เมื่อความรักเข้ามาทักทาย
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.00 น.
แก้ไขเมื่อ 7 มกราคม พ.ศ. 2557 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
36) เจ้าสาวหาย เธอหายไปไหน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“อื้มม”ป๊อปปี้พลิกตัวมาจะกอดฟาง ก็แปลกใจที่คลำเจอแต่ความว่างเปล่า ก็รีบลุกขึ้นตื่นทันที
“ฟาง”ป๊อปปี้ร้องเรียกฟาง ก่อนจะรีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกมาจากห้องนอนทันที
“อ้าวว่าไงข้าวใหม่ปลามัน ตื่นซะเที่ยงเลยนะ”แก้วร้องแซวเมื่อป๊อปปี้พรวดพราดเปิดประตูห้องออก
มา
“พวกแกเห็นฟางมั้ย”ป๊อปปี้รีบถามแก้วและโทโมะที่ทำอาหารเที่ยงอยู่
“ไม่นี่ครับ หรือว่าไปส่งพวกคุณท่านที่สนามบิน”โทโมะพูด
“ไม่น่าใช่นะ เพราะพ่อแม่ชั้นกับฟางบอกชั้นว่าพวกท่านไปกันเอง”ป๊อปปี้พูดเพราะเมื่อกี้เข้าโทรหา
แม่ที่กำลังรอขึ้นเครื่องอยู่ก็บอกว่าฟางไม่ได้มาส่ง
“โทรหาฟางรึยัง”แก้วถาม
“ฟางไม่รับว่ะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อโทรหาฟางแล้วฟางไม่รับโทรศัพท์
“ใจเย็นๆครับคุณป๊อปบางทีอาจจะอยู่กับพวกเควินด้านนอกรึเปล่า”โทโมะพูดก่อนพวกของป๊อปปี้จะ
เดินออกไปแล้วพบว่าแต้งกิ้ว เควินและเจฟกำลังนั่งเล่นกีต้าร์ร้องเพลงอยู่ริมสระน้ำ
“อ้าว ว่าไงครับเจ้าบ่าวคนใหม่ ตื่นซะเกือบบ่าย แหมๆ เมื่อคืนจัดหนักล่ะสิ”เจฟแซว
“แหมพี่ป๊อป อย่าทำพี่พวกเราช้ำละกันนะครับพี่”เควินแซว
“แล้วนี่มีอะไรกันหรอคะทำไมมากันซะครบเลย”แต้งกิ้วถามเมื่อแปลกใจที่เห็นโทโมะ แก้วและ
ป๊อปปี้เดินมาพร้อมกัน
“พวกพี่จะมาถามน่ะว่าเห็นฟางรึเปล่า”แก้วพูดแทน
“อ้าวไม่ได้อยู่กับพวกพี่หรอกหรอครับ”เจฟพูด
“ไม่อ่ะ พี่ตื่นมาฟางก็หายไปแล้ว ถามใคร ใครก็ไม่เห็นน่ะ”ป๊อปปี้พูด
“พี่ฟางไม่ได้อยู่กับพวกเรานะครับ เอ รึว่าจะไปช้อปปิ้งกับพวกพี่เฟย์”เควินสันนิษฐาน
“บ้าหรอ มีแค่พี่เนยกับพี่เฟย์ไปเท่านั้นเองนะ”แต้งกิ้วพูด
“ไม่แน่นะ พี่ฟางอาจจะไปทีหลังก็ได้”เจฟพูด แล้วซักพักเฟย์และเนยก็เดินกลับเข้ามาในอพาร์ท
เม้นท์ ตามด้วยเขื่อนแฟนเฟย์ที่โดนเฟย์ให้หิ้วของพะรุงพะรังไปหมด
“เฟย์จ๋า หนักๆๆๆๆ”เขื่อนบ่นมาสุดทาง
“บ่นมากน่าเขื่อน ช่วยเฟย์นิดๆหน่อยๆไม่ได้รึไง ทีเฟย์ยังคอยไปดูแลเขื่อนตอนเขื่อนป่วยเฟย์ไม่บ่น
ซักคำ”เฟย์เถียงเขื่อนกลับ
“แหม เฟย์ ก็เฟย์เล่นยึดกระเป๋าตังค์เขื่อนแล้วช้อปกระจายนินา ถ้าบ่นน่ะสิแปลก”เขื่อนเถียง
“กล้าเถียงหรอเดี๋ยวนี้น่ะ”เฟย์ว่าแล้วทำตาดุใส่เขื่อน
“ไม่กล้าคร้าบๆ เฟย์ที่เคารพรักเขื่อนไม่กล้าหรอก”เขื่อนรีบขอโทษเฟย์ทันที
“กลัวเมียหรอจ้ะเขื่อน555”เนยหัวเราะกับท่าทางของเขื่อนและเฟย์
“ไม่ได้กลัวครับแต่ให้เกียรติเฟย์”เขื่อนรีบพูดเฟย์จึงกระทุ้งศอกใส่ท้องเขื่อน
“แล้วนี่มานั่งกันซะครบเลยมีอะไรหรอคะ”เนยหันไปมองทุกคนก็แปลกใจ
“หรือว่ามีมีทติ้งกันแล้วพี่ฟางล่ะคะไม่อยู่หรอ”เฟย์ถามต่อ
“อ้าว ฟางไม่ได้อยู่กับพวกเฟย์หรอกหรอ”แก้วถามขึ้น
“ไม่นี่คะ วันนี้ไปช้อปปิ้งกันมีเนย เฟย์และก็เขื่อนแค่นี้เอง”เฟย์ตอบ
“แล้วฟางหายไปไหนล่ะเนี่ย โทรสัพท์ก็ไม่รับ”ป๊อปปี้นั่งลงที่เก้าอี้แล้วพูด
“พี่ฟางหายไปหรอคะพี่ป๊อป”เฟย์ถาม
“ใช่ พอพี่ตื่นมานะฟางก็หายไปแล้ว ถามใครก็ไม่มีใครเห็น”ป๊อปปี้บอก
“งั้นเสื้อผ้าล่ะคะพี่ฟางเอาไปหมดเลยหรอ”เฟย์ถาม
“จริงสิ”ป๊อปปี้นึกขึ้นได้ก็รีบกลับเข้าไปในห้อง พอเปิดประตูห้องของฟางแล้วพบว่าฟางเอาเสื้อผ้าไป
ส่วนหนึ่ง และกระเป๋าเดินทางของฟางเองก็หายไปเหมือนกัน
“นี่พี่ฟางหนีไปจริงๆด้วย”เฟย์ตกใจ
“ทำไมกัน ทั้งๆที่เราแต่งงานกันแล้ว ทำไมฟางถึงหนีไป”ป๊อปปี้หัวเสียก่อนจะเอามือปัดกรอบรูปบน
โต๊ะข้างเตียงของหล่นมากมาย
“ใจเย็นนะป๊อปๆ”แก้วปลอบเพื่อน
“จริงครับ ทุกคนดูนี่สิ จดหมายจ่าหน้าซองถึงคุณป๊อป”โทโมะหยิบซองจดหมายที่สอดกับกรอบรูป
ของฟางขึ้นมา
“ถึงป๊อปปี้ สามีของฟาง
ถ้าป๊อปปี้หรือทุกคนเห็นจดหมายฉบับนี้แปลว่าฟางไม่อยู่ที่นี่แล้ว ขอโทษด้วยนะทุกคน และก็ป๊อปปี้
ที่ฟางเลือกที่จะหนีออกมาแบบนี้ ฟางขอบคุณมากเลยนะ ที่ป๊อปปี้รักและอดทนในความพยายามที่
จะรื้อฟื้นความจำให้ฟาง แต่สุดท้ายฟางกลับจำมันไม่ได้เลยสักนิด พอหลับตาก็ดันมีแต่ภาพที่ทำให้
ฟางเสียใจไปหมด ขอโทษจริงๆที่ฟางเองพยายามจะลืมมันแล้ว พยายามนึกถึงสิ่งดีๆที่ป๊อปปี้ทำให้
ฟาง แต่ฟางเองก็จำไม่ได้อีก ตอนนี้ฟางเลยตัดสินใจเลือกออกมาเดินตามทางของฟางเอง ออกมา
อยู่คนเดียวสักพัก เผื่อจะจำอะไรขึ้นมาได้บ้างถ้าฟางจำได้ฟางจะกลับมาหาป๊อปปี้นะ เพราะฟางไม่
อยากเอาเปรียบความรักของป๊อปปี้ ฟางเลยตัดสินใจแบบนี้ เข้าใจฟางนะ
ฟาง”
ป๊อปปี้อ่านจดหมายจบก็เอามือกุมขมับตัวเองทันที
“ใจเย็นๆก่อนนะป๊อปปี้”แก้วพูด
“อย่างน้อยคุณป๊อปก็ทำให้ฟางยอมรับคุณป๊อปแล้วนะครับ”โทโมะพูด
“ทำไมทำอะไรไปแล้วไม่คิดนะ พูดมาได้ว่าไม่อยากเอาเปรียบความรักของชั้น”ป๊อปปี้พูด
“เฟย์รู้นิสัยพี่ฟางดีค่ะ พี่ฟางทำแบบนี้เพราะอย่างที่จดหมายบอกจริงๆ พี่ฟางเค้าเป็นคนไม่ชอบเอา
เปรียบใครอยู่แล้ว”เฟย์พูด
“แต่พี่ก็ไม่ได้เห็นว่าจะมีอะไรเสียหายเลยนะ ถ้าฟางจำไม่ได้พี่ก็ไม่ถือ ไม่ว่าเลย อยากจะช่วยคนที่
พี่รักให้จำได้ด้วยซ้ำ”ป๊อปปี้พูด
“แต่พี่พยายามกันมาทุกทางแล้วไม่ใช่หรอคะ สุดท้ายพี่ฟางก็จำไม่ได้อยู่ดี”เฟย์พูด
“ถึงอย่างนั้นก็เหอะ ฟางไม่จำเป็นต้องหนีแบบนี้”ป๊อปปี้พูด
“ทำไงได้ล่ะคะนี่มันเป็นความต้องการของพี่ฟางเค้าด้วย”เฟย์พูด
“งั้นพี่จะตามหาฟาง”ป๊อปปี้พูด
“แล้วพี่รู้หรอคะจะไปตามหาพี่ฟางได้ที่ไหน”เฟย์ถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่จะพยายาม จะนานแค่ไหนพี่ก็จะตามหาฟางให้เจอ”ป๊อปปี้พูด ฟางทำไมถึง
ต้องทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ
"เดี๋ยวค่ะๆ ขอติดรถไปด้วยได้มั้ยคะ"ฟางโบกรถแล้ววิ่งมาขอคนขับรถทันที
"ฟาง ใช่มั้ย"ชายคนนั้นพูด
"ใช่ นี่แบงค์ใช่มั้ย"ฟางถามกลับ
"ใช่ๆ ไปไงมาไงเนี่ย แล้วนี่จะไปไหนน่ะฟาง"แบงค์ถามฟางที่ลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากสถานี
ขนส่ง
"เอ่อ จะไปเที่ยวน่ะ แบงค์เราขอติดรถแบงค์ไปด้วยได้มั้ยอ่ะ"ฟางถาม
"ได้เลย ขึ้นมาเลยฟาง"เเบงค์พูดก่อนจะพาฟางขึ้นรถไป
นางเอกเรื่องนี้นี่ฟันแล้วทิ้งนินา55555
ใกล้จบแล้วน้าาา อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆล่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
