รักนี้เหมือเส้นประ

" กรี้ดดดดด " เสียงของยัยฟางร้องกรี้ดดขณะที่หลับไปได้
 
ประมาณ 3ชั่วโมงเท่านั้น
 
 " ยัยฟางแกเป็นอะไรรึเปล่า " ฉันรีบเดินไปหายัยฟางเพราะ
 
ได้ยินเสียงมันดังมาก
 
" แก้ว! " เสียงยัยฟางทำให้ฉันกลัวว่ายัยนั้นจะเป็นอะไรไป
 
เสียงของยัยฟางเบาอ่อนนุ่มแต่แฝงด้ยวความกังวล ความกลัว
 
และ ความเจ็บปวด ทำให้ฉันหยิบ IPHONE 5 ออกมา
 
จากกระเป๋ากางเกงขาสั้นคุมเข่าโทรหานายโทโมะกับป๊อปปี้
 
 " ยัยฟาง!!!แกเป็นอะไรอ่า แกเปิดประตู!! ให้ฉัน ดิ!! ยัย
 
ฟาง! " ฉันไม่รู้จะทำไงเลยได้แต่ตะโกนเข้าไปเพราะว่าประตู
 
ห้องของยัยฟางล็อกไว้
 
 " กะ..แก้ว ชะ..ช่วยด้วย!!! " เสียงยัยฟางครั้งนี้ทำให้ฉันรู้
 
ว่ายัยฟางกำลังไม่ปลอดภัย
 
 " ฟาง! " ปัง! ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นฉันใช้พลังของฉันพังประตู
 
เข้าไปเพื่อไปหายัยฟาง
 
 " ฟาง! " พอฉันเก้าเข้ามาในห้องฉันก็เห็นว่ายัยฟางนอนอยู่
 
ที่พื้นโดยมีเลือดที่ไหลออกมาจากที่ท้อง
 
 " ฟาง ใครทำไรแกอ่า " ยัยฟางอยู่ในสภาพที่กำลังจะหมด
 
ลมหายใจ
 
 " กะ..แก้วดูละ..แลคุณทะ..โทโมะหะ..ให้ดีๆนะ มีคนจะ
 
ประ..สงค์ร้ายกะ..กับแกละ..และคุณโทโมะ อะ " ยัยฟางพูด
 
จบแล้วเอากระดาษที่กำอยู่บนมือออกมาให้ฉัน ฉันยิบออกมา
 
อ่านฉันถีงกับช๊อก  
 
     '  หึ! ยัยฟางไปถึงนรกรึยังล่ะ ถ้าแกไม่อยากให้ยัยเฟย์
 
ตายตามยัยฟางไปล่ะก็เลิกยุ่งกับโทโมะ ถ้าไม่อย่างงั้นยัยเฟย์ที่
 
อยู่ฝรั่งเศษก็จะไม่รอดด้วย อ๋อ ไม่ต้องตกใจนะว่าทำมั้ยฉันรู้ว่า
 
ยัยเฟย์อยู่ที่ไหน เอาเป็นว่าฉันรู้ละกันนะว่ายัยเฟย์อยู่ฝรั่งเศษ
 
จำไว้นะ ถ้าไม่อยากให้ยัยเฟย์ตายก็อย่ามายุ่งกับโทโมะ '   
 
 ฉันอ่านจบถึงกับอึ่งไปเลย ถ้าเรื่องนายโทโมะก็มีแต่ยัยเบลล์
 
เท่านั้นแหละที่จะเป็นแบบนี้
 
 " ยัยฟาง ฉันจะไม่ยอมให้แกตายฉันจะชุบชีวิตแกเอง " หลัง
 
จากที่ฉันเรียกภวังกลับมาได้แล้วฉันก็เห็นยัยฟางกำลังจะหมด
 
ลมไปจริงๆต่อหน้าฉันพอฉัน
 
กำลังจะเสกคถายัยฟางก็เอามือมาจับมือฉันไว้
 
 " แก้วมะ..ไม่ต้องช่วยฉะ..ฉันชะตาฉันคงจะถึงคาดแล้ว...
 
ถ้าแกช่วยฉัน..แกก็จะ..ต้อง...ตายมันไม่ใช่..สิ่งที่ฉันหวังไว้..
 
แก้ว..ก่อนที่ฉันจะตายไปจริงๆ..สิ่งที่ฉันอยากให้แกรู้ก่อนที่..
 
ฉันจะตายคือ.. คุณโทโมะเขาชอบแกตั้งนานแล้ว..ตั้งแต่เขารู้
 
ว่าแกเป็นเจ้าของเครื่องมือแพทย์แล้ว..แล้วฉันก็รู้..ว่าแกก็
 
รู้สึกไม่ต่างจากคุณโทโมะ..เหมือนกัน..แกให้โอกาศคุณโทโมะ
 
นะแก้ว " คำพูดของยัยฟางทำให้ฉันนิ่ง อึ่ง แข็ง เหมือนคถา
 
สะกดจริตเลย แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลอแกมาตั้งแต่เมื่อไร
 
 " ฉันให้อภัยนายโทโมะ ยัยฟางแกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันจะ
 
ช่วยแกเอง " จบคำพูดของฉันยัยฟางก็เอาแต่พูดเพื่อให้ฉัน
 
ถอดใจ แต่คงไม่เป็นผล ไม่นานนักพวกโทโมะกับป๊อปปี้ก็มาถึง
 
" ฟาง! " นายป๊อปปี้เมื่อเห็นแฟนสาวในสภาพที่มีแต่เลือดก็
 
อุทานชื่อของคนรักออกมา
 
 " แก้ว! " นายโทโมะคงจะไม่ต่างอะไรกับนายป๊อปปี้เท่าไร
 
แล้วดูเหมือนว่านายโทโมะจะตกใจ
 
มากกว่านายป๊อปปี้ด้วยซ้ำ ที่เห็นฉันในสภาพที่มีเลือดออกมา
 
แล้วอยู่ๆหน้าท้องฉันก็มีแผลเป็นวงๆใหญ่ๆโดยไม่รู้สาเหตุแล้ว
 
เลือดในตัวฉันหลั่งไหลโดยที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด นายโทโมะจึง
 
รีบวิ่งมาประคองฉันเพราะฉันนั่งไม่อยู่กับที่แล้วมันเหมือนเรี่ยว
 
แรงจะหมด ลมหายใจจะขาด หัวใจกำลังจะหยุดเต้น
 
 " แก้ว! เธอเป็นอะไรอ่า ไปหาหมอเหอะแก้ว " นายโทโมะ
 
เดินเข้ามาเหมือนจะอุ้มฉันแต่ฉันก็รั้งเขาไว้ไม่ให้อุ้ม
 
 " อะ..อย่า ฉะ..ฉันจะช่วย พะ..เพื่อนฉัน " ฉันยังรวบรวม
 
แรงทั้งหมดที่มีอยู่แล้วเอามือที่ไม่ได้ทำอะไรจับมือของเขาออก
 
แล้วพยุงตัวเองขึ้นมานั่งในท่าเดิม
 
" แก้วอย่าดื้อสิ เธอยังต้องอยู่กับฉันต่อนะ " ฉันยังคงท่อง
 
คถาชุบชีวิตอยู่แต่ก็ต้องหวั่นใจเพราะ
 
คำพูดของนายโทโมะ  
 
ชึก!!!!!!
 
" แก้ว! / แก้ว! / แก้ว! " นายโทโมะ นายป๊อปปี้ ยัยฟางพูด
 
เรียกชื่อฉันหลังจากที่ฉันช่วยชีวิตยัยฟางได้สำเร็จ และเสียง
 
นั้นมาจากเสียงของท้องฉันที่อยู่ๆก็เหมือนมีมีดมาแทงแล้วก็
 
แทง! แทง! และแทง!
___________________________________
อ้าววววว แก้วจะเป็นอะไรมั้ยติดตามด้วยน๊ะะะะะะะ รักรีดเดอร์ที่รักนิยายเรื่องนี้ที่สุด