รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

"แม่ครับผมคิดว่าผมไม่อยากหมั้นกับคนที่แม่หาให้"

"เบลูกเคยมีเหตุผลลูกต้องเข้าใจซิว่ายัยพวกชาวเขานั่นไม่เหมาะกับคนอย่างเรา"คุณหญิงกัศมลวางมาดเธอรู้เรื่องทุกอย่างทั้งหมดจากปากนักสืบ

"แม่บอกว่าจะให้เราแต่งงานกับคนที่เราหามาได้"ป๊อปปี้อ้อนแม่

"แต่ไม่ใช่ยัยพวกนี้เรามีชื่อเสียงฐานะ เงินแต่พวกยัยนั่นมีแค่ความกระหายในสิ่งที่พวกเรามี"

"แม่อย่าพูดอย่างนี้กับสาวๆนะครับพวกเธอเป็นคนดี"

"เคนตะเดี๋ยวนี้พวกแกกล้าเถียงแม่แล้วเหรอ"

"แล้วเดี๋ยวนี้แม่ไม่ไว้ใจพวกเราขนาดเอานักสืบมาตามเลยเหรอครับ"เขื่อนตะคอกอะดรีนาลีนเค้าเดือดจนแทบคุมไม่อยู่

"แต่คุณแม่ก็คิดถูกนะคะหรือว่าจะปฏิเสธ"มดยิ้มหยันสองมือนวดแขนอวบของคุณหญิงกัศมล

"ยัยมด"

"เขื่อนหยุด"คุณหญิงกัศมลผลักลูกชายคนเล็กลงไปนอนกับพื้น

"แม่ทำไมทำอย่างนี้"โทโมะลุกขึ้นไปพยุงตัวเขื่อนขึ้นมา

"ฉันจะทำอะไรพวกแกสนใจด้วยเหรอ"

"แต่เขื่อนเป็นลูกแท้ๆของแม่นะครับไม่เหมือนใครบางคนที่คอยแต่จะทำให้เค้าแตกกัน"ป๊อปปี้พูดช้าๆใส่หน้ามด

"แกห้ามว่าน้องอย่างนี้ป๊อป"

"ผมมีแต่น้องผู้ชายครับแล้วทุกคนก็เป็นคนดี"

เพี๊ยะ…

"แม่ตบป๊อปทำไม"เคนตะกับจองเบวิ่งมาดูป๊อปปี้ที่ทรุดลงไปนั่งกับพื้น

"ยัยแม่มดนั่นทำอะไรแม่ แม่คนเดิมของผมไปไหน"หยดน้ำตาไหลรินจากผู้ถูกกระทำสายสัมพันธ์แม่ลูกแทบไม่เหลือ

"หยุดเพ้อได้แล้วฉันต้องถามแกว่าพวกนังนั่นมันทำอะไรกับลูกฉัน"

"อุ้ยคุณแม่มดกลัวจังเลยพี่ของเราเปลี่ยนไป"

"ไม่ต้องกลัวจะหลังจากแม่ชวนคู่หมั้นของพี่แกมาคืนนี้พี่พวกแกก็จะกลับมา"