เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

“พี่ฟางเป็นยังไงบ้าง”เฟย์เดินนำเควิน เจฟและแต้งกิ้วเอาช่อดอกไม้มาให้ฟางที่นอนอยู่บนเตียง

 

 

“ไม่เป็นไรจ้า ตอนนี้โอเคขึ้นมากแล้ว เดี๋ยวอีก2วันพี่ก็กลับไปที่อพาร์ทเม้นท์ของพวกเราได้แล้วเนา

ะ”ฟางบอกน้องๆ

 

“เนี่ยพี่ฟางไม่อยู่รู้มั้ยพวกเราน่ะเหงากันมากเลยนะ”เควินพูด

 

“แต่ใครจะเท่าเจฟ เจฟเหงาที่สุดเลยนะ”เจฟรีบอ้อน

 

 

“โถๆ ปากหวานกันหมดเดี๋ยวพี่กลับไปนะ จะทำขนมเลี้ยงพวกน้องๆของพี่ทุกคนเลยนะ”ฟางพูดทุก

คนถึงกับดีใจ เฟย์มองไปรอบๆห้อง

 

 

“แล้วนี่พี่แก้วไปไหนหอคะพี่ฟาง”เฟย์มองหาแก้ว

 

“เห็นว่าไปคุยกันหมอน่ะ”ฟางตอบ

 

 

“ไม่จริงเมื่อกี้เจฟเห็นพี่แก้วไปหาพี่ป๊อปด้านล่างล่ะ”เจฟพูดเพราะเมื่อกี้ก่อนมาตัวเองแวบไปเข้า

ห้องน้ำทำให้เห็นแก้วที่ลงไปหาป๊อปปี้ที่ยืนรอช่อดอกไม้ที่ร้านดอกไม้ชั้นล่างอยู่นั่นเอง

 

 

“หา อะไรนะ นี่อย่าบอกนะว่าพี่ป๊อปปี้แอบมาหาพี่น่ะ อะไรกันเป็นคนบอกเองแท้ๆว่าถ้าพี่ฟางฟื้นจะ

ไปจากชีวิตพี่ฟางไม่ใช่รึไง”เฟย์โวยวาย

 

 

 

“ดะ เดี๋ยวนะ ป๊อปปี้นี่ใครกันหรอ”ฟางพูดทำเอาทุกคนในห้องอึ้งทันที

 

 

“นี่พี่ฟางจำพี่ป๊อปปี้ไม่ได้หรอคะ”แต้งกิ้วถาม

 

 

“ใครกันหรอ คนมาเช่าห้องใหม่รึเปล่าทำไมพี่ไม่คุ้นเลย”ฟางถามทำเอาทุกคนเหวอกว่าเดิม

 

“ก็เค้าเป็นคู่หมั้นเลวๆของพี่ไงพี่ฟาง”เจฟพูด

 

 

“คู่หมั้นงั้นหรอ”ฟางนิ่งคิดก่อนที่ภาพที่ในอดีตตัวเองกับป๊อปปี้ฉายเข้ามา ภาพที่ป๊อปปี้ปกป้องป๊อปปี้

หญิงซ้อนเข้ามาทำให้ฟางกุมหัว

 

 

“พี่ฟางเป็นอะไรน่ะ”เควินรีบมาประคองฟางสลับคนละข้างกับเฟย์

 

 

“คู่หมั้นงั้นหรอ คนสารเลวคนนั้นคือคู่หมั้นพี่งั้นหรอ”ฟางพูดก่อนใบหน้าของป๊อปปี้จะผุดเข้ามาในหัว

 

“ขอโทษนะที่มาช้า พอดีชั้นแวะไปเอาดอกไม้มาน่ะ”แก้วเดินเข้ามาในห้องพร้อมช่อกุหลาบแดงสด

แล้วยื่นให้กับฟาง

 

 

“ของเธอแน่หรอแก้ว เพราะเมื่อเช้าเธอเอาช่อลิลลี่มาให้ชั้นนะ”ฟางถามทำเอาแก้วอึกอักไม่กล้า

ตอบเพราะเป็นของป๊อปปี้ที่ยืนหน้าห้อง แวบนึงฟางมองไปที่กระจกหน้าห้องเห็นป๊อปปี้ที่รีบหลบเธอ

ไปหลังประตู ฟางนิ่งนิดนึง

 

 

“มันไม่ใช่ของแก้วหรอก ทำไมไม่เอาเจ้าของดอกไม้ที่ยืนหน้าห้องมาด้วยล่ะ”ฟางพูด ซักพักแก้ว

เดินไปพาป๊อปปี้เข้ามาในห้องฟาง

 

 

“พี่ป๊อปปี้จริงๆด้วย ไหนพี่บอกว่าพี่จะเลิกยุ่งกับพี่ฟางไงเมื่อพี่ฟางฟื้น”เฟย์ปราดเข้ามาว่าป๊อปปี้

ทันที

 

 

“พี่ขอโทษ พี่แค่มาลาฟางเป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้นจริงๆแล้วพี่จะไปจากฟางทันที”ป๊อปปี้พูด ฟางมอง

ซักพักก่อนจะค่อยๆลุกจากเตียงแล้วลากเสาน้ำเกลือไปยืนตรงหน้าป๊อปปี้พร้อมช่อกุหลาบแดง

 

“มาหาเพื่อมาลาชั้นเป็นครั้งสุดท้ายน่ะหรอ”ฟางยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสายตาที่

ร้ายกาจแล้วปาช่อดอกไม้นั่นลงก่อนจะเอาเท้าบี้ดอกไม้พวกนั้นอย่างไม่ไยดี

 

 

 

“พี่ฟาง/ฟาง”ทุกคนร้องตกใจกับการกระทำของฟาง

 

 

 

“จะมาทำไม ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นเกลียดคุณ ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใครแต่แค่เพียงชั้นเห็นหน้า

คุณชั้นก็รู้สึกได้ว่าคุณมันเลว น่ารังเกียจ น่าขยะแขยง ออกไปจากชีวิตชั้นซะ ไม่ต้องมาบอกลาให้

มันน้ำเน่าหรอกนะ จะอ้วก”ฟางเหยียดพูดใส่ป๊อปปี้อย่างไม่ไยดีก่อนจะเตะเศษดอกกุหลาบพวกนั้น

ไปให้พ้นๆทาง

 

 

“ฟาง ชั้นรู้ว่าเธอจำป๊อปปี้ไม่ได้หรอกตอนนี้ แต่เธออย่าลืมสิว่าอย่างน้อยเธอก็เคยเป็นคู่หมั้นกับป๊อ

ปนะ และพวกเธอรักกันมาก”แก้วพูดก่นที่ภาพที่ฟางและป๊อปปี้สวมแหวนหมั้นกันก็เข้ามาในหัว

สลับกับภาพที่ป๊อปปี้สนิสนมกับป๊อปปี้หญิง ฟางเห็นภาพพวกนั้นก็ปวดหัวเซป๊อปปี้รีบประคองฟางไว้

ทันที

 

 

 

“ฟาง เป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวป๊อปไปตามหมอนะ”ป๊อปปี้พูดกับฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับชั้น”ฟางสะบัดตัวทำให้ตัวเองเซล้มป๊อปปี้รีบดึงฟางไปกอดไว้ไม่ให้ล้มเพราะเดี๋ยวเสา

น้ำเกลือจะล้มทับฟางได้

 

 

 

 

“ออกไป อย่ามาจับตัวชั้น ออกไป กรี๊ดดดด”ฟางร้องและดิ้นทำให้เข็มที่ต่อสายน้ำเกลือมีเลือดซึม

เควินและเจฟเห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งมาประคองฟางแทนป๊อปปี้ที่เห็นเควินและเจฟดูแลฟางจึงค่อยๆปล่อย

ฟาง

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“จำใส่หัวเอาไว้ ว่าชั้นเกลียดแก ภาพในหัวของชั้นมันคือภาพที่แกทำร้ายจิตใจชั้นจนต้องร้องไห้มี

แต่น้ำตา แกมันเลว แกมันชั่ว”ฟางตวาดว่าป๊อปปี้ทุกคนอึ้ง ป๊อปปี้หน้าชา

 

 

 

“ออกไปให้พ้นๆชั้นซะ ออกไป๊”ฟางไล่ป๊อปปี้ออกไป ชายหนุ่มก้มลงเก็บช่อดอกไม้ที่ถูกฟางเหยียบ

แล้วเดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวป๊อป เดี๋ยว”แก้วรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้ทันที ป๊อปปี้เดินเอาช่อดอกไม้นั่นไปทิ้งขยะ พอแก้ววิ่งมา

ทันก็ต้องตกใจกว่าเดิมที่เห็นป๊อปปี้กำลังร้องไห้อยู่

 

 

“ฮะๆตลกดีเนาะ ทั้งๆที่วันก่อนชั้นบอกว่าลืมป๊อปปี้ไม่ลง แต่ทำไมพอถูกฟางไล่ฟางว่าขนาดนี้น้ำตา

ต้องไหลออกมาด้วยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะปาดน้ำตาทิ้งแก้วจึงพาป๊อปปี้ไปนั่งทันที

 

 

“ที่แกร้องไห้ ชั้นรู้นะว่าทำไม เป็นเพราะลึกๆลงไปในหัวใจมันตอบชัดเจนแล้วไงว่าแกน่ะรัก

ฟาง”แก้วพูดทำเอาป๊อปปี้อึ้ง

 

 

“ไม่ใช่หรอกมั้งถ้าชั้นรักฟางวันนั้นชั้นต้องห้ามใจตัวเองได้สิ ห้ามใจไม่ให้มีอะไรกับป๊อปปี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ก็เพราะว่านั่นคือธรรมชาติของผู้ชายไงล่ะครับ ผู้ชายเราเมื่อถูกผู้หญิงมายั่วซะขนาดนั่น เราไม่ใช่

พระอิฐพระปูนมีหรอจะไม่หลงใหลไปกับของแบบนั้น”โทโมะที่เดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง

แล้วพูดพลางเหลือบมองแก้วทำให้แก้วหลบตาแล้วนึกถึงเรื่องของตัวเองกับโทโมะทันที

 

 

“นายกลับมาทำไมไม่บอก ชั้นจะได้ให้คนไปรับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกครับ แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นเล่าให้ผมฟังหน่อยได้มั้ย”โทโมะถาม ทำให้แก้ว ป๊อปปี้เล่า

เรื่องราวให้โทโมะฟัง

 

 

 

 

“ตอนนี้เท่ากับว่าป๊อปปี้เข้าใกล้ฟางไม่ได้เลย แม้ในหัวใจของป๊อปปี้จะรักฟางแค่ไหนก็ตาม”แก้วพูด

 

“แต่หมอเองก็บอกไม่ใช่หรอว่าฟางน่ะแค่ความจำเสื่อมชั่วคราวมีสิทธิหายคืน”โทโมะพูด

 

“ถึงความทรงจำจะกลับมาก็เท่านั้น ยังไงชั้นก็ได้ชื่อว่าคือสาเหตุที่ทำให้ฟางโดนรถชน และชั้นก็เป็น

คนทรยศฟางไปแล้วนิ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ

 

 

“แต่คุณป๊อปยอมรับแล้วไม่ใช่หรอครับว่าลึกในใจของคุณป๊อปมีฟาง ส่วนป๊อปปี้หญิงน่ะคือความรับ

ผิดชอบ”โทโมะพูด

 

 

 

“และอีกอย่างนายน่ะก็สำนึกผิดแล้วไม่ใช่รึไง คนเลว คนทรยศคนนี้อย่าเอาแต่หนีความผิดสิ ถ้าเป็น

ชั้นนะ ชั้นยอมเดินหน้าแม้ว่าเค้าจะเกลียดเรายังไง แต่เค้าคือคนที่เรารักนะ”แก้วพูดแล้วสบตาโท

โมะทำให้โทโมะรีบเบือนหน้าหนีทันที

 

 

 

“ฟางคงไม่ยอมให้อภัยชั้นหรอกเมื่อกี้ก็เล่นเอาซะดอกไม้พังหมดเลย”ป๊อปปี้ยังคงเศร้า

 

 

“โอ๊ย ไอ้ป๊อป เมื่อก่อนล่ะกล้าไปหมด เป็นอะไรยะ ทีกับฟางนี่หงอ อย่าพึ่งกลัวเมียสิยังไม่ได้แต่ง

นะยะ”แก้วพูดให้กำลังใจป๊อปปี้ให้ฮึดสู้

 

 

“เอาน่าคุณป๊อป ตอนนี้ความจำยังเสื่อม เชื่อสิ ถ้าฟางความจำกลับมาฟางจะต้องเป็นคนที่เย็นลงกว่า

นี้ ถึงเค้าจะโกรธคุณป๊อปแต่อย่างน้อยมันคงจะดีกว่านี้แน่นอน”โทโมะช่วยพูดให้กำลังใจป๊อปปี้

 

 

“ขอบคุณทุกคนมากนะ ขอบคุณจริงๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเมื่อได้กำลังใจจากเพื่อน

 

 

 

 

ตอนนี้บอกเลยมีพวกกันฟางกับป๊อปปี้ห่างกันด้วยนะ อยากรู้เป็นไงก็เม้นกับโหวตเยอะๆ

หน่อยน้า