รักวุ่นวายของยัยตัวแสบ

         ปัง ปังๆๆๆๆๆๆ เสียงปืนหนึ่งนัดและอีกหลายชุดสาดใส่เข้าที่กำบังไม่ยั้ง ท่ามกลางทะเลทรายที่ร้อนระอุแห่งนี้ หนุ่มแว่นในชุดทหารของชาวตะวันออกจับปืน AK-47 ขึ้นเล็งไปที่ศัตรูที่อยู่เบื้องหน้าและตราดยิงอย่างหนัก แววตาที่เหมือนมีความกังวลและห่วงหาอยู่ในใจ ทำเอาชายหนุ่มต้องการที่จะยุติสงครามครั้งนี้ให้เร็วที่สุด

“บ้าชิบ” ชายหนุ่มสบถก่อนจะกระหนำยิงต่อ กระสุนนับไม่ถ้วนลอยข้ามศีรษะของเขาไปอย่างรวดเร็ว ภายในไม่กี่นาที ศัตรูข้างหน้าก็เริ่มหยุดยิง ซึ่งนั่นก็หมายความว่า ศัตรูที่สาดกระสุนใส่เขาได้จากโลกนี้ไปแล้ว

“เฮ้พลทหารใหม่ รู้สึกยังไงบ้าง” พลทหารรุ่นพี่เอ่ยถามหนุ่มแว่นที่ยังคงกระหนำยิงใส่ข้าศึกอย่างต่อเนื่อง

“มาถามอะไรตอนนี้ครับ ผมกำลังยุ่งอยู่” ปากบอกว่ายุ่งแต่เขากลับหันมาคุยกับรุ่นพี่คนเมื่อกี้อย่างลืมคำพูดของตน

“เจ้าพวกอิสราเอลกระหายสงครามเอ้ย” พลทหารรุ่นพี่กระหนำยิงใส่บ้าง แต่เขาพลาด กระสุนสองนัดพุ่งเข้าใส่ไหล่ซ้ายของชายหนุ่มเต็มแรง เขาล้มลงทันทีก่อนจะเอามือกุมที่แผลไว้แน่น

“ยิงคุ้มกันที นี่นายไม่เป็นไรนะ” หนุ่มแว่นสั่งพลทหารที่อยู่ใกล้ๆและคลานเข้าไปช่วยเหลือพลทหารรุ่นพี่ กระสุนดั่งห่าฝนเริ่มสาดมาที่เขาอย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ใช่ย่อย หนุ่มแว่นรีบลากพลทหารที่บาดเจ็บเข้าไปที่กำบังทันที ก่อนจะซักถามอาการของเขา

“ฉันไม่เป็นไร แค่ถากๆน่ะ” พลทหารรุ่นพี่บอกแล้วยิ้มให้

“เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะพานายเข้าฐานเอง” หนุ่มแว่นเอ่ยและพยุงรุ่นพี่ไปจากแนวโจมตีอย่างทุลักทุเล จากนั้นรถหุ้มเกราะคันใหญ่ก็แล่นมารับพวกเขาทั้งสอง แต่สงครามยังคงยืดเยื้อต่อไป

  ฐานที่มั่นที่สองของกองกำลังประเทศหนึ่ง หนุ่มแว่นวางปืนหลักลงและจัดแจงสัมภาระที่หนักอึ้งของเขาไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเข้าไปห้องประชุม เพื่อฟังแผนการขั้นต่อไป

“ทุกคนฟังให้ดี ตอนนี้เราทราบว่าทางรัสเซียได้นำmix 256 เข้าช่วยเหลืออิสราเอล ซึ่งมันเป็นเครื่องบินแบบทิ้งระเบิดที่ร้ายแรงที่สุด และที่ร้ายกว่านั้นก็คือ มันได้เล็งฐานที่มั่นที่สองของเราไว้แล้ว ฉันอยากจะขออาสาสมัครสี่คน เพื่อลอบเข้าไปฐานของศัตรูและระเบิดมันซะ”

ผู้บังคับบัญชาลั่นวาจาอย่างหนักแน่น

“นายไปดิ ไม่เอานายดิ” เสียงยั่วยุของบรรดาพลทหารทั้งหลายดังขึ้นสลับกับเสียงโห่และเสียงเชียร์ว่าใครจะทำภารกิจที่เสี่ยงตายนี้

“ผมเองครับ” ทันใดนั้นหนุ่มแว่นก็ลุกขึ้นยืน พร้อมสีหน้าที่แน่วแน่

“นายคือทหารใหม่สินะ ใจกล้าดีนี่ แล้วมีใครอีกหรือป่าว” ผู้บังคัญบัญชากล่าวชมพลางร่ำเรียกคนต่อไป ผ่านไปไม่นานสมาชิกที่จะต้องเข้าไปทำลายเครื่องบินก็ครบกันหมด ชายสามผู้หญิงหนึ่ง ทั้งสี่ต่างมีความสามารถแตกต่างกันไป

“หมอนี่ท่าทางติ๋มๆจะไหวเหรอเนี่ย” หญิงสาวคนเดียวของกลุ่มกระซิบถามสมาชิกอีกสองคนพลางมองหน้าของหนุ่มแว่นอย่างดูถูกดูแคลน

“เธอไม่รู้อะไร หมอนี่มาวันแรกก็ฆ่าพวกอิสราเอลไปตั้งห้าสิบกว่าคนแล้วนะ”

พลทหารร่างกายบึกบึนบอกหญิงสาว

“เก่งขนาดนั่นเชียวหรือ” หญิงสาวพูดขึ้นอย่างไม่เชื่อหู

“ฉันมีข้อมูลของหมอนี่ด้วยนะ” พลทหารที่ถือโน๊ตบุ๊คมาด้วยบอก ก่อนจะโชว์หน้าจอให้ดู

“เป็นนักร้องยังงั้นเหรอ หมอนี่เนี่ยนะ” หญิงสาวชี้ไปที่หนุ่มแว่นอย่างแปลกใจ

“อืม ดังด้วยล่ะ” พลทหารร่างใหญ่บอก

“จะไปได้สักกี่น้ำกันเชียว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

  ฐานทัพสุดแสนจะกว้างขวางของอิสเอล สมาชิกทั้งสี่ลอบเล้นไปที่นั่นอย่างชำนาญ หญิงสาวเขวี้ยงมีดออกไปหลายครั้ง ทุกๆเล่มที่เธอเหวี้ยง มันได้สังหารเหล่าทหารยามไปมากมาย ในส่วนหนุ่มแว่นที่พกปืนเก็บเสียงมาด้วย เมื่อได้ทีเขาก็ยิงออกไปอย่างรู้ทัน ณ บัดนี้ภารกิจที่เสี่ยงตายดูเหมือนจะราบรื่น พวกเขาลอบเล้นเข้าไปอย่างระมัดระวัง สมาชิกร่างใหญ่สุดเริ่มติดตั้งระเบิด C-4 ทันทีที่ได้โอกาส ในขณะที่สมาชิกอีกคนที่เหมือนจะมีความรู้สูง ก็นำโน๊ตบุ๊คที่เตรียมไว้ไปต่อกับวงจรที่ใกล้ที่สุด เพื่อป้องกันสัญญาณเตียนภัยของศัตรู บัดนี้ดูเหมือนภารกิจจะลุล่วง หนุ่มแว่นกดสวิตส์ทันที

    ตูมมมมม ตูมมมม เสียงระเบิดดังสนั่น เครื่องบิน mix 256 พังยับทำเอาพวกทหารที่เคลิ้มหลับต่างแตกตื่น และรีบกรูเข้ายิงผู้บุกรุกทันที

“ต้านมันไว้” สมาชิกร่างใหญ่เอ่ยพร้อมยิงสวน

“พวกนายไปก่อน ฉันจะต้านมันไว้เอง” หนุ่มแว่นบอกและตราดยิงออกไปอย่างต่อเนื่อง สมาชิกที่เหลือทำตามที่หนุ่มแว่นแนะนำ ก่อนที่เขาจะสู้กับศัตรูเป็นกองทัพตามลำพัง

“ถ้าพี่รอดไปได้ สักวันเราคงได้พบกัน” หนุ่มแว่นเอ่ยทั้งน้ำตาพลางยิงสู้เต็มที จิตใจที่โหยหาและยังมีความลังเลเริ่มครอบงำเขาเรื่อยๆ ความหวังที่โรยราของเขากับสิ่งเชื่อมั่นสุดท้าย ช่วยผยุงให้เขาต้องจับปืนขึ้นสู้กับเหล่าวายร้ายที่รายล้อมเขาอยู่เบื้องหน้า

 ตอนนี้เป็นตอนพิเศษนะครับ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะครับ