รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

"แม่ครับผมคิดว่าผมไม่อยากหมั้นกับคนที่แม่หาให้"
"เบลูกเคยมีเหตุผลลูกต้องเข้าใจซิว่ายัยพวกชาวเขานั่นไม่เหมาะกับคนอย่างเรา"คุณหญิงกัศมลวางมาดเธอรู้เรื่องทุกอย่างทั้งหมดจากปากนักสืบ
"แม่บอกว่าจะให้เราแต่งงานกับคนที่เราหามาได้"ป๊อปปี้อ้อนแม่
"แต่ไม่ใช่ยัยพวกนี้เรามีชื่อเสียงฐานะ เงินแต่พวกยัยนั่นมีแค่ความกระหายในสิ่งที่พวกเรามี"
"แม่อย่าพูดอย่างนี้กับสาวๆนะครับพวกเธอเป็นคนดี"
"เคนตะเดี๋ยวนี้พวกแกกล้าเถียงแม่แล้วเหรอ"
"แล้วเดี๋ยวนี้แม่ไม่ไว้ใจพวกเราขนาดเอานักสืบมาตามเลยเหรอครับ"เขื่อนตะคอกอะดรีนาลีนเค้าเดือดจนแทบคุมไม่อยู่
"แต่คุณแม่ก็คิดถูกนะคะหรือว่าจะปฏิเสธ"มดยิ้มหยันสองมือนวดแขนอวบของคุณหญิงกัศมล
"ยัยมด"
"เขื่อนหยุด"คุณหญิงกัศมลผลักลูกชายคนเล็กลงไปนอนกับพื้น
"แม่ทำไมทำอย่างนี้"โทโมะลุกขึ้นไปพยุงตัวเขื่อนขึ้นมา
"ฉันจะทำอะไรพวกแกสนใจด้วยเหรอ"
"แต่เขื่อนเป็นลูกแท้ๆของแม่นะครับไม่เหมือนใครบางคนที่คอยแต่จะทำให้เค้าแตกกัน"ป๊อปปี้พูดช้าๆใส่หน้ามด
"แกห้ามว่าน้องอย่างนี้ป๊อป"
"ผมมีแต่น้องผู้ชายครับแล้วทุกคนก็เป็นคนดี"
เพี๊ยะ…
"แม่ตบป๊อปทำไม"เคนตะกับจองเบวิ่งมาดูป๊อปปี้ที่ทรุดลงไปนั่งกับพื้น
"ยัยแม่มดนั่นทำอะไรแม่ แม่คนเดิมของผมไปไหน"หยดน้ำตาไหลรินจากผู้ถูกกระทำสายสัมพันธ์แม่ลูกแทบไม่เหลือ
"หยุดเพ้อได้แล้วฉันต้องถามแกว่าพวกนังนั่นมันทำอะไรกับลูกฉัน"
"อุ้ยคุณแม่มดกลัวจังเลยพี่ของเราเปลี่ยนไป"
"ไม่ต้องกลัวจะหลังจากแม่ชวนคู่หมั้นของพี่แกมาคืนนี้พี่พวกแกก็จะกลับมา"