รักนี้เหมือเส้นประ

" แหมๆๆๆๆ เดี๋ยวนี้มีถามหาด้วยนะ " นายป๊อปปี้แซวนายโท

 

โมะ

 

 " มีใครนั่งอยู่อ่าดูด้วยนะเดี๋ยวจะไม่ให้สะเลย " ยัยฟาง

 

พูดขึ้นทำเอาฉันงงไปหมดจะไม่ให้อะไรแล้วใครที่นั่งอยู่ แต่อันที่

 

จริงฉันก็รู้สึกหวงเขาขึ้นมาสะงันทั้งๆที่มันไม่หน้าจะเกิดขึ้นกับ

 

ตัวฉันเลยแต่ก็คงเป็นแค่เรื่องที่ฉันคิดไปเองล่ะมั้ง

 

 " ขอโทษครับ " นายนั่นขอโทษยัยฟาง

 

" เอ่อ วันนี้คุณผู้หญิงไม่อยู่ครับไปทำงานที่ผับครับ เอ่อ ผม

 

ขอตัวนะครับ  " พนักงานพูดแล้วเดินออกไป

 

 " ยัยฟางจะไปบอกเขาทำมัยว่าฉันชอบกิน " ฉันดุยัยฟาง

 

 " อ้าววว เมื่อกี้นี้ยังยิ้มอยู่เลยอ่า " เห้ย แต่ก็นิดนึงฉันเลยยิ้ม

 

" ไม่ต้องมามองฉัน " ฉันดุนายโทโมะที่มองฉัน

 

" ครับ " นายนั่นพูดแล้วทำหน้ากวนโอ้ยยย

 

 40 นาทีผ่านไป

 

ฉันและพวกเพื่อนๆฉันก็กินหมดแล้วเราก็กำลังกลับบ้านกัน

 

ระหว่างเดินออกจากร้าน

 

 " อ้าวโทโมะมากลับใครค่ะ " ยัยเบลล์ เจ้าของร้าน During

 

ที่ฉันมากิน

 

 " มากับแก้วแล้วก็คุณฟาง ไอ้ป๊อปปี้ ครับ แล้วคุณทำงาน

 

เสร็จแล้วหรอครับ " นายนั่นถามยัยเบลล์

 

" ค่ะ นี้โทโมะมากับยัยแก้วด้วยหรอค่ะ " ลืมบอกไปว่ายัยนี้กับ

 

นายโทโมะเป็นแฟนเก่ากันอยู่ พูดง่ายๆก็

 

เป็นของเล่ยเก่าๆที่โทโมะไม่เอาแล้ว

 

 " ครับผมมากลับแก้วด้วย " นายนั่นอยู่ดีๆก็เอามือมาโอบ

 

เอวบางของฉันไว้

 

 " อ้ายยยย โทโมะเอามือออกจากเอวยังนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ "

 

อยู่ๆยัยเบลล์ก็เปลี่ยนอารมณ์กะทันหันเปลี่ยนเป็นคนล่ะคนเลย

 

อ่า

 

 " อ้าวทำมัยละครับ " นายนั่นก็ยังจะไปยั่วโมโหยัยนี้อยู่อีก

 

ฉัน!!! แสบ!!!! หู!!!!

 

 " ก็เบลล์เป็นแฟนคุณนะค่ะ " ยัยเบลล์ยังไม่ยอมลดละ

 

" นั่นมันก็แค่อดีตอ่าเบลล์แต่ปัจจุบัน ผม!!! รัก!!! แก้ว!!! "

 

 นายนั่นเน้นคำมากเหมือนเป็นการบอกรักกันทาง

 

อ้อมอ่า แต่เค้าคงไม่ได้รักฉันจริงๆหรอกแล้วฉันก็ไม่ได้รักเขา

 

เหมือนกันต่างคนต่างไม่ได้รักกันแล้วจะเป็นแฟรกันได้ไง แล้ว

 

อีกอย่างฉันก็พึงเจอเขาได้ไม่นานคุยกันยังไม่ถึง 100

 

ประโยคเลยแล้วจะเป็นคนรักกันได้ไง

 

" นาย!!! " ฉันดุไปเพราะหลังจากที่นายนั่น บอกรักฉัน

 

( มั้ง ) ก็รีบเดินออกมาเลย

 

 " ครับ ที่รัก!!!! " อ้ายยยนายนั่นเรียกฉันเเบบนี้ได้ไงอ่า

 

" ใครที่รักนาย " ฉันพูดแล้วหันหน้าหนีนายนั่นแล้วเอามือ

 

บางๆของฉันมาทับกันเป็นการกอดอก

 

 " ก็คุณไง นี้จริงไม่ไช่แค่ที่รักนะ แต่เป็นพะ.... "

 

" อ้ายยยย พอเลยๆ พอๆๆ " นายนั่นยังไม่ได้พูดอะไรไป

 

มากกว่านี้เพราะฉันขัดสะก่อน

 

( เขินอ่า ดิ >_< )

 

" ยัยแก้วไปกันเถอะ " ดีนะที่ยัยฟางเดิน

 

มาชวนฉันกลับก่อนไม่งั้นฉันต้องโดนนายนั่นถามไปมากกว่านี้

 

แน่เลย

 

 " ไป " ฉันก็เลยตอบไปโดยไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะ

 

ว่าถ้าฉันอยู่ตรงนี้นานกว่านี้คงจะต้องโดนนายนั่นถามไป

 

มากกว่านี้แน่เลย

 

 " อ้าววว ยังคุยไม่จบเลยอ่าที่รัก!!! " นายนั่นตะโกนอย่าง

 

กันว่ากลัวคนเขาไม่รู้ว่าฉันกับเขาเป็นอะไรกันอย่างนั้นอ่า

 

(เห้ยยย แต่จะว่าไปฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเขานะ )  แล้วหลัง

 

จากที่นายนั่นบอกรักฉัน ( มั้ง ) เราก็กลับ

 

บ้านของตัวเอง

 

 ด้านสาวๆ

 

 " เห้ย ฉันคงไม่มีเพื่อนให้กัดไปอีกนานเลยอ่า " ยัยฟางพูด

 

ขณะที่กลับมาถีงบ้านไม่ถึง 5 นาที

 

ปกติแล้วยัยฟางกับยัยเฟย์ก็กัดกันทุกวันอยู่แล้วถ้าไม่มียัยเฟย์

 

แล้วฉันคงสบายหูขึ้มมาเยอะเลยอ่า ( ตกลงจะด่าหรือเสียใจ

 

กันแน่ : ไรเตอร์ ) ( ทั้งสองอ่าไรเตอร์ : เฟย์ )

 

" แกเป็นหมาหรอย่ะ "

 

 " บ้า เออ แก นี้ก็5ทุ่มกว่าแล้วแกไปนอนเถอะ " ฉันบอกยัย

 

ฟางให้ไปนอนเพราะตอนนี้ยัยฟางหาววววว~

 

จนแมลงวันบินเข้าปากไปประมาณ10000000 ตัวเเล้ววววว

 

" อืม เดียวฉันขึ้นไปนอนก่อนนะ " แล้วยัยฟางก็เดินขึ้นไปบน

 

ห้อง

 

 ' ทำมัยฉันถึงรู้สึกหวงนายนั่นขึ้นมากะทันหันนะ โอ้ย!

 

คิดแล้วปวดหัว เลิกคิด! เลิกคิด! หยุดคิดได้แล้ว! '

 

ฉันสถบกับใจตัวเองเพราะมันไม่หน้าจะเกิดขึ้นจริงๆนะ แล้วหลัง

 

จากที่ฉันคิดอะไรบ้าๆนั้น ฉันก็ขึ้นไปนอนบนห้องของฉันเพื่อ

 

นอน

 

 " กรี้ดดดดดดด "

 

___________________________________

 

 

 ฮือ ใครเป็นอะไร ต้องติดตามดูต่อนะค่ะแล้วจะหาเวลามาอัฟ

 

ให้