เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ แม่”ฟางเปิดประตูห้องมาแล้วเจอพ่อกับแม่ตัวเองก็รีบโผเข้ากอดทันที

 

 

“พ่อ”ป๊อปปี้และแม่ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาก็ไหว้พ่อตัวเองทันที

 

 

“เจ้าตัวดีนะเจ้าตัวดี ทำไว้แสบเลย”พ่อป๊อปปี้ว่าป๊อปปี้นิดนึงก่อนจะเชิญพ่อแม่ฟางและฟางเข้ามาใน

ห้องตัวเอง

 

 

“ตกลงสินสอดตามราคาเดิมนะครับ เอ่อ แล้วส่วนเรื่องชุด เรื่องสถานที่จัดงานนี่จะเช่าโรงแรมที่ไหน

ดีครับ”พ่อป๊อปปี้พูดเพื่อถามพ่อแม่ฟาง

 

 

“เอ่อ ไม่ต้องเช่าหรอกค่ะ ฟางอยากให้จัดที่นี่ เพื่อไม่เป็นการเสียเงินมากมาย”ฟางพูด

 

 

“โถ ฟาง งานแต่งงานลูกครั้งนึง พ่อกับแม่ก็อยากให้มันยิ่งใหญ่หน่อยสิ”แม่ฟางพูด

 

 

 

“แต่อพาร์ทเม้นท์ของเราสถานที่ก็ใช่ถ่ายหนังสั้น ถ่ายแบบมาหลายครั้งแล้วนะคะ เอ่อ ฟางคิดว่าจัด

ที่นี่ดีกว่านะคะ เพราะที่นี่ก็ถือว่าเป็นที่ที่ป๊อปปี้กับฟางรักกัน”ฟางพูดแต่ไม่สบตาป๊อปปี้เลย

 

 

“อ่ะๆ เอาตามหนูฟางว่าก็ได้ค่ะ แล้วเรื่องชุด”แม่ป๊อปปี้ถามต่อ

 

 

“เรื่องชุดน่ะหรอคะ ลืมไปแล้วหรอคะคุณหญิงว่าเราให้ดีไซน์เนอร์ที่โน่นตัดชุดให้ลูกเราแล้ว คุณคะ

เอาชุดมาเร็ว”แม่ฟางพูดก่อนจะให้พ่อฟางไปเอาชุดแต่งงานของฟางและป๊อปปี้ออกมา

 

 

“สวยจังเลยค่ะแม่”ฟางรูดซิบถุงชุดเจ้าสาวออกมาแล้วทึ่ง

 

 

 

“นี่ดีไซน์เนอร์คนโปรดของแม่ออกแบบเลยนะ ฟาง ป๊อปปี้ ไปลองชุดป่ะลูก”พ่อฟางพูด ก่อนที่

ป๊อปปี้และฟางจะไปเปลี่ยนชุดกัน

 

 

 

 

“อึ๊บๆ”ฟางพยายามจะรูดซิบชุดเจ้าสาวแต่แขนสั้นรูดไม่ขึ้น ป๊อปปี้ที่สวมเสื้อเชิ้ตเสร็จก็หันมามอง

ฟาง

 

 

 

“ขออนุญาตนะฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรูดซิบขึ้นอย่างเบามือ ฟางเขินนิดนึงก่อนจะหันมามองป๊อปปี้ที่

แต่งตัวใกล้จะเสร็จแล้ว

 

 

“เดี๋ยวติดกระดุมแขนเสื้อให้นะ”ฟางพูดก่อนจะติเกระดุมที่แขนเสื้อให้ป๊อปปี้

 

 

“ใส่พอดีกันทั้งคู่เลยเนาะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นเพื่อคลายความเงียบให้ห้อง

 

“อือ สงสัยพ่อกับแม่เค้าเตรียมมาดี”ฟางพูดก่อนจะเดินออกมาจากห้องกับป๊อปปี้ในชุดแต่งงาน

 

 

 

 

 

“สวยมากเจ้าหญิงน้อยของแม่”แม่ฟางเดินมากอดฟางไว้

 

“เห้อ นี่ก็ใกล้จะถึงวันจริงแล้วสินะเนี่ย”พ่อป๊อปปี้พูดขึ้น ก่อนจะพาป๊อปปี้กับฟางมานั่งลงกับพื้นหน้า

ผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่าย

 

 

 

“ฟางลองสวมชุดเครื่องเพชรนี่สิจ้ะ”แม่ป๊อปปี้พูดก่อนจะยื่นกล่องเครื่องเพชรให้ฟาง

 

“ป๊อป ใส่ให้ฟางหน่อยสิ”พ่อป๊อปปี้พูด ป๊อปปี้จึงเอื้อมมาใส่เครื่องเพชรให้ฟาง

 

“สวยใส เหมือนคุณตอนสาวๆเลยเนาะ”พ่อป๊อปปี้แซวแม่ป๊อปปี้ที่เขินไปมา

 

 

“แหมๆ หวานกันยันแก่เลยนะ อายลูกหน่อยสิๆ”พ่อฟางพูดก่อนจะโอบแม่ฟางแล้วหอมแก้มไปทีนึง

 

“คุณก็ ทำอะไรลูกมองอยู่นะ”แม่ฟางเขินจัด

 

 

 

“ป๊อป ฟาง แต่งกันไปแล้วรักกันให้มากๆเหมือนคู่พ่อแม่นะ”แม่ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ฟางหันไปมอง

ป๊อปปี้นิดนึงก่อนที่ทั้งคู่จะลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าคืน

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางเดินมาถอนหายใจที่ริมสระน้ำมุมโปรดของตัวเองก่อนจะหย่อนขาลงไปในสระน้ำ

 

“ทำไมชั้นถึงจำเรื่องของเราไม่ได้ซักทีเลยนะป๊อปปี้”ฟางพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะหลับตาพยายาม

นึก

 

 

“ที่พี่ฟางจำมันไม่ได้เพราะพี่ฟางอยากจะลืมเรื่องราวร้ายๆพวกนั้นรึเปล่า”เฟย์เดินมานั่งข้างๆฟางแล้ว

พูด

 

 

“ไม่รู้เหมือนกัน พอหลับตา มันก็มีแต่ความเสียใจเวลานึกถึง”ฟางพูดนิ่งๆ

 

“มันคงเจ็บปวดมากสินะกับสิ่งที่พี่ป๊อปทำกับพี่ฟางไว้”เฟย์พูดก่อนจะเอามือกุมมือฟางไว้

 

 

 

“ตกลงเธอแต่งงานกับป๊อปจริงๆสินะ”ป๊อปปี้หญิงพูดขึ้นทำให้ฟางและเฟย์หันไปเจอป๊อปปี้หญิงที่

เดินมากับกวิน

 

“นี่เธอจะมาหาเรื่องพี่ฟางอีกล่ะสิป๊อปปี้”เฟย์รีบพูด

 

“นี่ ชั้นก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดเอะอะหาเรื่องพี่เธอตลอดเลยนะยะ”ป๊อปปี้หญิงว่า

 

 

“ก็เมื่อก่อนล่ะมันเป็นแบบนั้นจริงๆนินา”เฟย์พูดป๊อปปี้หญิงถมึงตาใส่ทีก่อนจะเข้าไปเอาเรื่อง กวินรีบ

ห้าม

 

 

“ไม่เอาน่าป๊อป ไหนสัญญากันแล้วไงว่าจะใจเย็นลง เพื่อลูกท่องไว้เพื่อลูก”กวินรีบห้ามป๊อปปี้หญิง

แล้วพูดเตือนสติ

 

 

“โอเค เพื่อลูกๆ”ป๊อปปี้หญิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะทำใจให้ใจเย็นๆ

 

 

“คืองี้ พกวเราจะมาขอโทษฟางและเพื่อนๆ และก็จะมาลา”กวินพูดแทนป๊อปปี้หญิง

 

“จะกลับไปแล้วหรอ”เฟย์ถาม

 

 

“อือ กวินเค้าจะพาชั้นไปแต่งงานน่ะ เพราะกลัวว่าถ้าขืนนานกว่านี้ท้องโตใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวยเอา

น่ะ”ป๊อปปี้หญิงพูด

 

 

 

“ยินดีด้วยนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับป๊อปปี้หญิงและกวิน ก่อนจะเห็นป๊อปปี้เดินมา

 

 

“ป๊อปมานี่สิ”ป๊อปปี้หญิงเรียกป๊อปปี้ให้มาก่อนจะพามายืนข้างฟางแล้วให้ป๊อปปี้จับมือฟางไว้

 

 

 

“ชั้นขอโทษด้วยนะที่ทำเรื่องวุ่นวายมากจนทำให้เธอ2คนต้องเป็นแบบนี้ ฟาง ชั้นอยากจะบอกว่า

ตอนนี้ลึกลงไปในใจป๊อปปี้น่ะเค้ามีแต่เธอนะ เธอน่ะเป็นคนที่ทำให้ป๊อปเค้าลืมชั้นได้ เธอทำให้ป๊

อปรักเธอทั้งหัวใจนะ ถ้าชั้นกับป๊อปเตยทำร้ายเธอในเมื่อก่อนชั้นอยากให้เธอให้อภัยจะได้

มั้ย”ป๊อปปี้หญิงพูดแต่ยังไม่ปล่อยมือออกจากมือป๊อปปี้ที่ให้จับมือฟางอยู่

 

 

 

“อือ ชั้นให้อภัย”ฟางพูด

 

 

 

“ให้อภัยคนข้างๆเธอด้วยนะ เพราะพวกเธอกำลังจะแต่งงานกันแล้ว ชั้นหวังว่าความทรงจำของฟาง

จะกลับมาทันวันแต่งงานนะ เพื่อเป็นของวันแต่งงานของพวกเธอทั้ง2คน”ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนจะเดิน

ไปกับกวินเพื่อเก็บเสื้อผ้า

 

 

 

“ยังจำไม่ได้ใช่มั้ย”ป๊อปปี้ปล่อยมือฟางแล้วถาม ฟางยังคงส่ายหน้า ป๊อปปี้ซึมลงไปตามเดิม

 

 

 

 

วันแต่งงาน

 

 

“สวยมากเลยฟาง แกด้วยป๊อป หล่อมาก”แก้วเดินเข้ามาพร้อมกับโทโมะที่ไปรับเธอแล้วทักฟาง

และป๊อปปี้

 

 

“นี่จะแต่งเป็นคู่ต่อไปรึเปล่าเนี่ยแก้ว”ฟางพูดแซว

 

 

“บ้าหรอ ไม่ใช่หรอก”แก้วพูดแล้วหน้าแดงเช่นเดียวกับโทโมะที่รีบหยิบน้ำมาดื่ม

 

 

“ใช่ไม่ใช่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดอ่านะ วางแพลนแต่งงานรึยังล่ะ”ป๊อปปี้ยังแซวแก้วไม่เลิก

 

 

“บ้า พอละพวกแก ไปๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าไปในงานสิยะๆ”แก้วเขินจัดรีบดันป๊อปปี้กับฟางเข้าไปใน

งานทันที

 

 

 

 

“เอาล่ะค่า ต่อไปนี้ก็จะเป็นช่วงที่ผู้หญิงทุกคนรอคอยแล้วนะคะ ขอเชิญฟางมาที่บนเวทีเลยค่า”เนย

ที่รับอาสาเป็นพิธีกรพาฟางที่ถือช่อดอกไม้เข้ามาเพื่อจะโยน

 

 

“ขอให้คนที่ได้ช่อดอกไม้ต่อจากฟางแต่งงานเป็นคู่ต่อไปนะ”ฟางพูดก่อนจะหันหลังแล้วโยนช่อ

ดอกไม้ไปทันที

 

 

 

 

ฟึบ

 

 

เฟย์กระโดดรับไปชนโทโมะล้มทำให้เฟย์และโทโมะถือช่อดอกไม้ด้วยกัน

 

“เอ ถ้าจะผิดคู่นะคะ พี่เฟย์ลุกค่ะๆเดี๋ยวบ้านไฟไหม้”แต้งกิ้วพูดแซว

 

 

“เฟย์เองยังเรียนไม่จบแถมอีกตาเขื่อนนั่นก็ยังเรียนไม่จบฉะนั้นพี่โทโมะเอาไปเถอะ”เฟย์ปล่อยมือ

ให้โทโมะถือช่อดอกไม้โทโมะมองช่อดอกไม้ในมือก่อนจะเดินเอาไปให้แก้วที่ยืนอยู่ท่ามกลาง

เสียงโห่แซวของคนในงาน

 

 

 

“เอ่อ ดอกไม้มันคงเหมาะกับผู้หญิงมากกว่าผู้ชายนะ”โทโมะพูดแล้วเกาหัวแก้เขิน

 

“เอ้า ผีดิบเขินเป็นด้วยๆ”ป๊อปปี้พูดแซวโทโมะทันที

 

 

“ยินดีด้วยน้าโทโมะ แก้ว”ฟางพูดแล้วยิ้มๆห่อนจะถึงเวลาส่งตัวเข้าหอของป๊อปปี้กับฟาง ทันทีที่ทุก

คนออกไปจากห้อง ป๊อปปี้ก็เดินหยิบหมอนแล้วผ้าห่มไปไว้ด้านล่างเตียง

 

 

 

 

“จะทำอะไรน่ะ”ฟางมองการกระทำป๊อปปี้แล้วถาม

 

 

“ก็ทำตามสัญญาน่ะฟาง ไม่ต้องห่วง ป๊อปจะไม่ทำอะไรฟางแน่นอน”ป๊อปปี้ยิ้ม ฟางมองป๊อปปี้ซัก

พักก่อนจะเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มขึ้นมาบนเตียงตามเดิม

 

 

“มานอนบนเตียงด้วยกันเถอะนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะปัดกลีบกุหลาบที่โรยไว้บนเตียงลงไป

 

 

“เอ่อ ทำไมถึงให้ป๊อปขึ้นมานอนบนเตียงล่ะฟาง รึว่าฟางจำเรื่องของเราได้แล้ว”ป๊อปปี้รีบถาม

 

 

“ไม่ได้หรอก แต่อย่าลืมสิว่าเราแต่งงานกันแล้ว ภรรยาควรให้เกียรติสามีไง”ฟางพูดก่อนจะหันไป

นวดตามต้นคอที่เมื่อยของตัวเอง

 

 

“เดี๋ยวป๊อปช่วยนวดนะฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเลื่อนมือมานวดให้ฟางอย่างเบามือ ฟางสะดุ้งกับสัมผัส

ที่มาโดนตัวเองแต่ก็ไม่ขัดขืนอะไรปล่อยให้ป๊อปปี้นวดไปเรื่อยๆ

 

 

“เดี๋ยวฟางนวดให้บ้างนะ”ฟางพูดก่อนจะพลิกตัวมาหาป๊อปปี้แต่ก็ชะงักเมื่อหน้าป๊อปปี้และฟางห่าง

กันไม่กี่คืบ

 

 

 

“ป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้พูดออกมา ฟางจึงเอานิ้วไปแตะที่ปากชายหนุ่มเบาๆ

 

 

 

“รู้แล้วว่ารัก”ฟางพูดก่อนจะเอามือลงแล้วจูบที่ปากป๊อปปี้แล้วดันป๊อปปี้ลงไปที่เตียง

 

 

“เอ่อ ฟางจะทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ทั้งเขิน ทั้งตกใจปนกัน

 

 

“ก็ตอบแทนความรักของป๊อปไง ขอบคุณนะที่รักฟาง”ฟางพูดก่อนจะก้มลงจูบป๊อปปี้อีกครั้งป๊อปปี้

เองก็จูบตอบฟางก่อนจะเอื้อมมือไปรูดซิบชุดเจ้าสาวลงมาแล้วรูดชุดเจ้าสาวลงไปกองกับพื้น

 

 

“ขอให้ฟางทำหน้าที่ภรรยาให้ป๊อปนะ”ฟางพูดจบก็ถอดเสื้อให้ป๊อปปี้ก่อนที่จะเริ่มทำหน้าที่ภรรยาให้

ป๊อปปี้และกลายเป็นภรรยาของป๊อปปี้เต็มตัวในคืนแต่งงานของเขาและเธอ

 

 

 

 

 แม้ว่าฟางจะความจำเสื่อมแต่ฟางก็รุกนะจ้ะ5555

 

เรื่องนี้ใกล้จบเพราะจะลงเรื่องใหม่ ขอบอกใบ้เลยถ้าชอบแนวรักบนเส้นขนานก็จะมีมาให้

อ่านนะ แต่ขอแค่รีดเดอร์ติดตามฟิคทำเรื่องของไรเตอร์นะ เม้นกับโหวตเยอะๆเป็นกำลัง

ใจให่ไรเตอร์ก็พอสวัสดีปีใหม่จ้าาาา