม่ยอมรับผิดชอบเธอ แล้วทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย เห็นเธอ
 
 
เป็นอะไรกัน ได้แล้วก็ทิ้ง
 
 
 
“ตายจริงตาป๊อป แล้วเรื่องนี้คุณแม่กับคุณพ่อรู้รึยังลูก”คุณพริมาถามอย่างห่วงใย
 
 
“ยังไม่ทราบครับ แต่ผมกำลังจะบอกท่าน”มือเล็กจิกเข้าหากันแน่นอย่างคนกดดัน เธอจะต้องยอมปล่อยเขาไป
 
 
จริงๆหรือ แล้วเธอจะตัดใจได้ยังไง ในเมื่อเธอไม่เคยคิดที่จะตัดใจจากเขาเลย มีแต่คิดหาภาพครอบครัวเล็กๆที่มี
 
 
เขา เธอ และลูกอยู่กันอย่างสุขสันต์ แต่มาวันนี้ภาพครอบครัวแสนสุขกลับพังครืน ไม่เหลือแม้แต่ซาก แล้วต่อจาก
 
 
นี้เธอจะอยู่ยังไง เธอจะทนเห็นเขามีความสุขได้แน่หรือเมื่อผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขาไม่ใช่เธอ...
 
 
 
ใช่ เธอเห็นแก่ตัว แต่จะมีสักกี่คนบนโลกที่ทนเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขกับผู้หญิงอื่น ยิ่งเขาบอกว่าพิมท้อง
 
 
นั่นก็หมายถึงเขานอกกายเธอ หัวใจดวงน้อยบีบรัดแน่นเมื่อนึกถึงภาพที่เขากอดและจูบผู้หญิงอื่น
 
 
“อาเอาใจช่วยนะ รีบๆบอกท่านล่ะ เรื่องแบบนี้ผู้หญิงจะเสียหาย”มารดาเอื้อมมือมาจับมือลูกสาวตัวน้อยก่อนจะหัน
 
 
ไปบอกชายหนุ่ม
 
 
“ส่วนเรื่องยัยหนู อาจะคุยกับแกเองอีกไม่นานแกคงเข้าใจอะไรๆมากขึ้น อาต้องขอโทษด้วยนะที่น้องทำให้ ป๊อป
 
 
ต้องวุ่นวาย”เธอหลุบตาลงอย่างสมเพชตัวเอง แผนที่จะทำให้เขาแต่งงานกับเธอ กลับเป็นแรงกดดันให้เขากล้า
 
 
บอกเรื่องที่คุณพิมท้องลูกของเขากับครอบครัว หึ จริงอย่างที่โบราณเขาว่า คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน...ต่อให้มี
 
 
มารผจญอย่างเธอมาคอยขัดขวางยังไงเขาทั้งสองคนก็รักกันอยู่ดี...
 
 
“ครับ...ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำรุ่มร่ามกับน้อง เพราะอารมณ์ชั่ววูบ”คำว่าอารมณ์ชั่ววูบของเขาทำเอาทำนบน้ำตา
 
 
 
ของเธอแทบพังลงมาอีกรอบ ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายนัก
 
 
งั้นเรื่องระหว่างเธอกับเขาคืนนั้นก็เป็นอารมณ์ชั่ววูบด้วยล่ะสิ...
 
 
“อันที่จริงอาก็ถือเรื่องแบบนี้ แต่ในเมื่อป๊อปบอกว่าป๊อปมีคนรักอยู่แล้ว อาก็ไม่ได้เอาเรื่องอะไร แต่อาหวังว่าคงไม่
 
 
เกิดเรื่องอย่างนี้อีกนะ”
 
 
“ครับ”มารดาจูงมือเธอเดินออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่ม นัยน์ตาหวานที่ตอนนี้ฉายแววความโศกจ้องมองไป
 
 
ที่ชายหนุ่มคนที่เธอรักอย่างกับเหมือนว่าไม่มีโอกาสอีกแล้วที่เธอจะได้เห็นหน้าเขา... สายตาคมเหม่อมอง
 
 
ทิวทัศน์ในห้องทำงานอย่างคนไร้สติ สายตาของเธอมันน่าสลดเหลือเกิน มันทั้งเศร้าโศก โหยหา น้อยใจและ
 
 
เสียใจ ไม่ใช่ว่าเขาตั้งใจจะโกหก แต่สถานการณ์มันพาไป เขาไม่เคยล่วงเกินพิมประภาเลยสักครั้ง ด้วยถือเสมอว่า
 
 
เป็นสุภาพบุรุษต้องให้เกียรติกับคนที่เรารักเสมอ ยิ่งคุณพริมาบอกว่านางถือเรื่องแบบนี้ยิ่งทำให้เขาคิดว่าที่ทำไปน่ะ
 
 
ถูกแล้ว ดีกว่าต้องแต่งงานกับฟางทั้งๆที่ไม่ได้รักกัน และอย่างที่คุณพริมาบอกว่านางจะอธิบายให้ฟางเข้าใจนั่นยิ่ง
 
 
 
ทำให้เขาโล่งอก เพราะตอนนี้ธุรกิจของเขากำลังไปได้สวยเขายังไม่มีเวลาคิดเรื่องพรรค์นี้หรอก
 
 
 
คงต้องรออีกสองสามปี ถึงจะแต่งงาน
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนี้นะ แต่ฟางบีบบังคับให้พี่ต้องทำ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
....................................................................................................................................
รู้สึกว่าตอนนี้คนเกลียดคุณพระเอกเยอะมาก แต่อย่าเพิ่งเพราะป๊อปปี้น่าสงสารมาก เพราะ....
 
ขอบคุณสำหรับเม้นแล้วก็โหวตนะ สัญญาว่าจะแต่งมันออกมาให้ดีที่สุด เห็นว่าปิดเทอมกันไม่มีอะไรทำ
 
เดี๋ยวทุกวันอาทิตย์แล้วก็วันพฤหัสจะอัพให้สองตอนนะ...ตอบแทนสำหรับกำลังใจที่มีให้นักเขียนคนนี้^^
(อ่านไม่อ่านไม่รู้ แต่เราจะอัพ)