รักนี้เหมือเส้นประ

" ฟางครับ แก้วเป็นอย่างไงบ้าง " เสียงปริสหนาเกิดขึ้นทำให้
ฟางและแก้วหันไปหาก็พบว่าเป็น ' โทโมะ '
" เดียวก็กลับบ้านได้แล้วล่ะค่ะ " ฟางตอบโทโมะไป
" ฉันยังไม่อยากกลับ " แก้วแทรกขึ้นมา
" อ้าวทำมั้ยอ่า แก้ว " โทโมะเริ่มไม่เข้าใจuที่แก้วพูดกลับบ้าน
ได้แล้วก็หน้าจะดีใจ
" อ้าว ทำมั้ยอ่าแก้ว " ฟางถามพร้อมกับมองหน้าโทโมะ
" ฉันไม่อยากเจอหน้าใครบ้างคน ไม่ใช่บางคนสิ สองคน คน
หนึ่งก็เดียวตายอีกคนยังไม่ตายแต่ก็ไม่แน่ " แก้วพูดครางมอง
มาทางโทโมะ
" แก้วแกเลิกอัคติได้แล้วแกรู้มั้ยว่าช่วงที่แกพักฟื้นใครมาหา
แกทุกวัน " ฟางพูดตะคอกใส่แก้ว
" ก็คุณป๊อปปี้ไง " แก้วพูดพรางมองมาทางโทโมะ
" คนนั้นเขาไม่ได้มาหาแกแต่เขามาหาฉันเอาข้าวมาให้ฉัน
กิน แต่คนที่มาหาแกทุกวันคือคุณโทโมะนะเขามาถามอาการ
แกทุกวันบางวันเขามานอนเป็นเพื่อนฉันบางวันเขาก็ให้ฉัน
กลับบ้านแล้วเขาก็มาเฝ้าแกแทนฉัน แกรู้อะไรบ้างมั้ยยัยแก้ว
เอาแต่อัคติกับเขาอยู่นั้นแหละ " ฟางดุแก้วทำเอาแก้วอึ่งนิด
หน่อย
" เขาทำให้ฉันถึงขนาดนี้เลยหรอ แต่ฉันไม่ได้ขอ " ประโยค
แรกพูดเบาๆ แต่ประโยคหลังพูดกับฟาง
" ก็แล้วแต่แกจะคิดละกันนะ " ฟางพูดแล้วเดินไปอแกไปทาง
โทโมะ แล้วพูดต่อ
" สู้ๆนะค่ะ ฉันเชื่อว่าคุณจะต้องเอาชนะยัยแก้วได้แต่คุณต้อง
ใช้ความพยายามขั้นสูงสุดยัยเนี้ยร้ายจะตายไป สู้ๆนะค่ะ "
ฟางพูดขณะที่แก้วมองวิวอยู่ ทำให้แก้วไม่ได้ยินที่โทโมะกับ
ฟางคุยกัน
"  ครับ ขอบคุณมากนะค่ะที่ช่วยผม " โทโมะพูดพร้อมกับ
มองมาทางแก้ว
" ฉันช่วยได้แค่นี้แหละช่วยอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว " ฟาง
พูดเสร็จก็เดินออกไป เหลือไว้เพียงแก้วและโทโมะ
" แก้วจะกลับแมื่อไร " โทโมะเริ่มประเด็น
" วันนี้ ตอนเย็น " แก้วทำเสียงแข็ง
" ทำมั้ยเสียงคุณดูไม่ค่อยดีเลยนะ " โทโมะเริ่มเป็นห่วงหญิง
สาว
" ไม่ต้องมาห่วงฉัน " แก้วพูดแล้วเดินหนีแต่ก็มีมือไวมาจับ
แขนไว้แล้วดึงตัวลงไปนั่งอยู่ที่ตักคนมือไว
" นี้นายจะทำอะไรปล่อยฉันนะ " แก้วเริ่มตะโกนเสียงดัง
" ทำมัยคุณถึงใจร้ายกับผมทำมัยคุณถึงไม่ให้อภัยผมทำมัยทำ
มัย "
" ก็เพราะนายทำไว้กับฉันมากเกินกว่าที่จะให้อภัยไงล่ะ "
" ก็ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมไม่ได้ตั้งใจแล้วคุณก็คนแรกของผม
ด้วย "
" ใครของนาย " แก้วพูดพรางเอามือตีที่ไหล่ของโทโมะ
" โอ้ย!! ก็คุณไง " คำพูดของโทโมะทำเอาแก้วอึ่งไปนานทำให้
โทโมะอุ้มแก้วขึ้นรถเพื่อที่จะพากลับบ้าน
ด้านเขื่อน-เฟย์
" คุณสามารถกลับบ้านได้เลยนะครับหมอจะเช็นอนุมัดให้ "
หมอคนเดิมพูด
" ครับ/ค่ะ " เฟย์และเขื่อนพูดพร้อมกัน
" ว่าแต่คุณภัทรดนัยตอนแรกผมคิดว่าคุณจะไม่รอดแต่อยู่ดีๆ
หัวใจคุณก็เต้นปรกติสะอย่างนั้นมันเป็นปราดติหารชัดๆเลยนะ
ครับ " หมอพูดเชว
" คงเป็นเพราะหัวใจผมมันเรียกร้องไม่อยากให้ผมตายมั้งครับ
 " เขื่อนยัยพูดเชวพร้อมมองมาทางเฟย์ทำเอาเฟย์เขินหน้า
แดง
" ปะ กลับกัน ที่รัก " คำพูดของเขื่อนทำเอาเฟย์ตีเขื่อนไป
หนึ่งที
" โอ้ย!!! " เขื่อนร้อง
" 555  คู่คุณเนี้ยน่ารักกันจังนะครับถ้าให้ดีแต่งเลย " หมอ
พูดเชวอีกครั้ง
" หมอ ฉันกับเขาเป็นแค่เพื่อนกันไม่ได้เปฌนแฟนเลย " เฟย์
เริ่มหาข้อแก้ตัว
" อ้าว ทำมัยพูดแบบนี้ล่ะครับที่รัก " เขื่อนยังพูดไม่จบเฟย์ก็
เดินหนีจากที่ตรงนั้น
"อ้าวไปสะแล้วงั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ "
KAEW TALK
หลังจากนั้นฉันก็โดนนายโทโมะอุ้มขึ้นรถไม่โดนไม่รู้ตัวเลย
บ้านเฟย์ ฟาง แก้ว
" นี้คุณ คุณ คุณ " โทโมะเรียกแก้ว
" ห่ะ ๆๆๆ อะไรใครเป็นอะไรฉันช่วยได้รึเปล่า " อยู่ๆแก้วก็พูด
ขึ้นมาทำเอาโทโมะหลุดขำออกมา
" นี้ขำอะไร " ฉันโมโหใส่เขา ก็จะไม่ให้โมโหได้ไงคนมีนตกใจ
แล้วเรื่องแบบนี้ฉันก็ทำเป็นประจำอยู่แล้วมันก็ต้องติดปากสิ
" เปล๊า " นายนั่นพูด
" กลับบ้านไปเลย " ฉันไล่เขา
" อ้าว คุณโทโมะ ยัยแก้ว เข้ามาก่อนสิค่ะ " ยัยเฟย์เดินมา
ชวนโทโมะกับฉันเขาบ้าน อ้าย!!!!!! เรียกนายนั่นเข้าบ้านทำ
มัยห่ะ ไม่ได้ล่ะฉันต้องเคลีย =_=
" ยัยเฟย์ไปชะ... " อร้ายยยย นายนั่นมาขัดจังหวะฉัน
" ดีเหมือนกันครับ ผมกำลังอยากอยู่พอดีเลย " นายนั่นพูด
แล้วหันมายิ้มกับฉัน โอ้ยไอ้แก้วจะเป็นลม อ้ายย ออกไปอย่า
เข้ามานะ ฮือ นายนั่นเข้าไปแล้วอ่า TOT
" อ้าวคุณโทโมะมาได้ไงค่ะเนี้ย แล้วทานอะไรมารึยังค่ะฟาง
กำลังกับข้าวอยู่พอดีเลยค่ะ " ยัยฟางชวนนายโทโมะกินข้าวก็
หมายความว่า ฉันต้องนั่งกินข้าวกับนายนี่เนี้นนะ อ้ากกก จะ
บ้าตาย
" ฟางแกไปชวยนายนั่นกินข้าวทำมันอ่า " ฉันเดินไปถามยัย
ฟางที่ครัว
" อ้าว ทำมัยล่ะยัยแก้วคุณโทโมะเข้ายังไม่ได้กินข้าวมาแล้ว
วันนี้ฉันก็ทำกับข้าวเยอะด้วยเดี๋ยวกินไม่หมดหรอก แกไม่
เสียดายหรอ ปรกติแล้วแกจะเป็นคนที่คี่เสียด่าของจะตายไป
แล้วตอนนี้ไม่เสียดายแล้วหรอ "
" มันก็เสียด่าแต่ไม่เห็นต้องให้นายนั่นกินก็ได้นิ " ฉันพูดเสียง
อ่อยเพื่อหวังว่าฟางจะเปลี่ยนใจแต่มันก็ไม่เป็นผลเลย
" ไม่ได้เราเป็นเจ้าบ้านนะ เราต้องเคารพแขกแล้วแขกก็ต้อง
เคารพเราเหมือนกัน " คำพูดของยัยฟางทำให้ฉันคิดแผน
อะไรดีๆออก
" เคารพเราด้วยใช่มัย เออเดี๋ยวฉันมานะ " แล้วฉันก็เดินออก
ไปที่โซฟาที่โทโมะนั่งอยู่ แต่จะว่าไปนายนี้ก็มีสัมครวะดีนะนั่งก็
เรียบร้อย เห้ย!!; ฉันเพลอชมนายนี้ไปได้ไงเนี้ยไม่ได้ๆฉันวาง
แผนไว้แล้วเดี๋ยวแผนเสีย
" นี้นาย....
___________________________________
จ๊ะเอ๋ ตอนนี้บทพูดของแก้วเยอะหน่อยจะเบื่อกันมั้นหน่า อย่าเบื่อนนะถ้าไม่เบื่อนขอเม้นส์ โหวด ติดตาม ด้วยนะ แต่ตอนนี้มันบันทัดไม่เท่ากันอ่า ไม่รู้ว่าโทรสับเป็นอะไรอยากจะปาโทรสับทิ้งจริงๆลุ้ย แต่เดี๋ยวรีดเดอร์ไม่ได้อ่าน